ใกล้ชิด...ก็มีสิทธิ์แพ้

ตะวันจะลับขอบฟ้า

เคยบ้างไหมที่คิดจะเอาชนะใจของใครคนใดคนหนึ่งด้วยความใกล้ชิด ก็ที่เคยได้ยินมานี่ ว่ารักแท้แพ้ความใกล้ชิด แต่ทำไม่นะ คำ ๆ นี้ ถึงใช้ไม่ได้ผลกับเขาคนนั้น คนที่เห็นฉันเป็นคนที่คุ้นเคย แต่เปรียบได้เหมือนสายลมที่อยู่ข้างกาย เพราะเขาสามารถให้ได้แค่ความสนิทแต่ไม่สามารถให้เยื่อใยได้ เขาไม่เคยแคร์ ตรงนี้ฉันเข้าใจ แต่ก็อยากจะอยู่ใกล้ดูแล อยากดูให้รู้ว่าเขามีความสุขดี
ไม่เป็นไรหรอกน่า.......โก้ รอให้มินท์เขาอารมณ์ดีก่อน ค่อยตามไปง้อก็ได้ ตอนนี้ใกล้สอบแล้ว โก้ต้องอ่านหนังสือบ้างนะ เดี๋ยวสอบไม่ได้จะแย่เข้าไปใหญ่
เป็นเวลาเกือบ 2 ชั่วโมงแล้วที่ฉัน นั่งปลอบใจโก้ เพื่อนชายที่กำลังต้องการใครสักคนมารับฟัง ปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวเขา และมินท์..... แฟนสาวที่เห็นว่าความรัก จะกระท่อนกระแท่นเต็มที่ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม่โก้ถึงได้ปรักใจอยู่กับผู้หญิงคนนี้ ทั้งที่ตัวเขาเองก็จัดว่าเป็นคนน่าตาดี ส่วนแฟนเขานะเหรอสาวสมัยใหม่เต็มที ไม่สนใจสายตาใครเขาเลย จะว่าไปมินท์เป็นผู้หญิงที่น่าสงสารมากนะ สำหรับความคิดของตัวฉันแล้ว มินท์เป็นเด็กที่ถูกเลี้ยงมาแบบลูกคุณหนู โดนตามใจสารพัด 
แต่เรากลัวว่ามินท์เขาจะโกธร แล้วไม่ยอมพูดกับเราอีกเลย ดาหลาก็รู้ว่ามินท์เป็นคนยังไง
ฉันเองก็จนปัญญาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีกับเรื่องของคนทั้งคู่ เพราะยังไงซะตัวฉัน ก็ถือว่าเป็นคนนอก แม้ว่าจะรับรู้เรื่องของคนทั้งคู่ว่าดำเนินไปอย่างไรก็เถอะ
จากวันนั้นประมาณ 1 เดือน ทั้งคู่ก็กลับมาเดินควงกันเหมือนเดิม เป็นที่เข้าใจว่าทั้งคู่เข้าใจกันดี ฉันเองยังพลอยดีใจไปกับโก้ด้วยเลยที่เขาปรับความเข้าใจกันได้ ถึงแม้มันจะเจ็บที่หัวใจก็ตามที
ดาหลารู้ไหมว่าเราง้อมินท์อยู่แป๊บเดียวเอง มินท์เขากลับมาบอกว่าเขาผิดเองที่เอาแต่ใจเกินไป
เออ! คนเรานี้ก็แปลกนะบทจะโกธรกันก็เล่นเอาชาวบ้านชาวช่องลุ้นจนตัวโก่ง บทจะดีหรือ ง่ายกว่าทอดไข่เจียวอีก 
อืม สงสัยมินท์คงไม่อยากเลิกกับโก้นะ ถึงยอมอ่อนข้อให้ ปกติมินท์เขาไม่ยอมใครง่าย ๆ หรอก
เราก็ขอให้เป็นแบบนั้น เรารักมินท์มากเลยนะดาหลา เราคงจะอยู่ไม่ได้ถ้ามินท์จากเราไป เราอยากมีเขาไปตลอดชีวิต
ฉันทำได้แค่ฝืดยิ้มออกไป ทั้ง ๆ ที่ภายในมันกำลังร้องไห้ เราก็เหมือนกัน เราคงอยู่ไม่ได้ถ้าเราไม่มีโก้ เราจึงเลือกเก็บความในใจนี้ไว้คนเดียว เพราะยังไงซะเราก็ยังมีโก้อยู่ข้าง ๆ อย่างนี้ ถึงไม่ใช่เพื่อนใจ เป็นแค่เพื่อนกายก็ยังดี
ยิ่งใกล้กัน ยิ่งกลั้นใจ ห้ามใจไม่ให้มอง ห้ามใจไม่ให้ร้องออกมา
เสียงโทรศัพท์ดังอยู่นานสองนาน แต่ก็ไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดร้อง หญิงสาวในชุดนอน เสื้อกร้าม กางเกงขาสั้น ลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียง พร้อมกับกวาดสายตามองไปยังต้นตอของเสียง เสียงดังมาจากโต๊ะตรงหัวเตียงเธอนั้นเอง เธอคว้าโทรศัพท์ไว้ในมือ แล้วมองไปยังเบอร์ที่แสดงให้เห็นว่าคนที่โทรมาเป็นใคร
ฮาโหล มีอะไรเหรอโก้...โทรมาแต่เช้าเชี่ยว
เราเลิกกับมินท์แล้วดาหลา
เสียงของโก้ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าพยายามแค่ไหนที่จะไม่สะอื้นร้องไห้มาตามสายโทรศัพท์
ดาหลามาหาเราที่บ้านได้ไหม นะมาหาเราหน่อย
ได้ โก้รอดาหลาแป๊บหนึ่งนะ ดาหลาขอเวลาครึ่งชั่วโมง
พูดเสร็จดาหลาก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำด้วยด่วน ความรู้สึกภายในมันดีใจที่โก้เลิกกับมินท์ แต่ความรู้สึกที่สงสารโก้มีมากกว่ามากนัก ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเธอจะควรเอาตัวเองเข้าไปแทนที่มินท์ดีหรือเปล่า เพราะเธอรู้ว่า โก้รักมินท์มากแค่ไหน แต่ถ้าหากเป็นการตัดสินใจที่โก้เลือกแล้ว ยากที่คนอย่างโก้จะเปลี่ยนใจง่าย ๆ 
ตอนนี้ฉันมายืนที่ประตูบ้านของโก้ รู้สึกถึงความเศร้าของผู้อาศัย คิดแล้วน้ำตาพาลจะไหลออกมา
ฉันเอื้อมมือไปกดออดหน้าบ้านของโก้ เพียงอึดใจเดียว โก้ก็เดินออกมาเปิดประตูให้ ราวกับว่ากำลังรอการมาถึงของหล่อนอยู่ ดาหลาสังเกตเห็นดวงตาที่ดวงก่ำเหมือนพึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
เกิดอะไรขึ้นเล่าให้เราฟังได้ไหม
เราจับได้ว่ามินท์มีคนอื่น คนอื่นที่ว่าคือเพื่อนเรา เขาสองคนหลอกเรา เขาเห็นเราเป็นอะไรเหรอดาหลา เขาเห็นความรู้สึกของเราเป็นของเล่นเหรอดาหลา
โก้ร้องไห้ค่ะ เป็นครั้งแรกที่เราเห็นน้ำตาของโก้ไหลออกมา ราวกับทำนบที่พัง น้ำตาของฉันไหลลงมาอาบแก้ม พร้อมกับสวมกอดโก้ไว้เพื่อให้กำลังใจ โก้กอดฉันตอบเหมือนต้องการที่พึ่งพิงเช่นกัน
ดาหลา
เสียงเรียกที่ 3 เดือนที่ผ่านมา ได้อยู่กับฉันมาตลอด ใช่ค่ะฉันกับโก้ตกลงคบกันเป็นแฟน ตลอดช่วงเวลา 3 เดือนมานี้ฉันอยู่กับโก้เกือบตลอด มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก แต่อย่างว่าแหละค่ะ ความสุขมักจากเราไปเร็วเสมอ ในวันนั้นวันที่มินท์กลับมาหาโก้
โก้มินท์ขอโทษ มินท์ผิดไปแล้ว ยกโทษให้มินท์นะ
แค่คำพูดแค่นี้แหละค่ะที่ทำให้โก้เลิกคบกับฉัน ฉันก็มีหน้าที่รับฟังเหตุผลที่โก้ว่ามา ฉันคิดผิดมาตลอด ผิดว่าความใกล้ชิดระหว่างเราจะทำให้โก้ลืมผู้หญิงคนนั้นได้ เพียงสายลมเท่านั้นความสำคัญของฉัน เพียงวูบเดียวก็หายไป......
ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เริ่มหลบหน้าโก้ จนเมื่อความอดทนของฉันเริ่มหมด ใจและกายล้าจนไม่สามารถจะบังคับได้แล้ว ฉันตัดสินใจสอบชิงทุนไปเรียนปริญญาโทที่ญี่ปุ่น แล้วจะด้วยสาเหตุอะไรไม่ทราบ หลังจากใช้เวลาอ่านหนังสือแบบลืมวันลืมคืน ความสำเร็จก็มาถึง ฉันได้ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เลยตัดสินใจไปบอกลาโก้ เพราะอีกนานเท่าไรไม่รู้กว่าฉันได้กลับมาเมืองไทยอีก
โก้ เรามีเรื่องจะคุยด้วย
ตอนอื่นได้ไหมดาหลา ตอนนี้เรายังไม่ว่าง เรานัดมินท์ไว้ เดี๋ยวมินท์จะรอนาน
แป๊บเดียวเองนะโก้ เรามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย
สำคัญมากเลยเหรอ
อืมสำคัญ แต่ก็ชั่งเถอะ โก้ไม่ต้องมาแล้วก็ได้
ฉันได้ยินเสียงสัญญาณตัดไปแล้ว จึงค่อยเอ่ยขึ้นว่า
มันไม่สำคัญหรอก แค่เราจะไม่ได้เจอกันอีกนาน นานมาก
ไม่มีเสียงสะอื้น ไม่มีน้ำตา ไม่รู้ทำไม่เหมือนกัน อาจจะเพราะเรานั้นแหละ เราเลือกที่จะไป เราเลือกที่จะไม่ให้โก้รู้ มันเป็นการตัดสินใจของเรา 
วันนี้แล้วซินะที่เราจะต้องไกลกัน ฉันยังอดหวั่นไม่ได้เลย ว่าฉันจะหายไปจากห้วงความทรงจำของโก้หรือเปล่า ขนาดใกล้กันขนาดนั้น ยังไม่สามารถยื้อเอาหัวใจมาได้เลย แล้วถ้าห่างกันคนละประเทศอย่างนี้ เราคงหายไปจากชีวิตของกันและกันซินะ ฉันยืนมองหาใครคนหนึ่งอยู่ ใครคนที่ฉันคิดว่าเขาคงไม่มา แต่ฉันก็ยังยืนมอง จนเมื่อเสียงประกาศเตือนดังขึ้น ฉันจึงต้องเดินจากไปทั้งที่ยังไม่ได้ลาคนที่ฉันไม่อยากจากไปมากที่สุด เครื่องบินกำลังทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ประเทศไทยเล็กลงเรื่อย ๆ จนมองอะไรไม่เห็นแล้ว 
ลาก่อน....ทุก ๆ คน มันเป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของฉัน คำพูดเดียวและเป็นคำพูดสุดท้าย 
----------
----------
----------