นายคนดีที่หนึ่ง(ตอน3)

ผู้หญิงไม่มีน้ำตา

...มาถึงซะที..ยอดภูกระดึงที่แสนจะทรมาน ของฉันและเพื่อนๆ สำหรับฉันแล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่ฉันมาขึ้นภูกระดึงเป็นครั้งที่ 5 แล้ว(แต่เป็นครั้งแรกที่ฉันประทับใจและมีความสุขที่สุด)..พอถึงหลังแป ก็ต้องเดินเท้าต่ออีกสามกิโลกว่าจะถึงที่พักนักท่องเที่ยว พอมาถึงจุดรับสัมภาระ กระเป๋าฉันและเพื่อนๆยังมาไมถึงเลย ฉันและเพื่อนก็เลยไปนั่งพักที่ศาลารอรับสัมภาระ
...และอีกครั้งที่ต้องเจอกับนายคนดีเดินมากับเพื่อน ในใจก็สงสัยเหมือนกันนะว่าทำไมเขาเดินกันช้าจัง เป็นผู้ชายนะ..ทั้งสามคนด้วย แต่เท่าที่ฉันเห็นอาการของสามคนนั้นแล้วท่าทางจะเดี้ยง..อิอิ..
...แล้วนายคนดีก็เข้ามานั่งในศาลา  พร้อมเพื่อนเขาและนั่นก็เป็นอีกครั้งที่ฉันได้คุยกับนายคนดี จากนั้นก็เริ่มสนิทกัน(ในฐานะเพื่อน)ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานเหมือนรู้จักกันมานานเลยแฮะ..
...ที่จริงฉันไม่ค่อยได้คุยกับนายคนดีเท่าไหร่หรอก โดยมากจะเป็นเพื่อนฉันมากกว่า ฉันมีกีร์ต้าไปด้วย.. อ้อ(ชื่อของเพื่อน)..เลยหยิบมันขึ้นมา ดีดเรียกให้ทุกคนมารวมกันแล้วแล้วก็ร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน
...ผ่านไปนานพอสมควร กระเป๋าของทุกคนก็มาถึงจุดรอรับสัมภาระ ได้กระเป๋าแล้วเย๊ๆๆ..ฉันและเพื่อนก็เดินหาที่กางเต๊นท์กัน.. แต่..เอ๊ะ..ทำไมนายคนดีและเพื่อนเดินตามพวกฉันมาล่ะ ฉันก็ถามขึ้นมาทันที..ว่า..พวกพี่ตามมาทำไม(นายคนดีเป็นพี่ฉันสองปี)ทำไมไม่หาที่กางเต๊ท์ล่ะคะ..
...นายคนดีหันไปมองหน้าเพื่อนเขา แล้วเพื่อนก็บอกว่าตามน้องเขานี่แหละจะได้มีคนนำเทื่ยว..ฉันเลยพูดไม่ออกเลย..พอกางเต๊นท์เสร็จแล้วทุกคนก็ทยอยไปอาบน้ำกัน อากาศบนภูกระดึงหนาวอย่าบอกเชียว..สุดย๊อด...ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว ฉันมีอาหารตุนมาเพียบ แม่ตั้งใจทำให้สุดฝีมือ(แม่สุดที่รักของฉัน)ฉันมีหมูแดดเดียวไปตั้งสามกิโลแนะ มาม่าอีกเพียบ ขนมก็เยอะ(แล้วร้านค้าบนภูจะได้เงินจากฉันไหมเนี่ย)อิอิ..ฉันไม่ได้ขี้งกนะคะ แต่บังเอิญว่าที่บ้านฉันแม่ฉันขายอ่ะแล้วก็มีขนมที่ฉันชอบกินด้วย แล้วแม่ให้เอาไปเผื่อเพื่อนๆด้วย..ฉันก็แค่ทำตามที่แม่บอกน่ะ..อิอิ..
...โอ้โห..พี่หน่อยจะมาเปิดร้านบนภูกระดึงรึงัย?..โหน่งรุ่นน้องถามมา ก่อนจะช่วยเก็บของออกมาแต่...พอหันไปหานายคนดีกับเพื่อนไม่อยากจะเชื่อเลย..ทำไม?..พอฉันเอ่ยถามเท่านั้น เพื่อนฉันฮากันวงแตกเลย..ก็โอ๊ย....อะไรของเขานะ...