"รัก"...ที่ช้ำเกินกว่าคำว่า...."รัก" ตอนที่ 2

กุหลาบน้ำตา

            ณ  กาลอันเงียบสงบในราตรีนี้  มันชั่งพาใจให้สั่นรอน
หมดเรี่ยวแรงในการนำพารักไปสู่รักอันบริสุทธิ์    เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่
ต้องยอมรับ  เป็นเพราะเรารักจนมากไป หรือเป็นเพราะเขาไร้ซึ่งความรัก
คำพูดทุกคำล้วนแล้วแต่แฝงความรู้สึก ณ ขณะนั้น      เราซึ่งเป็นผู้ฟัง
ย่อมรับรู้ในความรู้สึกนั้นอย่างดี    เขาน่าจะเห็นใจเราบ้าง  
แต่ที่ไหนได้กลับลืมสิ้นซึ่งความเป็นที่รักของกันและกัน
เหนื่อยแล้ว.............กับการที่ต้องตีหน้าระรื่น แต่ใจที่แท้จริงกลับเศร้า
เสียเหลือเกิน  สุดที่จะบรรยาย      เขาน่าจะคิดสักนิดว่า...........
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำลงไป  นั่นคือ  ความรักอันบริสุทธิ์
การกระทำที่สนองต่อเขา  มันน่าจะพอสำหรับคนรัก
แต่ที่ไหนได้   เขากลับไปรับความรัก  ความรู้สึกของใครก็ไม่รู้
ซึ่งเราไม่รู้จักเลย  แม้แต่หน้าก็ไม่เคยเห็น
แต่เขาไม่รู้เลยหรือว่า  ความรักที่เขารับหรือส่งให้เขาผู้นั้น
มันไร้ซึ่งความหมายที่เรียกว่า  รัก
น่าหนักใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  แต่ทำไงได้  เรามันส่งรักให้เขาน้อยเกินไป
หรือเป็นเพราะ.............................( โปรดติดตามตอนต่อไป )