โลกแห่งความฝัน

จอมงก

เมื่อชีวิต ยังรักที่จะฝัน
และบอกกับใจ ทุกวันที่ผ่านมา
ด้วยปีกแห่งฝัน จะโบนบินไปถึงฟ้า
หวังจะไปให้ถึงในซักวัน
กว่าชีวิต จะพ้นไปอีกวัน
อีกกี่ความฝัน ที่ฉันจะไขว่คว้า
อีกกี่คำถาม ที่รอคอย การค้นหา
แล้วถึงรู้ว่ามัน ไม่มีจริง
โลกแห่งความจริง
ฉันเป็นเหมือนคนตาบอด
โลกแห่งความฝัน
ฉันมองเห็นวันสดใส
แต่ในวันนี้ โลกแห่งความฝัน
ทอดทิ้งฉัน ไปไหน
โลกไม่สดใส เหมือนวันก่อน
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร
กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า
เฝ้ารอความฝัน
ให้ตกตะกอนช้า ช้า
เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง

เพลงของใหม่ที่ตอนนี้กลายเป็นเพลงประจำตัวเราไปเสียแล้ว บางทีเราก็อยากจะกอดความฝันไว้แน่นๆไม่อยากจะรับรู้ความจริง แต่ก็ทำไม่ได้ ชีวิตคนเรามันย่อมมีสุขมีทุกข์ก็เข้าใจ แต่บางทีก็ทำใจไม่ค่อยได้ เหนื่อยกับชีวิตที่ไม่รู้ว่า ทำไม เพื่ออะไร ตอนเป็นเด็กทุกอย่างดูสดใส มีเส้นทางให้เลือกมากมายเหลือเกิน พอโตขึ้นเส้นทางที่ไฝ่ฝันกลับปิดประตูลงกลอนอย่างดี  เคยสังเกตแววตาตัวเองทำไมมันหม่นหมองจังเลย ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเปลี่ยนไปเมื่อไหร่  มองดูแววตาตัวเองวันนี้ทำให้นึกย้อนกลับไปวันวานที่ยังเป็นเด็กตอนนั้นแววตาเป็นประกายระยิบระยับอะไรก็สดใสไปหมด บางครั้งมองดูเด็กๆยิ้ม หัวเราะดวงตาเป็นประกาย เราอยากมีคาถาวิเศษให้ดวงตาพวกเขาเป็นประกายอย่างนั้นตลอดไป อย่าให้มีเววตาที่หม่นหมองและแห้งกร้านอย่างเราเลย เรามองแววตาตัวเองยังตกใจเลย แต่แววตาแบบนี้ข้อดีของมันคือเป็นตัววัดประสบการณ์ของเราใช่ไหม