บันทึกความทรงจำของเด็กหญิงน้ำฝน ตอนที่ 2

อายิจัง

เด็กหญิงน้ำฝนรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้มาเรียนโรงเรียนใหม่ มันช่างใหญ่โต ได้พบเพื่อนใหม่ๆ ชุดนักเรียนใหม่ ทุกอย่างใหม่หมด ตื่นเต้น ตื่นเต้น อยากเรียนหนังสือ ชอบเรียนหนังสือที่สูด เด็กหญิงน้ำฝนเธอไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไร เรียนพอใช้เอง แต่เธอเป็นคนขยันเรียน วันเปิดเทอมเด็กหญิงน้ำฝนอยู่ห้อง ม.1/3 มีการแนะนำตัวว่าชื่ออะไร จบจากที่ไหนมา ปกติก็เป็นคนขี้อาย ขี้อายมากๆ อยู่แล้ว สั้นด้วย คิดซะว่าเอาน้าแป๊บเดียว มันก็ผ่านไปด้วยดีถอนใจสักหนึ่งครั้ง มีวิชาที่ต้องเรียนมากมายต่างจากที่เรียนตอนประถมศึกษา หนังสือก็เล่มโต้โต ตัวก็เล็กติ๊ดเดียวถือประเป๋าใบใหญ่โตไปโรงเรียนทุกวัน ปกติการเดินทางไปโรงเรียนของเธอคือเดินไปที่ท่าเรือ ขึ้นเรือไปอีกฝั่งของบ้าน เพื่อเดินไปที่โรงเรียนก็ไม่ไกลมากนัก รุ่นพี่บอกว่าเวลาเดินมาโรงเรียนระวังไอ้คนที่เขาเรียกันว่าไอ้ยิ้มนะมันชอบจับหน้าอกผู้หญิง แต่เด็กหญิงน้ำฝนไม่เคยโดนไอ้ยิ้มจับเลยนะ สงสัยหน้าอกจะเล็กเกินไปไม่อยู่ในสายตาไอ้ยิ้ม เธอสนุกกับการเรียนและกิจกรรม พอ ม.2 ได้มีการเข้าชมรม เธอเลือกชมรมดนตรีสากล และชอบวิชาศิลปมากที่สูด เธอได้เขามาอยู่ในวงโยธวาธิศของโรงเรียนในตำแหน่งกลองแต๊ก ได้ออกงานหลายงานมากทุกเช้าก็ต้องมาบรรเลงเพลงชาติ และเพลงให้นักเรียนเดินเข้าห้องเรียนทุกวัน ช่วงน้นมีกิจกรรมมากที่เดียว กิจกรรมลูกเสือที่ไปโดนหอ  ประกวดสิ่งประดิษฐ์ได้รางวัลที่ 2 ของโรงเรียน เป็นนักเรียนดีเด่นด้านบำเพ็ญประโยชน์ของโรงเรียน ถึงแม้ชีวิตในโรงเรียนเธอจะแสนสนุก แต่พอกลับบ้านก็เจอแต่ปัญหาเดิมๆ ไม่อบอุ่นเหมือนครอบครัวอื่นๆ ไม่ใครให้ค่อยปรึกษา ไม่มีใครสอนการบ้าน ทำเองตลอด  แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเด็กหญิงน้ำฝนที่อยากที่จะมีอนาคตที่ดี พอช่วง ม.3  เธอเริ่มมีความรัก กับนักเรียน
ดุรยางค์ทหารบกซึ่งมาสอนชมรมของเธอเล่นดนตรี รู้สึกพี่เขามาจีบ อายและเขินมากเลย แต่ก็ความรักของเด็กๆ นะ เขาและเธอติดต่อกันทางจดหมายหรือโทรเลข เพราะยังไม่มีโทรศัพท์ ทุกครั้งที่มาเจอกันเขาจะมีของขวัญให้เธอเสมอ ซึ่งก็น่ารักและซึ้งดีนะ เธอรู้สึกแปลกๆ ทุกครั้งที่เห็นเขา ก็ติดต่อกันโดยไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่นัก เด็กหญิงน้ำฝนก็มีเพื่อนที่สนิทซึ่งนั้งโต๊ะติดกัน เป็นชายเป็นคนน่ารักช่วยกันเรียน เขาเป็นคนเรียนเก่ง รู้สึกขอบคุณเขาตลอดที่ช่วยสอนการบ้าน คอยให้ลอกการบ้าน หรืองานเวลาเด็กหญิงน้ำฝนไม่ได้เข้าเรียนเพราะติกกิจกรรมของโรงเรียน  ขอบคุณมาก  มีเรื่องมากมายที่เกิดขึ้นระหว่างที่เรียนมัธยมมีทั้งดีและเศร้า มิตรภาพของเพื่อนที่ดี อยู่ในใจเสมอมาพอจบ ม. 3 ต้องหาที่เรียนที่ใหม่แล้วหละ  จะเรียนที่ไหนดีหละ แต่ตอนนี้เธออายุ 15 แล้วนะทำบัตรประชาชนครั้งแรกแล้ว เป็นนางสาว อ้าเป็นสาวแล้วหรือเนี้ย ไม่น่าเชื่อ เธอคิดว่าจะไปเรียนสายอาชีพคิดว่าน่าจะดีกว่ากับการที่จะทำงานต่อไป เธอจึงเรียนสายอาชีพในโรงเรียนพาณิชแห่งหนึ่ง ติดตามช่วงเวลาที่เธอเข้าไปเรียนโรงเรียนพาณิชย์นะจะ				
comments powered by Disqus
  • แทนคุณแทนไท

    14 พฤศจิกายน 2550 18:20 น. - comment id 98312

    1.gif
    
    ทำไมความทรงจำของเราถึงลางเลือน แต่บางความทรงจำ ช่างแจ่มชัด
  • อายิจัง

    15 พฤศจิกายน 2550 18:36 น. - comment id 98317

    มันอยู่ที่เราจะเลือกความทรงจำที่ดี หรือไม่ดี เอาไว้หวนคิดถึง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน