....ในหลายๆ ความเชื่อเกี่ยวกับความรัก และคู่ชีวิต .. มีความเชื่ออันนึงที่เชื่อว่า.. คู่ชีวิตที่แท้จริงจะมีด้ายสีแดงผูกที่นิ้วก้อยข้างซ้าย เชื่อมกันไว้ รอจนวันนึง..ด้ายสีแดงนี้จะนำให้เขาทั้งสองมาพบกัน และรักกันในที่สุด.. .....หลายๆ คนอาจจะเชื่อ แต่คงไม่เชื่อมากเท่าผมแน่ๆ.. เพราะผมเห็น.. . เห็นด้ายสีแดงที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของผม.. ด้ายที่ผูกติดตัวมาตั้งแต่จำความได้.. ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าปลายอีกข้างนึงของมัน จะผูกติดกับใครนั่นแหละคือสาเหตุที่ผมเดินทางหาปลายอีกด้านนึงของมัน.. .....เด็กหนุ่มคนนึงที่ต้องการตามหาสิ่งที่ท้าทายที่สุดในชีวิตของเขา.. ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เค้าตามหาจะอยู่ไกลขนาดไหน.. และไม่รู้ว่าจะมีหรือไม่.. แต่เค้าก็เริ่มเดินทาง.. การเดินทางไปตามด้ายสีแดงตรงปลายนิ้วก้อย..การเดินทางที่รู้ทางเดิน.. แต่ไม่รู้จุดหมาย.. .....ผมเดินทางไปตามเมืองต่างๆ ที่ด้ายสีแดงของผมพาดผ่าน.. ได้พบ ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างที่ไม่มีทางจะได้เจอในเมืองของผม ใจนึงก็คิดว่าเป็นการเรียนรู้ที่ดี.. แต่มันก็ไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริง. เป้าหมายของผมคือ.. ปลายด้ายสีแดง... .....และแล้วผมก็ได้เพื่อนร่วมเดินทาง.. เมื่อวันนึงผมพบกันผู้หญิงที่ตามหาปลายอีกด้านนึงของด้ายแดงเหมือนกัน.. แต่เธอคงไม่ใช่ปลายด้ายแดงของผมหรอก.. เพราะด้ายแดงของผมยังไปอีกไกล... ....เราพบกันโดยไม่ได้ตั้งใจ และก็ไม่ได้เป็นการพบกันที่ทำให้ผมพอใจมากนัก.. บอกตรงๆ เธอไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคของผมเลย.. แถมเราทะเลาะกันตั้งแต่เจอกันครั้งแรก แต่เราก็ร่วมเดินทางด้วยกัน เพราะด้ายสีแดงของเธอกับของผมมันไปทางเดียวกันน่ะสิ.. .....ก็ยังดีนะ ที่ผมไม่ได้เดินทางคนเดียว อย่างน้อยก็มีเพื่อนร่วมทาง ที่เห็น และตามหาปลายอีกข้างนึงของด้ายแดงเหมือนกัน.. ....การเดินทางร่วมกันของเราทำให้ ผมเห็นตัวจริงของผู้หญิงคนนี้มากขึ้น.. เป็นตัวจริงที่น่าเคารพ น่าให้เกียรติในฐานะผู้หญิงคนนึง.. จะว่าไปเธอก็นิสัยดีนะ ตอนที่ทะเลาะกันครั้งแรกคงเป็นการเข้าใจผิดซะมากกว่า ความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอเริ่มดีมากขึ้นเรื่อยๆ.. มีอยู่ครั้งนึงที่ผมคิดว่าถ้าปลายด้ายแดงอีกข้างนึงของผมไปหยุดอยู่ที่นิ้วก้อยของเธอก็คงจะดี.. มันก็ไม่แน่นะ..ถ้าเป็นจริงผมก็คงมีความสุข.. แต่ถ้าไม่ใช่ .. ผู้หญิงคนนั้นคงเป็นผู้หญิงที่วิเศษกว่าเธอคนนี้แน่ๆ .. ยิ่งผมได้รู้ว่าเพื่อนร่วมเดินทางของผมเป็นผู้หญิงที่วิเศษเพียงใด ผมก็ยิ่งอยากให้ผมเจอปลายด้ายแดงของผมไวๆ .. ผู้หญิงที่ดีกว่าผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่เป็นเนื้อคู่ของผมจะเป็นยังไงน๊า.. .....นานขนาดไหนก็ไม่รู้ที่เราร่วมเดินทางด้วยกัน.. ผมยอมรับว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมเดินทางที่ดีที่สุด.. เราช่วยเหลือกันมาตลอด.. แต่มันก็คงจะสิ้นสุดแล้วล่ะ.. เพราะด้ายแดงของผมกับเธอ มันแยกกัน.. ตรงทางแยกพอดี.. ทางแยกนี้มันแยกไปสู่เมืองสองเมือง .. ด้ายของผมแยกไปทางขวา.. มุ่งสู่เมืองบนยอดเขา ซึ่งผมเชื่อว่าคงเป็นปลายด้ายของผมแล้วล่ะ .. เพราะเมืองนี้อยู่ยอดเขาพอดี.. ส่วนของเธอแยกออกไปที่เมืองข้างล่าง.. .....เรายืนคุยกันตรงทางแยกซักพักนึง เพื่อกล่าวคำอำลา และแสดงความยินดีซึ่งกันและกัน เราจะได้เจอจุดหมายของเราซักที.. ข้อตกลงสุดท้ายของเราก่อนจะแยกจากกันคือเราจะกลับมาเจอกันที่ตรงทางแยกนี้ ไม่ว่าจะเจอ หรือไม่เจอปลายด้ายแดงก็ตาม.. เราตกลงกันตามนี้.. แล้วเราก็แยกทางกัน.... .....ผมรู้สึกแปลกๆ ที่ต้องกลับมาเดินทางคนเดียว ทำให้ผมไม่ดีใจมากนักที่รู้ว่าปลายด้ายของผมจะไปสุดตรงที่เมืองตรงยอดเขา ผมเดินแยกจากเธอไปช้าๆ.. ในหัวมีแต่เรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นตอนที่เราเดินทางด้วยกัน.. ความประทับใจต่างๆ ที่เกิดขึ้นตลอดการเดินทาง.. ความรู้สึกดีๆ ที่เรามีให้กัน.. .....และแล้วผมก็หยุดเดิน .. หยุดห่างจากทางแยกไม่ไกลเท่าไหร่.. แล้วผมก็วิ่งกลับไปยังทางแยกนั้นอีกครั้ง.. ไม่มีเหตุผลที่ผมทำแบบนี้เลย.. แต่ก็ทำ.. ผมกลับไปถึงทางแยกนั้นอีกครั้ง.. ซึ่งเธอก็นั่งอยู่ที่นี่อยู่ก่อนแล้ว.. ....เรานั่งคุยกันซักพัก.. ผมบอกเธอไปว่าผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงกลับมา.. ส่วนเธอ..เธอบอกว่าเธอกลัว .. กลัวว่าจะไม่มีใครตรงปลายด้ายแดงของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้.. เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอร้องไห้.. .....สิ่งที่ผมภูมิใจมากกว่าติดสินใจการออกเดินทางตามหาคู่ชีวิตของผม. .คือการตัดสินใจครั้งนี้แหละ.. ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ .. ตัดด้ายแดงของผม และเธอออก แล้วผูกเข้าด้วยกัน... ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะโกรธผมรึเปล่าที่ผมทำแบบนี้.. อยากจะถามเธออยู่หรอก แต่เธอก็ร้องไห้ไม่หยุด.. และกำลังกอดผมอยู่... ผมเชื่อในบุพสันนิสวาสนะครับ ผู้คนตั้งมากมายบนโลกนี้ ทำไมต้องเป็นเธอ โดย :maismj; E-mail maismj@hotmail.com
ฉันทลักษณ์ 25 ก.ค. 2545 18:17 น. - ID 85 
1820
3
0
25 กรกฎาคม 2545 19:46 น. - comment id 65975
หน้าส่วนตัว
=^_^= เป็นบทความที่น่ารักม๊ากมากเลย
สมควรกับคะแนนโหวตที่ได้รับแล้วล่ะค่ะ
ขอบคุณ..ที่นํามาให้อ่านนะคะ
28 กรกฎาคม 2545 20:48 น. - comment id 66006
จำได้ว่าอ่านเรื่องนี้จากเมลล์ ฟอร์เวิร์ดที่เพื่อนส่งมาให้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกประทับใจและอบอุ่นอย่างประหลาด...พอได้อ่านอีกครั้งก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม
9 สิงหาคม 2545 23:39 น. - comment id 66105
อบอุ่นเหนือคำบรรยายค่ะ
25 ตุลาคม 2545 04:42 น. - comment id 66774
ดีจัง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ