***-----***พิมกานดา.....ดอกไม้แห่งศัรทธา.****-----****บทที่1

พิมญดา

เสียงปิดประตูรถดังโครม  ทำให้ป้าแม่บ้านวัยกลางคนต้องรีบเปิดประตูบ้านออกมาดูจากเรือนยกพื้นสูงรถสีเทาปิกอัพ4ประตูจอดสงบนิ่งหน้าประตูรั้ว ป้าอุ่นได้แต่ส่ายหน้าอมยิ้ม มองด้วยความเอ็นดู  มาแล้วเจ้านายน้อยของป้า ก่อนที่ป้าอุ่นจะถึงตัวคนที่แกเลี้ยงดูมาแต่เล็ก เจ้านายน้อยก็เข้ามาประชิดตัวพรางกระโดดหอมแก้มแม่บ้านฟอดใหญ่      โอ้ย...ป้าจ๋าพิมคิดถึงป้าจังเลยเจ้า.     ป้าอุ่นมองหน้านายน้อยคนงามหันค้อนควับใหญ่
     บ่ต้องมาปากหวานกับป้าหรอกเจ้า ..โน่นแม่เลี้ยงเรียกหาแน่ะเจ้า  มือที่โอบรอบเอวป้า คางเกยไหล่ผงกหัวนิดหนึ่ง ก่อนจ้องหน้าป้าอุ่นเหมือนจะลังเล..  จริงง่ะ...ป้าแล้วนี่พิมต้องทำดีน๊า   แม่ต้องบ่นพิมแน่ๆ ป้าจ๋าช่วยหน่อยนะคะ  เสียงที่อ้อนคนใจอ่อนอย่างป้าอุ่นหรือจะไม่ช่วยแต่ไม่วายหยอดคำบ่นลงไปด้วย มันก็น่าบ่นอยู่หรอก หายไปตั้งอาทิตย์ ไม่ให้แม่เลี้ยงบ่นได้ยังไงเจ้า             พิมกานดาสาวน้อยรู้แล้วว่าคนที่จะช่วยหล่อนได้มีแต่แม่อุ่นนี่แระที่แม่ของหล่อนจะไม่บ่น     ป้าจ๋า..พิมไปทำงานน๊า..แล้วไอ้งานพิมนี่มันต้องนอนค้างอะป้า..เออ..แล้วแม่ไปไหนเจ้าวันนี้ไม่อยู่หรอหรือไปรีสอร์ทแล้ว..พิมไม่ได้แวะซะด้วยสิ กะว่ามาอาบน้ำก่อน เดี่ยวค่อยไป   
	ป้าอุ่นคว้ากระเป๋าในมือหญิงสาวไปวางโต๊ะม้านั่งรื้อเสื้อผ้าที่ใส่แล้วของหญิงสาวออกมา  พิมกานดานายน้อยของป้าอุ่นแม้จะดูก๋ากั๋น ยังไงความเรียบร้อยก็ยังมีอยู่บ้างหล่อนเก็บเสื้อผ้าที่ใส่แล้วพับใส่ถุงแยกต่างหากไม่รวมชุดชั้นในที่หล่อนไม่ยอมให้ใครซักต้องซักเองป้าอุ่นยิ้มกับความมีระเบียบของนายน้อยแล้วมองตามหลังของหญิงสาวหายเข้าไปในห้องนอนหล่อน ยังไม่ได้คำตอบเลยว่าแม่เลี้ยงบัวแก้วอยู่ที่ไหน
	แต่ได้ยินเสียงใสๆดังออกมาจากในห้อง     ป้าจ๋า..พิมขอน้ำเย็นสักแก้วนะคะ      เจ้า เสียงแม่บ้านตอบรับคำเดียวไม่ถึงนาทีน้ำเย็นๆก็วางข้างคอม หล่อนไม่ได้หันไปมองด้วยซ้ำ แต่ปากขยับคำขอบคุณหวานจ๋อย ขอบคุณเจ้า. ยกน้ำดื่มจนชื่นใจแล้ว        ป้าเอาไปเก็บเหอะเด๋วหกใส่หนังสือพิม...ป้าอุ่นมองตามกองหนังสือเอกสารในห้อง  ที่นายน้อยหวงนักหวงหนา ไม่ค่อยมีใครได้เข้าห้องหล่อนนัก แม้แต่เพื่อนที่นายน้อยพามาหล่อนกำชับห้ามใครเข้าห้อง ทุกอย่างหล่อนขอเก็บกวาดเอง นอกจากเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วให้เอาวางไว้หน้าห้องหล่อนเข้าไปจัดการเอง
      ป้าอุ่นรับแก้วน้ำจากมือนายน้อยหล่อนก็คว้าหูโทรศัพท์กรอกหมายเลขรีสอร์ท      ฮัลโหล...นาหรอ..นี้พี่พิมนะ  คุณแม่อยู่ไหมจ๊ะ ..หรอ..ฮื่ม ..ไม่เป็นไรเด๋วพี่อาบน้ำก่อนเด๋วออกไปหาแม่นะ..ขอจัดของเช็ดเมล์แปบ  นะจ๊ะน้องรัก..จุ๊บๆๆ..จ้าจ้า คิดถึง          เสียงหัวเราะคิกคัก ป้าอุ่นมองแล้วอมยิ้ม นี้ปลายทางคงเจ้านู๋นาหน้าหมวยลูกพี่ลูกน้องละสิ ลูกพี่กลับมาแล้วนี่