ข่าวลือเรื่องพวกผมเป็นบ่าง ไอ่เตยเป็นมือที่สาม ยังสะพัดไปทั่วตึกสองคณะ ผมก็ไม่รู้ว่า สาเหตุมันเกิดจากอะไร ความแค้นใจของจุ๊บแจง หรือความหูเบาฟังความข้างเดียวของผู้คน ทางพวกผมไม่ใช่ว่าจะนิ่งเฉย เพราะปล่อยลือไปอย่างงี้ไม่ดีแน่ๆ ก็ในเมื่อพวกผม ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นอะไรเลย แล้วมันเรื่องอะไร ต้องมาเป็นแพะของความแค้นจากยัยจุ๊บแจงด้วย ผมลากไอ่สินมานั่งกลางวง คุยกับมันให้รู้เรื่องไปเลย ไม่คุยคงไม่ได้แล้ว เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องมันคนเดียวอีกต่อไปแล้ว "ไอ่ อ่า สิน ทำไมเมิงไม่บอกน้องเขาวะ ว่าพวกกุไม่เกี่ยว" จะหาว่าพวกผมเอาตัวรอด ก็ใช่ครับ รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดีนี่ครับ "กุบอกแล้ว แต่น้องเขาบอกว่า กุเปลี่ยนไปเพราะพวกเมิง แล้วก็หาว่ากุปกป้องพวกเมิง จนออกหน้าออกตา เมิงจะให้กุทำไง เมิงบอกกุมาสิ" ไอ่สินหน้าซื่อ วันนี้เลยเซื่องหนัก ท่าทางมันก็สำนึกอยู่หรอกว่าทำให้เพื่อนเดือดร้อน "แล้วงี้เมื่อไหร่เรื่องมันจะจบล่ะสิน... ฉันเบื่อจะตอบคำถามแล้วนะแก" ขนาดไอ่เตยสาวสุดถึกยังอดแสดงความอิดหนาระอาใจไม่ได้ "เดี๋ยวกุไปแล้วก็คงเลิกไปเองแหล่ะมั้ง" ไอ่สินก็ยังเป็นไอ่สิน สีหน้าไม่ทุกข์ร้อนอาทรอะไร แต่ผมก็รู้แล้วว่ามันคงทุกข์ใจน่ะล่ะ แต่ไม่แสดงออก "ทำไมเมิงไม่บอกคนอื่นๆ ไปเลยว่า มันอะไรแน่ ที่เมิงเลิกกัน มันไม่ใช่เพราะพวกกุหรือไอ่เตย" "พูดไปแล้วได้อ่าอะไรขึ้นมาวะ น้องเขาก็เสีย กุไม่อยากพูด ช่างเหอะกุจะไปเรียนต่อ เดือนหน้านี้แล้ว เดี๋ยวจุ๊บก็เจอคนใหม่ ก็ทำใจได้ กุยอมให้คนด่าว่ากุเลว กุชั่วอะไรก็เหอะ อีกหน่อยก็ลืมกันแล้ว" "เออ ดี ไอ่พ่อพระ... ถ้าเมิงโดนด่าคนเดียวกุจะไม่ว่าเลย ไอ่เวรนี่" ทั้งกลุ่มช่วยกันก่นด่าอวยพรในความดีของมัน ... ดีจนเพื่อนเดือดร้อน แต่พวกผมก็บังคับอะไรมันไม่ได้ นอกจากปล่อยให้มันลือกันไป ก็อาจจะจริงอย่างที่ไอ่สินบอก เดี๋ยวอีกหน่อยก็ลืมกันไปเอง เดือนต่อมา... ไอ่สินก็ไปเรียนต่อตามที่มันวางแผนเงียบๆ ไม่กระโตกกระตาก พวกผมก็ได้แต่ภาวนาให้ ข่าวลือ ถูกกลบด้วยข่าวคลิปโป๊ฉาว หรือดาราถ่ายนู๊ดอะไรก็ได้ ซึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี ถ้ายัยจุ๊บไม่โผล่มาที่คณะอีก... "พี่เนศๆ พาจุ๊บไปเจอพวกเพื่อนๆ พี่สินหน่อย จุ๊บอยากขอโทษ" โอ้... ผิดคาดนะครับ แต่หนนี้เธอมาดี ไอ่ผมมันก็ให้อภัยคนง่าย จะไปถือสาหาความอะไร ก็ตอนนั้นเธอถูกทิ้งมันเสียหน้า ก็ไม่แปลกถ้าจะต้องกุเรื่องราวอะไรขึ้นมา ครับ... อย่างที่คาดเดากัน ถูกต้องทีเดียว ผมก็พาเธอไปครับ เธอกล่าวขอโทษเพื่อนๆ ผมทุกคน รวมทั้งไอ่เตยซึ่งทะเลาะกับพี่ไมค์ของมันไปหลายรอบเพราะเรื่องนี้ ไอ่เตยคงเคืองขาดถึงขอโทษ แต่เพราะลมปากทำให้ไอ่เตยเดือดร้อนอยู่นาน ผมเห็นมันสะบัดหน้า มองเมินๆ เหมือนว่า รับฟังคำขอโทษ แต่คงไม่ญาติดีกันแล้วแน่ๆ ยัยจุ๊บก็ไม่ได้บื้อถึงขนาดที่จะมองไม่ออกหรอก เธอมองออกก็เลยเอ่ยปากอีกที ขอให้ผมไกล่เกลี่ยให้หน่อย ผมก็ได้แต่บอกไปว่า.... "น้องจุ๊บอย่ามาอะไรกับพวกพี่เลย ไอ่ที่แล้วไปแล้ว ก็โอเคช่างมัน แต่ว่าถ้าไอ่เตยมันไม่หายโกรธ พี่ก็คงไปหว่านล้อมอะไรมันไม่ได้หรอก แต่พวกพี่ก็รับรู้แล้วนะว่า จุ๊บมาขอโทษ โอเคไหม" เท่านั้นล่ะครับ เป็นเรื่อง.... "พี่อาร์ม จุ๊บมาขอโทษแล้วทำไมต้องไล่จุ๊บ" ความซวยมาเยือนครับ... ผมไม่รู้จริงๆ ว่าไอ่สินไปรักผู้หญิงอย่างยัยจุ๊บได้ยังไง ยัยจุ๊บแว๊ดๆ อะไรอีกสามสี่ประโยค แล้วเดินจากไปอย่างที่พวกผมรู้ชะตากรรมตัวเองทันที ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา... ยัยจุ๊บก็ตั้งป้อมหาสมัครพรรคพวกมาเรื่อยๆ เพียรกรอกหู เพื่อนๆ ฝั่งเธอว่า พวกผมเลวขนาดไหน... ไอ่เตยได้นั่งแท่นเป็นศัตรูหมายเลข 1 ของยัยจุ๊บอย่างถาวร แล้วก็ผลัดกันเปลี่ยนหน้าเพื่อนเธอ มาด่าพวกผม... ด่าพวกผมว่า ... พวกผมฟังความข้างเดียวบ้างล่ะ บ้างก็ว่าพวกผมเล่นพรรคเล่นพวกบ้างล่ะ บ้างก็ว่าพวกผมไปด่ายัยจุ๊บก่อนบ้างล่ะ พวกผมได้แต่นั่งมองความเป็นไป แล้วหัวเราะให้กันจนกลายเป็นเรื่องตลก แต่ยิ่งยัยจุ๊บเห็นพวกผมไม่ทุกข์ร้อนกับคำด่าเหล่านั้น ยัยจุ๊บก็ยิ่งเดือดเลือดพล่าน.... จนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่รู้เลยว่า ยัยจุ๊บมันหายเดือดรึยัง เรื่องเริ่มต้นเพียงจุดเดียว จุดเล็กๆ แท้ๆ ถ้าเพียงแต่ไอ่สินมันจะไม่ดีเกินไป ทำตัวชั่วๆ เลวๆ บ้าง ด่ายัยจุ๊บหรือตัดให้มันเด็ดขาด หรือถ้ายัยจุ๊บ จะได้ดีมีรักใหม่ ตัดใจจากไอ่สินง่ายๆ ผลพวงที่ตามมา ก็คงไม่บานพะเรออย่างนี้ พวกผมเองก็คงไม่ดีด้วย ที่อดทนไม่พอกับความแค้นแรงโกรธของผู้หญิงคนหนึ่งที่เสียของรัก แต่จะว่าไป เพื่อนๆ ของยัยจุ๊บก็ไม่ใช่ว่าจะถูกต้องขาวสะอาดนัก เพราะที่เพียรๆ ด่าพวกผม ว่าเล่นพรรคพวก ฟังความข้างเดียวนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าพวกหล่อนได้สำเหนียกถึงตัวเองบ้างหรือไม่ แต่เรื่องนี้มันก็จบลงแบบนี้ล่ะครับ จบแบบค้างๆ คาๆ กันไป มีข่าวลือเรื่องความต่ำทรามสามานย์ของพวกผมลอยมาเป็นระยะๆ จนพวกผมชิน บางทีพวกผมก็โต้ตอบบ้าง เพื่อให้มันหายเซ็ง แล้วพักๆ ก็เงียบไป เป็นอย่างงี้จนพวกผมจบจากมหาวิทยาลัยแห่งนั้นมา แยกย้ายกันไปทำงาน แต่เรื่องที่เกิดขึ้นก็ยังทำให้ผมจำได้แม่นเชียว แล้วคุณผู้อ่านละครับ ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม มันดันไปหวยออกเกิดขึ้นกับคุณผู้อ่าน คุณจะทำยังไงครับ ลองแชร์ความเห็นกันสนุกๆ นะครับ....
ผู้ชายสีคราม 8 ส.ค. 2550 17:52 น. - ID 8489 
1087
3
0
9 สิงหาคม 2550 12:22 น. - comment id 97182
แล้วก็ผลัดกันเปลี่ยนหน้าเพื่อนเธอ มาด่าพวกผม... ด่าพวกผมว่า ... พวกผมฟังความข้างเดียวบ้างล่ะ บ้างก็ว่าพวกผมเล่นพรรคเล่นพวกบ้างล่ะ บ้างก็ว่าพวกผมไปด่ายัยจุ๊บก่อนบ้างล่ะ แต่เรื่องนี้มันก็จบลงแบบนี้ล่ะครับ จบแบบค้างๆ คาๆ กันไป มีข่าวลือเรื่องความต่ำทรามสามานย์ของพวกผมลอยมาเป็นระยะๆ จนพวกผมชิน ---------------------------------------------------------- เคยถูกหวยแบบนี้เหมือนกัน .. เขามีหวยบนดิน หวยใต้ดิน แต่ที่อัลมิตราถูกหวยนี่ เป็นหวยใต้น้ำนะ มากันเป็นคลื่นเชียว
9 สิงหาคม 2550 18:40 น. - comment id 97187
แล้วคุณอัลมิตราทำไงกับปัญหานี้หรือครับ ด่าพวกเพื่อนๆ เขากลับ? หรือว่าลองทำตัวเป็นคลื่นใต้น้ำ ให้ฝั่งโน้นได้ถูกหวยใต้น้ำกะเขาบ้าง? ที่จริงเรื่องนี้ผมว่า ไม่น่าเอามาเป็นความเลยนะ คนเป็นสิบๆ คนไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกันแท้ๆ แต่กลับต้องมาหมางใจกันแบบไร้เหตุผล เพราะอารมณ์คลั่งแค้นของคนเพียงคนเดียว
10 สิงหาคม 2550 07:30 น. - comment id 97188
ด่าพวกเพื่อนๆ เขากลับ? หรือว่าลองทำตัวเป็นคลื่นใต้น้ำ ให้ฝั่งโน้นได้ถูกหวยใต้น้ำกะเขาบ้าง? ........................... อัลมิตราไม่ได้ทำทั้งสามอย่างค่ะ .. ..ได้แต่ถอยห่างปลีกตัวออกมา .. ส่วนเรื่องใด ๆ ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ที่อาจจะทำให้อีกฝ่ายคิดว่าอัลมิตราเป็นตัวการหรือต้นตอหรือจัดหาม้าใช้ อัลมิตราก็ไม่อธิบาย .. ใดใด เพราะถึงอย่างไรก็ป่วยการ ที่จะไปยับยั้งความคิดได้ ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างมีชีวิต ไม่ก้าวก่าย ไม่ล้ำเส้น เป็นสิ่งที่อัลมิตราคิดว่า ทำแบบนี้ น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด เคยบอกคุณแล้ว .. สำหรับบางคนที่อัลมิตราเลือกที่จะตัด .. อัลมิตราก็จะไม่มีอันใดที่จะให้คิดอยากต่อ ค่ะ
23 สิงหาคม 2550 15:08 น. - comment id 97299
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ