เด็กหญิงโชคร้ายในตะวันออกกลาง

ศรทอง

เด็กหญิงคนนี้อายุ15ถูกแม่ทึ้งตั้งแต่แรกเกิดโดนพ่ค้าเก็บไปเลี้ยงแต่คนที่เก็บไปเลี้ยงนั้นใช้เธอเยี่ยงทาสเธอไม่มีความสุขเธอเริ่มทำงานให้พ่อค้าตั้งแต่อายุได้6ปีเธอทนทำงานตั้งแต่เช้ากว่าจะเสร็จก็ดึกๆหรือบางวันเธอก็ทำงานถึงเช้ามืดของอีกวันแต่พ่อค้ากับหลับสบายพอเธอแอบงีบหลับเธอโดนเฆื่ยนและโบยอย่างรุนแรงจนวันหนึ่งพ่อค้าไปค้าขายที่ประเทศอังกฤษพ่อค้าเอาเธอไปด้วยเพื่อไปช่วยงานพ่อค้าขนของลงจากเรือและไปค้าขายที่ลอนดอนอยู่มาวันหนึ่งเธอก็ช่วยงานพ่อค้าตามปกติสักบ่ายแก่ๆก็มีมหาเศรษฐีนีมาเจอเธอเข้าก็รู้สึกรักและเอ็นดูเธอจึงถามเธอว่าเธอมาอยู่ที่ลอนดอนนี้ได้ยังไงเพราะไม่เคยเห็นหน้าคร่าตามาก่อนคือดูหน้าแล้วไม่ใช่คนแถวนี้เธอจึงบอกว่าเธอเนี่ยอยู่ตะวันออกกลางอยู่กลับพ่อค้าแล้ววันหนึ่งพ่อค้ามาค้าขายที่อังกฤษพ่อค้าจึงเอาเธอมาด้วยเมื่อมหาเศษรฐีนีฟังจบก็บอกกับเธอว่าให้พาฉันไปหาพ่อค้าที่ว่านั้นหน่อยเมื่อเธอฟังจบเธอก็พามหาเศษรฐีนีไปเธอก็บอกว่าจะเอาเด็กหญิงคนนี้ไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมแต่พ่อค้าไม่ยอมแต่มหาเศรษฐีนีก็ไม่ลดความพยายามเธอมาขอทุกๆวัน เวลาผ่านไป2ปีพ่อค้าจึงยอมยกเด็กหญิงที่เธอเลี้ยงให้เป็นลูกบุญธรรมและเธอก็อยู่อย่างมีความสุขแต่ก็ไม่สุขเสมอไปหลังจากนั้น10ปีมหาเศษรฐีนีก็ตายลงมหาเศษรฐีนีไม่มีลูกหรือหลานที่ไหนเพราะฉะนั้นทรัพย์สมบัติทั้งหมดก็ตกเป็นของเธอที่บอกว่าไม่สุขเพราะมีแต่คนรุมมาฆ่าเธอเธอต้องระวังตัวเป็นพิเศษเธอไม่กล้าออกไปไหนไม่หน้าเชื่อว่าเธออยู่ในคฤหาสน์ของเธอได้เป็นเวลา15ปีโดยที่เธอไม่ออกจากบ้านเลยเธอมีคนที่ภักดีเธอหลายต่อหลายคนแต่ก็มีคนเกลียดเธอหลายคนเหมือนกันเธอไม่มีสามีเพราะฉะนั้นเธอจึงไม่มีลูกเธอไม่ญาติเพราะเธอถูกทิ้งตั้งแต่เด็กๆเธอออกไปออกไปข้างนอกไปเดินเล่นซื้อของเพราะเรื่องที่มีคนจะรุมฆ่าเธอได้ส่าไปแล้วแล้วเธอก็ไปเจอเด็กที่พ่อค้าพามาเหมือนเธออีกเธอจึงของเด็กมาเลี้ยงเธอไปขอทุกๆวันเธอใช้เวลา1ปีกับอีก2เดือนขอเธอมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมและเธอได้สอนลูกของเธอว่า"ลูกต้องเดินตามรอยเท้าแม่"คือลูกต้องรับลเด็กมาเลี้ยงแบบนี้แต่ถ้าลูกมีลูกลูกจะรับเด็กมาเลี้ยงแบบแม่ก็ได้หรือไม่ก็ได้และตระกูลของเธอก็ทำแบบแม่ของเธอทำแบบนี้คือรับเด็กมาเลี้ยงถ้าไม่มีลูกแต่ถ้ามีลูกจะรับมาหรือไม่ก็ได้ทำตามรุ่นสู่รุ่นสอนแบบนี้รุ่นสู่รุ่นเช่นกัน