โลกไร้พรมแดน

Miloz (ไมลอซ)

วันนี้ฉันนั่งเซิร์ชหาเพื่อนชาวต่างชาติ แหม โลกของเราพัฒนาไปไกลจังนะ สามารถติดต่อกันข้ามประเทศได้ในไม่กี่นาที จนตอนนี้ฉันมองไม่เห็นขอบเขตของการสื่อสารแล้วล่ะ ก็ไกลซะจนคนละขั้วโลกเลย
 
          แล้วฉันก็ได้พบกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งอยู่เกาหลีใต้ เราพบกันโดยบังเอิญบนเว็บไซต์หาเพื่อนต่างชาติแห่งหนึ่ง ฉันเริ่มคุยกับเขา เริ่มคุ้นเคยและแลกเปลี่ยนทัศนะในเรื่องต่างๆ อยู่ๆ เขาก็ถามฉันว่า คิดยังไงกับการสื่อสารสมัยนี้
          ฉันก็ตอบไปตามตรงว่า มันพัฒนาไปไกลมากจนน่าตกใจ น่าแปลกที่เราสามารถคุยกันได้ทั้งที่คนละประเทศแท้ๆ เขาเองก็ตอบมาว่าเห็นด้วยและเล่าเรื่องของพี่สาวของเขาให้ฟัง
          พี่สาวเขาเป็นคนหัวอินเตอร์ พอเจอไฮสคูลก็ไปต่อนอก และได้พบกับผู้คนมากมาย แต่หาคนเป็นเพื่อนแท้ ไปไหนไปด้วยกันไม่ได้เลย แถมแฟนก็เปลี่ยนใหม่เร็วอย่างกับเปลี่ยนกางเกงใน จะเรียกว่าไงดีล่ะ ความจริงใจน่ะมีจริงนะ แต่ความยาวนานที่หาแทบไม่เจอเลย 
          ฉันเลยลองมานั่งคิดๆ ดู โลกการสื่อสารมันพัฒนาไปไกลก็จริง แต่จิตใจคนไม่ได้พัฒนาตามมันไปด้วยเลย จริงอยู่ที่เราสามารถติดต่อกับผู้คนได้หลากหลายสัญชาติ แต่ก็แทบหามิตรแท้หรือรักแท้ใกล้ตัวไม่ได้เลย เพราะงั้นอย่าไปหวังกับพวกที่นั่งอยู่อีกฟากของจอคอมพิวเตอร์ว่าเขาจะรักเราจริง
          อย่าไปรักไปหลงคนในโลกไซเบอร์ง่ายๆ นะ โอกาสประสบความสำเร็จมันถูกเหยียบจนแทบมิดดินเลยล่ะ เพื่อนแท้... รักแท้หายากจริงๆ ไม่ว่าจะในโลกไซเบอร์หรือโลกจริงของเรา มันทำให้ฉันได้ข้อคิดที่ว่า
          ติดต่อได้ไกลแต่ใจไม่จริง
          งงล่ะสิ ช่างเถอะ ถ้าเจอคนดีๆ ก็นับว่าขุดเจอเพชรแท้ในดินเหนียวเลยล่ะ จับพวกเขาไว้ดีๆ เพราะพวกเขาจะอยู่กับคุณไปอีกนานในโลกไร้แพรมแดนนี้
                                                Miloz (ไมลอซ)
                                               16 ตุลาคม 255