เมื่อสองเดือนที่แล้ว...เราได้สนทนากันว่า... Im: คุณกุ้งว่างไม๊ จะชวนไปเข้าค่ายกันในวันที่ 23-24 มิถุนายน ที่ชัยภูมิ.. K: ขอดูปฏิทินก่อน ตรงกับวันอะไรรอแป๊บนึง Im: เสาร์-อาทิตย์.. K: เราไม่ค่อยว่างงานเยอะ ว่าแต่ไปไง...(หยั่งเสียง) Im: รถตู้... K: เราชอบขับไปเอง... Im: ก็ยังได้..(อยากเหนื่อยก็เรื่องของเอ็ง... เดาเอาน่ะ) K: ใกล้ๆ ค่อยว่ากันอีกที..ง่วงแล้ว ราตรีสวัสดิ์ (น่าเบื่อจังนอนหัวค่ำทั้งกะปี .. จับความคิดอีกที) อาทิตย์ที่แล้ว...(18/6/2550) Im: คุณกุ้ง..เรื่องค่ายว่ายังไง.. K: โอเค...ไป Im: ยังไง... K: รถตู้...สวนลุมตามนัดในเวปไง.. Im: เพื่อนบ้านกลอนส่วนหนึ่งขับรถไป ...แต่ก็มีบ้างที่ไปรถตู้ หรือจะไปรถเรา.. K: นั่นแหละ เราจะไปรถตู้...เพราะเราเป็นคนธรรมดา...อิอิ Im: งั้นให้น้องต้นปี ไปรับที่ราชเทวีละกัน 4.45 น. K: หน้าคริสต์จักรน่ะ...(เช้าจัง..ฮ๊าว..) เมือสองวันที่แล้ว.....(23/6/2550) หลังจากขึ้นรถตู้มากับน้องต้นปี...บรรทุกข้าวของพร้อมเพื่อนใหม่ๆ อีกหลายๆ ท่าน เดินทางออกจากกรุงเทพฯ เพื่อดำเนินโครงการเพื่อเพื่อนพ้องน้องพี่ช่วยน้องๆ ชาวชนบท ทางคณะได้แวะพักรับประทานอาหารที่ปั๊มปตท ที่คุณทักทายเพื่อนของเราทั้งสอง (คุณอิม+กุ้งฯ ซึ่งภายหลังได้เป็นเพื่อนของเราทั้งหมดไง :) ) ได้นำมาแบ่งให้เพื่อนๆ ได้รับประทานกันถ้วนทั่ว ก่อนจะเดินทางต่อไปที่โนนโพธิ์บะก่ามวิทยา.. กองทัพเดินด้วยท้องเสมอ..(อิอิ) เมื่อถึงทางโรงเรียน ประมาณสิบเอ็ดโมงกว่าๆ ทางคณะครูอาจารย์ ได้ต้อนรับคณะอย่างอบอุ่น..มีชาวบ้านมาร่วมด้วย ครูใหญ่รายงานถึงที่มาที่ไปในการจัดงาน พร้อมขอบคุณที่ชาวคณะมาเยือนพร้อมอุปกรณ์การศึกษา เครื่องกีฬา พร้อมคอมพิวเตอร์และพริ้นเตอร์ และอื่นๆ ที่ได้รับบริจาคมารวมทั้งเงินสดเพื่อใช้ในการปรับปรุงซ่อมแซม อ่างล้างมือ, ติดตั้งพัดลมที่ได้ดำเนินการไปก่อนหน้าเมื่อครั้งที่ทางทีมงานเข้ามาสำรวจตรวจสอบความต้องการของทางโรงเรียน ทางเจ้าภาพเห็นว่าพวกเราคงจะเริ่มหิวกันแล้ว (สังเกตจากสีหน้าบวกกับเวลา อิอิ) อีกทั้งได้เตรียมอาหารรับรองไว้ตามประเพณีของท้องถิ่น จึงเรียกให้กลุ่มแม่บ้านจัดแจงยกอาหารมาให้ทานกันประกอบด้วย ข้าวสวย/ ข้าวเหนียว, ขนมจีน แกงเขียวหวาน.., ต้มยำไก่บ้าน, ลาบหมู+ผักสด, น้ำยากะทิ ตามด้วยผลไม้ตบท้าย มังคุดกับเงาะ...ของโปรด.. ส่วนเด็กๆ ก็ทานไอศครีมกัน เด็กๆ ดีใจกันมาก....เรียกให้เข้าแถวแทบไม่ทันแนะ.. หลังอาหารมีการจัดสันทนาการกัน....ชวนเด็กๆ จัดแถวกลางสนามกลางแจ้ง เล่นเกมส์ร่วมกันสนุกสนานกันมาก ได้รับรางวัลเป็นของเล่น ตุ๊กตา..เครื่องเขียน กระเป๋าก็มี...วิทยากรนำเล่นเกมส์ชื่อชายโต กะชายชัด (ที่มาของชื่อทุกคนรู้ดี อิอิ) ครั้นแดดร่มลมตก...ฝนก็เทลงมา ของแจกสองถุง ใหญ่ที่เตรียมมา มีของเล่นกับขนมกรอบกรุบ ของเด็กๆ หมดพอดี...ทุกคนต่างเฮโลเข้าชายคาอาคาร หลังจากฝนซา เด็กๆ แยกย้ายกลับบ้าน บ้างปั่นจักรยานหิ้วของใส่ถุง หน้าตายิ้มแย้ม พวกเราร่ำลา ครูใหญ่, ครูน้อย, ผู้ประสานงานก่อนแยกย้ายกลับที่พัก.....น้ำตกตาดโตนเป็นที่หมาย... เย็นแล้ว...แต่ตัวเหม็นมาก..(อิอิ) ทุกคนเก็บของเข้าห้องพัก เล็งเตียง...(ดูว่ามุมไหนนอนแล้วไม่ตกลงมา อิอิ) กางเต้นท์ฯ ก่อนแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวนั่นคือ.....เล่นน้ำตกยกทีม...ทางคุณทักทายขออยู่เตรียมอาหารกับเจ้าอิม....(เป็นความคิดที่เจ๋งมาก เพื่อน) อาหารเย็นสำหรับวันนี้มี....ข้าวเหนียว, แกงส้มชะอมทอด, ผัดมะเขือยาว, ปลาสลิดทอด, ไก่ย่าง คุณหมอทำกุ้งอบเกลือเพิ่มมาให้ด้วย...(เพิ่มไอโอดีนให้ชาวคณะ อิอิ) ที่ทยอยตามมาคือปลาแป๊ะซะ.. อร่อย.....มาก.. ครั้นยามค่ำๆ..วงผู้ใหญ่ มีนายเมาด้วยแฮะ เริ่มบรรเลงเพลงเพื่อชีวิต..ก๊งนิดหน่อยตามสไตล์ของการเข้าพักในป่าในเขา เล่าเรื่องฮาๆ เฮๆ ตามประสา.. หลังอาหาร...มีสันทนาการสำหรับชาวคณะนัยว่าเพื่อเป็นการละลายพฤติกรรม (ไม่ค่อยปลื้มกับคำนี้เท่าไร...รู้สึกว่าตัวเองแย่ๆ ยังไงไม่รู้ อิอิ) วิทยากรจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสองชายหนุ่ม มีการเล่นเกมส์เหมือนรับน้องตอนเข้ามหาวิทยาลัย ยังไงยังงั้น..แต่ประโยชน์ก็มีเหมือนกันคือทำให้พวกเรารู้จักกันมากขึ้น...ไม่รู้สิอาจเป็นเพราะเราได้หัวเราะร่วมกันมั๊ง...ตบท้ายด้วยการให้แต่ละคนจำชื่อทุกคนให้ได้ ซึ่งก็ทำได้..(เพราะช่วยเหลือกันไง หาใช่สมองดีไม่ เทคนิคทั้งนั้น อิอิ) ก่อนแยกย้ายกันไปพักผ่อนมีสวดมนต์ร่วมกันได้...ดีจัง...ใจสงบหลังจากกระเจิดกระเจิงเมื่อกี๊.. เมื่อวานนี้.. (24/6/2550) ตอนเช้า- รับประทานอาหารร่วมกัน (ทำ) มีกาแฟ,โอวัลติน , แพนเค๊ก (อันนี้แหละที่ต้องร่วมกันทำตีไข่-ใส่แป้ง-เติมน้ำ-ลงเตา), มาม่าคัพ..ตามอัธยาศัย พอรองท้องเสร็จ ทางคณะเดินทางไปน้ำตกไทรทอง ที่นีไง ผาหำหด เพื่อพิสูจน์ความกล้าหาญ..อิอิ กะความอึด (ของขาน่ะมิใช่อื่น) ก่อนจะเดิน (ย้ำว่าเดิน) ต่อไปทุ่งดอกกระเจียวสีขาวและชมพู ห่างกันพอดู..ธรรมชาติหนอช่างรังแกกันได้ ดีน่ะที่เตรียมน้ำเปล่าบรรจุขวดหนีบจักแร้ไปด้วยแก้กระหาย ไม่งั้นมีม่องอยู่บนทุ่งแน่นอน เมื่อต่างลากสังขาร (แหะ แหะ) กลับมาถึงจุดจอดรถมันหลายกิโลอยู่น่ะ...ถ้าเอาพวกสี่ร้อยเมตรมาร่วมกันหลายๆ ทุ่ง ทั้งไป-กลับนี่ (ตกเลขแต่เหนื่อยนี่...เลยหันกลับไปคำนวน มิน่า..) เมื่อเสียพลังงานไปมากมายอย่างนั้น ต่างก็หิวโหยโรยแรง...ทุกคนต่างพร้อมใจกินส้มตำ,ข้าวเหนียว,ไก่ย่าง (สงสัยจังทำไมในอุทยานถึงมีแต่ส้มตำ ไม่ยักกะมีพิซซ่า เป็นตัวเลือก อิอิ) ครั้นบ่ายโมงครึ่ง..เราก็ได้ออกเดินทางไปที่ป่าหินงาม ที่นี่เราต้องจอดรถตู้ไว้ที่เชิงเขา..ทางอุทยานมีรถสองแถวใหญ่บริการขึ้นไปดูจุดสุดแผ่นดิน แต่พวกเรามากันสายเกินไปจึงไม่เห็นทะเลหมอก (อย่างไรก็ดี พื้นที่สีเขียวก็ให้ความสดชื่นแปลกตาไปอีกแบบหนึ่ง) และตระเวนชมป่าหินงาม (ดูไปคล้ายๆ รูปสัตว์ ตามจินตนาการของแต่ละคนว่าจะบรรเจิดแค่ไหน อิอิ) บางคนเต๊ะท่าถ่ายรูป บ้างก็ทำตัวเป็นกิ้งก่า เกาะต้นไม้ , เกาะหิน, เกาะไหล่ก็มี พอหอมปากหอมคอ (กุ้งฯ ก็ทำ...อิอิ) ที่นี่มีสินค้าโอทอปมาลงด้วย ต้อนรับนักท่องเที่ยว มีการกระจายรายได้สู่ชนบทตามนโยบายกันเป็นหย่อมๆ ตามความชอบ.. 5 โมงเย็น ทางคณะเดินทาง ได้แก่รถตู้ 2 คัน, รถปิ๊กอัพ 2 คัน, รถเก๋งอีก 2 คัน (แหะ แหะ พึ่งจะมาบอกว่ามีกี่คัน) ต่างขึ้นรถ ต่างอำลา และแยกย้ายกลับกรุงเทพฯ โดยสวัสดิภาพ...ถึงที่หมายเลยเวลาที่คาดการณ์ไว้นิดนึง เพื่อแบ่งปันเวลาให้กันและกันอย่างเต็มอิ่ม ทุกคนก็มีความสุข.. ไม่มีใครบ่นใคร...แล้วเราจะไปกันอีกนั่นคืออีกสิ่งที่เราคิดเหมือนกัน...บ๊ายบาย.. สุดท้ายนี้ขอขอบคุณ...ทุกน้ำใจที่มีความเอื้อเฟื้อซึ่งกันและกัน.. คณะครู-อาจารย์ บ้านโนนโพธิ์บะก่ามวิทยา ชาวบ้านที่เลี้ยงต้อนรับพวกเราอย่างอบอุ่น รอยยิ้มของเด็กๆ ที่เพิ่มพูนกำลังใจ..ของพวกเรา คุณทักทาย สำหรับอาหารและมิตรภาพที่มีมานานแสนนาน ผู้ดูแลอุทยาน ที่ดูแลธรรมชาติให้สวยงาม และเพื่อนร่วมทางที่น่ารักทุกท่าน (รับประกันว่าพูดจริง อิอิ) ฯลฯ และ...ไม่รู้หวังมากไปไหม....อยากให้ทุกคนได้มีโอกาสดีๆ ร่วมกันสักครั้ง.... บันทึกที่กรุงเทพฯ 25/6/2550 10.00 น กุ้งหนามแดง
กุ้งหนามแดง 25 มิ.ย. 2550 22:13 น. - ID 8341 
2490
3
0
26 มิถุนายน 2550 07:19 น. - comment id 96688
เด็กๆ คงดีใจ .. กระบวนป้าๆ ไปท้างน้าน ..อิอิ .. มีเรดาห์จับความคิดได้นี่ ทีหลังไม่ก้าคุยด้วยแล้วล่ะ
ปล. ดีใจกับเด็กๆ ที่ค่ายด้วยค่ะ ที่มีพี่ๆ น้ำใจงามไปสร้างสรรค์กิจกรรมดีๆ ให้ ขอให้มีทริปต่อไปนะคะ
26 มิถุนายน 2550 13:05 น. - comment id 96690
แวะเข้ามาอ่านแล้ว นึกภาพตาม น่าสนุกนะคะ แต่ คนแก่ๆอย่างเรา คงไปไม่ไหว
26 มิถุนายน 2550 16:40 น. - comment id 96691
ปรบมือให้ ย้อนว่าข่อยบ่ได้ไปนำ โมทนาบุญตวยเน้ออิอิ เว่าทั้งลาว อู้เติงคำเมือง ตกลงเป็นชาวไหนง่ะ
26 มิถุนายน 2550 19:49 น. - comment id 96692
"เพื่อนร่วมทางที่น่ารักทุกท่าน" มายืนยันด้วยคนครับ
26 มิถุนายน 2550 20:54 น. - comment id 96693
งานนี้สำเร็จไปได้ด้วยดีก็เพราะทุก ๆ คนให้ความร่วมมือร่วมใจกัน ตอนนี้อัลมิตรากำลังประมวลภาพเหตุการณ์ทั้งหมด และกำลังร่างสรุปงาน คงต้องใช้เวลาสักพักนะคะ เนื่องจากปลายสัปดาห์นี้มีงานใหญ่ที่ต้องทำ ช่วงนี้ก็ร่างคร่าว ๆ ไปก่อน .. โดยพยายามแบ่งเวลามาให้มากที่สุด จากบันทึก(ไม่)นึกเอาของคุณกุ้งหนามแดง .. อ่านแล้วทำให้ยิ้ม สิ่งที่เขียนอาจถ่ายทอดความรู้สึกได้ .. แต่คงไม่ทั้งหมด บางสิ่งบางอย่างรับรู้ด้วยการสัมผัส รับรู้ด้วยการเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ ซึ่งคุณกุ้งหนามแดงเองก็เป็นหนึ่งในนั้น :) เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่ประทับใจไม่รู้ลืม
27 มิถุนายน 2550 07:09 น. - comment id 96694
คุณกีกี้ เท่าที่เดินชมด้วยสายตาสภาพโรงเรียนก็เก่าและยังขาดแคลนอยู่มากค่ะ ความช่วยเหลือเป็นสิ่งที่ชาวชนบทยังต้องการอยู่เสมอ... ไว้เพื่อนๆ คงนำรูปมาลงให้เห็นชัดๆ น่ะ พอดีกุ้งขาดอุปกรณ์ถ่ายรูป..เลยแห้งไปนิดนึง.. ................................................................. พี่ทิกิ ร่วมกิจกรรมกับเด็กๆ นี่ค่อนข้างร้อนนิดหนึ่งค่ะพี่ แต่ตอนเดินชมทุ่งก็มีส่วนที่หลบแดดได้บ้างเพราะต้นไม้มันครึ้มๆ อยู่...และอากาศเย็นสบาย..สมกับเป็นอุทยาน.. :) .................................................................... Mr.MMS ไม่สำคัญเท่าใจมั๊ง.. ................................................................... คุณผู้งมงายในรัก อื้อ..เป็นอย่างนั้นจริงๆ ฮามาก..เราไม่รู้สึกว่าเป็นคนอื่นเลย..ถึงจะอยู่กับเพื่อนใหม่ๆ.. ................................................................... คุณอัลมิตรา เราเขียนไม่ยาวนัก...แต่บันทึกฉบับจิตใจย่อมบันทึกได้ละเอียดกว่ากล้องถ่ายรูปไหน ๆ คิดว่าทุกคนก็คงเป็นเช่นเดียวกัน.. ขอบคุณคุณอิม ที่ชวนเราไปร่วมกิจกรรม ทำให้เราได้เข้าใจคำว่าเอื้อเฟื้อ..มากขึ้น... ทำให้เราเข้าใจอะไรอีกมากมาย ในเวลาเพียงสองวัน...ถ้าเราอยู่แต่ในขอบเขตชีวิต โดยไม่ออกพื้นที่เลย...เราคงไม่รับรู้อะไรดีๆ อีกมาก... รอยยิ้มของเด็กๆ เป็นกำลังใจ สร้างโลกให้สวยงาม ฉันใด ตัวหนังสือที่พวกเราจะสร้างด้วยสองมือของเรา...น่าจะเป็นฉันนั้น.. ฟ้ากว้าง ทางไกล จริงๆ เนอะ.. ...................................................................
4 กรกฎาคม 2550 07:00 น. - comment id 96807
เป็นเช่นนั้นจริงๆ ทักยังเสียดายเลยที่กลางคืนไม่ได้ร่วมกิจกรรมทำความรู้จัก เพราะปวดท้อง(ท่านที่เป็นเพศหญิงคงทราบดี) อิ อิ ได้ดื่มยาของคุณหมอและอุปกรณ์สงเคราะห์จากลูกสาวคุณหมอมาหนึ่งอัน อิอิ (ขอบคุณค่ะ)หลังจากนั้นหลับเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบมารู้สึกตัวอีกทีตอนฟุจัง-ฮัทจิ เข้ามาในเต้นท์ เสียดายๆคราวต่อไปต้องเล่นให้ได้ ..จบ อิ อิ
4 กรกฎาคม 2550 08:25 น. - comment id 96808
แหะ แหะ ไอ้เราก็นึกว่าคงเพลียจากการเดินทาง..ซะอีก เอาน่า ไม่ว่ากัน โอกาสหน้าต้องมาเต้นท่าแปลกๆ ให้เราดูด้วย..ไม่งั้นไม่หายกันน่ะ.. อิอิ นึกถึงตัวเองเต้นท่ากบ..แล้วตลกชะมัด..อูแวก แคว๊ก แคว๊ก... :)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ