บนถนนสายสีม่วง ปฐมบท

สองร่าง

ลำนำของชีวิต....
	คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะทำ และเลือกที่จะเป็นคนดีได้ ฉันคนนึง ที่ยอมรับและมองว่าประโยคนี้คือสัจธรรม 
	ชีวิตของฉันเกิดมาไม่ค่อยปกติ แต่นั่นไม่ได้หมายถึงครอบครัวฉันพิการ หรือขาดความอบอุ่น แต่ความผิดปกติที่ว่ามันเกิดขึ้นจากตัวฉันเอง เกิดจากความรู้สึก อารมณ์ หรืออาจเพราะฮอร์โมนที่ผิดปกติในร่างกายของฉันต่างหาก......
	อีตุ๊ด, อีดูด, อีกะเทย คำพวกนี้ทำฉันเจ็บปวด จนชาชินกับมันมาตั้งแต่เด็กๆ และฉันก็เชื่อนะ ว่าพวกผู้ชายหลายๆ คนต้องเคยเรียกเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันที่มีลักษณะนิสัยอย่างฉันมาบ้างเหมือนกัน แล้วเป็นไงพอโตมาไอ้พวกผู้ชายบางคน ที่เคยดูถูกเหยียดหยามฉันก็กลับกลายเป็นผัวผู้ชายด้วยกันเอง หรือบางทีก็เป็นกะเทยอย่างพวกฉันไปซะงั้น มันจะต่างกันก็ตรงที่ มาเป็น มารู้จักธาตุแท้ของตัวเองเอาตอนแก่ ซึ่งฉันว่ามันน่าสมเพศกว่าฉันที่เปิดตัวมาตั้งแต่เด็กๆ ซะอีก (เห็นแล้วขำ อยากจะหัวเราะออกมาเป็นมะม่วงซะจริง...ชิ)
	แต่เอาเถอะไม่ว่าฉันจะเป็นอะไร หรือใครๆ จะตราหน้าว่าฉันเป็นกะเทยแต่ฉันมั่นใจว่า ฉันเป็นคนดีของสังคม กตัญญูต่อบุพการี และที่สำคัญ หน้าที่การงานที่ฉันทำอยู่ทุกวันนี้มันก็น่าจะพิสูจน์ได้แล้วว่า คนอย่างฉันก็ประสบความสำเร็จในชีวิต และมีความสุขอย่างพอเพียงได้เหมือนกัน
							                                                                สองร่าง