สืบสสานภาษาล้านนา
น้อยไชยา- พวงดอกไม้เบ่งบานสลอน ฝูงภมรพู่เผิ้งสอดไซ้ ดอกภิคุลหองเพิ่นต้นใต้ ลมพัดไม้มาสู่บ้านตู รู้แน่ซัดเข้าสอดสองหู ว่าสีชมพู ถูกปล้ำเค้าเนิ้ง เค้ามันตายปลายมันเสิ้ง ลำกิ่งเนิ้ง ตายโค่นทวยแนว ดอกภิคุล ค็ครืดอกแก้ว ไปเป็นของเพิ่น แล้วเนอ
แว่นแก้ว- เตมเค้าเนิ้ง กิ่งมันบ่ถอน บ่ไหวฅลอนเฟือนช่างหมั้นแท้เล้า ตามคำลมเพิ่นพัดออกเข้า มีแต่เค้าไหวสั่นฅลอนเฟือน กิ่งมันแท้บ่แส่เสลือน บ่เหมือนลมเชย รำเภิยค็ชนั้น ใจคำยิงนี้หนิมเที่ยงหมั้น บ่เปนหองเพิ่นฅนใด ยังเปนกจกแว่นแก้วเงาใส บ่ไหวข้อนเหงี่ยง ช้ายเนอ
น้อยไชยา- ตัวพี่น้อยจักขอถาม ตามคำลมเพิ่นมาเล่าอู้ ว่านายมีชู้ บ้านวังสิงห์ฅำ ฝ่ายทังพุ้นเพิ่นมาใส่มาจำ บ้านวังสิงห์ฅำ เพิ่นมาหมั้นค็ไว้แล้ว ทางฝ่ายปั้นตัวน้องนางแว่นแก้ว ค็ตกลงแล้วบ่ใช่คาหา เพิ่นจะกินแขกแต่งการค็วิวาห์ เมื่อใดชาพี่น้อยใคร่รู้เค้า ส่วนไชยาบ่สมเพิ่นเจ้า เพราะเขียมเข้าของเงินธอง ฝ่ายทางนายบ่หมายเกี่ยวข้อง มาละหมองต่ำคล้อยเนอ
แว่นแก้ว- ตัวน้องนี้บ่หล่าใหลหลง การตกลงค็ยังบ่แล้ว จิ่งเชิญตัวพี่มาห้วยแก้ว เพราะใคร่รู้คำอู้คำจา จิ่งเชิญน้อยพี่มาเปิกสา จักว่าใดชาตัวน้องค็ใคร่รู้ การที่มาฟู่อู้ จะเอาเปนชู้คาว่าเอาเปนเมีย ฤาจักลับล้างลืมลายหน่ายเสีย บ่เอาเปนเมียฤาจักธิ้งเสียแล้ว ฤาเอาเปนเมียนางช้างแก้ว อยู่เปนคู่ข้างเทียมฅิง ขอบอกนางหื้อแน่ใจจิง บ่อำพรางนาตน้องเนอ
น้อยไชยา- บ่จุหลอกน้องหื้อหม่นหมองหมาง บ่ล่อลวงพรางแม่นางร่างแฅ้ว พี่หมายเอาเปน เมียนางช้างแก้ว บ่หื้อฅลาดแฅล้วเรื่องคำสีเนห์ หลอนแก้วน้องใจยังบ่เหว เที่ยงสมครเนเหมือนพี่คึดเล้า หลอนพี่จุค็ยังล่ายเจ้า ขอหื้อฟ้าผ่าหัวแม่เมียตาย ลูกแม่ยิง อู้เหล้นค็บ่ดาย ลูกพ่อชายอู้แท้ค็บ่พลั้ง หลอนนางตายไปเปนไก่ตั้ง พี่น้อยจักตายเปนฅืน ฟู่บ่ถูกวันพรูกค็บ่ขืน ฟู่เมื่อฅืนทึงบ่ขืนเมื่อเช้า การรักกันหองข้ากับเจ้า เปรียบเหมือนเหล้ากับพาง ปากคำใดพี่ค็ทึงอ้าง บ่ใช่จางจากน้องเนอ แว่นแก้ว- หลอนว่าแท้ เหมือนดั่งคำจา น้องขอสัญญากับตัวพี่น้อย บ่ขอรักใผซักเท่าเกิ่งก้อย ขอรักพี่น้อยไชยานี้ค็ฅนเดียว ฅนอื่นนับร้อยทึงบ่แลบ่เหลียว จะขอรักเดียวชายเดียวค็เท่านี้ หลอนว่าน้องจุฤาสับปหลี้ ขอหื้อฟ้าผ่าหัวพ่อผัวตาย ลูกแม่ยิงบ่ใช่ว่าบ่ดาย ลูกพ่อชายขี้จุค็แท้ ๆ กินค็ยังทึงแก่ สเลียมยำใส่แย้ บเขือแช่ยำใส่เทา คอนพี่น้อยไชยารักแท้ข้าเจ้า ค็ยินดีจิ่มแท้เนอ ฯ
20 พฤศจิกายน 2550 18:02 น. - comment id 98332
คำแปลครับ กินแขก = แต่งงาน ไก่ตั้ง =ไก่ต่อ ข้อนเหงี่ยง = ค่อนเอียง เกิ่งก้อย =ครึ่งก้อย แม่ยิง ญิง =ผู้หญิง พ่อชาย =ผู้ชาย บ่ดาย =เปล่า ๆเฉย ๆ ขี้จุ =ขี้โกหก สะเลียม =สะเดา บเขือแช่ (น่าจะเป็น แจ้ คือมะเขือขื่น) เทา =สาหร่ายเทา คล้ายเส้นผมมีสีเขียวใช้ทำเป็นอาหาร คอน,คัน = หากว่า จิ่ม =ด้วย คำสีเนห ์= ความสิเนหา เสน่หา หลอน = แม้นว่า จุ ล่าย =โกหก หลอกลวง วันพรูก =วันพรุ่ง ขืน =ในที่นี้หมายถึง คืนคำ อู้ =พูด พาง =ขวด เขียม =ขาดแคลน หายาก ฟู่ =เจรจา คึด =คิด สับปหลี้ =สับปลับ คู่เทียมฅิง =คู่เทียมกาย ( ฅิง -ตัว กาย เช่น รู้ฅิง =รู้ตัว ฟื้นฅิง =ฟื้นตัว คืนสติ) เค้า =โคน(ต้นไม้) ต้น(เหตุ) จะว่าใดชา =จะว่าอย่างไรฤา ช้าย =บ่าย เบี่ยง คล้อย ไชยา =อ่าน ไจยา ส่วนใหญ่มักออกเสียงผิดเป็น"ไจ๋ยา" น้อย = ใช้เรียกนำหน้าชื่อคนที่เคยบวชเณรมาก่อน ส่วนคนที่เคยบวชพระเรียก หนาน เต็มว่า = แม้นว่า ทวย =ด้วย เนิ้ง =โน้ม เอียง บ่ใช่คาหา = ไม่ใช่หรือ ค็ = ก็ ปล้ำ =โค่น เปิกษา =ปรึกษา เผิ้ง =ผึ้ง พุ้น =นู้น โน้น เพิง = พึง สม เหมาะสม เพิ่น,เพื่อน =เขา เฟือน =โยก คลอนแคลน เมื่อใดชา =เมื่อใดฤา ร่างแฅ้ว =เอวบางร่างน้อย ( แฅ้ว =คอด กิ่ว) มักใช้ร่างแฅ้วแอวกลม ล่าย =โกหก หลอกลวง วันพรูก =(อ่าน วันพูก)วันพรุ่ง เสิ้ง =เซ เอน ใส่ประจำ =วางมัดจำ หนิม = นิ่ง หนิมเที่ยงหมั้น =หนักแน่นมั่นคง ไม่หวั่นไหว
24 พฤศจิกายน 2550 11:43 น. - comment id 98357
สวัสดีครับปี้ถนปายี ดีแต้ๆ บ่ได้อ่านตั๋วเมืองมาเมินแล้วลองเข้าอ่านผ่อก็อ่านได้เหมือนกั๋นเน้อ เสียดายพิมพ์บ่มีตั๋วเมืองถ้าบ่อั้นจะเขียนมาหื้อกอยสักหน้อยคับ...ยินดีจาดนักตี้นำมาหื้ออ่าน..เป๋นก๋านสืบสานฮีดฮอยล้านนา
26 พฤศจิกายน 2550 15:33 น. - comment id 98378
ยินดี๋จ๊าดนักครับ เอื้องอังกูร ภาษาบ้านเฮาถ้าเฮาบ่ฮักษาแล้วไผจะฮักษา แม่นก็ ตึงวันนี้จะเซาะหาไผเขียนอ่านตั๋วเมืองจ้างผ่อง ยินดีครับตี้จ้วยกั๋นสืบสานเอกลักษณ์ล้านนาครับ