ความเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัตน์

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

สรรพสิ่งในโลกล้วนแปรเปลี่ยน
ปรับหมุนเวียนเรื่อยไปไม่หยุดนิ่ง
คือสัจธรรมแท้แน่นอนจริง
แม้แต่สิ่งเรียกว่าคนมิทนนาน
 
กาลเวลาผ่านไปใจอาจเปลี่ยน
ด้วยมีเหตุใหม่เวียนมาผันผ่าน
ตามเงื่อนไขใดหนักจักบันดาล
ให้เปิดม่านความจริงสิ่งที่ทำ
 
สิ่งหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงแสดงต่อ
มิใช่ข้อบังเอิญประเมินต่ำ
มีเหตุจึงดึงผลดลมาย้ำ
ควรจดจำให้ดีนี้แน่นอน
 
การจะจากบ้านไปไกลสุดกู่
มีเหตุอยู่เหมือนนกันครั้นอนุสรณ์
ด้วยความอยากพัฒนาจากป่าดอน
จึงเร่รอนจากถิ่นพรากดินแดน
 
ในชีวิตของคนเรา  มีสิ่งต่าง ๆ  เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา  ถ้าเราสังเกตดี ๆ
ตามหลักวิทยาศาสตร์บอกให้เรารู้ว่า  เซลล์ในร่างกายเกิดขึ้นใหม่และตายไปทุกวัน  นั่นคือความเปลี่ยนแปลง
 
เมื่อหลายปีก่อน  คนตัวเล็ก ๆ  ยังเป็นเด็กน่ารัก ๆ
วันนี้แม้จะโตก็ยังเป็นเหมือนคนหน้าหัก  แต่ก็ยังคงความน่ารักแบบลงตัว
 
อะไร ๆ  ก็เปลี่ยนแปลงไป  ไม่มีอะไรมั่นคงถาวรแน่นอนตายตัวหรอก
เมื่อก่อนเคยได้ยินบทเพลงแนวเพื่อชีวิต  ที่ลิขิตไว้อย่างลงตัว  ทำให้คิดถึงตนเองนะ
เนื้อเพลงนั้นตอนหนึ่งมีว่า
 
ชีวิตที่ผ่านพบ
มีลบย่อมมีเพิ่ม
ขอเพียงให้เหมือนเดิม
"กำลังใจ"
 
แต่ถ้าใครที่ไม่มีใครมาตั้งแต่ต้น  ก็ต้องอดทนและทนอดกันต่อไป
จริง ๆ  การอยู่ลำพังตัวคนเดียว  ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนะ
บางทีอาจจะดีซะอีก  มีอิสระ  เสรี  มีโลกส่วนตัวดีออก
อยากจะเรียนหนังสือ  (อายุปูนนี้แล้วนะ)  ก็ยังสามารถเรียนได้  
ขอเพียงมีปัญญาให้หาเงินเรียนเองได้ล่ะกัน  เพราะทุกวันนี้ค่าเล่าเรียนแพงขึ้นยังกว่าค่าน้ำมันรถหลายเท่าตัว
อีกอย่างก็สอบเข้าเรียนต่อให้ได้  เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่  เพราะหลาย ๆ  สถาบันวิ่งหานักศึกษาแทบจะชนกัน
มีโฆษณาประชาสัมพันธ์  แต่ก็อีกนั่นล่ะ  ค่าเล่าเรียนก็แย่งกันขึ้นตามไปด้วย
 
ตั้งแต่เกิดมา  ผู้ชายตัวเล็ก ๆ  คนนี้ไม่เคยคิดว่า  ตนเองจะต้องแก่ขนาดนี้เลยนะ
ถึงกลับต้องมานั่งทบทวนความเก่า  เล่าความหลัง  ฟังเสียง  (เพลง)  ของสาว ๆ  รุ่นใหม่ ๆ  ที่ผุดขึ้นยังกะดอกเบี้ย
จะว่าดอกเห็ด  นั่นก็ยังเกิดเป็นฤดูกาล  แม้จะมีการเพาะเห็ดฟางขายหลายฤดูก็ตาม  แต่ก็ยังไม่ทันดอกเบี้ย
 
ในชีวิตของคนเรามีสิ่งที่เปลี่ยนแปลงมากมาหลายอย่างนะ
ถ้าเราไม่ใส่ใจดูเหตุผล  ที่ก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลง  บางทีเราก็จะบอกว่า
"บังเอิญ"
จริง ๆ  แล้วในโลกนี้ไม่มีอะไรบังเอิญหรอก  ถ้าบังอร  น่ะยังพอมี  หาได้เยอะแยะ
แต่รู้สึกช่วงหลัง ๆ  ชื่อนี้จะเชยไปแล้วล่ะ  ตั้งแต่มีบทเพลงเหมื่อหลายปีก่อน
"บังอรเอาแต่นอน"
พ่อแม่รุ่นใหม่กลัวลูกสาวกลายเป็นคนขี้เกียจ  ก็เลยไม่ตั้งชื่อ  "บังอร"  อีก
แต่ก็ยังไม่เคยเห็นใครชื่อ  "บังเอิญ"  เลยนะ
 
จริง ๆ  ถ้าเรามองตามความจริง  เมื่อครู่นี้เราไปทานข้าวกลางวันมา  เราจึงอิ่มตอนนี้
ไม่ใช่ว่า  อยู่ ๆ  แล้วจะอิ่มได้โดยบังเอิญซะที่ไหนล่ะ
 
ความเปลี่ยนแปลงแกล้งเป็นเห็นที่ไหน
มีเงื่อนไขเกิดก่อนสะท้อนค่า
พรหมลิขิตใดเล่าจะนำพา
หากมัวมาหลับนอนตอนกลางวัน
 
มิขยันหมั่นเพียรพากเพียรสู้
จะไปดูหมอแม่นกี่แคว้นนั่น
ชื่อ "โชคชัย"  ไม่ช่วยอำนวยทัน
การกระทำสำคัญจงหมั่นตรอง
 
เพราะทำดีวันก่อนสะท้อนสู่
วันนี้อยู่สบายขวนขวายคล่อง
หากไม่เรียนแต่น้อยโตค่อยปอง
อาจจะหมองมัวได้ไม่รู้ตัว
 
เด็กควรเรียนเพียรพากยากก็ใฝ่
เมื่อเติบใหญ่มีการทำงานทั่ว
หากวัยเยาว์เจ้าเล่นเป็นหมองมัว
ดูน่ากลัวขายแรงงานจนวันตาย

 
ชีวิตที่มีการเปลี่ยนแปลง  ย่อมแสดงให้เห็นถึงศักยภาพของการรับผิดชอบตนเองของบุคคล
สมัยก่อนจบ ปกศ., พ.ม., ก็เป็นครูอาจารย์ได้แล้ว
ปัจจุบันต้องจบปริญญา  ถ้าจะสอนระดับปริญญา  ก็ต้องจบปริญญาชั้นสูงขึ้นไป
เห็นเยาวชนรุ่นใหม่  ใจเร็ว  เร่งหาเพื่อนต่างเพศ  จนเกินขอบเขตไป
สุดท้ายก็เรียนไม่จบกัน  แม้แต่มัธยม  แล้วต่อไปชีวิตจะขื่นขมแค่ไหนก็ไม่รู้
 
แต่ที่รู้ ๆ
วันนี้พ่อและแม่ของเยาวชนไทยรุ่นใหม่  
ต้องร่ำร้องไห้  ทำงานลำบาก  ตากแดด  ตากลม  เพื่อหาเงินมาสะสมไว้ให้ลูก ๆ  เรียนหนังสือ
แต่ลูกกับถือเอาความสุขสบายไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนต่างเพศ/ต่างวัย
 
หรือว่า
จะเป็นความเปลี่ยนแปลงแบบใหม่ของสังคม
สมัยก่อน
ลูกอยากจะเรียน  ร้องไห้ขอพ่อแม่เรียนหนังสือ
แต่วันนี้
พ่อแม่อยากให้ลูกเรียน  ร้องไห้อ้อนวอนขอให้ลูกกลับมาเรียน
 
อะไรหรือ?
คือความเปลี่ยนแปลงที่ควรจะเป็นไป
ในสังคมยุคโลกาภิวัตน์นี้