ครั้งสุดท้าย
กรรศฑ์ญา
เขาขอโทษที่ต้องใช้วิธีการแบบนี้
เขาตั้งใจจะถามนั้นเหลาะแต่เขาไม่มีโอกาศที่จะถาม
ถ้าตัวเองไม่รักเขาตัวเองอย่าโทรมาหาเขาอีกเลยนะ
เพราะทุกครั้งที่เขาเริ่มทำใจได้
ตัวเองกลับมาทำลายมันลงแค่เวลาเพียงไม่กี่นาที ทั้งๆที่เขาใช้เวลาอยู่ตั้งนาน
กว่ามันจะรู้สึกดีขึ้นมา
แต่ตัวเองก็มาพูดเหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่ไม่เคยสนใจเขา
เขาไม่เคยมีความสำคัญสำหรับตัวเอง ไม่เคยแคร์ไม่เคยสนใจว่าเขาจะรู้สึกยังไง
อย่าทำร้ายกันแบบนี้เลยนะ เลิกปล่อยให้เขาเสียความรู้สึกไปวันๆเลย
ตัวเองไม่ผิดหรอกนะที่ตัวเองไม่รักเขา เขาไม่โกรธตัวเองหรอก
ถ้าจะมีคนผิดก็เขานั้เหละที่ผิด ผิดที่คิดว่าคนที่เคยเสียใจ
คนที่เคยรู้รสชาติของคำว่าเสียใจ คงไม่ทำให้คนอื่นเสียใจหรอก
ผิดที่มองโลกในแง่ดีเกินไป แถมไม่ได้ผิดครั้งเดียวนะ ผิดถึงสองครั้งสองครา
เจ็บครั้งหนึ่งแล้วกลับไม่จำ
ขอบคุณสำหรับคำพูดทุกคำพูดที่พูดมาแล้วทำให้เขารู้สึกดีนะ
สิบเอ็ดเดือนกับยี่สิบสี่วันแล้วซินะที่รู้จักกันมา เวลาเกลือบปี
ปีหนึ่งก็ว่าได้แล้วละ กับคำว่ารักสามครั้งที่ได้ยิน ไม่รู้ว่ามันจะจริงแค่ไหน
มันก็คำพูดคนแต่ก็เชื่อแล้วจะโทษใครละ กับเวลาหลายๆวันที่มีน้ำตา
กับหลายๆครั้งที่เสียใจหลายครั้งที่เสียความรู้สึก ไม่ต้องสงสัยหรอกนะ
เขาเป็นคนเขียนบันทึกทุกวัน มีหรือที่เขาไม่รู้ว่าตัวเองเปลี่ยนไปหรือไม่
ทุกความรู้สึกมันยังชัดอยู่เสมอ
เมื่อก่อนเขาคิดว่ามันดีนะที่เขียนบันทึกทุกวัน
กลับมาอ่านวันไหนมีรอยยิ้มทุกที ความรู้สึกดีๆความทรงจำดีๆมันกลับคืนมา
แต่เขาว่าเขาคิดผิดนะตั้งแต่รู้จักกับตัวเองมา เขาคิดว่าเขาคิดผิดถนัด
มันไม่แค่รอยยิ้มเหมือนทุกครั้งแล้ว มันแถมน้ำตาเข้ามาอีก
ไม่ใช่เมื่อก่อนไม่มีน้ำตาซินะเพียงแต่เมื่อก่อนมันเป็นน้ำตาที่ซึ้งเมื่อนึกถึงเรื่องที่อ่าน
แต่ตอนนี้มันกลับเป็นน้ำตาที่เสียใจ
มันเหมือนตอกย้ำตัวเองลำพังไม่ได้อ่านก็ลืมอยากอยู่แล้วแต่ตอนนี้มันยิ่งเหมือนกับว่าเราเก็บมันไว้ตอกย้ำตัวเองอย่างนั้นเหลาะ
ชักไม่แน่ใจแล้วละว่ามันดีหรือไม่ดีแต่ก็ยังตัดใจให้เลิกเขียนไม่ได้สักทีอาจเป็นเพราะว่าความเคยชินก็ได้
มันก็เหมือนกับการที่เรารักใครสักคนนั้นเหลาะ ยากที่จะตัดใจได้
เวลาที่ทำให้รักมันแค่นี้ แต่เวลาที่ทำให้ลืมนะไม่รู้นานแค่ไหน
แต่ไม่เป็นไหรหรอก มีวันเจ็บ ก็ต้องมีวันจาง มีวันจางก็ต้องมีวันหาย
คนที่ทำให้เราเสียใจคนที่ทำให้เราเสียความรู้สึกมีอยู่เพียงคนเดียว
แต่คนที่เป็นห่วงเรามีหลายคน
มันคงไม่คุ้มกันหรอกที่จะเอาความเป็นห่วงของคนรอบตัวที่หวังดีไปแลกกับคนเพียงหนึ่งคนที่ทำให้เสียใจ
พอไม่สบายใจก็พลอยทำให้คนอื่นไม่สบายใจไปด้วยเพราะความเป็นห่วง
แต่ว่าไปแล้วมันก็เพราะความเดื้อของขวัญนั้นเหลาะที่ไม่ยอมฟังใคร
เรื่องของขวัญมันไม่ใช่รักแรกพบซินะเพราะไม่ต้องพบก็รัก แถมคบใครคบที่ละคนอีก
ใครเข้ามากี่คนก็ไม่สนใจ ต่อให้เขาดีแค่ไหน สนใจเราทุกอย่าง
เป็นห่วงตลอดแต่ก็ไม่เคยเขวสักที
เพราะเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองในเมื่อเราให้ความจรืงใจกับเขาไปเขาก็คงไม่ทำให้เราเสียใจ
และก็ไม่อยากทำให้ใครเสียความรู้สึก ไม่อยากทำให้ใครเสียใจ
ไม่อยากเอาความรู้สึกของใครมาทำเล่นๆเขาไม่ใช่ตัวสำรองของใคร
ดีกว่าให้ความหวังในตอนนี้แล้วทำร้ายกันทีหลัง ยอมไม่มีใครดีกว่า
แต่มันก็ดีนะที่เขาไม่ได้เป็นคนทำให้ตัวเองเสียใจ
ดูแลตัวเองดีๆนะตั้งใจเรียนละ