. ...ลืม...ลา... .

คนทะเล

เมื่อคืน...ฉันหยิบๆวางๆโทรศัพท์หลายต่อหลายครั้งจนเริ่มหงุดหงิดให้ตัวเอง ฉันจะโทรหาเขาอีกทำไมนะ ในเมื่อโทรไปก็ไม่มีไม่มีการตอบรับจากปลายสาย หลายต่อหลายครั้งที่ได้ยินน้ำเสียงหงุดหงิด น้อยครั้งนักที่จะได้ฟังเสียงดีใจจากปลายสาย หัวใจเอย ใยไม่เคยจำ เจ็บ ร้องไห้มาเท่าไรเวลาที่ได้ยินเสียงดุถามว่า โทรมาทำไม 
นานแล้วนะที่ฉันต้องเป็นฝ่ายโทรหาคุณอยู่ข้างเดียว ไม่รู้ว่าคุณจะภูมิใจหรือเสียใจกันที่มีผู้หญิงงี่เง่าเอาแต่ใจมาหลงรักคุณอย่างหน้ามืดตามัว ไม่สบายหรือเปล่านะ ทำไมไม่รับสาย เขาไปต่างจังหวัดหรือเปล่า ไม่มีอยู่บ้านเลย ฉันครุ่นคิดในใจเวลาที่ติดต่อคุณไม่ได้ คุณคงจะรำคาญฉันมากจนลืมความคิดถึงความปรารถนาที่ฉันมีให้ สำหรับฉันอยากรู้ข่าวคราวความเป็นไปของคุณเสมอ
ทั้งๆรู้ ไม่มีทางที่จะได้พบกัน ฉันยังโง่ดักดานที่จะรักเธอต่อไปแม้นในโลกแห่งความฝันก็ตาม ฉันไม่ได้แกล้งโง่อย่างเธอว่าหรอกนะ ฉันโง่จริงๆ โง่ซ้ำซากเสียด้วย เคยบอกคุณเสมอว่าจะขอพบคุณสักครั้ง ก่อนที่จะหันหลังลาจริงๆ รู้ดีเต็มอก ไม่มีทางที่จะพบกันได้ คนหนึ่งวิ่งหนี คนหนึ่งวิ่งไล่ คนวิ่งหนี ขายาวก้าวไปห่างออกไปทุกที คนวิ่งตามอ่อนแอ ขาสั้น ล้มๆลุกๆ จะทันกันได้อย่างไร!
มีคำตอบในใจอยู่แล้วว่าคุณไม่เคยรักฉันเลย และยังสมเพชฉันอีกต่างหากที่ทำตัวแบบนี้ ที่เฝ้าโทรหาคุณตลอด ฉันอยากจะฉลาดในสักวัน ฉันจะได้ลืมคุณ จะได้ไม่ต้องถูกคุณคอยย้ำอยู่บ่อยๆว่า เป็นคนโง่ ฉันไม่มีศักดิ์ศรี ฉันรู้ดี ความรักกับศักดิ์ศรี ฉันเลือกความรัก ไม่รู้ถูกหรือผิด แต่ฉันก็เลือกแล้ว เลือกที่จะตามฝัน ตามความรักที่ไม่เคยจะได้จากคุณ
เหนื่อยไหม? เหนื่อยสิ เหนื่อยมาก 
จุดจบความเหนื่อยอยู่ที่ไหน? นี่ไงอยู่ตรงนี้ไง ที่หัวใจของฉัน หากยอมรับความจริง ไม่หลอกตัวเอง ไม่แอบหวังลมๆแล้งๆว่าเธอจะรักฉันได้ในสักวัน หากฉันเปิดใจยอมรับความเจ็บปวด และมีปัญญา ยอมรับสิใจ รู้อยู่แล้วไม่มีวันได้ใจเธอ จะยื้ออยู่ทำไม รั้งไว้ให้เจ็บไปวันๆทำไม ทำไมไม่อยู่อย่างเจียมตัวเจียมใจเงียบๆในมุมมืดเพียงลำพัง แล้วลืมสิ่งที่ผ่านมาไว้เบื้องหลัง บอกลาคนที่ไม่รักฉัน บอกลาความโง่เสียที
เกือบสว่าง ฉันขว้างโทรศัพท์ที่ถือไว้ทั้งคืนลงกลับพื้นเต็มแรง ฉันจะโทรหาคนที่เห็นรักของฉันแค่ธุลีดินทำไมกัน พอกันที! ลบอะไรที่เป็นของเขาออกจากใจให้หมด ลืมไปให้หมดสิ่งที่คิดในใจ แล้วเริ่มต้นใหม่ อยู่กับความจริงมากขึ้น ไม่ๆๆๆๆๆ ฉันจะไม่โทรหาเขาอีกแล้ว ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ ฉันจะไม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ทิ้งไปเลย ทิ้งไปพร้อมความรัก ทิ้งไปพร้อมความผูกพันที่ฉันผูกไว้ข้างเดียว 
ลาก็ลาสิ นั่นคือคำสั่งจากสมองที่ฉันคิดว่าฉลาดที่สุดแล้วตั้งแต่เกิดมา ฉันก็คนจริงคนหนึ่ง ฉันเคยมั่นใจตัวเอง เคยกล้าหาญมาตลอด ทำไมล่ะ ทำไมฉันจะไม่กล้าลืมคนที่ไม่เคยใยดีความรู้สึกของฉันเลย กล้าอีกครั้งสิ กล้าที่จะลืมเขาเสีย กล้าที่จะเดินออกจากมาความฝันลมๆแล้งนั่นเสียที แม้จะเคยบอกคุณเสมอว่าจะไม่จากมาโดยไม่ได้บอกลา ถึงวันนี้คงไม่จำเป็นสำหรับคุณอยู่แล้ว ว่าฉันจะอยู่หรือฉันจะไป ก็ขอให้มันจบลงเพราะฉัน เหมือนกับที่ความรักเริ่มต้นเพราะฉัน เริ่มต้นในใจฉันเดียว     
   
ขอโทษที่ทำให้ลำบากใจมาตลอด
ขอบคุณสำหรับเสียงที่ให้ยืมมาฝัน
ขอให้คุณมีความสุขตลอดไปในวันที่ไม่มีใครกวนใจ
โชคดีนะคะ...................