แยมส้มกับหนมปัง...

โซโล่

กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานมานี้ มีผู้ชายคนหนึ่ง ที่วันๆเอาแต่ทำงาน ดูทีวี อ่านหนังสือ มีโลกแคบๆอยู่ที่บ้านกับที่ทำงาน ชอบอยู่คนเดียว วันๆไม่พูดไม่จากับใคร
     วันหนึ่ง เพื่อนของผู้ชายคนนั้น ชวนเข้าไปแชทที่พันทิพ เค้าบอกกับเพื่อนว่า ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า แต่เพื่อนก็เซ้าซี้ บอกให้ลองเข้าไป ไม่ชอบก็ไม่ต้องเข้าไปอีก ก่อนเข้าไปเพื่อนเตือนว่า อย่าเชื่อใครง่ายๆล่ะ แล้วก็อย่าอินมาก เพราะเพื่อนรู้จักเค้าพอๆกับตัวเค้าเอง แต่ผู้ชายคนนั้นก็หัวเราะ แล้วบอกกับเพื่อนว่า ไม่มีทางหรอก แค่ตัวหนังสือ...
     จนวันหนึ่งว่าง ก็นึกถึงที่เพื่อนบอก เค้าก็เลยลองเข้าไปในพันทิพ ไม่รู้ทำไมเลือกห้องห้า แค่ดูอยู่หน้าห้องก่อน แล้วก็สะดุดตากับตัวหนังสือสีส้ม ที่ทักทายใครๆในห้อง "แยมส้ม" จากที่คิดว่าจะแวะไปดูเฉยๆ ก็ล็อคอินเข้าไป ใช้ชื่อว่า "หนมปัง" แยมส้มทักเค้าด้วย ทุกคนในห้องบอกว่าชื่อเข้ากันดี เค้ายังไม่ทันได้คุยอะไรกับแยมส้ม แล้วแยมส้มก็ลาไป 
     จากวันนั้น หนมปังไปรอแยมส้มทุกวันที่ห้องห้า มีเวลาเมื่อไหร่ เป็นต้องเข้าไป จนได้เพื่อนที่นั่นหลายคน ทุกคนรู้ว่าเค้าไปรอแยมส้ม นานๆจะได้เจอแยมส้มสักครั้ง ทักทาย แล้วก็จากไป หลังๆได้คุยกันบ้างแต่ไม่มาก ผ่านไปเป็นเดือน วันหนึ่งหนมปังขออีเมลแยมส้ม เพื่อจะคุยเอ็มด้วย ไม่คิดหรอกว่าเค้าจะให้ แต่เค้าก็ให้ หนมปังดีใจมาก คุยกันครั้งแรกไม่นานนัก แล้วแยมส้มก็หายไป หนมปังซึ่งคิดว่าได้อีเมลมาแล้ว คงได้เจอแยมส้มง่ายกว่าเดิม ไม่ต้องไปรอที่ห้องห้าแบบไม่รู้ชะตากรรม แต่หนมปังคิดผิด เข้าใจผิด แยมส้มไม่ค่อยมีเวลามาออนเอ็ม นานมากกว่าจะได้เจอแยมส้มครั้งที่สองในเอ็ม หลังจากนั้นก็ได้คุยกันบ่อยขึ้น กลับจากที่ทำงาน หนมปังก็ออนเอ็มรอแยมส้มทุกวัน เจอบ้างไม่เจอบ้าง หนมปังมีความสุขมาก กลายเป็นความผูกพันอย่างรวดเร็ว แล้วก็กลายเป็นความรักหลังจากนั้นไม่นาน แล้วหนมปังก็ได้รู้ว่า การที่จะรักใครสักคน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระยะเวลา หรือระยะทาง ไม่มีเหตุผล เรื่องที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ก็เป็นไปแล้ว สำหรับหนมปัง ไม่เคยคิดว่าจะมาจีบใครในนี้ ไม่คิดจะให้เบอร์ใคร ไม่คิดจะเชื่อใจใคร ไม่คิดว่า แค่ตัวหนังสือจะมีอิทธิพลมากมายขนาดนี้ เค้าเคยแม้กระทั่งร้องไห้กับตัวหนังสือ ในวันที่ทะเลาะกัน แล้วคิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีก เหมือนที่เพื่อนเคยเตือน แล้วเค้าหัวเราะในวันก่อน 
     หนมปังถามตัวเองว่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง เค้าก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ รู้แค่ว่ามันเริ่มจากความผูกพัน ทีละเล็กทีละน้อย กับใครก็ไม่รู้ที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยได้ยินเสียง แต่กลายเป็นความห่วงใย แล้วก็กลายเป็นความรัก หนมปังคิดว่าเค้ารักแยมส้มไปแล้ว (โดยที่ไม่เคยรู้ว่าแยมส้มรู้สึกยังไงกับเค้า) พร้อมๆกับความรู้สึกมากมายที่ตามมา มันจะเป็นไปได้ยังไง.....แล้วก็เริ่มรู้สึกผิด ที่อาจจะทำให้แยมส้มที่เค้ารัก ต้องเสียใจในสักวัน เมื่อต้องออกจากโลกแห่งความฝัน เพราะเรื่องระหว่างเค้ากับแยมส้มไม่มีทางเป็นความจริงไปได้เลย ตัวเค้าน่ะ เจ็บแน่ๆอยู่แล้ว เค้าไม่ทันระวังใจตัวเอง ลืมที่เพื่อนเคยเตือนก่อนเข้ามา แต่เค้าก็พร้อมที่จะยอมรับกับความเจ็บปวดนั้น แค่ให้เค้า ได้คุยได้เจอ กับแยมส้มไปให้นานที่สุด แต่เค้าก็ห่วงแยมส้มด้วย ความรู้สึกหลายๆอย่างทำให้เค้าเริ่มเครียด สับสน ระหว่างความสุขของตัวเอง กับความเจ็บปวดในอนาคตของผู้หญิงที่เค้ารัก อะไรหลายๆอย่างทำให้เค้ากับแยมส้มทะเลาะกันบ่อยขึ้น คุยกันน้อยลง บางทีไม่ได้เจอกันหลายๆวัน เหมือนตอนนี้...
     เรื่องระหว่างแยมส้มกับหนมปังยังไม่จบ หนมปังยังมีความหวังว่า เค้ากับแยมส้ม จะได้กลับมาคุยกันดีๆเหมือนเดิมอีกครั้ง หนมปังยังรอวันนั้นอยู่...วันที่ไม่รู้ว่าจะมาถึงเมื่อไหร่ จะมีวันนั้นอีกมั้ย.....