*The Promise* รักเดียวของหัวใจและรักตลอดไปฉันสัญญา (ตอนที่2)

สุมิตา

Lady in the darkness :+: พบกันครั้งแรก:+: 
เช้าวันรุ่งขึ้นตาลลุกออกจาเตียงตั้งแต่เช้าเดินตรงไปที่ระเบียงเพื่อรับอากาศริสุทธ์ หลังจากนั้นก็เข้ามาชงกาแฟนเหมือนทุกวัน มือเช้ามื้อแรกที่บ้านใหม่ของเขาไม่มีอะไรเลยนอกจาก กแฟกับขนมปังปิ้ง 2 แผ่น เขาชินซะแล้วกับอะไรง่าย เขาไม่ชอบเรื่องวุ่นวายมาแต่ไหนแต่ไร เขาถือคติ กินง่าย อยู่ง่ายตลอด นั่นแหละเสน่ห์อย่างหนึ่งในบรรดาอีกหลายอย่างที่เขามีทำให้สาวๆเทียวไปเทียวมาหาเขาได้ไม่เว้นวัน เขาหยิบกาแฟและตรงไปยังโซฟาและขณะที่เขากำลังวางแก้วกาแฟบนโต๊ะข้างหน้านั้นเขาก็ได้ยินเสียงอย่างหนึ่งแว่วมาในอากาศ 
 
.......นายอย่าวางลงไปเชียวนะ เห็นมั้ยว่าถ้านายวางโต๊ะฉันต้องเป็นคราบแน่ไปเอาที่รองมารองสิมันอยู่ในตู้นั่นแหละ....
 
ใคร???.....สงสัยจะบ้าไปเองเรา เขาพูดกับตัวเอง แต่ก็เหมือนมีอะไรดลใจให้เขาทำตามเสียงนั้น 
เขาเดินไปที่ตู้หยิบจานรองแก้วออกมาใช้ เขาก็นึกแปลกใจเหมือนกันทำไมนะเขาถึงทำตามเสียงแว่วๆนั่น รึว่าเขาจะป่วยกังวลมากไปจนสมองมีปัญหา ขืนไปเล่าให้ใครฟังเขาต้องถูกส่งไปโรงพยาบาลบ้าแน่นอน ยิ่งถ้าเล่าให้นัทฟังแล้วคงต้องเอาเรื่องนี้ล้อเค้าเจ็ดวันเจ็ดคืนแน่ เขาส่ายหัวน้อยๆไล่ความคิดไร้สาระนั้นออกไป ก่อนที่จะออกไปซื้อของใช้มาเก็บไว้ที่บ้านหลังใหม่ของเขา
 
...............................................................................
พี่ฟ้าให้ใครที่ไหนมาเช่าห้องน้ำเนี่ยดูสิ ห้องฉันแย่แน่ๆสาวน้อยนางหนึ่งพูดขึ้น ขณะที่เห็นชายสองคนถือกระเป๋าเข้ามาในห้อง แต่ดูไปน่ารักดีเหมือนกันนะ หล่อทั้งคู่เห็นอย่างนี้มีหวังพี่ฟ้าตกใจแย่เลย แต่มาเช่าห้องฉันถ้าทำรกนะจะแกล้งให้ดู เธอนั่งลงบนโซฟาฟังบทสนทนาของชายแปลกหน้าสองคนทำให้เธอรู้ว่า คนที่จะมาอยู่ห้องนี้ชื่อตาล ส่วนอีกคนเป็นเพื่อนสนิทของเขาซึ้งเป็นผู้มาเช่าโดยที่มีนุชเพื่อนรุ่นน้องของพี่สาวเธอแนะนำมา แต่จากที่ฟังเรื่องทั้งหมดแล้ว น้ำก็รู้สึกสงสารเขาขึ้นมาด้วยชะตากรรมที่คล้ายๆกับเธอ ที่โดนคนรักทำร้ายคล้ายๆกันทำให้เธอมั่นใจว่า เขาคงเสียใจไม่แพ้เธอเหมือนกัน 
แต่มาว่าห้องฉันแววหรอไม่ยอมจริงๆนะ หึ เธอหันไปค้อนกับคนพูด แต่เขาก็ไม่สนใจก็เพราะเขาไม่เห็นเธอ ถึงจะพยายามเรียกแค่ไหนเขาก็ไม่ได้ยินเธออยู่ดี แล้วเธอก็เผลองีบไป แล้วเธอก็ตกใจตื่นในอีกครึ่งชั่วโมงถัดมา
ตาตาลนั่นอยู่ไหนนะ.....รึว่าในห้องนอนฉัน ไม่นะ 
แล้วเธอก็รีบเดินไปที่ประตูห้องแต่ว่ามันล็อค!! 
งั้นฉันถือวิสาสะเข้าไปล่ะนะ... เธอคิดในใจและเดินผ่านประตู(อดีต)ห้องนอนของเธอ
ดีนะอย่างน้อยตานี่ก็นอนเรียบร้อยหน่อย เธออมยิ้มน้อย แต่ไม่ได้นะนี่มันเตียงสุดรักของฉัน
อย่ามานอนบนเตียงฉัน ออกไปนะนายไม่มีสิทธิ์ ออกไป.ที่นี่มันห้องของฉันนายออกไปเดี๋ยวนี้
เธอพูดเสียงดังขึ้น ก่อนที่จะหายไปอย่างเงียบๆ
........................................................................
ตาลกลับเข้ามาประมาณหกโมงเย็นแล้วก็รีบไปอาบน้ำ ก่อนที่จะมานั่งดูทีวี แต่อยู่ดีๆทีวีก็ติดๆดับๆ
พอเขาเปิดสักพักมันก็ดับ พอเขาเปิดใหม่มันก็ดับอีกเป็นอย่างนี้ร่วม 20นาที จนเขาเริ่มจะโมโหทีวีเอาซะแล้ว
เป็นอะไรนักหนาวะ เดี๋ยวติดเดี๋ยวดับ เขาพึมพำ 
สมน้ำหน้า นี่ล่ะโทษของการมานอนเตียงสุดที่รักของฉัน หญิงสาวหัวเราะขณะที่กำลังปิดทีวีเมื่อชายหนุ่มเปิด
เสียงใคร.........ฉันได้ยินมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วเสียงใครว่ะ เขามองไปรอบๆห้องหาต้นเสียงหวานๆนั้น แต่ก็ไม่พบ แน่ล่ะในห้องมีเขาคนเดียว
นายตาลนายได้ยินฉันหรอ.......ฉันอยู่นี่บนโซฟาข้างนายไง เห็นไหมดูดีๆสิ น้ำโบกไม้โบกมือให้กับชายตรงหน้า แม้รู้ว่ามันอาจจะยากที่ใครจะเห็นเธอ แต่เธอก็หวังให้ใครสักคนเห็นเธอ 
เอาละผมไม่เห็นคุณหรอกนะ แต่ผมได้ยินเสียงคุณ ว่าแต่คุณเป็นใคร เขาหันหน้าไปตรงที่เธอนั่งอยู่แทบจะชนหน้าเธออยู่แล้ว เธอรีบส่งเสียงทันที
นายอย่าเข้ามาใกล้สิ มันหน้าฉันนะ เธอตวาดเขา
โทษที....แต่ผมมองไม่เห็นคุณนะ คุณน่าจะขยับไปไม่ใช่หรอ รึว่าอยากอยู่ใกล้ผม เขาอมยิ้ม
ก็ได้นายไม่ผิดฉันขอโทษ เธอลุกจากโซฟาไปนั่งที่ฝั่งตรงข้าม
ตอนนี้คุณอยู่ตรงไหน เขาถามหล่อน
ฉันอยู่บนโซฟาตรงข้ามคุณค่ะ เธอพูดเสียงหวานขึ้น
พูดเพราะแบบนี้น่ารักกว่าตั้งเยอะ เอ๊ะแล้วจะชมผีทำไมว่ะเนี่ย เขาคิดในใจ
เอาล่ะผมชื่อ.....เขาพูดแต่ถูกหญิงสาวแทรกขึ้นก่อน
ฉันทราบแล้วค่ะ....คุณตาล ขอบคุณ 
แสดงว่าคุณแอบฟังผมไม่ดีนะคุณ
ไม่ได้อยากฟังสักหน่อย..... หล่อนแย้ง
เอาล่ะไม่เป็นไร คุณเป็นใครผมน่าจะรู้ได้แล้วนะ
ค่ะ ฉันชื่อ นีนนาราค่ะ เรียก น้ำ ก็ได้คะ ฉันเป็นเจ้าของห้องนี้ก่อนที่จะ.... 
เธอสะอื้นเบาๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นที่เกิดกับเธอ
ไม่ต้องเล่าหรอกครับ ถ้าคุณไม่พร้อม แต่ชื่อเพราะดีนะครับ น้ำ
ฉันดีใจที่อย่างน้อย ฉันก็ยังดีใจค่ะที่ยังมีคนรู้ว่าฉันมีตัวตน เธอยิ้มหวานให้เขา
เสียดายจังที่ไม่ได้เห็นคุณ อย่างน้อยเราจะได้รู้จักกันมากกว่านี้
สักวันค่ะ ขอโทษนะคะที่เมื่อวานเสียมารยาทกับคุณแล้วก็เรื่องจานรองแก้วกับทีวีเมื่อครู่ด้วย
ครับ อย่างน้อยผมก็รู้ว่าผมไม่ได้บ้า ฮ่าๆ เขาหัวเราะทำเอาเธอพลอยหัวเราะตามไปด้วย
.
ไม่กลัวฉันรึคะ เธอถามเขาในขณะที่เขากำลังง่วนกับการจัดเตรียมอาหารมื้อเย็น
กลัว? ทำไมครับ คุณคงไม่จับผมกินหรอก มันหมดสมัยแล้ว
ค่ะ...ขอบคุณ 
 
ทั้งสองดูเข้ากันได้ดีถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็นหน้ากันแต่บรรยากาศระหว่างเขาและ
เธอมันกลับมีความสุข ชายหนุ่มแอบนึกว่าถ้าเธอเป็นคนเขาคงรักเธอไปแล้วก็ได้ 
เพราะเธออารมณ์ดี คุยสนุก และง่ายๆ นิสัยคล้ายกับเขาหลายอย่าง และเธอก็เช่นกัน เธอพบผู้ชายหลายคนแต่แต่เธอจัดเขาไว้ในบรรดาผู้ชายที่ดีใน
ระดับต้นๆสำหรับเธอ เธอเป็นฝ่ายเห็นพฤติกรรมของเขาทุกอย่าง แต่เขาก็ให้
เกียรติเธอเสมอ เหมือนว่าเธอมีตัวตนจริงๆ ความประทับใจของเขาและเธอจึง
ค่อยๆก่อเกิดขึ้นทีละน้อย ฝนตกปรอยๆข้างนอกนั่น ดึกมากแล้วได้เวลาเขานอน
สักทีหลังจากที่นั่งเม้าท์กับเธอมาทั้งวัน
 
ผมไปนอนนะครับ คุณจะอยู่ในห้องนั้นมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปนอนห้องนอนอีกห้องแทน
แต่มันเล็กนะคะ อย่าดีกว่าค่ะ ฉันนอนไหนก็ได้ฉันเป็นแค่วิญญาณ เธอตอบเสียงอ่อย
เอาอีกแล้ว วิญญาณแล้วไงครับ เอาเถอะน่ะ ผมนอนได้ไปนอนแล้วนะครับ ฝันดีครับ น้ำ
ฝันดีค่ะตาล ขอบคุณค่ะสำหรับทุกอย่าง
ผมต่างหากครับต้องขอบคุณ ที่คุณยังให้ผมอยู่ที่นี่ 
เขายิ้มหวานก่อนที่จะหายเข้าไปในห้องของเขา
 
เขานั่งลงบนเตียงนั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆตั้งแต่ที่รู้ว่ามีใครอีกคนร่วมห้อง ซึ่งไม่มีตัวตน
ถ้าใครมารู้เข้า เขาคงแย่แน่ พรุ่งนี้เขาต้องทำอะไรสักอย่าง อย่างน้อยก็คุยกับน้ำให้เป็นเรื่องเป็นราวสักที แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจเธอ แต่เขาไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดว่าเขากลายเป็นโรคประสาทไปแล้วเท่านั่นเอง