สัจธรรม

พรรณนิล

   ลำใย  แสนหวาน  ฉันซื้อมันมาจากตลาด  ช่วงนี้ทางใต้ ลำใยแพงเหลือที่  ฉันซื้อมัน มา 1 กิโล  30  บาท  แม่ค้า จะเก็บร้านแล้ว  เหลือลำใยอยู่เพียง 2 ถุง ถุงละ 1 กิโลเท่านั้น  ฉันขอซื้อ 2 กิโล 40 บาท  แม่ค้ามองหน้า แล้วบอกว่า  ไม่ได้หรอกนะ  มันแพง  ซื้อมากิโลละ 30 บาทแล้ว  ขายกิโลละ 33 บาท ได้กำไร กิโลละเพียง 3 บาทเท่านั้น นี่ขายเลหลัง โลละ 30 บาทแล้ว โอเค  เอา 1 กิโล
          กลับมาถึงบ้าน ร้อนเหลือที่  ล้างลำใยปอกเปลือก  กิน  
        1          จืดชืดสิ้นดี  
       2  - 3    หวานจัง   
       4 -  5     หวานอีกแล้ว  อร่อยจัง  
       6 -7 -8  จืดสนิท   
      9 -10    หวาน        
      11        จีดจัง    เดี๋ยวเจอลูกที่หวานแล้วจะหยุดกิน  
      12  - 13  หวานๆ   กินต่อไปอีกดีกว่า 
      14..............................40    โอ้    ช่างจืดชืดเสียนี่กระไร    รอเจอลูกหวานๆ  แล้วจะเลิกจริงๆ  แล้วนะ   
     มือควานพลาง   ตาดูโทรทัศน์พลาง     .....   
     อ้าว !  หมดซะแล้ว  สรุปว่า ลำใยไม่หวานเลย   
     ลำใยไม่หวาน  หรือคนไม่รู้จักความเพียงพอกันแน่  				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    12 กันยายน 2549 00:09 น. - comment id 92695

    เข้าใจคิด เข้าใจเขียนนะค่ะ
    
    สรุปแล้ว  คนไม่รู้จักความเพียงพอ
    อิอิ
  • พรรณนิล

    15 กันยายน 2549 14:24 น. - comment id 92756

    ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ
    ขอบคุณมากๆ ค่ะ
          พรรณนิล11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน