เส้นทางของคน

บุญนำ

ทุกคนมีความใฝ่ฝันของตนเอง
พยายามฝ่าฟันก้าวไปแม้รู้อยู่แล้วว่าจะต้องเจออะไรบ้าง
แต่ทว่าจิตใจจะทนต่อความเจ็บช้ำได้แค่ไหน
จะแหกปากร้องตะโกนฟ้องอย่างนั้นหรือ
ดังนั้นเส้นทางนี้ย่อมจะมีซากศพเกลื่อนกล่น
ที่น่าตกใจก็คือซากศพของคนดีๆคนตรงๆคนซื่อๆทั้งนั้นเลย
แต่อย่างไรก็ตามซากต่างๆก็จะบ่งบอกชี้ทางไปให้กับคนต่อไป
สิ่งที่ได้คืออะไร
หากเราลองใช้สติปัญญาในการพิจารณาสิ่งที่เข้ามากระทบกับจิตใจของเราแล้ว
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ ความพยาบาท ไม่ใช่ในจิตใจของคนอื่นนะครับแต่กลับเป็นความพยาบาทในจิตใจตน อันนี้เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด แม้ว่าตัณหาราคะหรือความพึงพอใจในการเสพกาม จะมีผลร้ายต่อการปฏิบัติธรรมแต่ทว่าในแง่ของธรรมชาติแล้วมันก็เป็นการปลดปล่อยของคนสองคน ที่มีความสุขร่วมกันในตอนนั้นสองคน แม้ว่าจะต้องเสียอะไรก็ตามแต่ในขณะนั้นแล้วมีความสุข ถึงแม้จะสุขเพื่อทุกข์เถอะ น่าจะยอมได้และไม่ใช่เป็นเรื่องที่ต้องคิดมาก
ผมเองก็รับราชการทหารมานานแล้วก็ตั้งความหวังและก็มีความตั้งใจที่ดีที่จะทำงานให้ได้ผล แต่วัตถุประสงค์มันก็จะเบี่ยงเบนไปตามอายุ การศึกษาที่ได้รับ ความกดดันจากรอบข้าง สภาพการครองชีวิต และสิ่งเย้ายวนที่เข้ามาทดสอบอย่างเป็นประจำ ก็ทำให้การกระทำก็ตุปัดตุเป๋ไปก็เท่านั้น แต่อย่างไรก็ตามจิตใจและจิตวิญญานยังคงอยู่ครบ
    เมื่อได้รับทราบคำสั่งย้ายเป็นฝ่ายเสนาธิการประจำผู้บังคับบัญชา ตอนแรกๆก็นึกเสียใจที่ความพยายามทำงานไม่สามารถให้ก้าวขึ้นไปไกลกว่านี้ได้ ต่อมาก็มีความพยาบาทต่อผู้บังคับบัญชาโดยตรงและตามลำดับชั้น แต่ทว่าอารมณ์ดังกล่าวก็เป็นเพียงรูปกับนามในทางพุทธศาสนาเท่านั้น ผมก็พยายามคิดว่า ประการแรกเป็นเรื่องของกรรมเก่า ว่าจริงๆแล้วก็น่าจะประจำตั้งนานแล้ว ประการที่สองก็ไปคิดถึงเรื่องอาชาง ในหนังเรื่องซาดองโย ก็พบว่า เป็นเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งทีเดียวที่น่าติดตามเอง ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ซึ่งก็ขออนุญาตเป็นพระเอกเองในเรื่องนี้ รวมทั้งผู้ดูเองด้วย และธรรมชาติของพระเอกนั้น ไม่ใช่อยู่ดีๆแล้วจะจบมันก็ต้องมีเรื่องมีราวประหลาดๆให้แก้ไขต่อสู้จนกระทั่งไปสำเร็จผลในตอนจบแบบแฮบปี้เอนดิ้ง แต่เรื่องสั้นของผมนี้ไม่รู้ว่าจะจบในรูปแบบไหน
   ผมเฝ้ามองสถานการณ์บ้านเมืองด้วยความเป็นห่วง นั่งศึกษาตำราพิชัยสงครามของจีนและไทย ศึกษาหาความรู้ในเรื่องที่ยังขาดอยู่ ดูเรื่องราวของการเมือง การแสวงหาอำนาจของแต่ละฝ่าย ดูเหมือนกับว่าทุกผู้ทุกคนมีแต่ความรู้ความเก่งกาจสามารถทั้งนั้น แต่ทว่าใช้ออกมาด้วยความแอบแฝงและมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวแพรวชิงความได้เปรียบแบบยอดฝีมือชั้นเอกในยุทธภพ
   ตัวของผมเองแม้ว่าจะเป็นทหารตกอับ แต่ทว่ามิได้สะเทือนถึงจิตใจ มีตังน้อยก็ใช้น้อย และเฝ้าดูความทุกยากของแต่ละคนเมื่อผมนั่งบนรถเมล์ หน้าตาแต่ละคนก็ไม่ได้มีความผ่องใส ผมก็นั่งพิจารณาเข้าไปจากหน้าตาของเขาที่เห็นได้พิจารณาเข้าไปตามแต่ที่สติปัญญาจะคิดย้อนไปได้ ทุกคนกังวลเรื่องของอนาคต ทุกคนต้องการที่พึ่งทางจิตใจและส่วนใหญ่ก็หันไปหาที่พึ่งทางใจในรูปแบบต่างๆ สำหรับผมเองผมมีหลักคิดตามที่พระได้สอนไว้ในเรื่องการทำบุญทำทาน การรักษาศีลห้า การนั่งสมาธิ และการวิปัสสนากรรมฐาน และการศึกษาก็ทำให้พอที่จะระงับความไม่ดีต่างๆที่เข้ามากระทบกายใจได้บ้าง
   เรื่องสั้นของผมไม่มีอันใดมากไปกว่า เล่าว่าธรรมชาติของระบอบประชาธิปไตยก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติปล่อยให้เป็นไปตามความร่วมมืออย่าดูถูกคนอื่นว่าเขาไม่รู้เท่าตนเป็นใช้ได้ เรืองราวของคนโกงก็ต้องเป็นไปตามแบบนั้นแต่เราจะไปทำอย่างไรได้ ลองคิดดูหากทว่าเราไม่ใส่ใจด้วย เอาแต่ความสุขสงบของเราและครอบครัวเพียงพอ เข้าใจในความพอเพียงๆที่ไม่ใช่คิดแต่ตัวเองแต่ต้องคิดเผื่อให้กับคนที่ด้อยโอกาสกว่าเรา ว่าเราอยู่ได้เพียงคนเดียวไม่เพียงพอ เมื่อเราอยู่ได้แล้วเพียงพอแล้วเราก็ต้องช่วยส่งเสริมให้คนอื่นเพียงพอด้วยอย่างนี้แล้วทุกคนก็จะมีแต่ความเพียงพอ
   ใบหน้าของคนจะแสดงอะไรออกมาได้ตั้งหลายอย่าง อย่ามาบอกว่ามีธรรมะรักษาศีล ทั้งๆที่ใบหน้ายังคงความพยาบาทและความละโมภ อยู่เลย
   เรื่องสั้นนี้มิใช่เรื่องธรรมะอย่างแน่นอน แต่เป็นเรื่องสั้นๆที่เขียนขึ้นเพื่อให้กำลังใจแก่คนทำงานและมั่นใจว่ากระทำความดี ว่า กรรมคือการกระทำแม้จะดูเหมือนว่าทำดีแล้วไม่ค่อยจะได้ดีก็ตาม แต่เราก็ต้องมีความภาคภูมิใจว่าตำแหน่งใหม่แม้จะต้อยต่ำอย่างใดก็ตามแต่มันก็ได้มาจากการกระทำความดีของเรา และรักษามันไว้ ไม่แน่ว่า การเปลี่ยนแปลงอย่างนี้อาจทำให้เราได้พบกับสิ่งใหม่ๆแปลกที่น่าตื่นเต้นก็ได้ น่าติดตาม