::ฝันบางคืน::
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
::ฝันบางคืน::
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
25 มกราคม 2550
A: จำฉันได้ไหมคะ
B: ขอโทษจริง ๆ ครับ ความจำบางส่วนของผมหาย
ไปแล้ว
A: ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคงไม่ใช่คนที่คุณประทับใจ
วันวานนั้น ฉันรู้ว่าคุณมีคนที่ประทับใจหลายคน
แต่อย่าถามฉันนะคะว่ามีใครบ้าง
B: ไม่เป็นไรครับ ผมจะไม่ย้อนกลับไปหาสิ่งที่ลืมไป
แล้ว
A: ดีค่ะ มันคงทำให้เราคุยกันได้สบายใจ โดยไม่ต้อง
เสียเวลาไปทบทวนบางสิ่งบางอย่างในอดีต
B: อืม..ครับผม
A: ฉันชอบเพลงที่คุณเล่นจังค่ะ ฉันคิดว่าคุณเขียนเพลง
พวกนี้เอง
B: ใช่ครับ ส่วนใหญ่ผมเขียนเอง บางเพลงก็เขียน
ร่วมกับเพื่อน แต่พวกเขาคงลืมเนื้อร้องและทำนอง
ของเพลงพวกนี้ไปแล้วมั้ง
A: เพลงพวกนี้คุณไม่ลืมเลยหรือคะ
B: เคยลืมไปแล้วครับ แต่ผมได้อ่านมันอีกครั้งในสมุด
บันทึก
A: อ๋อค่ะ เพื่อนของฉันเล่าให้ฟังว่า ช่วงแรกที่คุณฟื้น
ตัวขึ้นมา คุณเรียกชื่อภรรยาไม่ถูก
B: จริงอย่างว่าครับ แม้ไก่เดินมาผมยังนึกเรียกไม่ถูก
ว่าเป็นไก่
A: คุณกลับไปเรียนผสมอักษรใหม่หรือคะ
B: ถูกต้องครับ มันอาจไม่ดีเท่าเก่า แต่มันก็ทำให้ผมคิด
และจำหลายอย่างได้อีกครั้ง
A: เคยมีอาการปวดหัวบ้างไหมคะ
B: มีครับ คือถ้าคิดหลาย ๆ ชั้นแล้วคิดไม่ตก
ก็มีอาการไม่ค่อยสบาย
A: งั้นก็ต้องคิดง่าย ๆ ตรงไปตรงมา
B: ใช่เลยครับ
A: จะรบกวนคุณมากเกินไปไหมคะ
ถ้าฉันขอให้คุณร้องเพลงบางเพลงให้ฟัง
B: ไม่รบกวนหรอกครับ ผมยินดี
A: งั้นขอเพลง เพลงบทคุ้น นะคะ
B: โอ เค ครับ
( เพลงบทคุ้น ; คีย์ - ดีไมเนอร์ )
ในความฝันคืนนั้นผมหยิบกีตาร์มาร้องเพลงบทคุ้น
ให้เธอฟังสองสามเที่ยว จนเธอร้องคลอตามได้ ตอนจะจบเพลงผมฉุกนึกขึ้นมาได้ว่าผมควรจะถามชื่อ
เธอดีไหม ขณะที่ผมยังนึกคำตอบไม่ออกผมก็รู้สึกมึน
หัวตึบ ๆ ก่อนความรู้สึกจะดับวูบไปผมได้ยินเสียงของ
เธอแว่ว ๆ เหมือนคนพูดเลื่อนห่างออกไปไกลแสนไกล
B: ..ฉันดีใจมากค่ะที่ได้ฟังเพลงของคุณอีกครั้ง
ขอให้คุณมีความสุขกับครอบครัวของคุณนะคะ
ส่วนฉัน..ลาก่อน
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาตอนตี 3 นอกบ้านเงียบ แสงไฟ
จากเสาไฟริมถนนส่องลอดเข้ามาต้องใยมุ้งมองเห็นสลัว ๆ ภรรยา และลูกของผมยังนอนหลับ
ผู้หญิงคุ้นหน้า คนที่ผมนึกฝันถึงคนนั้น เป็นใครกันนะ ?