ทุกคนที่อยู่ในโลกนี้ คงไม่ปฏิเสธใช่ไหมว่า ตัวเองก็มีอดีตจากวันวาน แต่วันวานนั้นแล้วแต่ว่า จะดีหรือไม่เพียงไร ก็ย่อมจะอาศัยอยู่ในความทรงจำของเราเองทุกคนจริงไหม แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหน แต่หากความทรงที่เรามีแก่ใครสักคน ไม่ว่าจะเป็นคนที่เรารัก หรือเขารักเรา หรือรักเพื่อน ก็คืออดีตที่น่าจดจำ และยากจะลืมเลือน แม้ชีวิตนี้เราไม่สามารถเรียกร้องให้สิ่งเหล่านั้นย้อนกลับมาหาเราได้อีก แต่ทุกคนคงจะมีสิทธิ์ที่ระลึกถึงความทรงจำที่มีต่อกันมิใช่หรือ หากใครมีความทรงดี ๆ มาบอกกล่าวกันบ้างซิ แต่ ณ วันนี้เราขอระลึกถึงความรู้สึกที่เราคิดว่าเป็นความรู้ที่มีคือคำว่าเพื่อน แต่เมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนาน โดยไม่สามารถย้อนเวลากลับมาได้อีกแล้ว เมื่อมานั่งทบทวน จึงทำให้เรารู้ว่าเราได้ทิ้งโอกาสนั้นมาแล้ว โดยฉันและเธอมิอาจย้อนเวลามาเจอกันได้อีกแล้ว ทำได้แค่สวดมนต์อ้อนวอนขอให้เธอมีความสุขในชีวิตปัจจุบันก็คงเพียงพอ แต่ฉันเองก็มิได้เสียดายเวลาที่ผ่านมาหรอก เพราะอย่างน้อยเราก็มีความทรงจำที่ดีต่อกันเสมอมา แต่วันนี้ไม่ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่เช่นไร เราขอแค่ระลึกถึงด้วยใจที่หวังดีต่อกัน แม้เวลาจะผ่านเนิ่นนานเพียงใด รู้ไหมว่าในบางคราแอบฝันถึงด้วยนะไม่ว่าเธออยู่ ณ ที่ใด ขอส่งกำลังให้เธอชั่วนิรันดร์
10 พฤศจิกายน 2550 14:29 น. - comment id 98278
จะอยู่ในความทรงจำ ไม่ว่าเขาคนนั้นจะจากเราไปไกลแสนไกล ไม่อาจหวนกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เราก็ยังรักเขา เพราะเขาคืออดีตที่อันน่าจดจำ เพราะเขาคือคนที่เราเคยรัก และจะไม่มีคนไหนมาแทนที่เขาได้เลย จะไม่มีใครเข้ามาแทนที่ ๆเขาเคยอยู่ได้ อยากบอกว่าฉันจะรักธอตลอดไป