รักไม่มีพรมแดน4

ซินดี้

สนามบินดอนเมือง 9โมงเช้า
   
คิมก้าวขึ้นแท็กซี่พร้อมกับบอกสถานที่ที่เธอจะไป อากาศร้อนน่าดูนะครับคุณแท็กซี่ชวนเธอคุย เอ่อ ค่ะร้อนมากเลยอ่ะค่ะ แย่จัง คิมตอบอย่างเนือยๆ คิมคิดในใจยังคงไม่มีอะไรจะร้อนเท่าใจของเธอในขณะนี้แน่ๆไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่นั่งอยู่บนแท็กซี่ แต่คิมมารู้้ตัวอีกทีเมื่อแท็กซี่มาจอดหน้าอาคารแห่งนึง ซึ่งเธอรู้จักดีกับที่นี้เธอเดินเข้าไปหลังจากที่จ่ายค่ารถให้แท็กซี่เสร็จสรรพแล้ว
 เอ่อ สวัสดีค่ะ ดิฉันขิมวดีที่จองห้องไว้หนึ่ง1ห้องอ่ะค่ะ  คิมกล่าวพร้อมกับยิ้มให้พนักงาน รอ สักครู่นะค่ะไพนักงานพูดพร้อมกับยิ้มตอบอย่างมีไมตรีคุณจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหนค่ะ พนักงานถาม
 เอ่อ สัก2อาทิตย์ค่ะคิมตอบ
นี่ค่ะุ กุญแจห้องของคุณพนักงานยื่นกุญแจให้คิม ลังจากที่เธอเช็คอินพร้อมกับจ่ายเงินเรียบร้อย ขอบคุณ
ค่ะ  คิมกล่าวพร้อมกับเดินจากไปทางลิฟล์
 
นี่ๆยัยคิม แกนี่ท่าจะบ้านะยะ มากรุงเทพทั้งทีดันไปเสียตังค์พักโรงแรม ไม่มาพักกะฉัน จอยเพื่อนรักกล่าวอย่างอารมณ์น้อยใจสุดๆ
โธ่ จอย เราเกรงใจน่ะ อีกอย่างเรามาด่วนนะ ไม่ได้บอกจอยล่วงหน้าแล้วจะให้เราทำงัยล่ะจ๊ะคิมกล่าวแก้ตัวกับเพื่อนรัก
แหมด่วนยังก็ต้องบอกมั่งแหละยะ แล้วนี่คุณสามีมาด้วยป๊ะล่ะจอยยังถามต่อไปเอ่อ ป่าวหรอกจอย คิมพูด อ้าวมัยอ่ะ เห็นพี่แกตามดีจะตาย ปล่อยเมียมาคนเดียวได้งัยอ่ะจอยล้อเพื่อน
เรากะพี่กรเลิกกันแล้วล่ะคิมพูดพร้อมกับเสียงที่บ่งบอกถึงความเศร้า มัยอ่ะคิม ทำไมถึงเลิกกันอ่ะจอยตะ
โกนมาอย่างลืมตัว เรื่องมันยาวอ่ะจอย เด๋วเราจะไปหาและเล่าให้ฟังนะจอย ตอนนี้อยู่บ้านป๊ะคิมพูดต่อไป
อือเราอยู่บ้านน่ะ ขี้เกียจไปไหน มานี่ดิ คิดถึงเพื่อนจะตาย มาให้เรากัดหน่อยดิเพื่อนเหงาอ่ะจอยพูดพร้อม
กับหยอกเพื่อน
 จอยและคิมเป็เนพื่อนกันมาตั้งแต่เล็ก เติบโตมาด้วยกันตลอด เพิ่งมาแยกกันเมื่อต่างคนต่างเรียนจบ ต่างก็แยกย้ายไปตามครอบครัวย้าย จอยมาอยู่กรุงเทพ เพราครอบครัวของเธอมีธุระกิจที่กรุงเทพ ส่วนคิมนั้นหลังจากกลับมาจากอเมริกา เธอก็มาอยู่บ้านเกิดเมืองนอนกับแม่ผูั้้ให้กำเนิดของเธอ มีธุรกิจเป็นของตัว
เอง นานๆครั้งพวกเข้าทั้งสองจะมาเจอกันซักครั้งนึง จอยกับคิมมีนิสัยที่แตกต่างกันมามาตั้งแต่เด็กๆ จอยจะ
เป็นคนที่ค่อนข้างจะพูดเสียงดัง ห้าว จนดูก่ากั๋น แต่ผิดกับคิมที่ดูเงียบๆ ขี้อาย แต่พวกเข้าก็เป็นเืพื่อนที่ดีมาตลอด
 
ก๊อกๆๆๆๆ เสียงประตูดังขึ้น
เ่อ่อ มีใครอยู่มั้ยค่ะ ดิฉันมาหาคุณวิเวียนค่ะ คิมกล่าวขึ้นทันทีที่ประตูถูกเปิดออก
คุณวิเวียนไม่อยู่หรอกค่ะคุณ สาวสูงวัยกล่าวขึ้นคุณเป็นเพื่อนคนแววเหรอค่ะ หนูเธอยังถามคิมต่อ
ค่ะ คิมเป็นเอ่อ เพื่อนเค้าค่ะ คิมกล่าว แล้วพี่แววไปไหนค่ะ คุณป้า 
แววไม่อยู่ที่นี่นานแล้วล่ะ เค้าไปอยู่ต่างจังหวัดนานแล้ว 7-8เดือนแล้วล่ะจ๊ะ หนูคิม สาวสูงวัยตอบคิมอย่าง
ยิ้มแย้ม
เอ่อ งั้นมีเบอร์โทรติดต่อเค้ามั้ยค่ะ ป้า คิมยังไม่ท้อป้าไม่มีหรอกลูก นอกเสียจากเค้าจะโทรมาเองน่ะ
งั้นบอกเค้านะค่ะว่าคิมมาเยี่ยมเค้าค่ะป้า นี่เบอร์โทรของคิม ถ้าเค้ามาหรือโทรมาช่วยบอกเค้าให้คิมด้วยนะค่ะคิมไปแระค่ะป้า ขอบคุณค่ะคิมพูดจบแระยกมือไหว้หญิงสูงวัยคนเดิม และเดินจากไป
 
  เค้าไปแล้วเหรอป้าแววถามป้า
จ๊ะแวว แววน่าจะคุยกะเค้านะลูกอย่าไปทำกับเค้าแบบนี้ เค้าดูน่าสงสารนะลูก ตอนที่ป้าบอกเค้าดูแล้วเหมือนเค้าจะร้องไห้น่ะ นี่เบอร์โทรที่เค้าฝากไว้ให้ อย่างงัยก็โทรไปหาเค้าซะ ถ้ารักเค้า และรักที่จะเห็นเค้ามีความสุขก็ไปหาเค้าซะนะลูก แววก็รักเค้าไม่ใช่หรือ เค้าก็คงรักแววไม่น้อยไปกว่าที่แววรักเค้าหรอกนะป้าของแวว
เตือนสติแวว แวว ไม่อยากให้เค้ามาคิดถึงแววอ่ะค่ะ แววกลัวว่าเค้ากะสามีเค้าบาดหมางกันเพราะแวว แววตอบป้าแต่ว่าถ้าคนเรารักกันแล้วอ่ะ เราจะไปห้ามใจได้เหรอลูก คนสองคนอยู่ด้วยกันถ้าลองไม่รักกันแล้ว ให้อยู่ด้วยอย่างงัยก็ไม่มีความสุขเท่าคนที่รักกันอยู่ด้วยกันหรอกลูก และเท่าีที่แววเล่าให้ป้าฟังนี่ เค้าคงรักแววมากนะ
ลูกนะ ป้าก็บอกหนูได้แค่นี้แหละลูกป้าพูดจบก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารค่ำต่อไป