ลิขิตของหัวใจ

มะนาวดิบ

"น้องฝ้าย!! คุณแม่เรียกให้ไปเก็บของแล้วจ้า คุณแม่ดุแล้ว เร็วเข้านะ" พี่หนึ่งเด็กหญิงบ้านตรงข้ามอย่างเอ็นดู " ฝ้ายจะไปเมืองนอกแล้ว เมื่อไหร่ พี่จะได้เจอกับฝ้ายอีกล่ะจ๊ะเนี่ย พี่คิดถึงฝ้ายตายเลย " ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวเราก็ต้องได้พบกันอีกค่ะ ฝ้ายเชื่ออย่างนั้น แล้วก็จะรอวันที่ฝ้ายจะได้พบพี่หนึ่งอีกค่ะ " หนึ่งยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อ อ้อมกอดของฝ้ายนั้น กลับทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก และรู้สึกว่า น้องสาวคนหนึ่งจะจากไปจากชีวิตของเขา
จากนั้นเป็นเวลานานหลายปี พอที่จะทำให้ใครๆดูเปลี่ยนแปลงไปได้ โทรศัพท์บนโต๊ะผู้บริหารของบริษัทส่งสินค้าออกก็ดังขึ้น " คุณหนึ่งคะ มีโทรศัพท์มาถึงคุณหนึ่งค่ะ" เลขาสาวพูด " โอนสายเข้ามาได้เลย ขอบคุณครับ"
" สวัสดีครับ หนึ่งพูดครับ"
" ทายซิ ใครเอ่ย???" เสียงยียวนของหญิงสาวทำให้ผู้บริหารหนุ่มอดที่จะยิ้มและแปลกใจไม่ได้
" แหม!!! จำกันไม่ได้แล้วหรอคะ พี่หนึ่ง งอนแล้วน้า" เสียงออดอ้อนของหญิงสาวก็หลุดลอดผ่านหูโทรศัพท์อีกครั้ง"
"ก็ได้ๆ มาเจอน้องฝ้ายตอนบ่ายโมง ที่ร้าน Mc' สยามนะคะ จะรอพี่หนึ่งนะคะ"
หนึ่งยังไม่ทันจะได้สติพอที่จะพูดโต้ตอบกับ
หญิงสาวรอชายหนุ่มอย่างกระตือรือร้นราวกับว่า ถ้าวันนี้ไม่เจอ ก็จะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว " ฝ้าย!!! ขอโทษทีนะ รถติดมากเลยจ้ะ" ชายหนุ่มรีบวิ่งมา "ไม่เป็นไรค่ะ พี่หนึ่ง ฝ้ายคิดถึงพี่หนึ่งจังเลย ไม่ได้เจอกันตั้ง 6 ปีเลยนะคะ พี่หนึ่งดูเป็นผู้ใหญ่มากเลยนะคะเนี่ย " หลังจากทานข้าวกลางวันเสร็จ ทั้งสองก็ได้จากกัน แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นการเริ่มต้นความรู้สึกดีๆของเขาและเธอ
"เฮ้ย!!! ไอ้หนึ่ง เราอยากจะให้แกได้รู้จักกับคนๆนึงว่ะ เค้าเรียนที่อเมริกาที่เดียวกับเราเลย น่ารักมากเลยว่ะ แกเห็นแล้วแกจะชมแน่ๆเลย ฉันชอบผู้หญิงคนนั้นว่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ"
เพื่อนของหนึ่งพยายามที่จะแนะนำให้เพื่อนของเขาได้รู้จักกับหญิงผู้นั้น
"ฉันขอตัวดีกว่าว่ะ ฉันก็เห็นแกพูดงี้ทุกทีอ่ะ แล้วก็แห้วตลอด" " คราวนี้ขอจิงๆว่ะเพื่อน ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยเถอะ"
ไม่รู้ว่าความบังเอิญหรือเคราะห์กรรมอะไรของใครกันแน่
"สวัสดีค่ะ พี่นิค" 
"สวัสดีจ้า นี่เพื่อนพี่นะ ชื่อ........" พี่นิคยิ้มทักทาย
"อ้าว!! พี่หนึ่ง โลกกลมจังเลยนะคะ บังเอิญจังเลย" ฝ้ายพูดอย่างแปลกใจ
"ก็ไอ้นิคมันชวนมาดูหน้าคนที่มันชอบน่ะ" หนึ่งพูดอย่างเซ็งๆแต่ก็แอบแปลกใจอยู่เหมือนกันที่ทั้งนิคและฝ้ายไม่มีอาการเขินอายกันแม้แต่น้อย หลังจากนั้นทั้ง3คนก็ทานข้าวด้วยกัน และแยกย้ายกันกลับบ้าน
"สวัสดีค่ะ ขอสายพี่หนึ่งค่ะ" ฝ้ายโทรศัพท์มาหาพี่หนึ่ง
"จ้า พูดอยู่จ้า" หนึ่งรับสายด้วยความแปลกใจ
"พี่หนึ่งคะ ฝ้ายมีเรื่องจะปรึกษาน่ะค่ะ
ก็คือว่า ฝ้ายชอบพี่อยู่คนหนึ่งน่ะคะ พี่หนึ่งช่วยพูดกับเค้าหน่อยสิคะ นะคะๆ ฝ้ายขอร้อง" เสียงของฝ้ายดูจิงจังมาก หนึ่งอยากจะช่วยแต่ความรู้สึกมันก็ขัดกับความรักที่เกิดขึ้น
"ได้จ้า นัดพี่มาได้เลย สำหรับฝ้ายพี่ว่างเสมอ"
ในที่สุดฝ้าย หนึ่ง และชายคนนั้นก็ได้มาเจอกัน ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ไอ้นิคเพื่อนของเจ้าหนึ่งนี่เอง
"พี่หนึ่งคะ พี่นิคนี่แหละค่ะ ที่ฝ้ายพูดถึง" แล้วความจิงก็ทำให้หนึ่งถึงกับหัวใจสลาย
"พี่ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเราจะมาคุยเรื่องสำคัญกัน" อยู่ๆเสียงของนิคก็เอ่ยขึ้นเพื่อกลบความเงียบไปชั่วขณะ
ขณะที่นิคเข้าห้องน้ำ เวลาดูเหมือนจะผ่านไปนาน ราวกับทุกอย่างได้กำหนดไว้แล้ว นานพอที่จะทำให้หนึ่งได้เปิดเผยความในใจกับฝ้าย
"ฝ้าย ฝ้ายชอบเจ้านิคมันจิงๆหรอ?" หนึ่งถามด้วยสีหน้ากังวล
"ค่ะ ทำไมหรอคะ พี่หนึ่ง" ฝ้ายถามอย่างสงสัย
"ฝ้าย พี่ชอบฝ้ายนะ ฝ้ายเองก็น่าจะรู้ แต่ทำไมฝ้ายไม่เห็นความดีของพี่เลยล่ะ
"ใครบอกล่ะคะ ว่าไม่เห็น ถ้าไม่เห็น ฝ้ายจะนัดพี่หนึ่งมาถึงนี่เลยหรอคะ" คำพูดของฝ้ายคำนี้เอง ที่ทำให้ทุกๆอย่างเปิดเผยขึ้นมา
"ฝ้าย พี่รักฝ้ายนะ พี่ไม่ต้องการให้ฝ้ายเป็นของใคร ฝ้าย ฝ้ายรักพี่อย่างที่พี่รักฝ้ายบ้างหรือเปล่า" คำถามโง่ๆหลุดจากปากของชายผู้ไร้สติ
"ถามแปลกๆนะคะ ก็เพราะฝ้ายรักพี่น่ะสิคะ ฝ้ายถึงได้วางแผนการณ์นี้กับพี่นิคไว้แล้ว ฝ้ายแค่อยากได้ยินคำว่ารักจากปากของพี่หนึ่ง คำว่ารักที่ฝ้ายรอมาตั้งแต่จากกันครั้งก่อนน่ะค่ะ"
สีหน้าของหนึ่งเปลี่ยนราวกับว่า เขาได้ขึ้นสวรรค์เป็นครั้งแรกในชีวิต
___________________
ความรักเป็นความรู้สึกที่ดี ตราบใดที่ความรักนั้นทำให้เรามีความสุข เราก็ควรจะส่งผ่านไปให้กับคนรอบข้าง และการแสดงออกกับคนรอบข้างจะทำให้คนรอบข้างแสดงความรู้สึกที่ดีๆกลับมาให้เรา