ระแวง

ลัม มนา

วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันเข้ามาเรียนในมหาลัย บรรยากาศรอบข้างก็ไม่มีอะไรพิเศษน่าสนใจมากนัก ฉันเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา หน้าตาก็ Home Home & Floor Floor นี่เป็นไงภาษาปะกิตของฉัน นิสัยก็ออกจะเอ๋อ ๆ บ๊อง ๆ 
ไอ้กิ๊ฟ มันเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทของฉัน มารู้จักก็ตอนที่รับน้องนี่แหละ มันเป็นคนที่ฉันไว้ใจที่สุด เราปรึกษากันได้ทุกเรื่อง ช่วยเหลือฉันตลอด โอ้ยยยยย จะหาเพื่อนที่ดีอย่างนี้ได้ที่หนายยยยยยยยย จนทุกคนคิดว่าฉันเป็นแฟนกับมัน
โอ้ย!!!จะเป็นไปได้ไง ฉันชอบผู้ชาย 
ฉันแอบชอบรุ่นพี่ในคณะคนนึง หล่อมั่กมั่ก เขาเป็นที่หมายปองของผู้หญิงทุกคน ก็แหงหล่ะ หล่อขนาดนั้น ใครจะไม่ชอบ เนอะ!!! แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันนั้นฉันนัดกับไอ้กิ๊ฟไว้ ตกลงกันว่าหลังเลิกเรียนจะไปเดินห้างดังแห่งนึง
ไอ้เราก็รอมันประมาณ 3 ชม.(เป็นไง เป็นคนดีไหม รักเพื่อนไง ยืนขาแข็งไปสิ 3 ชม.) แล้วมันก็โทรมาบอกว่า มาไม่ได้ (T-T) กูอยากจะบ้า ขอบใจนะ ไม่โทรมาบอกซะพรุ่งนี้หล่ะ เออ กูเดินกลับคนเดียวก็ได้วะ ปกติซอยเข้าหอฉันมันจะครึกครื้นทุกวัน เพราะมีร้านเหล้าเรียงเป็นตับเลย นี่มาเรียนหรือว่ามาเป็นขี้เมากันแน่วะ(คิดในใจ) ระหว่างที่ฉันกำลังกล้า ๆ กลัว ๆ ว่าจะเดินเข้าในซอยมืดคนเดียวยังไง ก็ได้ยินเสียงนึงที่คุ้นหูมาก ๆ เรียกฉันมาจากข้างหลัง โอ้ววววว.....ผู้ชายในฝันของฉัน บรรยากาศรอบช้างจากที่เคยมืด ตอนนี้มันกลับกลายเหมือนภาพในฝัน(นึกออกไหมคะ ภาพมันจะเบลอ ๆ ลาง ๆ สักหน่อยอ่ะคะ) พี่เขาเดินมาหาฉันแล้วเราก็เดินไปด้วยกัน ระหว่างทางเราก็คุยกันอย่างสนุก พี่เขาเป็นกันเองสุด ๆ ยิ่งทำให้ฉันเคลิ้ม จากวันนั้น เราก็คุยกันตลอด จนพี่เขามาขอฉันเป็นแฟน ต๊ายยยยยยยย หน้าตาเห่ยๆ อย่างฉันจะได้เป็นแฟนกับพี่เขา หุหุ(อารมณ์คล้าย ๆ ได้รางวัลมิสไทยแลนด์เวิร์ด) ฉันไม่รอช้ารีบตกลง เดี๋ยวพี่เขาเปลี่ยนใจ แน่นอนเมื่อเราคบกันก็ต้องมีเสียงหอยเสียงปูที่มาวิจารย์ความเหมาะสมของเรา เชอะ!!! ฉันไม่สนใจหรอก พวกขี้อิจฉา แต่ที่ฉันทนไม่ได้ที่สุดก็คือ มีข่าวลือว่าพี่เขาเป็นเกย์ ต๊ายยยยย จะเป็นไปได้ไงยะ พี่เขาออกจะเป็นสุภาพบุรุษ ดูแลฉันทุกอย่าง จะเป็นเกย์ได้ไง จนวันนึง ฉันต้องพบกับบางสิ่งที่ทำให้ฉันหน้าชา รู้สึกเหมือนมีใครเอาปังตอมาแบะหัวฉันออกเป็น 2 ซีก พูดอะไรไม่ออก ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของฉันตอนนี้คือ พี่เขากำลังจะจูบกับเพื่อนผู้ชายอีกคน ไม่ทันฟังเสียงพี่เขาเรียก ฉันวิ่งหนีสุดชีวิต ไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ ฉันหนีไปอยู่กับไอ้กิ๊ฟ เล่าทุกอย่างให้มันฟัง มันคอยปลอบใจฉันตลอด จนฉันรู้สึกดี พี่เขาก็ตามมาง้อ บอกว่าวันนั้นเขาซ้อมละคร(ลืมบอกไปว่าพี่เขาเป็นพระเอกละครเวที) พอดีว่านางเอกไม่สบาย ก็เลยซ้อมกับเพื่อนก่อน(ทำไมต้องเพื่อนผู้ชายด้วย)ฉันใจอ่อนก็เลยกลับไปคบกันเหมือนเดิม แต่ฉันก็ยังไม่ใจเขาอยู่ดี ไม่ว่าเขาจะทำอะไรฉันก็คอยจับผิดเขาตลอด จนเราทะเลาะกันบ่อยมาก วันนึง พี่เขาก็มาขอหมั้นฉัน บอกว่ารักฉันมาก ไม่อยากให้เราทะเลาะกันอีก ไม่อยากเสียฉันไป ฉันทบทวนอยู่นาน ฉันจึงตัดสินใจ.............เป็นแฟนกับไอ้กิ๊ฟ 
ฉันระแวงพี่เขามาตลอด แต่ฉันไม่เคยระแวงใจฉันเลย ฉันไม่รู้ว่ารักไอ้กิ๊ฟมานานเท่าไร ไม่รู้ตัวมาก่อน........