คนเดิม

judas

คืนนั้นมีฝน ตกพรำอยู่ทั้งวันจนล่วงไปถึงกลางคืน ความคิดล่องลอยไปตรงโน้นตรงนี้ และบ่อยๆที่มันวนกลับมาลงที่เธอคนเดิม รอยยิ้มที่ติดตาตั้งแต่ได้เจอกันครั้งแรก แววตาตัดพ้อในบางที และริมฝีปากในวันสุดท้าย ปากที่เหมือนจะเอื้อนเอ่ยคำลา แต่กลับนิ่งเสีย ปล่อยให้สายฝนที่กั้นกลางระหว่างเราหนาขึ้นทุกทีกลบคำใดๆไปสิ้น ใช่ วันนั้นฝนตกเหมือนวันนี้ ..
กริ่งโทรศัพท์ในห้องดังขึ้น คร้านที่จะยกหู ปล่อยให้ดังอยู่อย่างนั้น 1 ครั้ง 2 ครั้ง 3 ครั้ง..
"ฮัลโหล.." ไม่มีเสียงจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง อารมณ์เริ่มกรุ่นด้วยหงุดหงิด..
"ฮัลโหล ใครน่ะ" เสียงที่ดังขึ้นอาจทำให้คนที่อยู่ปลายทางอีกด้านตกใจ
"เราเอง" วาบเข้าไปในความรู้สึก เสียงที่อยากลืม แต่หูกลับแว่วหาอยู่ทุกนาทีที่ตื่น บางทีอาจรวมยามหลับเข้าไปด้วยก็เป็นได้..
"น้องเหรอ"
"ใช่ เราเอง"...
"ทำอะไรอยู่น่ะ เราโทรมากวนหรือเปล่า" เสียงเจือเศร้าเล็กๆพอให้จับเค้าได้ ปากอยากบอกว่าไม่รบกวนเลย แต่ทิฐิเท่านั้น ที่ทำให้ไว้ตัว
"ก็นิดหน่อย .. มีอะไรเหรอ"
"ยายไม่สบาย"  น้องอยู่กับยายเพียงแค่ 2 คนมาแต่เล็ก นี่เป็นเรื่องใหญ่ทีเดียวสำหรับเขา
"เป็นไรมากหรือเปล่า"
"ยายหกล้มหน้าห้องน้ำ หมอบอกคงไม่เป็นอะไรมาก แต่ให้อยู่ดูอาการก่อนคืนนึงที่โรงพยาบาล  เป้  เราเป็นห่วงยายน่ะ แกแก่แล้ว"
ผมปลอบใจไปตามเรื่องจำไม่ได้แล้งว่าพูดอะไรไปบ้าง ยายน้องก็เหมือนญาติผู้ใหญ่ที่ผมเคารพ ครั้งผมไปบ้านแกเพื่อหาน้องบ่อยๆเมื่อ 2-3 ปีก่อนนั้น แกเอ็นดูผมดีทีเดียว
"ขอบใจนะเป้ น้องพอจะสบายใจขึ้นแล้วหละ"
"น้อง " ผมถามเหมือนจะน้อยใจ "ทำไมน้องโทรมาหาเป้ล่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกัน น้องตอบหลังจากนิ่งไปพักหนึ่ง เราก็ไม่รู้ เราคิดถึงเป้เป็นคนแรก .."หางเสียงหวิว พาใจคนฟังหวิวตาม
"ชัชล่ะ ทำไมไม่โทรไปหาเขา "เสียงผมคงซ่อนน้อยใจไว้ไม่มิด คนพูดเองยังรู้สึกได้
"เราเลิกกับเขาแล้ว"
"เหรอ"
นิ่งงันไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย ผมไม่รู้จะพูดว่าอะไร น้องก็คงเหมือนกัน
"เป้"
"หืมม"
"เป้ มีใครใหม่หรือยัง" คำถามชวนน้อยใจ พอคนนั้นเขาไปค่อยมาคิดถึง..
"ยัง"
"จริงเหรอ "เสียงเหมือนมีความหวังเล็กๆเจือสำนึกผิด
"อือ น้องไม่คิดหาแฟนใหม่เหรอ
"ไม่หรอกเราไม่ชอบทำความรู้จักกับใครใหม่หรอก อีกอย่างนะ เข็ด"
ผมไม่ได้ถามต่อว่าเข็ดอะไรเสียด้วย..
"เราง่วงแล้วหละ น้อง เดี๋ยวไว้พรุ่งนี้เช้าเราจะไปเยี่ยมยายนะ"
"ได้ แล้วเจอกันนะ"
"อือ แล้วเจอกัน"
" เป้"
"หืม."
"วันหลังเราโทรมาคุยบ่อยๆจะได้ไหม"
"ก็.." หัวยังคิดไม่เสร็จ ปากก็พลั้ง "ได้"
ฝนตกอยู่ข้างนอก ความเศร้า ความหวานสับสนในหัว ถูกหรือผิด บางทีเหตุผลตั้งมากมายก็แพ้ความรู้สึกของตัว
"พรุ่งนี้นะ น้อง"  ผมยิ้มคนเดียวในความมืด