เคยมีคนพูดอยู่เสมอ ๆ ว่า การจากกันเป็นเรื่องธรรมดา จะเร็วจะช้า สักวันก็ต้องมาถึง มีพบ ก็ต้องมีจาก....เป็นเรื่องธรรมดา ...ไม่มีใครสามารถหยุดยั้ง หรือสามารถหลีกเลี่ยงได้ แต่เรื่องธรรมดาเรื่องนี้ คงสร้างความรู้สึกไม่ธรรมดา.... เมื่อเวลาแห่งการจากลานั้นใกล้เข้ามาถึงแล้วจริง ๆ เมื่อใกล้เวลาที่จะต้องจากกัน ทั้ง ๆ ที่รู้ และเตรียมใจไว้นานแล้ว ก็อดที่จะคิดไม่ได้..ยิ่งใกล้วัน กลับยิ่งเศร้า ยิ่งรู้สึกทุกข์ทรมานใจ.. ทำใจไม่ได้ และใจหายที่จะไม่ได้เห็นหน้าคนที่คุ้นเคย ไม่รู้ข่าวคราว ไม่มีเวลาที่จะได้พบกัน และดูแลกันและกันอีกแล้ว ช่วงเวลาแห่งการจากกัน ช่างยาวนาน ทรมาน และเจ็บปวด และให้อดคิดไม่ได้ว่า..หากวันหนึ่งคนที่รักของเราได้พบใคร ๆ ที่ดี หรือไม่ดี เค้าจะเป็นอย่างไร....แล้วเราล่ะ..ถึงวันนั้นจะเป็นอย่างไร.... และในวันที่จากลา หัวใจคิดเสมอและรอวันที่ได้พบกัน และมีเพียงความปรารถนาดีที่จะให้คนที่รักนั้น โชคดี และปลอดภัย ความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่สามารถบอกได้ว่ามากแค่ไหน กับการสูญเสียเสี้ยวหนึ่งของหัวใจไป ถ้าเลือกได้ก็คงอยากยืดเวลาให้นานเท่าที่จะนานได้ หรืออีกสักเพียงเสี้ยวนาทีก็ยังดี มันอาจจะเป็นนาทีที่มีค่าที่สุดในชีวิต..ก่อนที่เราจะไม่ได้เห็นกัน.. และเมื่อเวลาบีบคั้นให้ต้องพูดคำอำลา คงเป็นช่วงที่น่าใจหาย และคงอดคิดไม่ได้ว่าจะไม่ได้มาอยู่ ณ ที่แห่งนี้ หรือได้พบเจอคนคุ้นเคย คุ้นใจ อีกแล้ว เมื่อการจากกันมาถึง ไม่ว่าจะรอยยิ้มหรือน้ำตา ในวันที่ต้องไกล หัวใจก็วูบไหว ... แต่ต้องยอมรับว่าเวลานั้นมาถึงแล้วจริง ๆ และภาพสุดท้ายที่เห็นก็คือเราไกลกันจนสุดสายตาแล้ว ภาพนั้นกลายเป็นภาพแห่งความทรงจำให้คิดถึง..ว่าเราจากกันแล้วจริง ๆ แต่ความห่างไกล..ก็มักสอนอะไรหลาย ๆ อย่าง ให้เราเรียนรู้ความรู้สึกตัวเองแบบไม่รู้สึกตัว ความห่างไกล....สอนให้เรารู้จัก ความคิดถึง สอนให้เรามอบความห่วงใย..และรับรู้ได้ถึงความห่วงใย จากคนไกล ..สอนให้เรารู้จักการรอคอย ..ทำให้เรารู้จักดูแลตัวเองดี ๆ เพื่อจะรอวันให้คนที่รักกลับมา สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น แม้จะลำบากในวันที่ไม่มีกันและกัน แต่นั่นคือ สิ่งที่พิสูจน์คุณค่าของเวลา และความรู้สึกรักในหัวใจ ยิ่งเรารู้สึกว่าเราคิดถึงใครคนหนึ่งคนนั้นมากแค่ไหน เราก็จะได้คำตอบว่าเรารักเค้ามากเพียงใด และสอนให้เราเป็นผู้ให้.. และทำสิ่งดี ๆ ต่าง ๆ เพื่อคนที่เรารัก การจากกัน ทำให้เราได้หวนมองถึงวันวาน ที่เคยมีความสุข และยิ้มในเรื่องที่สวยงาม และ สอนให้เราเข้มแข็ง และ ถ้าเลือกได้ เราจะไม่ทำร้ายให้คนที่เรารักต้องเจ็บปวด แต่สำหรับ คนที่เคยรัก หรือ คนที่ไม่เคยรักเลย บางทีการจากลา อาจจะเป็นสุดยอดปรารถนา ที่เรารอคอยให้มาถึง นับวันรอสิ่งนี้ เพื่อจะหนีให้พ้นกัน บางทีอาจจะจบด้วยดี หรือบางที อาจจะจบด้วยเจ็บ...อย่างไร ก็ขอให้พ้นผ่านกันไป ช่วงเวลาของการจากกันน่าจะเป็นช่วงเวลาที่น่าอภิรมย์ และอยากให้จบสิ้นช่วงเวลานี้ไปโดยเร็ว เพื่อรอที่จะลิ้มรสช่วงเวลาแห่งอิสระที่รอคอย บางที..การจากลาก็ไม่ได้เลวร้าย หรือเป็นเรื่องเศร้าเสมอไป ทุกอย่าง มีหลายด้านให้เลือกมอง บางที ถึงแม้ อาจจะเศร้า แต่ก็เป็นเรื่องหนึ่ง ที่จะทำให้ชีวิตของเราเข้มแข็งขึ้น ไม่มีอะไรจะสอนให้คนเราเข้มแข็งได้ดีเท่าประสบการณ์ และเวลา บางที การมีประสบการณ์ที่เจ็บปวด เพื่อรอวันที่จะสัมผัสกับความสุขที่สวยงาม...มันก็เป็นเรื่องคุ้มค่า และสำหรับฉันก่อนการจากลาจะมาถึง..ขอให้มีโอกาสได้มีคืนวันที่แสนดีกับเธอ..นานเท่าที่จะนาน
21 กรกฎาคม 2549 18:47 น. - comment id 91789
และแล้วการจากลา...ก็มาถึง
22 กรกฎาคม 2549 00:04 น. - comment id 91796
.. หากวันนั้นมาถึง.. คงได้แต่นึกขอบคุณใครคนนั้น และ.. อะไรก็ตาม... ที่ทำให้ช่วงหนึ่งของชีวิต ไม่ว่างเปล่าจนเกินไปนัก..
22 กรกฎาคม 2549 01:29 น. - comment id 91797
อ่านแล้ว...รู้สึกถึงความรูุ้้สึกนะคะ มีภาพเหตุการณ์ที่ได้รับรู้ร่วมกันตามมา ชอบนะคะ และเ็็ป็็้นกำลังใจให้งานเขียนจ้า ส่วนมุมมองที่ดี ...คุณมีอยู่เ์ต็้มเปี่ยมอยู่แล้วค่ะ
22 กรกฎาคม 2549 01:32 น. - comment id 91798
ความคิดเ็ห็้นหายไปไหนแล้วน้า งง เขียนแล้วไม่ขึ้น จะบอกว่า ชอบนะคะ อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความรู้สึก มีภาพบางอย่างที่เคยผ่านและร่วมรับรู้ตามมา เ็ป็้นกำลังใจให้งานเขียน้ค่ะ แล้วเขียนมาอีกจ้ะ
22 กรกฎาคม 2549 10:54 น. - comment id 91805
วันที่เรา...ต้องไกลกัน ไม่ว่า วันนี้ หรือวันใหน ความทรงจำที่ดี ๆ ก็จะอยู่ในใจตลอดไป
22 กรกฎาคม 2549 11:48 น. - comment id 91806
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น และขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาอ่านค่ะ ยินดีต้อนรับทุกท่านค่ะ
22 กรกฎาคม 2549 18:22 น. - comment id 91815
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดของับท่าน แล้วเมื่อเวลาที่ต้องจากกันมาถึงจะได้ไม่ต้องมานึกเสียใจใดๆของับ เป็นแรงใจให้ทุกคนงับ
22 กรกฎาคม 2549 20:21 น. - comment id 91817
ถ้าการจากลาต้องมาถึงในที่สุด เราก็ไม่สามารถหยุดมันได้ เก็บเวลาที่ดีที่มีให้กันไว้ ชีวิตคงมีความสุข
22 กรกฎาคม 2549 22:25 น. - comment id 91825
นั่นสิคะ สักวันการจากลาต้องมาถึงจริง ๆ เฮ้อ แต่ก็ต้องทำตามที่คุณ mommamsan บอก แล้ว ก็ ทำตามคุณ piggy girl แนะนำ แฮ่ ๆ แล้วก็คงต้องทำใจ เพิ่มเติม
24 กรกฎาคม 2549 09:21 น. - comment id 91842
สวัสดีค่ะ วันที่เราไกลกัน... วันนี้ ณ วันนี้เหมือนเราตายจากกันไป... เจ็บปวดคะ...
24 กรกฎาคม 2549 11:19 น. - comment id 91846
..\" ณ วันนี้เราก้ห่างกันครึ่งซีกโลกแล้วคะ.\"...
31 กรกฎาคม 2549 02:59 น. - comment id 91978
คุณเคยได้ยินไหมครับ รักเพื่อจาก...
31 กรกฎาคม 2549 11:42 น. - comment id 91986
eply คุณแมงกุ๊ดจี่ อืมม บางที การจากกัน ก็เป็นอีกทางที่ดีค่ะ ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วเจ็บปวด ก็แยกกันดีกว่า เป็นกำลังใจให้ค่ะ ---------- reply คุณดอกหญ้าเมืองเลย เหมือนอาย เลยอ่ะค่ะ ห่างกันครึ่งโลก แล้ว ไม่ต้องเศร้า นะคะ ---------- reply คุณเอกรัตน์ อิอิ จะบอกว่า ไม่เคยได้ยินค่ะ ได้ยินจากคุณเอกรัตน์ คนแรก อ่ะ จากทะไม อ่ะคะ อยู่ในใจเสมอไม่ใช่เหรอคะ ฮิ้ววววววววว...
11 สิงหาคม 2549 20:01 น. - comment id 92120
เหี่ยววววววววววววววววว เฮ้ย ฮิ้ววววววววววววววววววว ขอโต๊ดค๊าบบบ หุหุหุ (แหม๊มมม ไม่น่าเผลอพูดเรื่องจิงออกปายเล้ย)