เมื่อสามวันที่ผ่านมา ยายของฉันไม่สบายต้องเข้าไอซียู ทุกคนที่บ้านอยู่พร้อมเพรียงกันตั้งจิตอธิษฐานให้ยาย ปลอดภัย ฉันกับน้าอยู่ไกลแต่ใจไปอยู่หน้าห้องไอซียูแล้ว แม่เล่าให้ฟังว่า พอยายฟื้น ประโยคแรกที่ยายพูดก็คือ"นิมนต์พระมาหรือยัง" และยายก็พูดอะไรเยอะแยะอีกมากมายปะติดปะต่อเรื่องราวไม่ได้ ในขณะที่ตาท่านเหม่อลอยอยู่ ช่วงเวลานั้นแม้แต่ผู้ชายตัวโตๆก็ร้องไห้ได้อย่างไม่อายใคร ฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของแม่ในขณะที่เล่า แม่ของฉันเป็นผู้หญิงที่แข็งและเป็นคู่กัดกับยายมาตลอด บ่อยครั้งที่ฉันต้องเป็นกรรมการบนเวทีและแอบเอนเอียงมาฝั่งยายเล็กน้อย เพราะฉันไม่ชอบที่แม่จะไปงัดข้อกับยายซึ่งไม่สมควร โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองก็ทำแบบเดียวกัน พอยายไม่สบายหนักจึงได้เห็นอีกมุมหนึ่งที่ไม่เคยเห็น ความอ่อนโยนยังมีอยู่ในตัวแม่ และความเข้มแข็งยังมีอยู่ในตัวยาย ขณะที่นั่งพิมพ์อยู่นี้ยายก็ยังอยู่ในห้องไอซียูอยู่แต่อาการดีขึ้นเรื่อยๆจนน่าอัศจรรย์ จากที่ทุกคนเห็นก็คือ ความสดใสของยายได้ฟื้นกลับมาเหมือนดั่งนกฟินิกส์ มันทำให้ฉันหายใจได้โล่งขึ้น โลกดูน่าอยู่ขึ้นทั้งๆที่ก็เป็นโลกใบเดิม ยายพูดคุยเล่าเรื่องเฮฮาสมัยตัวเองยังเป็นเด็ก ไม่รู้ เพราะอะไรยายถึงยังจำได้ดีทุกเรื่องราวทั้งๆที่ยายไม่เคยพูดถึง หรือเพราะจริงๆแล้วยายไม่เคยลืมเลยต่างหาก ทุกคนที่บ้านบอกว่า ยายเล่าไปหัวเราะไปจนทุกคนอดที่จะขำตามไม่ได้ จนนางพยาบาลต้องเชิญตัวทุกคนให้ออกไปนั่งรอหน้าห้องไอซียูเหมือนเดิม แต่ฉันเชื่อว่าแม่และน้าๆของฉันไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนคนไข้ท่านอื่นหรอก เพียงแต่เสียงหัวเราะเบาๆของคน6-7 คนมันคงจะมีพลังเท่านั้นเอง:p วันหยุดนี้ฉันคงไม่อยู่ ก.ท.ม หรอกเชื่อขนมกินได้เลย ฉันจะไปนั่งฟังยายเล่าเรื่องตลกดีกว่า เพราะมันน่ารื่นรมย์กว่าฟังจากแม่ทางโทรศัพท์เยอะเลย ยายบอกว่า"ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวจะเขียนพินัยกรรม แบ่งหนี้เป็นก้อนๆ ไม่ต้องแย่งกัน ได้ทุกคน"(รู้สึกสำนวนการพูดแบบนี้จะคุ้นๆ555โดนย้อนรอย) (T_____T)(^____^)หัวเราะทั้งน้ำตา พอจะนึกหน้าตาของทุกคนออก...นี่แหละนะ รอยยิ้มในห้องไอซียู ที่อยากจะประกาศให้โลกรู้ว่า "ฉันภูมิใจในตัวยายจริงๆ"
ฉันเดินทางเย็นวันศุกร์ไปถึงโรงพยาบาลเช้าวันเสาร์ เพราะโรงพยาบาลอยู่ในตัวจังหวัดก็เลยตรงดิ่งไปโดยไม่ได้กลับบ้าน ไปถึงก็พูดจ้อยังกะนกแก้วนกขุนทอง(แม่บอกอย่างงั้น...เหอๆ) ยายออกจากห้องไอซียูตั้งแต่บ่ายวันศุกร์...อาการดีขึ้นแล้ว แม้จะยังไม่เต็มร้อย แต่แค่นี้ทุกคนก็พอใจแล้ว เพราะจากการพูดคุยกัน น้าบอกว่า วันแรกที่ย้ายจากโรงพยาบาลในตัวอำเภอมาในตัวจังหวัด ยายอาการหนักมากต้องใส่อ๊อกซิเจน ตอนอยู่ในรถพยาบาลขณะส่งตัวไปอีกโรงพยาบาล ยายบอกว่า"ไม่อยากไป จะกลับไปตายที่บ้าน" T_T แล้วก็บอกให้แม่กับน้าพนมมือและสวดมนต์ตาม เท่านั้นแหละทุกคนก็ปล่อยโฮ เพราะคิดในใจแต่มาพูดกันทีหลังว่า ยายคงจะไม่อยู่แน่แล้ว พอมาถึงโรงพยาบาลก็ต้องเข้าห้องไอซียู พอตกดึกหมอบอกให้ญาติๆเข้าไปเพราะยายอาการทรุดลงจนต้องปั๊มหัวใจ น้าบอกว่าชั่ววินาทีหนึ่งทุกคนเห็นยายนิ่งไปแล้ว...แต่คุณหมอก็ยังพยายามช่วยให้ลมหายใจยายกลับมาบวกกับเสียงเรียกยายให้กลับมาของแม่และน้าๆ เราไม่รู้ว่าเสียงนั้นไปถึงยายมั๊ย...แต่ยายก็กลับมา พอยายฟื้นในตอนเช้าก็เริ่มพูดแต่เป็นการพูดที่เหมือนเพ้อมากกว่า น้าบอกว่ายายพูดถึง ในหลวง ว่า"ขอให้พระเจ้าอยู่หัวอายุยืน ขอให้ประเทศไทยสงบ "T_T ฉันเข้าใจว่าทำไมยายถึงนึกถึงในหลวงขณะนั้น เพราะยายจะชอบดูข่าวพระราชสำนักมาก และทุกครั้งก็จะพูดว่า"สงสารในหลวง ไม่สบายทั้งตัวและหัวใจ ทำไมคนไทยไม่รักกันไม่สงสารท่านบ้างเหรอ" ทำนองนี้อยู่บ่อยๆ แต่ไม่มีใครคิดว่า ยายจะอวยพรท่านในขณะที่ยายกำลังอยู่ในห้องไอซียูอย่างนี้ จนนางพยาบาลยังร้องไห้ และฉันก็ปล่อยโฮในโรงพยาบาลถึงแม้จะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ นอกจากเรื่องในหลวงแล้วยายยังพูดถึงภาพในวัยเด็ก บ้านในวัยเด็ก และพูดถึง ทวดของฉันทั้งสองคนหรือคุณพ่อกับคุณแม่ของยาย...และยังเล่าเรื่องเฮฮาความทรงจำต่างๆที่ยายไม่เคยเล่า และยังมีเรื่องที่บอกว่าไปอยู่ในที่ๆสวยงามและมีคนสวยๆเยอะแยะไปหมด...ตอนแรกทุกคนคิดว่ายายหายแล้ว ไม่อยากให้พูดเยอะเดี๋ยวจะเหนื่อย แต่ยายก็พูดไม่หยุดจนต้องปล่อยให้พูดจนจบและนอนหลับไปเอง... ที่ทุกคนรู้ว่ายายเพ้อเพราะตื่นเช้ามาอีกวัน ยายจำไม่ได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนและพูดอะไรไปมั่ง ฉันเคยอ่านหนังสือ"คนตายไม่ได้อ่าน" หรือ"อ่านก่อนตาย" หรือ หนังสือธรรมะต่างๆมากมายในหนังสือก็มีเรื่องเล่าทำนองนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเกิดกับยาย ขนาด โอ้ละหนอ มาตั้งกระทู้ถามว่า"ตายแล้วไปไหน" ฉันก็ยังเข้าไปตอบขำๆและหัวเราะกลิ้งเมื่อได้อ่านคำตอบของ มณีจันทร์ และกชมนวรรณ รวมไปถึงกระทู้ของ ฉางน้อย ที่เข้ามาตอบว่า ตายแล้วไปไหน" ก็ทำเอาน้ำตาเล็ดเพราะหัวเราะในความช่างคิด....วันนี้ฉันก็มีคำตอบจากยายของฉันเหมือนกันว่า ก่อนตายอยากไปไหน....ภาพที่ยายเห็นก็คือ ภาพความทรงจำในวัยเด็ก บ้าน และครอบครัวของยายนั่นเอง แต่พวกเราโชคดีที่ยายเลือกจะกลับมาอยู่กับปัจจุบันมากกว่าอดีต ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรฉันก็เชื่อแล้วว่าถ้าคนเราคิดดี ทำดี แม้ในเสี้ยววินาทีสุดท้ายในชีวิตเราก็จะพบทางออกและคำตอบของคำถามที่ว่า"ตายแล้วไปไหน" ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเลือกไปไหนและมองเห็นทางออกหรือเปล่านั่นเอง
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องเล่าของ โคลอน ทั้งๆที่ก็เล่าไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ก้ยังอุตส่าห์เข้ามาอ่านกัน.......ขอบคุณทุกๆกำลังใจด้วยค่ะจากใจจริง
โคลอน 7 ก.ย. 2550 10:12 น. - ID 8560 
1778
9
0
7 กันยายน 2550 11:07 น. - comment id 97473
ขอเป็นกำลังใจให้โคลอนและครอบครัวนะค่ะ โดยเฉพาะคุณยายกลับบ้านด้วยความแข็งแรง ค่ะ แล้วหวังว่าคุณโคลอนกลับมาจะมีเรื่องสนุกเก็บมาฝากนะค่ะ ฝากดอกไม้ไปเยี่ยมด้วยดีกว่า
7 กันยายน 2550 16:17 น. - comment id 97480
ดีใจด้วยนะคะ ทีเรื่องจบแบบสวยงาม เรื่องแม่กะลูกเป็นคู่กัดกันเนี่ย มันเป็นธรรมชาติหรือเปล่านะ เฮ้อ ชีวิต แต่ก็ขอแสดงความยินดีให้คุณยายมีสุขภาพแข็งแรง อยู่กะเราไปนานๆๆนะคะ
7 กันยายน 2550 16:40 น. - comment id 97484
ดีจ้า........คุณโคลอน.........คุณยายสู้ๆน๊ะ หุหุ แวะมาเยี่ยมเยียนจ้า
7 กันยายน 2550 19:21 น. - comment id 97486
ฝากไปให้คุณยายด้วย .. มาทันมะเนี่ย
9 กันยายน 2550 12:53 น. - comment id 97503
) ***ดีใจจังฯ***(ขอบคุณนะคะ แม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครก็สัมผัสได้ถึงกำลังใจจริงๆค่ะ
) ***กีกี้***(ขอบคุณนะคะ
9 กันยายน 2550 18:43 น. - comment id 97506
9 กันยายน 2550 22:52 น. - comment id 97509
10 กันยายน 2550 07:41 น. - comment id 97512
...ขอบคุณสำหรับดอกไม้และกำลังใจนะคะ
) มีเรื่องขำๆมาฝากมั่งเนาะ...
ตอนนี้ ยาย ใส่แพมเพิร์สอยู่ค่ะ ปกติยายเป็นคนสะอาดมากๆเลยพอใส่แพมเพิร์สแล้วหน้าจะเป็นแบบนี้ >>
...เพราะยายบอกว่า เหม็นอุนจิตัวเอง อยากได้ยาดมแบบแฝดคู่ อ่ะค่ะที่เราเคยเห็นสมัยก่อน เดี๋ยวนี้ไม่เห็นแล้วนะคะ...เหตุผลของยายก็คือ ยาดมปกติปิดได้แค่รูเดียวอีกรูยังได้กลิ่นอยู่
น้าที่ไปนอนเฝ้าก็เลยบอกว่า คนอื่นยังไม่บ่นเลย อุนจิตัวเองก็ทนๆไปเถอะน่า
แถมตอนที่พยาบาลสั่งให้เก็บอุนจิ เพื่อเอาไปตรวจ น้าคุยกันว่าให้เอาไปเยอะๆ...พยาบาลอยุ่ตรงนั้นพอดีรีบบอกเลยว่า "เอาไปนิดเดียวก็พอนะคะ" ถ้าบอกช้ามีหวังเต็มกระปุก
น้าก็เลยเล่าเรื่องที่ได้ดู รายการคดีเด็ดให้ฟังว่า มีคุณยายคนหนึ่งพยาบาลก็ให้เก็บอุนจิเพื่อไปตรวจนี่ล่ะค่ะ ยายเอาใส่ในตลับยาหม่อง...แต่ไม่มีใครเปิดได้ ทั้ง หมอ พยาบาลและลูกของยาย ยายก็เลยบอกว่า"เอามานี่ เดี่ยวเปิดให้"ว่าแล้วก็เอาปากงัด
...นึกภาพตาม...ขณะเล่ากำลังนั่งทานข้าวกันอยู่เลยค่ะ ฮาตรึมเต็มห้อง...ยายเหล่แบบ...นินทาชั้นหรือเปล่า555 ...เปล่าค่ะเปล่า
10 กันยายน 2550 10:06 น. - comment id 97515
อ่านแล้วฮาดีจังค่ะ คุณยายน่าจะเป็นคนอารมณ์ดีนะคะ ครอบครัวสุขสันต์ดีจังค่ะ
11 กันยายน 2550 07:23 น. - comment id 97535
11 กันยายน 2550 19:40 น. - comment id 97547
ดีใจด้วยครับ ..ดูแลยายให้ดีๆ นะครับ อย่าให้ท่านเหงา ยายผมเข้าโรงบาล 2 คืน แล้วก็ไม่กลับออกมาเลย ผมไม่ได้เห็นวาระสุดท้ายของท่าน แต่ผมไม่เสียใจหรอกครับ เพราะผมเคยเห็นวาระที่มีความสุข ของท่าน ตอนที่มีชีวิตอยู่ไปแล้ว อวยพรให้คุณยายของทุกๆ ท่านครับ
12 กันยายน 2550 07:04 น. - comment id 97551
อ่า...เสียใจด้วยนะคะ boytilldieขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ
12 กันยายน 2550 08:50 น. - comment id 97553
น่ารักจิงๆๆเลย บ้านของดีใจ ก็มีคุณยายที่น่ารักอ่ะคะ ยายก็จะมีลูกทั้งหมด 13 คน แต่ก็มีไปต่างแดนบ้าง แต่ที่เหลืออยู่ก็จะเป็นลูกสาวอ่ะ ค่ะ เยอะแยะเลย เวลา มารวมตัวนี่ เสียงไปถึงหน้าปากซอย จิงๆๆนะคะ ไม่ได้ พูดเล่น ทั้งๆๆที่บ้าน อยู่ท้าย ซอย เพราะ ดีใจ ออกไปซื้อหนม หน้าปากซอย อ่ะค่ะ แล้ว ได้ยิน โอ้ มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกเลยนะเนี่ย อิอิ ก้อย่างนี้แหละ สาวๆๆ อยู่ด้วยกันเต็มบ้าน 555
12 กันยายน 2550 15:12 น. - comment id 97567
ไม่มียายเป็นของตัวเองเลยค่ะ อิอิ มีแต่คุณยายข้างบ้านญาติๆกันไม่ใช่คุณยายแม่ของแม่ค่ะ แต่มีเรื่องนินทาคุณยายคนนี้มากเหมือนกันค่ะ เอ อ่านครั้งแรกเนื้อหาไม่ได้เป็นอย่างนี้นี่นา แซวเล่นนะคะโคลอน เขียนได้สนุกดีออกค่ะ
12 กันยายน 2550 15:49 น. - comment id 97568
ดิ้นตายอยู่ตรงนั้นเลย โคลอน
มีเรื่องนินทายายมาก...ฝากไว้ตรงนี้ก็ได้นะคะ
14 กันยายน 2550 11:35 น. - comment id 97589
แอบมาอยู่นี่เอง หาตั้งน่า เล่นนิทานเก่งมากๆครับ
14 กันยายน 2550 13:38 น. - comment id 97592
รู้สึกว่าเราน่าจะเป็นครอบครัวเดียวกานดีกว่าเนอะ รู้สึกเจอคนถูกใจซะแล้ว อิอิ
14 กันยายน 2550 14:54 น. - comment id 97594
งั่ก*** ก่องกิก***
ยังไงก็ขอบคุณที่อุตส่าห์มาอ่านค่ะ
***ดีใจ***(โคลอน ก็รู้สึก ถูกชะตา กับดีใจนะ...
14 กันยายน 2550 16:18 น. - comment id 97596
ขอบคุณโคลอนนะ ที่ให้คำแนะนำ ในกระทู้อ่ะ ดีใจรู้แล้วล่ะ ว่าต้องอยู่กะคนที่เรารู้สึกสบายใจ ไม่อึดอัด น่ะ นั้น ดีใจรอต่อไปดีกว่า ไม่รีบ อิอิ (โคลอนเป้นคนที่ไหนอ่า )
14 กันยายน 2550 16:26 น. - comment id 97597
เป็นคนเชียงราย ปู๊นนนนน
19 กันยายน 2550 08:19 น. - comment id 97646
24 กันยายน 2550 11:28 น. - comment id 97717
เพิ่งรับปริญญามาค่ะ แต่เราเป็นคนหาดใหญ่จ๊ะ ไม่เป็ยไรนะ เรืองการเมืองเอาไว้ก่อน เพิ่งมาทำงานเนี่ย รับปริญญา เหนื่อยสุดๆๆ แต่ภูมิใจมากๆๆ เลย
25 กันยายน 2550 16:00 น. - comment id 97736
แต่ถ้าเรื่อง การมุ้ง เอ๊ย...กางมุ้งนี่ถนัดนัก(เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ)
...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ