เก็บดอกไม้มาฝาก

ทะเลใจ

หมอกยามเช้า

เก็บภาพดอกไม้ริมทางที่เจอระหว่างที่เดินเล่นมาฝากค่ะ
กลับบ้านไปคราวนี้กว่าจะตัดใจหันหลังออกจากบ้านได้แทบแย่แหน่ะ
คิดถึงบ้านมากเลยล่ะ ช่วงที่อยู่ที่บ้านเอมหลับตั้งแต่สองทุ่มตื่นมาอีกทีก็เกือบหกโมงเช้า
แต่พอกลับมาที่นี่กลับนอนดึกซะงั้นเลย เฮ่อ
เอมกลับบ้านไปคราวนี้ หลาน ๆ รู้ก็กรูกันมาหาตลอดทั้ง 4 วัน
คือคิดเอาไว้ว่ากลับไปคงเงียบสงบเหมือนคราวที่แล้วคือได้อยู่บ้านเฉย ๆ ทั้งวัน
คราวนี้เอาสิ  หลาน หลาน มาก็ต้องทำหน้าที่ดูแล วิ่งกันให้เกลียว
แถมรอบนี้พกดีวีดี จูมง ไปด้วย ( ต้องขอบคุณเพื่อนที่น่ารัก ที่อุตส่าห์ดั้นด้นหามาให้จนได้ *^  ^* )
พ่อเอมติดขอบทีวีตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าจนถึงสี่ทุ่ม  ( เห็นแม่ว่างั้น )
ช่วงกลางคืนไม่เท่าไหร่เพราะว่าเอมหลับ แต่ตอนกลางวันก็ต้องหลอกล่อหลาน ๆ ให้ไปเล่น
ไกลจากรัศมีที่พ่อเอมดูทีวีอยู่ เล่นเอาหอบเหมือนกัน โดนแซวด้วยว่าหัดเอาไว้พอมีเองจะได้เคยชิน
เฮ่อ  !!!!!!!  ขนาดเราดูแลแค่ช่วงเช้าจนถึงเย็นก็แย่แล้ว หลานหลานกำลังอยู่ในวัยซน
เพราะอายุประมาณ ขวบกว่ากว่า ก็มี  สองขวบกว่ากว่าก็มี  สามขวบกว่ากว่าก็มี วิ่งต้อนกันให้วุ่น
แต่ในความเหนื่อยก็มีความสุขเพราะว่าอยู่กับพวกหลานหลานแล้วได้หัวเราะตลอด
เพราะเจอพฤติกรรมที่พูดไม่ค่อยชัด แถมพูดเร็ว แข่งกันพูด ฟังไม่ทัน แถมพูดกันเป็นภาษาอีสานอีกต่างหากฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง  
คนใดคนนึงทำอะไร อีกสองสามคนก็จะทำตาม  เล่นป้าหัวหมุน เจ้าหลานชายคนกลางชื่อน้องแน๊ก  พูดเก่ง ประจบเป็น
เล่นเอาคนเป็นป้าหลงมากกว่าคนอื่นอื่น อ้อนเก่งมาก พูดแล้วก็คิดถึงจัง
พอเย็น ๆ ส่งหลานหลานกลับบ้านเอมมีเวลาได้เดินเล่นบ้าง ด้วยความที่หมู่บ้านเอมติดเขื่อนอุบลรัตน์
ช่วงก่อนก่อนฝนตกและคงสะสมน้ำไว้เยอะช่วงที่เอมกลับบ้านน้ำเลยขึ้นเยอะมาก จากพื้นที่สูง ๆ ตอนที่กลับเมื่อเดือนสิงหาฯ
กลับเต็มไปด้วยน้ำ และมีเอ่อมาตรงถนนบางส่วนของหมู่บ้านด้วย นาข้าวที่อยู่ริม ๆ ฝั่งครั้งที่แล้วก็จมอยู่ใต้น้ำ
คิดแล้วเสียดายมากเพราะว่าครั้งก่อนข้าวกำลังเขียวสวยเชียวล่ะ ถ้าหากว่าไม่จมอยู่ใต้น้ำเดือนหน้าก็เก็บเกี่ยวได้แล้ว
เห็นพ่อเอมบอกว่าปีนี้น้ำขึ้นมาเยอะกว่าทุกปี ก็คงจะจริง แต่ปีใหม่กลับก็คงกลับคืนสภาพเดิม และลมหนาวคงเข้ามาแทนที่
ขนาดแค่กำลังเปลี่ยนฤดู อากาศยังเย็นมาก ถึงขั้นอากาศหนาวของกรุงเทพฯ เลยล่ะ แต่เอมว่านะลมหนาวของที่บ้าน
ไม่ว่าหนาวแค่ไหน ใจก็ยังอุ่นกว่าอากาศอุ่นอุ่นที่กรุงเทพฯ เพราะถึงแม้ว่าบ้านเอมฐานะไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง  
แต่ก็ร่ำรวยรอยยิ้มและความสุขเสมอ
คิดถึงบ้านจังค่ะ
				

http://photo-media.hanmail.net/200711/02/newsen/20071102103511


Sujinee