นิยายอ่านจบแล้วช่วยกันตั้งชื่อเรื่องหน่อยนะคะ ตอนที่ 7

ศรรกรา

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล  ปานชนกก็ถูกนำตัวส่งเข้า ไอซียู  ทันที  เขามีความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้หญิงสาวอาศัยอยู่บ้านเพียงลำพังจนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้  เขาไม่เคยคิดเลยว่ากอไผ่จะมีนิสัยที่โหดร้ายได้ถึงเพียงนี้  เพราะตลอดเวลาที่เขารู้จักกับเด็กสาว  เธอเป็นเด็กที่น่ารัก  ร่าเริง  และมีน้ำใจ  แต่นับตั้งแต่ปานชนกมาอยู่ที่นี่  มันมีอะไรบางอย่างทำให้เด็กสาวไม่พอใจในตัวหญิงสาว  เขาครุ่นคิดอยู่หน้าห้อง ไอซียู  อยู่นาน  จนกระทั่งแพทย์เดินออกมา  เขาจึงสอบถามอาการของหญิงสาว  คุณหมอเธอเป็นไงบ้างครับ  เธอปลอดภัยแล้วครับ  แต่.....  ชายหนุ่มเห็นอากัปกิริยาของแพทย์ที่ทำการรักษา  ทำให้เขารีบเขาไปเขย่าแขนโดยไม่ทันรู้ตัว  ผมไม่สามารถรักษาเด็กในครรภ์ได้ครับ  เธอแท้ง   เมื่อสิ้นประโยคชายหนุ่มแทบผงะ  เขาไม่เคยรู้เลยว่าหญิงสาวกำลังตั้งครรภ์  แล้วยังงี้เขาจะทำยังไงต่อไปดี  กอไผ่ไม่น่าทำกับหล่อนได้เพียงนี้
	ฝุ่นคงรู้แล้วสิว่าข้าวเออ....ข้าว  ใช่....ผมรู้แล้ว  โต้งใช่ไหม  หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ  แน่นอนว่าต้องเป็นนายโต้งแน่  เพราะปานชนกไม่ใช่ผู้หญิงที่เหลวไหลอะไร  เขาคงไม่ซักถามอะไรอีกเพราะเขาคิดว่าหล่อนก็คงไม่อยากจะพูดถึงรื่องนี้  ผมต้องขอโทษแทนน้องไผ่ด้วยนะ   หล่อนมีสีหน้าสงสัย  ทำไมต้องขอโทษข้าวด้วย  ไผ่ทำอะไร  ก็ไผ่เป็นคนผลักคุณไม่ใช่เหรอ  หญิงสาวย้อนคิดถึงเหตุการณ์  ไม่นะ  ข้าวเดินสะดุดหินล้มลงไปเอง  ทำไมคุณคิดว่าไผ่จะแกล้งข้าวละ  ชายหนุ่มไม่ตอบและคิดว่าหญิงสาวคงพูดปกป้องกอไผ่อย่างแน่นอน  แต่เขาคิดว่ายังไงเขาก็จะหาความจริงในตัวเด็กสาวให้ได้  
	ชายหนุ่มเฝ้าดูแลหญิงสาวสักพักก็ขอตัวกลับ  เขาไปหากอไผ่แต่เห็นนางจันทร์กำลังลุกลี้ลุกลนเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอก  สวัสดีค่ะคุณฝุ่น มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ ผมจะมาหาไผ่ฮะป้า  ชายหนุ่มเป็นนางจันทร์ซับน้ำตาจึงคิดว่ามันต้องมีเรื่องอะไรร้ายแรงอย่างแน่นอน  เกิดอะไรเกิดฮะ  ยัยไผ่มันขี่รถชน  ตอนนี้มันอยู่โรงพยาบาล   เขาจึงอาสาพาหญิงชราไปส่งโรงพยาบาล  ซึ่งเมื่อมาถึงขณะนั้นเด็กสาวถูกส่งตัวเข้าห้อง ไอซียู  เรียบร้อยแล้ว  วันนี้ทำไมมีเหตุการณ์วุ่นวายเสียเหลือเกิน  เขาต้องวิ่งเข้าวิ่งออกโรงพยาบาลสองสามครั้ง  ชายหนุ่มสอบถามว่าเหตุการณ์ถึงทราบว่า  กอไผ่พยายามขี่รถมอเตอร์ไซค์เพื่อให้ทันกับรถของเขา  จึงทำให้เขาเสียใจเป็นอย่างมาก  ห้อง ไอซียู เปิดออกมาพร้อมกับนายแพทย์ที่ทำการรักษา  ทั้งคู่เดินกรูเข้ามาและถามเกือบจะพร้อมกัน  ไผ่เป็นยังไงบ้างคะ (ครับ) หมอ  นายแพทย์มีสีหน้าไม่ดีนัก  ตอนนี้เธอยังไม่พ้นขีดอันตรายครับ  ศีรษะของเธอได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก  โอกาสคงจะไม่ถึง  20  เปอร์เซ็นต์  สิ้นคำของนายแพทย์ร่างของนางจันทร์ทรุบฮวบลงกับพื้น  ทำให้นางพยาบาลต้องช่วยกันปฐมพยาบาล  เมื่อฟื้นขึ้นมานางก็ได้แต่ร่ำไห้จนเขาต้องคอยปลอบหญิงชรา  แพทย์ไม่อนุญาตให้ญาติเข้าเยี่ยมได้  ดังนั้นทั้งสองจึงจำเป็นต้องกลับบ้านไปก่อน  
                                  คุณฝุ่น..รอน้าแป๊ปนึง  น้ามีของจะมาให้คุณ  นางจันทร์บอกให้เขารอ  เมื่อเขาขับรถมาส่งถึงหน้าบ้าน  สักพักนางก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องใบหนึ่งยื่นส่งให้เขา  นี่ของยัยไผ่  น้าว่าคุณเก็บไว้เถอะ  คิดว่ายัยไผ่ก็คงอยากให้คุณ  เมื่อชายหนุ่มเปิดกล่องออกมาก็เห็นไปรษณีย์หลายใบอยู่ข้างใน  ซึ่งล้วนจ่าหน้าถึงชื่อกอไผ่  แต่สิ่งที่เขาประหลาดใจก็คือ ไปรษณีย์เหล่านี้ไม่มีข้อความใด ๆ ทั้งสิ่ง  แต่มีชื่อผู้ส่งไปรษณีย์ซึ่งก็คือเขา  ทั้ง ๆที่เขาเองก็ไม่เคยเขียนไปรษณีย์เหล่านี้มาก่อนเลย  เขาพิจารณาลายมือที่เขียนเขาจึงรู้ว่า  เด็กสาวที่มีชื่อว่ากันย์ก็คือคน ๆ เดียวกับกอไผ่นั่นเอง  เขาไม่รู้เลยว่ากำลังใจที่เขาได้มาตลอดนั่นก็มาจากกอไผ่มาโดยตลอด  เพราะเขาเห็นว่าเด็กสาวไม่เคยมีทีท่าผิดปรกติอะไรในเวลาที่อยู่กับเขาตามลำพัง   เขาคิดว่าการที่เด็กสาวจ่าหน้าซองของตัวเองโดยใช้ชื่อตัวเองเป็นผู้ส่งก็อาจเป็นเพราะความในใจของเธออาจต้องการให้เขาเขียนตอบกลับก็เป็นได้  ไต้ฝุ่นดูไปรษณีย์ทุกแผ่นจนกระทั่งเขาเห็นจดหมายหนึ่งฉบับจึงคลี่ออกมาอ่าน  ใจความในจดหมายทำให้เขารู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  กอไผ่ไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นเลย  เพียงแต่เธอต้องการชดเชยความผิดที่พี่ชายได้ทำกับปานชนก  เขาเพิ่งรู้ว่านายโต้งคือพี่ชายของเด็กสาว  เพราะตลอดเวลาที่เขามาที่นี่เขาไม่เคยเห็นชายหนุ่มเลย  มีเสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น  นางจันทร์วิ่งไปรับโทรศัพท์และทราบว่ากอไผ่เสียชีวิตลง  ทั้ง ๆ ที่เขาทั้งสองเพิ่งกลับมาถึงมาไม่นานนัก  หญิงชราเสียใจอย่างหนักแต่ชายหนุ่มก็ทำได้แค่เพียงปลอบใจเท่านั้นเอง