นิยายอ่านจบแล้วช่วยกันตั้งชื่อเรื่องด้วยนะคะ ตอนที่ 5

ศรรกรา

ชายหนุ่มเอาไปรษณีย์มาแนบไว้ที่อกโดยที่ไม่รู้ตัว  เขารู้สึกใจหายเหมือนกันที่จะไม่ได้รับไปรษณีย์นั้นอีกแล้ว  ทำอะไรคะฝุ่น  ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงปานชนก  ไม่มีอะไรหรอก  แล้วแผลเป็นยังไงมั่ง  หญิงสาวพลิกมือมองดูแผลของตัวเอง  ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ  โชคดีที่ไม่เป็นแผลเป็น  หญิงสาวยิ้ม   ชายหนุ่มยอมรับเลยว่า  นับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ในวันนั้น  ชายหนุ่มต้องคอยดูแลหญิงสาวมากยิ่งขึ้น  เพราะเขารู้ว่ากอไผ่ไม่ชอบในตัวหญิงสาวอย่างแน่นอน  ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้สึกกับหญิงสาวเหมือนแต่ก่อน  แต่เขาก็ไม่อยากให้หญิงสาวได้รับอันตรายอะไร  เพราะอย่างน้อยหล่อนก็เป็นเพื่อนของเขาคนหนึ่ง  
                            ตั้งแต่วันนั้นข้าวยังไม่เห็นน้องไผ่เลย  สงสัยคงเสียใจที่ถูกดุแบบนั้น จู่ ๆ หล่อนก็พูดถึงเด็กสาวขึ้น  เนี้ยละมั่งที่เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของปานชนก เพราะหล่อนจะมีนิสัยไม่ถือโทษโกรธใครง่าย ๆ  ทำให้หล่อนเป็นที่รักกับคนทั่วไป  ซึ่งก็รวมถึงเขาด้วยเช่นกัน เดี๋ยวก็หาย  ขานั้นโกรธแป๊ปเดียว...  ยังไม่ทันสิ้นเสียงชายหนุ่ม  กอไผ่ก็โผล่หน้ามา  เห็นมั้ยยังไม่ทันไรมาละ  สวัสดีค่ะพี่ฝุ่น  พี่ข้าว  คือว่าไผ่จะมาขอโทษที่ทำไม่ดีวันนั้น   เออ...ที่ไผ่หายไปนาน  คือไผ่ถักผ้าพันคอมาชดเชยความผิด  ไม่รู้ว่าพี่ชอบหรือเปล่า  เด็กสาวพูดพร้อมกับยื่นผ้าพันคอสีชมพูอ่อนให้หญิงสาว  ปานชนกรับมาดูด้วยความชื่นชน  น้องไผ่นี่ก็เก่งนะถักผ้าพันคอสวยและประณีตดี  ขอบคุณนะพี่ชอบมากเลย  หญิงสาวพับผ้าพันคอ  เดี๋ยวพี่ขอเอาไปเก็บก่อนนะ  ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวไผ่ไปเก็บให้ดีกว่า  พี่ข้าวอยู่คุยกับพี่ฝุ่นก่อนละกัน  เด็กสาวฉวยผ้าพันคอมาจากหญิงสาวและเดินเข้าไปในห้องนอนของหล่อนโดยไม่รอฟังคำตอบรับอะไร  ชายหนุ่มมองตามหลังเด็กสาวด้วยความไม่ไว้วางใจ   
                                 กอไผ่ นำผ้าพันคอมาวางไว้ในตู้เสื้อผ้า  และล้วงงูปลอมที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา  เธอเปิดลิ้นชักเพื่อจะเอางูไปใส่ไว้ข้างใน  พลันสายตาของเด็กสาวก็เหลือบเห็นซองยา และซองจดหมาย    เด็กสาวตกใจมากเมื่อรู้ว่าซองยาที่ว่านั่นคือ ยาบำรุงครรภ์  ทำให้เธออยากรู้ว่าในซองจดหมายต้องมีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับปานชนกที่ทำให้หล่อนต้องมาอาศัยอยู่กับไต้ฝุ่นถึงที่นี่   ว่าแล้วเด็กสาวก็ถือวิสาสะเปิดซองจดหมายออกมา และสิ่งที่ทำให้เธอตกใจยิ่งกว่าเมื่อมีรูปถ่ายของหญิงชายคู่หนึ่ง  ซึ่งแน่นอนหญิงสาวในภาพก็คือปานชนก  แต่อีกรูปหนึ่งก็คือ เกริกก้อง  พี่ชายของเธอเอง  เด็กสาวคลี่จดหมายออกมาอ่านด้วยมือที่สั่นเทา
สวัสดีข้าว
	ผมต้องขอโทษที่ไม่สามารถที่จะรับผิดชอบลูกในท้องของข้าวได้  เพราะผมไม่พร้อมที่จะมีครอบครัวได้ในตอนนี้  ผมรู้ว่าข้าวคงจะผิดหวัง และเสียใจไม่น้อยที่ผมทำแบบนี้  แต่ผมยังต้องทำงานหาเงินสร้างฐานะอยู่  ผมได้นำเงินจำนวนหนึ่งสอดมาพร้อมกับจดหมายฉบับนี้  ซึ่งสามารถเป็นค่าใช้จ่ายในการเอาเด็กคนนี้ออกได้  ผมหวังว่าข้าวคงไม่โกรธผม  และมีความสุขกับความรักครั้งใหม่  ส่วนผมข้าวก็คิดว่าเป็นอดีตก็แล้วกัน  
									เกริกก้อง