เสี้ยวหนึงของความรัก

รอยอาลัย

  รักเธอ โดยที่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่ได้รักฉันเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะคน ที่ทำให้ฉันรักเขาโดยปกติแล้วมักจะ เป็นคนที่รักฉันมากกว่าที่ฉันรักเขา ถ้าใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาในชีวิตและได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตแต่ด้วย
เหตุผลใดก็ตามที่ทำให้เขาไม่ สามารถอยู่กับคุณได้... อย่าได้เสียน้ำตา แต่จงดีใจที่เราได้พบกัน และเขาทำ ให้เรามีความสุข แม้ว่ามันจะเป็นช่วง เวลาอันสั้นมากก็ตาม เพราะ...เวลาจะเป็นเครื่องชี้บ่ง...ถ้าเขาเป็นของคุณ จริง ๆ เขาจะต้องกลับมา คุณจะรู้ตัวว่าคิดถึงใครคนหนึ่งมาก ๆ ก็ตอนที่คุณคิดถึงเขาแล้วหัวใจคุณ เต้นรัวถี่ขึ้น เพียงแค่เขาเอ่ย วจีทักทายคุณด้วยความอบอุ่นในน้ำเสียง ก็จะ ทำให้ประสาทของคุณซาบซ่านผ่อนคลายลงอย่างมี ความสุขถึงกระนั้นก็ ตาม บางทีคุณก็ยังไม่รู้สึกตัวและยังชอบปฏิเสธว่า คุณไม่ได้ชอบเขา และ คุณไม่ได้รักเขา ปรอทที่จะวัดความรักในหัวใจของคุณได้ เมื่อคุณคิดถึง ใครคนหนึ่งแทบทุกขณะจิต และเมื่อคิดถึงแล้ว ทำให้คุณมีความสุขอย่าง ประหลาด อยากสละความสุขส่วนตัวให้แก่คน ๆ นั้น แม้ว่าคุณจะเจ็บปวด ก็จะทนขอเพียงแต่ว่า อยากให้เขาคนนั้นมีใจรักคุณสักนิด อย่าหันหลังให้กับความรัก ในขณะที่ความรักยืนจังก้าอยู่ต่อหน้าคุณ อย่าได้ ไล่มันออกไปจากคุณ เพราะถ้าคุณทำอย่างนั้นสักวันหนึ่ง คุณจะหวนคิดขึ้น มาได้ว่า สิ่งที่คุณไล่เปิดไปนั้นแท้จริงแล้ว ครั้งหนึ่งเคยอยู่ใกล้ชิดตัวคุณนี้ เอง จงให้คุณค่าแก่คนที่รักคุณมันไม่ใช่เป็นสิ่งที่ง่ายเลยในการที่จะได้พบคน ที่รักคุณจริง ๆ เพราะหัวใจที่จริงจังซื่อตรงหาไม่ได้ง่ายนัก และมีคุณค่า สูงเหลือเกิน บางครั้ง สิ่งที่ทำให้เราเสียใจมากที่สุดในชีวิตไม่ใช่สิ่งที่เรา สูญเสียหรือผิดหวัง แต่กลายเป็นความเสี่ยงที่เรา ไม่กล้าเสี่ยงถ้าคุณคิดว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่จะทำให้คุณมีความสุขมาก จงมุ่งไปหามันเพราะใน จังหวะของ ชีวิตคนเรา เรามักจะไม่ผ่านมาบนถนนสายเดิมนี้ซ้ำอีก เวลา ไม่เฝ้าคอยใคร ถ้าคุณคิด ว่าคุณได้พบกับสิ่งที่ถูกต้องและถูกใจ จงถนอม มันไว้อย่าง มีคุณค่า อย่าปล่อยให้เขาหลุดลอยไป อย่าปล่อยให้ความกลัว เข้าครอบงำและดึงเหนี่ยวคุณไว้ไม่มีใคร นอกจากคุณเท่านั้นที่จะรู้ว่าอะไร จะทำให้คุณมีความสุขอย่างแท้จริง เมื่อถึงเวลานั้นไม่มีใครจะมาเห็นใจคนที่ปล่อยโอกาสให้หลุดผ่านไปอย่างไม่
แยแส คนเรามักจะไม่เห็น คุณค่า ความสำคัญของคนที่เรารักและใกล้ชิด กับเรา จนกระทั่งพวกเขาได้จากเราไปแล้วถึงมารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวภาย หลังเมื่อรำลึกถึงสิ่งที่เราเคยมี ความรักเหมือนกับการเล่นเปียโน คุณต้องขึ้นต้นด้วยการเรียนรู้กฏหลัง นั้นคุณต้องลืมกฏเหล่านั้น เล่นดีดดิ้นกรีดกรายจากเสียงเร่าร้องของหัวใจ คุณเอง จงมีความกล้าหาญที่จะรัก แม้ว่าคุณรู้อยู่เต็ม อกว่าจะต้องสูญมัน ไปในที่สุดก็ตามดีกว่าที่คุณจะไม่พบความรัก เพราะคุณขี้ขลาดเกินกว่า
ที่จะกล้าเผชิญกับมัน สิ่งที่ท้าทายมากที่สุดในชีวิตคนเราคือการเสาะหาใครสักคนหนึ่งที่รู้จักความ
บกพร่องด่างพร้อยของ เราความไม่ดีของเรา ความแตกต่างของเรา แต่ เขาก็ยังรักเราอยู่อย่างสุดจิตสุดใจ...ถ้าคุณพบคน อย่างนี้ จงรักเขาให้หมด หัวใจคุณเพราะคุณจะหาคนอย่างนี้ได้ไม่ง่ายนัก หรืออาจจะไม่พบอีกเลย ใน				

อาจจะงงๆไปซักนิดยังไงก้อขออภัยด้วยนะเจ้าค่ะ