ค่าวหงส์หิน

ถนปายี

จักส่ำแดงคุณ ตระกูลหน่อเนื้อ ชาติเชื้อเจ้า โพธิสัตตา 
ตามเทศน์ไว้ เดิมมีไขจา แห่งนัยยา สืบมาก่อนอั้น 
ตาบ่หัน หูฟังแม่นหมั้น หลอนผิดดวงธรรม พระพุทธ 
วะจีกรรม บ่เผี้ยนพิรุธ ขอลดโทษสเสี้ยง ภัยยา 
มีเมืองนึ่งนั้น บุรีรัฏฐา ชื่อพารา ณสีเอกอ้าง 
มีป้อมประการ เชิงเทินใหญ่กว้าง ก่อหินธาร เขื่อนคับ 
นานาทิศา อยู่ในบังคับ ถวายส่วยขึ้น เมืองมูล 
ทั่วพิภพ กราบนบจอมขุน ย่อมบริบูรณ์ เรืองฤทธิ์เข้มกล้า 
พระชนนี จอมองค์หน่อหล้า เมืองพารา ท่านไท้ 
ยักข์ผีดิบ อยู่ดงป่าไม้ มาลักแม่เจ้า มาดา 
เอาไปซ่อนไว้ ที่ไพรพฤกษา อาตมา หายเสียกว่าจ้อย 
บ่รู้แห่งหน ต่ำบลสักหน้อย หายเย็นวอย เงียบมิด 
จตุทิศา นานาชุทิศ เกณฑ์ไพร่ฟ้า ทวยไป 
บ่ปะจวบพบ ต่ำบลหนไหน พระภูวนัย โศกาโศกเศร้า 
เท่ามีแต่จอม เทวีอยู่เฝ้า เจ็ดนางงาม แวดล้อม 
บุตรในครรภ์ หากมีชุท้อง อยู่ปราสาทห้อง มณเฑียร 
หกนางหม่อมน้อย อยู่สุขเสถียร ผลัดเปลี่ยนวัน อยู่กันน้อมเฝ้า 
กำหนดเถิง ประสูติองค์เจ้า หกนางเลา คลอดท้อง 
เปนบุรุษ ทังหกพี่น้อง สมสากหน้า เลางาม 
มีพระนางเค้า เจ้าบัวจีหลาม จอมนางงาม บ่ประสูติได้ 
พระปิตตา จิ่งบังคับให้ พฤษาทวาย บอกทวัก 
ว่าโอรสา บุตตาลูกรัก ที่ทรงคัภภ์หั้น ในครรภ์ 
จักเปนมนุษย์ บุรุษสีสัน จุ่งหารคูณคอย ใคร่ทรงทราบถ้อย 
ฤๅเปนสัตตา-มิคาใหญ่หน้อย ผีโพรงพราย ต่างเชื้อ 
เหตุสันใด จิ่งได้รั้งเรื้อ สิบเบี่ยงข้อน เดือนมา 
นักปราชญ์รับ คำนับหรรษา เอาเกณฑ์เดือนมา นามนางออกตั้ง 
บวกคูณหาร จับยามแม่นหมั้น ตามคัมภีร์เดิม แม่นทัด 
มหาราชา บ่ผิดแผกพลัด ตามเศษได้ โหรา 
แล้วทูลกราบนบ ตามคัมพีร์ตรา ว่าบุตรราชา ทรงครรภ์อยู่หั้น 
เปนโพธิสัตว์ ตนบุญแม่นหมั้น ใช่คนโยยา มานพ 
คันประสูติมา จักผ่านพิภพ เปนปิ่นเกล้า ครองเมือง 
พระบพิตร เจ้าแท่นคำเหลือง มีมะโนเนือง ปีติบ่เศร้า 
จิ่งประทานปัน รางวัลโหรเถ้า ตามเพิงควร บ่ค้อย 
แล้วบรรหาร ให้นางหนุ่มน้อย ผลัดเปลี่ยนเฝ้า เทวี 
จอมนารี ค่อยฟังบทหน้า ยามหน่อฟ้า ประสูติทีลูน.... ก่อนแล