ถังน้ำ ไอ้ด่าง และอิสรภาพ

ป.ยุทธ

แดดยามสายส่องประกายร้อนไปทั่วบริเวณหมู่บ้านแห่งหนึ่งของภาคอีสาน
 
			ด่าง ด่าง ด่าง... จุ๊ จุ๊      
      
			ไอ้ด่างได้ยินเสียงเรียก มันกระดิกหางอย่างดีใจวิ่งเข้าหาเจ้านายใหญ่อย่างนอบน้อม พลางเลียแข้งเลียขาเอาอกเอาใจ        
      
			เจ้านายใหญ่รีบจับตัวแล้วกอดรัดมันไว้แน่น      
      
			มา..มาเอาเร็วๆ  จับไว้แล้ว        
      
			ชายแปลกหน้าเดินเข้าใกล้แล้วเอาเชือกรัดที่คอกระชากอย่างแรง  มันสะดุ้งตกใจ  ดิ้นสะบัด แต่ยิ่งดิ้นยิ่งรัดแน่นหายใจแทบไม่ออก  เจ้านายใหญ่ของมันเข้ามาจับตัวมันอีกครั้งมันจึงหยุดดิ้น  และแล้วคนแปลกหน้าอีกคน  อ้อมมาด้านหลังค่อยๆ จับตัวมันแทนเจ้านายใหญ่  จากนั้นมันถูกโยนเข้าไปในกรงที่อยู่บนรถกระบะอย่างแรงจนดังโครม         
      
			มันยอมรับว่าในชีวิตไม่เคยเจ็บปวดครั้งไหนมากเช่นครั้งนี้มาก่อน  มันเจ็บปวดเสียจนร้องเสียงหลง      
      
			เอ๋ง  เอ๋ง  เอ๋ง      
      
			มันถูกดึงมาประชิดลูกกรง  ก่อนที่จะถูกแก้เชือกออกจากคอ  น้ำตาของมันเอ่อซึมออกมาอย่างไร้การปลอบประโลมหรือได้รับการลูบหัวใดๆ ทั้งสิ้น      
      
			มันมองรอบๆ กรงเหล็กสี่เหลี่ยมอย่างหวาดกลัว และยอมรับว่าไม่เคยกลัวครั้งใดมาก เช่นครั้งนี้มาก่อนในชีวิต      
			มันมองเจ้านายใหญ่ที่ยืนพูดคุยกับคนแปลกหน้าอย่างกระหยิ่ม
      
			นี่ครับถังน้ำ คนแปลกหน้าพูด พลางยื่นให้      
      
			ขอสองใบไม่ได้เหรอ? ตัวมันอ้วนนะไม่เหมือนหมาตัวอื่น      
      
			ไม่ได้หรอกครับเดี๋ยวขาดทุน       
      
			เอา...ใบเดียวก็ใบเดียว เอาไปให้พ้นเสียที  หมาอะไรก็ไม่รู้  วันๆ กัดเป็ด กัดไก่ชาวบ้าน บางวันกัดคน เสียเงินเสียทอง  เลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ      
      
			คิดถูกแล้วล่ะครับที่ให้พวกผมเอาไปจัดการให้    พูดจบคนแปลกหน้าก้าวขึ้นรถขับออกไป      
      
			ไอ้ด่างได้แต่สงสัยว่าคนพวกนี้จะเอาตัวมันไปไหน ทำไมเจ้านายใหญ่ยอม  นี่ถ้าคนแปลกหน้าพวกนี้ไม่เอาเชือกรัดคอและเจ้านายใหญ่ไม่อยู่ใกล้ๆ ล่ะก็  จะแว้งกัดสู้แบบจนตรอกทีเดียว      
	      
			มันมองบ้านที่เคยอาศัยอยู่กิน  ซึ่งบัดนี้ห่างออกไป ห่างออกไปจนถูกบดบังจากบ้านหลังอื่น      
			อิสรภาพที่เคยมี บัดนี้จบสิ้นเสียแล้วหรือ
      
			โหล...โหล...หนึ่งสองสาม  สวัสดีครับ  วันนี้หน่วยบริการถังน้ำแลกหมามาแล้วครับ... ถังน้ำแลกหมา- หมาตัวไหนดื้อ เกเร เลี้ยงไม่เชื่อง กัดเป็ด-กัดไก่-กัดผู้-กัดคน  เอามาแลกถังน้ำได้  หมาหนึ่งตัวแลกถังน้ำหนึ่งใบ  เสียงประกาศดังออกจากวัตถุบนหัวรถ  ดังเสียงแหลมจนแสบแก้วหู  เวลานี้ไอ้ด่างแสดงอาการหวาดผวา ตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด มันมึนงงตาลาย และวิงเวียนไปกับรถที่พาเคลื่อนไปข้างหน้า แล้วก็หยุดเป็นช่วงๆ       
      
			ไม่นานนักมันเริ่มมีเพื่อนร่วมกรง  การเข้ามาของเพื่อนๆ จะถูกโยนเข้ามาตัวแล้วตัวเล่าไม่ต่างจากมันเลย   
      
			เพื่อนใหม่แต่ละตัวไม่มีตัวใดกล้าแสดงอำนาจ หรือทะเลาะเบาะแว้งกันเลยสักนิด ทุกตัวอยู่อย่างสงบสันติ เจียมเนื้อเจียมตัว และหดหู่  ช่างต่างจากอยู่ข้างนอกกรง ที่แต่ละตัวเจอกันเป็นไม่ได้ต้องแสดงอำนาจบาตรใหญ่ โดยการยิงฟันคำรามใส่กันและกัน  กระทั่งกระโดดกัดฟัดเหวี่ยงจนกว่าจะมีผู้แพ้และล่าถอย      
      
			ไอ้ด่างมองเพื่อนแต่ละตัวไม่ต่างไปจากมันนัก       
      
			มันและเพื่อนๆไม่รู้ตัวว่า เจ้านายยอมให้คนแปลกหน้าพวกนี้ จับตัวโยนเข้ากรง มีจุดเพื่ออะไร  ไปไหน  และไปทำไม        
      
			พลัน...มันดีใจกระดิกหางเมื่อรถวิ่งช้าๆ กลับมาทางเดิมแล้วผ่านบ้านเจ้านายของมันอีกครั้ง      
	      
			เอาไอ้ด่างของผมคืนมา  เอาคืนมา  ฮือๆ เจ้านายน้อยของมันร้องตะโกนทั้งน้ำตาพลางกวักมืออยู่ไวไว โดยมีเจ้านายใหญ่รั้งตัวไว้       
      
			อย่า...ลูก  ให้เขาเอามันไปเถอะ มันเกเร มันเป็นหมาไม่ดี เราหามาเลี้ยงใหม่นะ มีเยอะแยะ เดี๋ยวพ่อจะพาไปขอเอา      
      
			ไม่เอา...จะเอาไอ้ด่าง  ทำไมเขาต้องเอาไอ้ด่างของเราไปด้วย  ฮือ ฮือ...      
      
			มันเห็นเจ้านายน้อยดิ้นจนหลุดจากมือเจ้านายใหญ่  แล้ววิ่งตามรถมา  โดยมีเจ้านายใหญ่วิ่งไล่ตามหลังมาติดๆ      
       
			ไอ้ด่างดีใจ...แสดงว่าเจ้านายทั้งสองของมันพยายามที่จะวิ่งมาช่วยมันเป็นแน่  แต่...มันก็ต้องสิ้นหวัง  เมื่อรถห่างไกลออกมาจนเลือนหายไปกับโค้งถนนที่มีกอไผ่บดบัง      
      
			รถเคลื่อนตัวไปตามเส้นทางถนนดำบ้าง  แดงบ้าง และบางครั้งก็กระแทก  กระโดดหลุม  จนไอ้ด่างกับเพื่อนๆ ต่างกระเด็นกระดอนปวดระบมไปทั้งตัว       
      
			รถผ่านหมู่บ้านเมื่อไหร่ มันจะเห็นคนแปลกหน้าที่ขับรถพามันมา  โยนเพื่อนใหม่เข้ามาในกรงสภาพที่ไม่แตกต่างจากมันนัก  เพื่อนใหม่แต่ละตัวจะร้องเหมือนมันทุกครั้งไป  โดยเฉพาะคราวนี้ ถูกโยนเข้ามาหลายตัว บางตัวกระแทกกับเพื่อนที่อยู่ในกรงร้องประสานเสียงด้วยความเจ็บปวดอยู่นาน         
	      
			เอาไปหน่อย...หลายตัวจริงๆ เปลืองข้าวตั้งนาน...ทำไมช่วงนี้ไม่เห็นมานานแล้ว?      
	      
			ไปเดินสายทางอื่นนะครับ  ทำไมคราวนี้มีหลายตัวล่ะครับ?...ดีจังเลย       
      
			ลูกมันดก...ไม่มีใครมาขอไปเลี้ยงเลย...แย่จริง  ยังดีที่มีหน่วยบริการแลกถังน้ำจะได้แลกไว้ใช้  ประหยัดเงินซื้อ      
      
			ครับผม...ขอตัวก่อนนะครับโอกาสหน้าจะมาใหม่ อย่าลืมเลี้ยงไว้เยอะๆ พูดจบก็ก้าวขึ้นรถขับไป       
      
			เวลานี้กรงที่ขังมันกับเพื่อนๆ เริ่มแออัดยัดเยียด  หากรถหยุดนิ่งเมื่อไหร่  มันจะรู้สึกว่าอึดอัดหายใจไม่ออก จะค่อยยังชั่วก็ต่อเมื่อรถเคลื่อนไปเท่านั้น      
      
			และแล้วรถก็หยุดนิ่ง-นิ่งอยู่กลางแดดจ้า ไอ้ด่างแหงนมองที่มาของลำแสงและความร้อน มันเพ่งมองได้แว๊บเดียว ก็ต้องเบือนหน้าหนี เพราะสิ่งนั้นทำให้สายตาของมันพร่ามัว  บัดนี้ความร้อนที่ได้รับ ทวีความรุนแรงจนมันกับเพื่อนๆ ลิ้นห้อยกระเส่าไปตามๆ กัน       
      
			ว้า...ต้นไม้ริมทางไม่มีซักต้นเลยลูกพี่ กะว่าจะจอดให้หมาพวกนี้เข้าร่มซะหน่อยเดี๋ยวตายซะก่อน        
	      
			เออนี่...ข้าว่าเอ็งเอาไอ้ตัวผอมโซตัวนั้น มาทำเป็นกับข้าวเที่ยงหน่อยวะ  ข้าซักน้ำลายไหล  ไม่ได้กินเนื้อพวกนี้มาหลายวันแล้ว       
      
			ดีเหมือนกันลูกพี่ ผมว่าไอ้ตัวนั้นมันไปไม่ถึงบ้านหรอกตายกลางทางแหงๆ        
      
			เดี๋ยวข้าไปก่อไฟรอที่กระท่อมนาโน่นนะ      
      
	ไอ้ด่างมองคนแปลกหน้าค่อยๆ หย่อนเชือกที่เป็นบ่วงลงไปที่คอไอ้ผอมโซตัวนั้น-ตัวที่มันนึกสมเพชกับความผอมแห้งขี้โรค ขณะที่สวมลงที่คอ  ไอ้ผอมโซกำลังนั่งแลบลิ้นหอบแหกๆ  คล้ายจะไม่รอด      
	      
			พลัน!!!...มันและเพื่อนๆ ทุกตัวก็ต้องสะดุ้งโหยง ตะลึงงันไปกับภาพที่เห็น      
      
			นรก...เป็นพยาน      
      
			ไอ้ผอมโซถูกเชือกโยงที่คอขึ้นกับลูกกรงด้านบน ขาทั้งสี่ดิ้นสะบัดไปมา ดวงตาถลน  ของเหลวราดออกจากทวารหนัก  กระเด็นเรี่ยราดลงมาถูกเพื่อนด้านล่าง    แม้แต่ไอ้ด่างก็ยังโดนเปรอะที่หัว มันจำต้องสลัดหัวไป-มาอย่างแรงสี่-ห้าที เพื่อทำความสะอาด      
	      
			คนแปลกหน้าเอาร่างที่แน่นิ่งของไอ้ผอมโซออกทางประตูกรง   มันมองตามอย่างไม่วางตา      
	      
			ร่างไอ้ผอมโซถูกโยงไว้กับต้นไม้ แล้วถูกมีดเฉือนเอาเนื้อหนังออกมาให้อีกคนหั่นลงกระทะที่ตั้งไฟจนเดือด  กลิ่นหอมโชยมากระทบจมูก ไอ้ด่างรู้ตัวแล้วว่ากำลังหิว-หิวจนตาลาย มันเลียปากแลบๆ เพื่อนๆ ร่วมกรงก็ไม่ต่างกัน   มันยอมรับว่าหิวที่สุดของที่สุดที่เคยหิวมา มันนึกถึงจานข้าวที่เจ้านายเคยให้  มันกินและเลียอย่างเอร็ดอร่อย       
      
			ไอ้ด่างได้แต่คิดว่าสักวันจะต้องได้กลับไปกินเช่นนั้นอีก        
      
			มันมองคนแปลกหน้าโยนเศษกระดูก เศษข้าวที่เหลือกินทิ้ง  เวลานี้มันอยากดลใจให้โยนมาทางมันเหลือเกิน  แต่...ไร้วี่แวว      
      
			เฮ้ย...เอ็งไปเอาผ้าคลุมกรงไว้หน่อย เดี๋ยวพวกมันตายเสียก่อน  เจ๊งนะเว้ย อย่าลืมนะว่าเป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น ชำแหละมาโลละสาม-สี่ร้อยเชียว       
      
			โอ้...จริงนะครับลูกพี่  ผมลืมไปว่ามีผ้า      
      
			ความร้อนคลายไปบ้างแล้ว  แต่...ความหิวยังคงดังเดิม  ลำคอแห้งเป็นผง ไอ้ด่างได้แต่นอนคดคู้จนผล็อยหลับ      
      
			มันรู้สึกตัวว่ารถเคลื่อนไปข้างหน้า ไม่นานก็มีเพื่อนใหม่ขึ้นมาสมทบทั้งๆ ที่แน่นอัดอยู่แล้ว ยิ่งแออัดเข้าไปอีก หายใจแทบไม่ออก  มันเห็นเพื่อนบางตัวถูกทับจนหายใจรวยรินจะตายมิตายแหล่      
      
			ความมืดเริ่มโรยตัวเข้ามา  แต่รถยังเคลื่อนไปไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ความหนาวเหน็บเข้ามาเยือนแทนความร้อนเมื่อตอนกลางวัน      
      
			นานเท่าไหร่ไม่รู้ ไอ้ด่างรู้เพียงว่ารถจอด ณ สถานที่แห่งหนึ่ง       
	      
			หลวงพ่อครับผมขออาศัยนอนที่ศาลาซักคืนเถอะครับ      
	      
			เห็นจะไม่ได้หรอกโยม อาตมาสงสารหมาพวกนี้ อย่าหาว่าใจจืดใจดำเลยนะ ถ้าโยมมาเร่ขายอย่างอื่นไม่ว่าหรอก  โยมไปพักตามกระท่อมนาก็แล้วกัน      
      
			ฮ้า...ไม่กลัวนรกกินกบาลเลยพวกนี้ ประโยคหลังเป็นเสียงบ่นพึมพำเมื่อรถเคลื่อนออกไป      
      
			ไม่นานนักรถก็จอดอีกครั้งในความมืด      
      
      
			แดดอุ่นๆ ฉายแสงมากระทบผิวหนัง ไอ้ด่างชะโงกหน้ามองไปรอบบริเวณ สองข้างทางมีเพียงทุ่งนาโล่งเตียน       
	      
			มันเพ่งมองประตูกรงที่คนแปลกหน้าเปิดก่อนโยนเพื่อนใหม่เข้ามาแล้วปิดไว้แน่นหนาตามเดิม  หากมันจะออกไปพบกับอิสรภาพก็คงมีทางเดียว        
      
			ใช่แล้ว  อิสรภาพอันยิ่งใหญ่ที่มันหวนหา ณ เวลานี้      
      
			มันตัดสินใจเดินแทรกตัวกับเพื่อนๆ แต่ละตัวที่ยืนบ้างนอนบ้าง มานั่งยองๆ ใกล้ประตู มองโซ่คล้องเส้นใหญ่ ประหนึ่งนักโทษประหารคอยการแหกที่คุมขังไปสู่อิสรภาพ       
	      
			ถังน้ำแลกหมา  มาแล้วครับ  หนึ่งตัวต่อถังน้ำหนึ่งใบ เร็วครับใกล้จะหมดแล้ว      
      
			รถจอดแล้ว  ไอ้ด่างจดจ้องรอเวลา- เวลาที่คนแปลกหน้าเปิดออก เพื่อโยนเพื่อนใหม่เข้ามา มันจะต้องฉวยโอกาสนั้น  มันคอย  คอยทุกลมหายใจเข้าออก      
	      
	      
			และแล้ว..      
      
			อ้าวเฮ้ย...มันออกไปแล้วไปจับมันเร็ว...แม่งออกได้ไงวะ?      
      
      
			ไอ้ด่างวิ่ง-วิ่งเท่าที่คิดว่าเร็ว พลางมองย้อนหลังเห็นคนแปลกหน้าทั้งสองตามมากระชั้นชิด มันสะดุ้งเมื่อเชือกโยนมาตกที่กลางหลังของมัน      
      
			แม่งพลาด...จนได้      
      
			เฮ้ยเหนื่อย...ช่างมันกลับไปแลกตัวใหม่ต่อดีกว่า  เสียดายว่ะตัวอ้วนเสียด้วยสิ       
      
			ไอ้ด่างวิ่งเยาะๆ พลางมองสองข้างทางเป็นป่าละเมาะ และทุ่งนาที่มีตอซังข้าวล้มระเนระนาดบนผืนนาที่แตกระแหง      
      
			ต้องกลับบ้านให้ได้ แม้จะวิ่งนานสักแค่ไหน?วิ่งไกลเพียงไร?  ก็ต้องพยายาม มันพอจำได้เลือนๆ ว่าน่าจะเป็นทางนี้ทีรถพามา        
      
			มันแอบหลบลงข้างทางอย่างหวาดผวา เมื่อได้ยินเสียงรถยนต์กระหึ่มมาแต่ละคัน กว่ารถคันนั้นจะผ่านไปมันจึงค่อยๆ ขึ้นมาวิ่งต่อที่ริมถนน       
      
			มันแวะเลียน้ำในลำห้วยอย่างกระหาย       
      
			นานมาก นานเหลือเกิน  นานแค่ไหนมันไม่รู้ มันวิ่ง-วิ่งอย่างเดียว ผ่านแต่ละหมู่บ้านจะมีหมาหลายตัวไล่กัด  มันหลบหลีกวิ่งหนีไม่ยอมปะทะ  จนกระทั่งถึงร้านค้า      
      
			ไอ้หนูซื้อปลาทูแล้วรีบเอาไปให้แม่เอ็งเร็วเข้าเดี๋ยวโดนด่า      
	      
			ฮือๆ หมาแย่งไปแล้ว ฮือๆ...      
      
			ไอ้ด่างยอมรับว่ามีกำลังขึ้นมาจากปลาทูเข่งนั้น ความหิวที่ก่อตัวมาเมื่อวันวานคลายลงแล้ว มันบอกกับตัวเองว่าจะให้วิ่งนานแค่ไหนก็ย่อมได้        
      
			เมื่อถึงบ้านแล้วเจ้านายคงจะดีใจ ในชีวิตมันทำดีกับเจ้านายมาตลอด และเจ้านายก็รักมัน  โดยเฉพาะเจ้านายน้อยที่กอดรัดกับมันตลอดเวลา       
      
			บางครั้งไอ้ด่างไม่เข้าใจเจ้านายใหญ่เหมือนกันว่าทำไมต้องไล่ตี ก็มันกัดคนแปลกหน้าที่เข้ามาบ้าน มันพยายามระวังภัยให้  บางครั้งมันกัดพวกเป็ดไก่เพื่อเอามาให้เจ้านายใหญ่ไปทำเป็นอาหาร มันทำความดีที่เห็นว่าดีที่สุดแล้ว  แต่...ทำไมเจ้านายใหญ่จึงไล่ตีมัน บางทีหนีไม่ทันโดนหวดที่กลางหลังเจ็บปวดไม่น้อย       
	      
			พ่อ พ่อ...มาดูสิครับ ไอ้ด่างกลับมาแล้ว...เย้ๆ ดีใจจัง       
      
			มันกระโดดเข้าเลียแข้งเลียขาเจ้านายน้อย-เจ้านายน้อยก็กอดรัด และหอมมันอย่างคิดถึง      
      
			อย่ามาหลอกพ่อเสียให้ยาก เสียงเจ้านายใหญ่อยู่ในบ้าน      
      
			อ้าวเฮ้ย....มันมาได้ไงวะนี่  ไอ้ด่าง...      
      
			มันกระโดดเข้าหาเจ้านายใหญ่ กระดิกหางอย่างนอบน้อมดีใจที่ได้เจออีกครั้ง       
      
			มันดีใจกับอิสรภาพที่ได้รับ และเหตุการณ์ที่ผ่านมาถือว่าฝันร้าย และคงจะไม่เกิดกับมันอีกแล้ว       
      
			แต่...ไอ้ด่างคงดีใจได้ไม่นานนัก  ถ้ามันฟังภาษาที่เจ้านายใหญ่พูดรู้เรื่อง      
      
			กลับมาได้ก็ดีเหมือนกันเว้ย...จะได้แลกถังใช้อีกใบ...กำไรนี่หว่า ฮ่าๆๆ       
      
                                     ∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞