รักคืออะไร

ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน

จากความเหงาและคำถามที่มีมันก็พาให้เรานึกถึงวันเก่าๆ เพื่อพิจารณาถึงผลที่จะตามมาทุกๆด้าน ทั้งถ้าเรามีรักอีก และ ถ้าจะยังไม่มี  
เรายังจำได้ วันนั้นเพื่อนของเรายืมโทรศัพท์ของเราโทรหาเธอ แต่เธอก็ไม่คุยกับเพื่อนของเรา  เพราะเธอรู้ว่ามันเจ้าชู้  แต่แล้วไอ้เพื่อนคนนั้นมันก็ส่งโทรศัพท์มาให้เราคุย  ทั้งๆที่เราพยายามบอกมันแล้วว่า ไม่เอา เราคุยแบบนี้ไม่เป็น (ก็คนมันยังไม่เคยนี่) แต่ธอคนนั้นก็ดันเป็นคนชอบคุย  เราเลยไม่ต้องทำรายมาก แค่คุยตามที่เธออยากคุย เราก็จำไม่ได้แล้วว่าคุยรายบ้าง แต่จำได้อย่างนึงว่า เราบอกเธอคนนั้นว่า เราอยากมีเพื่อนมากกว่ามีแฟนน่ะ เธอคนนั้นก็บอกว่า เข้าใจ จากนั้นเราก็สนิทกับเธออย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่ถึงเดือนเราก็สนิทกันมากๆ พบกันบ่อยขึ้น คุยกันบ่อยขึ้น  แล้วคืนหนึ่ง เธอก็บอกเราว่า เธอขอเป็นแฟนกับเราน่ะ คืนนั้นเรายอมรับเลยว่าคิดไม่ถึงจิงๆว่าเธอจะพูด เราก็ไม่รู้ว่าเป็นความผิดของใคร ผิดที่เธอกล้าเกินไปหรือผิดที่เราไม่กล้าปฏิเศษ และแล้วเราก็บอกตกลงกับเธอ เราไม่เข้าใจเลยว่านี้คือความรักหรือป่าว  แต่ในความรู้สึกส่วนตัว  เราคิดว่าเราไม่ได้รักเธอ  แต่เราไม่รู้จะบอกเธอไงดีตั้งแต่คืนนั้นแล้ว  เราคบกันไปเรื่อยๆทำดีต่อกัน  แต่บอกตามตรงว่าเรามีโอกาสที่เราจะทำอะไรไม่ดีหลายครั้ง แต่เราคิดว่าการทำอย่างนั้นมันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรอย่างมาก แค่จับเนื้อต้องตัวกันเรายังไม่อยากเลยเพราะเราคิดว่ามันยังเร็วไป  นี่อาจเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอไม่ค่อยพอใจเรานักก็ได้ แต่ทำไงได้หละก็มันไม่ดีนี่จะให้ทำไง  หลังจากนั้นเราก็เริ่มเห็นหลายๆสิ่งในตัวเธอที่เราชักไม่ชอบ  คือเธอชอบผู้ชายโรแมนติก  แต่เราไม่ค่อยจะโรแมนติกเท่าไรก็พอรู้ตัว  เธอจึงชอบใช้วิธีต่างๆนาๆมาทำให้เราต้องหันไปสนใจ  เช่น  ชอบร้องไห้ให้กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพื่อให้เราไปเอาใจใส่ใกล้ชิดให้มากขึ้น แต่ก็นะ การใกล้ชิดกันมากเกินไปมันก็ไม่ดีเท่าไร เราเธอซึ่งเป็นผู้หญิงนั้นแหละจะเสียหายไม่ใช่เรา เราก็พยายมบอกให้เธอเข้าใจแล้ว แต่เธอก็ยังทำ และยังพยายามหาเรื่องต่างๆ นาๆมาหลอกเราให้เราสนใจเธอ เช่น บอกเราว่ามีผู้ชายคนหนึงพยายามจะลวนลามเธอที่บ้าน พ่อแม่ก็ไม่อยู่ เราจึงต้องรีบไปดู แต่ก็ไม่พบอะไร พบแต่เพียงเธอซึ่งกำลังรอที่จะพูดคำว่าขอโทษที่โกหกที่พูดมาแล้วกี่ครั้งไม่รู้ เหตุการณ์ในครั้งนั้นเองที่มันทำให้เราโมโหมากๆถึงขั้นกลับมาทันทีที่รู้ว่าโกหกเลย และไม่รับโทรศัพท์ด้วย  ในที่สุดเราก็ออกมาจากชีวิตของเธอโดยไม่รำลา เพราะไม่รู้จะพูดไงดี ไม่อยากเห็นน้ำตาเธออีก  และการจากมาของเรานั้น เราไม่รู้สึกสียใจเลย และทุกครั้งที่เธอหลอกอะไรเรา เราก็ไม่รู้สึกห่วงเลย (ห่วงแบบที่เขาเรียกว่ารักนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นไง) ที่เราทำเราคิดว่าเราทำเพราะเรารู้สึกว่าเขาอุดส่าให้คำว่าแฟนกับเรามา เราน่าจะทำหน้าที่ของแฟนให้ดีที่สุด มันอาจเป็นความผิดของเราก็ได้ ที่เราไม่เข้าใจตัวเองดันไปทำอะไรพวกนั้นอยู่ได้ มีใครบอกได้ใหมว่าที่เราเข้าใจในตัวเรามันผิดหรือถูก คือเราเข้าใจว่าที่เราทำเพราะเราคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของแฟนแต่เราก็ไม่รู้ว่าเรารักเธอหรือป่าว เพราะเราไม่เข้าใจความรัก แล้วที่เราทำมันเรียกว่ารักหรือปล่าว แล้วรักมันคืออะไร