เจ้าหญิงตอนดึก

mido kits

คำนำ
คุณเคยคิดและรู้สึกบ้างไหมว่าบางครั้งก็มีอะไรแปลกๆ   เข้ามาในชีวิตเพื่อให้เราได้เรียนรู้จากมุมมอง   จากด้านสว่าง ยามเช้า   ไปสู่ด้านมืด  ยามค่ำคืน  ทุกๆวัน  กงล้อชะตากรรมยังคงหมุนเวียนหนุนนำ  ทุกๆชีวิตไปเรือยๆ   เคยบ้างไหมที่เวลาเราอยู่ในโลกแห่งราตรียามค่ำคืน  ที่รายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย  เราดื่มน้ำแห่งแสงจันทร์  และหัวเราะร่าอย่างสนุกสนาน  แต่เสียวหนึ่งในจิตใจกลับรู้สึกเดียวดาย  และอ่างว้าง  เพียงแต่ว่าไม่อยากรับรู้ให้รู้สึกเจ็บปวด จึงได้แต่ปล่อยให้  วันเวลาผ่านไปคืนแล้วคืนเล่า  เพียงเพื่อว่าไม่อยากคิดถึงวันพรุ่งนี้   บางคนก็มีรอยแผลในจิตใจ  อยู่ลึกๆ  จนไม่อยากพูดออกมา 
 
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เทพแห่งกาลเวลาจะเป็นคนบอกและเฉลย อนาคตให้เราได้รับรู้  เพียงแต่มีข้อแม้ว่า จะต้องปล่อยตัวของเราเอง ให้ไหลไปตามกระแสแห่งกาลเวลา และขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแต่และคน ว่า ลึกๆในใจแล้ว  แต่ละคนต้องการอะไร
เคยไหม ที่เราได้คุยกับใครสักคนหนึ่ง ในช่วงเวลาไม่กี่ชั้วโมง ก็รู้สึกปลดปล่อยใจ อย่างบอกไม่ถูก  แม้เรื่องที่พูดคุยนั้น จะไม่มีสาระสักเท่าไร  และถ้าเราไม่เคยได้พบ  และเห็นหน้าค่าตาของกันและกัน  มีเพียงแต่เสียงที่ส่งมาตามสาย ของคลืนอากาศให้ได้ยิน  และเราก็รู้สึกอยากพบ และเจอะเจอสักครั้งเพื่อที่จะได้เก็บภาพหน้าตา ของแต่และคนไว้ในความทรงจำเล็กๆ  พร้อมด้วยความรู้สึกดีๆ  ที่มีให้กันและกัน ตลอดไป  แม้ว่าวันหนึ่งวันใด อาจจะลืมเลือนกันไปบ้างก็ตาม     
                                             เจ้าหญิงตอนดึก
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้  มีเรื่องราวเกิดขึ้นบางอย่างในช่วงเวลาแห่งความทรงจำของ  สิงโตตัวหนึ่ง  สิงโตตัวนี้เป็น   สิงโตขี้เมา    สิงโตได้ผ่านเรื่องราวทั้งร้ายและดี ในช่วงชีวิตที่ผ่านมา  เรื่องร้ายๆ  สำหรับ สิงโตขี้เมาคือ ความผิดหวังกับความรัก  เพราะว่าโชคชะตาของ สิงโตขี้เมา ได้ถูกสาปไว้ ว่า  จนกว่าชะตาชีวิตของเจ้าจะจบลง  เจ้าจะได้พบแต่ความผิดหวัง  ของความรักเท่านั้น   เมื่อก่อนสิงโต ไม่ได้ขี้เมาแบบนี้ แต่เพราะเขา ได้พบกับความรัก   และเป็นความผิดหวังกับรักแรก  หลังจากนั้นมาก็ได้เริ่มกินเหล้าเรื่อยๆมา และก็ผิดหวังกับความรักเรื้อยๆมา  ครั้งแล้ว ครั้งเล่า    จนการมาเป็นสิงโตขี้เมา  และเขาก็ได้รู้ตัว  ว่า โชคชะตาของเขาถูกสาปไว้  ไม่มีทางที่จะท่อนคำสาปนี้ได้   สิงโตจึงต้องพบกับความผิดหวังตลอดไปเท่านั้น   
และเมื่อเวลาผ่านไปปีแล้ว ปีเล่า สิงโตขี้เมาก็ได้ตัดสินใจเดินทาง ออกจากถิ่นฐานเดิมของเขา  เพื่อออกไปผจญภัยยังดินแดนต่างๆ  สิงโตขี้เมาได้เดินทางรอมแรมในดินแดนต่างๆ  หลายปี  จนมาถึงดินแดนแห่งหนึ่ง  ที่เรียกว่า   ดินแดนสนุก    สิงโตขี้เมาได้พักและอยู่ที่นี้  ในระยะเวลาหนึ่ง  ก็ได้พบและรู้จัก เพื่อนๆ หลายๆคน  และด้วยความทะเล้นของ  สิงโตขี้เมา  ได้ตั้งเป็นแก๊ง  ร่วมกับเพื่อนๆ ของเขา  เป็นแก๊ง    คนโฉด  พรรค  ชาย  รัก  ชาย    งะ  และเล่นทะลึ่งตึงตังพูดจะเอาตูดกันไป  จะเอาตูดกันมาระหว่างเพื่อนๆ  และต่อมาในคืนหนึ่ง  สิงโตขี้เมาก็ได้พบกับเจ้าหญิงผู้เลอโฉม เธอคือ  เจ้าหญิงตอนดึก  เป็นเจ้าหญิงแสนสวย  และได้เป็นเพื่อนคุยกับสิงโตขี้เมา  แต่ด้วยช่วงเวลาที่เจ้าหญิงมีนั้นมีจำกัดและน้อย  เป็นโลกเบื้องหลังยามค่ำคืนเท่านั้น  สิงโตขี้เมาจึงได้พบและเจอกับเจ้าหญิงหลัง  เวลา ตี 3 เป็นต้นไป  
เจ้าหญิงตอนดึก  มีภาระหน้าที่ ที่จะต้องทำของเจ้าหญิงเอง  ให้เรียบร้อยซะก่อน  และจึงจะมาพบและเป็นเพื่อนคุยเล่นกับสิงโตขี้เมาได้  เจ้าหญิงตอนดึก  ได้คุยและเล่าเรื่องราวต่างๆของเธอให้สิงโตขี้เมาฟังบาง  ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่มีอยู่   สิงโตขี้เมาจึงรู้ว่าที่แท้เจ้าหญิงตอนดึกก็  รักเมา    เหมือนกัน  จึงคุยกันอย่างสนุกสนาน  สิงโตขี้เมาได้บอก  เจ้าหญิงตอนดึก  ว่า  เป็นเจ้าหญิงกินเหล้ามากๆไม่ดีนะ  และเจ้าหญิงได้ตอบกับมาว่า  เลิกก็ได้นะ เหอๆๆ     สิงโตขี้เมาได้ฟังก็รู้สึกประทับใจ  แต่ก็รู้ว่าเจ้าหญิงตอนดึก เลิกไม่ได้หลอก  แต่ก็ยังพูดออกมา   เจ้าหญิงตอนดึกถามสิงโตขี้เมาว่า   ทำไหมทำหน้าเศร้าอย่างนั้นละ   อย่าเศร้าเลย  มามะ  มายิ้มดีกว่า เดียวเราจะสอนเธอยิ้มเอง  ยิ้มตามเรานะ  ใช้แบบนั้นแหละดีมาก  ยิ้มแบบนี้เขาเรียกว่า   ยิ้มพิมพ์ใจ   มามะ  มายิ้มกัน  เหอๆๆ   ด้วยวัยเด็กของเจ้าหญิงเองนั้น  ไม่ค่อยจะสดใสสักเท่าไรนัก  เจ้าหญิงจึงมีเรื่องที่เศร้าบ้าง  ดีบ้าง  เก็บเอาไว้ในใจของเจ้าหญิงตอนดึกเอง
 
แต่ด้วยความที่สิ่งโตขี้เมายังไม่รู้จักเจ้าหญิงดี  สักเท่าไรนัก  ก็ดูงงที่เจ้าหญิงตอนดึกเล่าเรื่องราวในชีวิตของเจ้าหญิงเอง  ให้สิงโตขี้เมาฟัง  และยังชวนสิงโตขี้เมาไป   รักเมา   ที่ประสาท  หลังน้อยของเจ้าหญิงเองอย่างไม่ถือตัว              เจ้าหญิงตอนดึกยังบอกกับสิงโตขี้เมา ว่า เราทำกับข้าวเป็นหลายอย่างนะ  และอร่อยด้วย  เดี๋ยวเราจะทำเป็ดให้นายกิน  เหอๆๆ  สิงโตขี้เมาจึงถามแบบกวนๆ  กับเจ้าหญิงตอนดึก ว่า เราเป็นผู้ชายนะไว้ใจเราหรือ  และเรื่องที่เราบอกเจ้าหญิงเราอาจจะโกหกเจ้าหญิงก็ได้นะ  เจ้าหญิงตอนดึกบอกไม่เป็นไร    ถ้าเราจริงใจกับเขาก่อนเดียวเขาก็จริงใจตอบกับมาเอง     เหอๆๆ  สิงโตขี้เมาได้ฟังก็รู้สึกประทับใจ  จึงเริ่มเปิดใจเล่าเรื่องราวต่างๆของเขาเองให้เจ้าหญิงได้ฟังบ้าง  
เจ้าหญิงตอนดึกอยากชวนสิงโตขี้เมาไป  กินเหล้าที่ประสาทหลังน้อยๆของเจ้าหญิงเอง  สิงโตขี้เมาก็ว่า ได้  แต่ถ้าเราไปถึงประสาทแล้ว  เราตีเจ้าหญิงตอนดึกให้ตาย และเอาเหล้าทีมีอยู่ในประสาทของ  เจ้าหญิงตอนดึกไปหมดเลยได้ไหม  และเราจะไม่ข่มขืนเจ้าหญิง ขอเพียงแต่เหล้าอย่างเดียว   ได้เจ้าตอนดึกได้ฟังก็หัวเราะ  เหอๆๆ  ถ้าทำอย่างนั้นช่วยข่มขืนด้วยนะ  ไม่งั้นหากลงหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง  อ้ายเขาตายเลย ฉันออกจะสวยขนาดนี้  ไม่คิดทำอะไรฉันบ้างเลยหรือ  สิงโตขี้เมาได้ฟังก็หัวเราะ   5555    แต่สิงโตขี้เมาเองก็ติดธุระยังไม่มีโอกาส   ได้ไปประสาทตามคำเชิญของเจ้าหญิงตอนดึกสักที่  แต่ก็ยังเจอกับเจ้าหญิงตอนดึกเรือยๆ  หลังตี  3  เจ้าหญิงตอนดึกมีเวทมนต์  อยู่  3-4  บท
เวทมนต์ที่เจ้าหญิงตอนดึกมี บทที่ 1 เจ้าหญิงตอนดึกจะเปลี่ยนร่างเป็นนางฟ้าตาทะหลนได้   บทที่ 2 จะเปลี่ยนเป็นเจ้าหญิงทรงไทย    บทที่  3  ที่สิงโตขี้เมาเห็นและชอบมาก  เพราะว่าเจ้าหญิงตอนดึก  จะเปลี่ยนเป็น  กระต่ายน้อยแสนสวยสีชมพู   เจ้าหญิงตอนดึกชอบสีชมพูมาก  และได้บอกกับสิงโตขี้เมาว่า  เธอเป็นสิงโตดูหน้ากลัว เลยไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาคุยด้วย   เราจะให้มนต์บทสุดท้ายกับเธอ  เธอจะได้ดูน่ารักเข้ากับเราที่เป็นกระต่ายสีชมพูไง   พอพูดจบเจ้าหญิงตอนดึกก็ร่ายมนต์  สิงโตขี้เมาร้องว่า อย่า ด้วยความตกใจ    โอ้แม่เจ้าฉันกลายเป็นอะไรเนื้ย      ทำไหมฉันกลายเป็นแบบนี้   ฉันกลายเป็น   เสือสีชมพู     งะ  มันดูน่ารักเกินไป  ต่อไปนี้ก็ไม่มีใครกลัวฉันละซิ   เจ้าหญิงตอนดึกว่า  เธอเป็น  เสือสีชมพู   นะดีแล้ว  เหอๆๆ   หลังจากนั้นมา  สิงโตขี้เมา  ก็กลายเป็น  เสือสีชมพู  แทน  อ่า  อ้ายจัง  เขินงะ   และอยู่มาวันหนึ่ง  เจ้าหญิงตอนดึกก็หายไปไม่มาพบ  กับเสือสีชมพูอีกเลย    อย่างที่กล่าวไว้ตอนต้นว่า  วัยเด็กของเจ้าหญิงตอนดึกนั้นไม่ค่อยสดใสสักเท่าไรนัก  
ที่เจ้าหญิงตอนดึกหายไปนั้น  เพราะถูกส่งไปเป็นเครื่องบรรณาการให้กับ   อณาจักร  อาริเดียน       นั้นเอง   อณาจักร อาริเดียน  นั้นทำการค้าขายกับอณาจักรน้อย ใหญ่ ต่างๆ  และที่นั้น  ไม่ใช้มีแต่เจ้าหญิงตอนดึกเท่านั้น  ยังมีเจ้าหญิงผู้เลอโฉมมากมาย หลายพระองค์ด้วยกัน  เจ้าหญิงทุกๆพระองค์ที่อยู่ที่นี้ นั้นมีหน้าที่ ที่จะต้องดูแล  และคอยตอนรับ  พันธมิตร  ทูล  และพ่อค้าต่างอณาจักร ที่เดินทางมาติดต่อค้าขายกับอณาจักร  อาริเดียน   และหน้าที่ของเจ้าหญิง ทุกพระองค์ที่นี้  ก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร  ด้วยความงามของเจ้าหญิงทุกพระองค์ที่นี้ไม่มีใครแพ้กันเลย   จึงมีโชคชะตาที่คล้ายๆกัน  หน้าที่ของเจ้าหญิงทุกพระองค์  คือต้องคอยต้อนรับ เหล่าพันธมิตร  ทูล  และพ่อค้า  ต้องลงมาคอยดูแล  ที่นั่งกับโต๊ะอาหารและคอยเป็นเพื่อนพูดคุยด้วย  เพื่อให้การเจรจา  และการค้าขายสำเร็จ  และมีหลายครั้งที่จะเจอกับคนดีบ้าง ไม่ดีบ้าง  บางครั้งต้องคอยรับอารมณ์  หรือนิสัยที่ไม่ดีของ  เหล่าพันธมิตร  ทูล  และพ่อค้า เหล่านี้ที่มา 
แต่ในใจลึกๆ ของเจ้าหญิงทุกพระองค์ที่นี้  ก็หวังที่จะได้พบกับใครสักคนที่เข้าใจ  และยอมรับในตัวพระองค์บ้าง  เจ้าหญิงบางพระองค์ก็ได้พบแล้ว บางพระองค์ก็ยังไม่พบ  หรือที่บางพระองค์คบอยู่ก็สร้างความปวดร้าว  และเจ็บช้ำน้ำใจมาก   เป็นโชคชะตาที่สบายตัว   แต่อาจจะไม่สบายใจสักเท่าไรนัก  เพราะว่านับวัน  เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ    กลับมาถึงเรื่องของสิงโตขี้เมา  ที่กลาย  เป็น เสือสีชมพู   เสือสีชมพูก็ไม่มีโอกาสได้เจอ  กับเจ้าหญิงตอนดึกอีกเลย   สิ่งที่ทำได้  คือ  การมารอเจ้าหญิงตอนดึกที่เดิม  เวลาเดิม  เป็นจริงอย่างที่เจ้าหญิงว่า  มีคนมาทักและคุยกับเสือสีชมพูมากขึ้น  
คนทัก  :   เฮๆๆ   นายลิง เราเห็นนายนั่งตรงนี้ นานแล้วนะ รอใครอยู่  
เสือสีชมพู   :   เดียวกินซะเลย เราเป็นเสือ ต่างหาก ดูยังไงเป็นลิง   
คนทัก  :   โทษที่ดูผิดไป แล้วมานั่งร้องไห้ รอใครอยู่ตรงนี้  
เสือสีชมพู   :   เรามารอเพื่อนเรา แต่เธอยังมาสักที่
คนทัก  :   เราเห็นนายนั่งนานแล้วนะ แล้วเพื่อนจะมาเมื่อไรละ
เสือสีชมพู   :   ไม่รู้ซิ เธอคงไม่มาแล้วแหละ
คนทัก  :   ไม่มาแล้วทำไม่ยังนั่งรออยู่อีกละ
เสือสีชมพู   :   เราจะลองรอดู เผื่อว่าเธอจะมา 
และต่อมา เสือสีชมพู  ก็ได้ข่าวว่าเจ้าหญิงตอนดึก  ไม่ได้อยู่ที่ดินแดนสนุกแล้ว  แต่ถูกส่งตัวไปยัง  อณาจักร  อาริเดียน   เสือสีชมพูก็ได้ลองหาข่าว เจ้าหญิงตอนดึก  จากนักเดินทางที่ผ่านมา  
เสือสีชมพู   :   ขอโทษครับคุณนักเดินทาง
นักเดินทาง  กันจัง   :   มีอะไรหรือ คุณเสือ
เสือสีชมพู   :   คุณผ่านอณาจักร อาริเดียน มาหรือเปล่า 
นักเดินทาง  กันจัง   :   ใช้เราผึ่งผ่านมา มีอะไรหรือ
เสือสีชมพู   :   คุณได้ข่าวหรือพบเจอกับเจ้าหญิงตอนดึกหรือเปล่าครับ
นักเดินทาง  กันจัง   :   ออใช้ เราเห็นเจ้าหญิงตอนดึก อยู่ที่นั้นแหละ
เสือสีชมพู   :   ผมอยากเดินทางไปตามหาเจ้าหญิงตอนดึก ครับ
นักเดินทาง  กันจัง   :   นายมีเงิน ค่าเดินทางหรือเปล่า
เสือสีชมพู   :   ไม่มีครับ  
นักเดินทาง  กันจัง   :   ค่าเดินทางไปที่นั้น ค่าใช้จ่ายเยอะมากนะ
เสือสีชมพู   :   หรือครับ ผมจะลองหาดู ขอบคุณมากครับ
เสือสีชมพู  เราจะทำไงดีนะไม่มีเงินค่าเดินทางเลย  และถ้าไปที่นั้นจะได้พบเจ้าหญิงตอนดึกหรือเปล่านะ   เอ่ หรือเราจะรอคอยอยู่ที่นี้ต่อไป  เผื่อว่าสักวันเจ้าหญิงตอนดึกจะกลับมา  เสือสีชมพูได้แต่หวังว่า อาจจะมีสักวัน  ที่จะได้เจอ และพูดคุยกับเจ้าหญิงตอนดึกอีกสักครั้ง   และถ้าเป็นคุณละจะเลือกทางเดินไหน   
                                ชีวิตคนเราไม่มีทางให้เลือกเดินสักเท่าไร
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม  ความทรงจำและมิตรภาพที่เกิดขึ้นและหว่าง คน  2  คน  จะยังคงอยู่ต่อไป  และความทรงจำของ เจ้าหญิงตอนดึก จะอยู่ในใจของ  เสือสีชมพู  ตลอดไป   
                                                         A
และแล้ว เสือสีชมพูก็ได้หางานทำ และเก็บเงินไปเรื่อยๆ ต่อมาเสือสีชมพูได้กลายเป็น  นักล่าฝัน  15  วันครั้ง  คือทุกวันที่  1  และ  16  ของเดือน  แต่ละงวดทุ่มทุนซื้อ  แต่ไม่เคยถูกเลย  โอ้  ชีวิตช่างหน้าเศร้าจริงหน่อ  บัดสบจริงๆ  จน   เครียด   กินเหล้า     ทำให้เสือสีชมพู  จนลง  จนลง  จนลง  ละก็  จน  จน  จน  จนตายงะ  เหอๆๆ
                                                            B
เสือสีชมพูได้ไปพบเพื่อนเก่า  ละขอยืมเงินจากเพื่อน  เป็นค่าเดินทางและเดินทางไปยัง  อณาจักร  อาริเดียน  ได้สำเร็จ  แต่ว่าเมื่อเข้าไปถึง  อณาจักร อาริเดียน  ได้แล้ว   ก็ได้พบกับสิ่งที่ไม่คลาดฝัน  โอ้  เจ้าหญิงทุกพระองค์  ช่างงามนัก  เลยหลงละเลง  อยู่กับเจ้าหญิงองค์อื่นๆ   จนลืม   เจ้าหญิงตอนดึก  เหอๆๆ
                                                       C
เสือสีชมพูได้ยืมเงินเพื่อนและ   เดินทางไปถึง  อณาจักร  อาริเดียน  และได้ตามหา  เจ้าหญิงตอนดึก  แต่เจ้าหญิงตอนดึก  ไม่ยอมออกมาพบและหลบหน้า  เสือสีชมพู  ทำให้การเดินทางมาของเสือสีชมพู  นั้นเสียเที่ยวและต้องผิดหวัง  เดินทางกลับไปตั้งหน้า ตั้งตา  ใช้หนีที่ยืมมาหัวโตเลย   เหอๆๆ
                                                       D
เสือสีชมพุได้  รอคอยการกลับมาของ  เจ้าหญิงตอนดึก  แต่เจ้าหญิงตอนดึก  ก็คิดว่า  เสือสีชมพู  น่าจะรู้ข่าวและเดินทางมาหา  ต่างคน  ต่างรอ  รอแล้ว  รอเล่า  จนเสือสีชมพู  ได้ป่วยตายลง  เพื่อนๆ ที่รู้ข่าวเสือสีชมพู   ได้เห็นใจและซาบซึ้งกับความโง่   ที่เสือสีชมพูรอคอยเจ้าหญิง  เลยได้สร้าง   อณุสาวรี   เสือโง่ผู้รอคอย    ให้  ส่วนเจ้าหญิงก็ยังคงปฏิบัติหน้าที่ของเธอต่อไป เหอๆๆ 
                                                  
 
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม   ทุกชีวิตที่ยังคงอยู่บนโลกใบนี้  ก็จะยังคงต้องดำรงชีวิต  ตามทางเดินของแต่ละคนต่อไป   โดยมีกรรมของแต่ละคนเป็นตัวผลักดัน  
                                                  บทส่งท้าย
                                 อะไรคือ  ความหมายของการพบกัน  ? 
                          อะไรคือ  ความหมายของการพลัดพรากจากกัน  ?
                                                 ชีวิต  คืออะไร  ?
การดำรงอยู่ของการมีชีวิตอยู่  มีความหมายอะไรอีกมากมาย  ให้เราได้ค้นหา  และเสียงเรียกร้องของความเศร้า   และการมีชีวิตอยู่ ของผู้แพ้ก็ยังคงอยู่ มีเพียงเวลากับตัวของผู้แพ้เองเท่านั้น  ที่จะต้องทำความเข้าใจ ด้วยตัวของตัวเอง และเมื่อเวลาผ่านไป ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม  หากผู้แพ้ไม่ตัดใจ และทำความเข้าใจ  ผู้แพ้เองก็จะต้องติดอยู่กับช่วงเวลาที่ปวดร้าว     
หากเขาหรือเธอ ทำความเข้าใจ และหาความหมายของ  การมีชีวิตอยู่ได้และยืนขึ้น  ด้วยความเข้มแข็ง  เขาก็จะก้าวผ่านกำแพง แห่งความเศร้าออกมาได้  และได้ก้าวขึ้นบันไดไปอีกขั้นหนึ่ง   ความจริงคือความจริง  ใจเราไม่จำเป็นต้องลืม สิ่งที่เราไม่อยากลืม   เพียงแต่เก็บเอาไว้ในความทรงจำ  ที่เราอยากจำไว้  ให้ความทรงจำในส่วนลึกของจิตใจ  ที่บริสุทธิ์  ที่จะรักใครสักคน  ได้รัก    ความรักคือความรัก   เป็นดังความสวยงามที่  เป็นดังทุ่งดอกไม้นานาพันธ์  ที่ส่งกลิ่นหอมรัน  จวนใจ  เมื่อได้แอบนึก หรือ คิดถึงเขาหรือเธอ ด้วยความบังเอิญ  เราจะแอบมีรอยยิ้มอยู่ที่มุมปากเล็กๆ  และก็รู้สึกชื่นใจอย่างบอกไม่ถูก   ว่าทำไหมถึงเป็นอย่างนี้  แล้ว เราทำไหมต้องคิดถึงเขาด้วย  พร้อมกับส่งเสียงถอนใจ แผ่วๆ  เบาๆ  ออกจากรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย   แล้วก็คิดขึ้นในใจว่าตอนนี้เธอหรือเขา  จะเป็นอย่างไรบ้างนะ  จะทำอะไรอยู่นะ  อะไรคือสิ่งที่มาแทนความหมายของ  ความว่างเปล่าภายในจิตใจ  
  
สิ่งที่เรามีอยู่  คือตัวเรากับใจของเราเอง  ไม่มีอะไร  อยู่ข้างในตั้งแต่แรกแล้ว  ในตอนที่เราเกิด  หลังจากที่ลืมตาขึ้น  ตัวเราก็ค่อยๆ เก็บเรื่องราว ต่างๆ  เข้าไปในความทรงจำ แห่งความรู้สึก  ถึงความอบอุ่นในอ้อมกอด แห่งความรัก  และเราก็เก็บเรื่องราวต่างๆ  ไว้เหมือนกระปุกออมสินใบน้อย  จนใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ   ดังนั้น  จึงไม่มีอะไร  ในความว่างเปล่า  ตั้งแต่แรก  และก็ไม่มี  ความว่างเปล่าในเรื่องราวเช่นกัน   
                                                                                                                                                                                                                                                                                        บทสรุปส่งท้าย ของการพบกันนั้น  เป็นทางเลือกของแต่ละคน  อย่างไรก็ตาม  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  อย่างน้อย  ความรู้สึกของความเป็น  เพื่อนก็ยังคงอยู่  ตลอดไป  ขอบคุณมาก  กับการที่เข้ามาทักท้ายกัน  ให้รู้สึกอิ่มเอิบหัวใจ  ให้ได้รู้จัก  และให้ได้เรียนรู้  ซึ่งกันและกัน   ให้ได้ห่วงใยกันและกัน  ก่อนที่จะต้องแยก  จากกันและกัน  ไปตราบนานเท่านาน     
                                                                                                                                                                                                                                                                                               
                          มอบให้กับ  เจ้าหญิงตอนดึก    จาก    มิโด้   ชายผู้ถูกสาป