สัญญา

ตะวันจะลับขอบฟ้า

ถ้าจะพูดไปชีวิตของคนเรานี้มันก็สั้นมากเลยนะครับ ถ้าเรื่องที่ผมจะเล่านี้จะช่วยทำให้คุณ หันกลับมามอง มาดูแลคนข้าง ๆ ตัวคุณ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ผมขอยกผลบุญนี้ให้กับอ้อม ผู้หญิงอีกคนที่ผมรัก 
พี่ทัชเสียงใสที่ดังมาก่อนตัวไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร
ว่าไงอ้อม จะไปไหนเหรอ แต่งตัวสะสวยเชียว
หญิงสาวตรงหน้า ในชุดแส็กสีฟ้าอ่อน ผมยักโศกปล่อยสยายเต็มกลางหลัง ยืนส่งยิ้มบางๆมาให้
จะออกไปธุระข้างนอกนะค่ะ พักใหญ่ถึงจะกลับ ถ้าสังเกตเห็นไม่ผิด ผมเห็นแววตาขี้เล่น นั้นหมองลง แต่มันเร็วมากจนผมไม่แน่ใจ
ครับ ให้พี่ไปส่งไหม
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อ้อมขับรถมาเองค่ะ พี่ทัชทำงานต่อไปเถอะค่ะ
ลับตาอ้อมไป ผมไม่รู้เลยว่า น้ำตาของคนที่ผมรักไหลของมาเหมือนทำนบที่พังทลาย ถึงจะเช็ดออกเท่าไร ก็ไม่หมดออกไปจากนัยต์ตาที่เหมือนจะยิ้มได้นั้น 
   ฮาโหล พี่ทัชหรอค่ะ อ้อมมีเรื่องจะบอกค่ะ
อะไรหรือครับ น้ำเสียงไม่ดีเลย
พี่ทัชค่ะ อ้อมจะเรียนต่อที่อังกฤษค่ะ
เกิดความเงียบขึ้นระหว่างเรา ใจผมหล่นวาบไปอยู่ที่ตาตุ่ม ตั้งแต่ผมคบกับอ้อม ไม่เคยเลยที่เราจะห่างกัน มากที่สุดก็แค่ 1 สัปดาห์
แล้วจะไปเมื่อไรครับ
อีก 2 วันค่ะ ขอโทษนะค่ะที่พึ่งบอก อ้อมก็พึ่งตัดสินใจได้เหมือนกันค่ะ พอดีทางอังกฤษ เขาตอบรับมา แล้วอ้อมได้รับจดหมายช้า เพราะเครื่องมันดีเลย์นะค่ะ
ครับ แล้วเครื่องออกไฟล์ไหน ก็บอกพี่แล้วกันนะ พี่ขอตัวก่อน
   วันนี้แล้วซินะที่ผมกับอ้อมจะต้องห่างกันไกลคนละทวีป วันนี้ผมตื่นแต่เช้า ไม่ใช่เพราะตื่นเต้นหรอกครับ แต่เพราะนอนไม่หลับทั้งคืน ผมอาสามารับอ้อมที่บ้าน รับไปส่งที่สนามบิน อย่างน้อยผมก็ขออยู่ใกล้ ๆ จนถึงเวลาที่อ้อมจะไป
รักษาเนื้อรักษาตัวดี ๆ นะค่ะ พี่ทัช แล้วอ้อมจะส่ง E  mail มาหาบ่อย ๆ อย่าแอบนอกใจอ้อมด้วยนะค่ะ
ครับ สัญญาผลเองก็อดขำกับความเป็นเด็ก ๆ ของเธอไม่ได้
   จากนั้นผมก็ยังได้รับอีเมล์จากอ้อมเป็นประจำ อ้อมเล่าเรื่องราวที่โน้นให้ฟัง เรื่องโรงเรียน เรื่องเพื่อนใหม่ อ้อมบอกว่าคนไทยน้อย เลยเหงามาก ๆ เลย แต่สักพักคงปรับตัวได้ ผมเองก็อดห่วงไม่ได้ อ้อมนิสัยเหมือนเด็ก ๆ เป็นลูกคนเดียว เลยขี้เหงา แต่กล้าผิดวิสัยผู้หญิง คิดเมื่อไรก็อดยิ้มไม่ได้ ก็แม่คุณเล่นประกาศว่าอยากจะเป็นแฟนกับผม จำได้ว่าตอนนั้นผมต้องเดิมก้มหน้าไปเรียนพักใหญ่ แต่ผลสุดท้ายผมกับเป็นคนขออ้อมเป็นแฟน ผมลืมบอกไปว่าผมก็มีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว เป็นเพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกันเนี่ยแหละ แต่คุณเธอก็เล่นมีแฟนแล้ว เพื่อน ๆ ก็เลยพากันเชียร์อ้อมขาดใจ  จนผมจบออกมาทำงานที่บริษัทหนึ่งอ้อมก็ตามมาฝึกงานที่เดียวกัน เรื่องมันเกิดเพราะคนที่ผมแอบชอบเนี่ยจะแต่งงาน ตอนนั้นทั้งเศร้าทั้งโกรธ คนอื่นทำอะไรก็ขัดหูขัดตาไปเสียหมด อาจเป็นดวงซวยของอ้อมมั่ง เลยไม่รู้เรื่อง เห็นผมหงุดหงิดเลยกะจะมาทำให้อารมณ์ดี 
พี่ทัชไปดูหนังกันไหมค่ะ อ้อมได้บัตรมาสองใบพอดี
ไม่ละ พี่เหนื่อยอยากพักผ่อน
ไปเถอะนะ นะค่ะพี่ทัช
พี่บอกไม่ไปก็ไม่ไปไง! เสียงผมดังจนดูคล้ายจะตะโกน
อ้อมก็แค่...
ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว บอกคำเดียวก็น่าจะรู้เรื่อง อย่าทำตัวน่ารำคาญแบบนี้เอง มันมากเกินไปแล้วนะ อ้อมอย่าลืมซิว่าอ้อมไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ ครั้งแรกเลยครับที่ผมพูดแรงกับอ้อมแบบนี้ ผมเห็นน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาอยู่ที่ขอบตา และไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่
อ้อมขอ...โทษที่...ทำให้พี่รำคาญอ้อมวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่หันมามองผมอีก และจากนั้นอ้อมก็หลบหน้าผมตลอด ผมไม่ได้เจออ้อมอีกเลยตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันที่อ้อมฝึกงานเสร็จ โชคดีที่ทางพี่ ๆ ที่บริษัทจัดเลี้ยงส่ง และบังคับให้นักศึกษาที่ฝึกงานไปงานเลี้ยงทุกคน ผมเดินเข้ามาในงาน สอดส่ายสายตาหาอ้อมหวังจะปรับความเข้าใจกัน แต่อ้อมนะซิครับกลับยืนคุยกับไอ้หนุ่มหน้ามลที่ไหนก็ไม่รู้ รอยยิ้มที่เคยมีให้ผม กับคลายเป็นของคนอื่นแล้วหรือ แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าผมรักใคร ถึงจะมีคนมาจีบ มาตอมอ้อมมากแค่ไหนก็จะแย่ง(โว้ย)
อ้อม พี่มีเรื่องจะคุยด้วย ผมไม่ปล่อยให้มีใครค้าน รีบดึงอ้อมออกมาคุยกันที่เงียบ ๆ ข้างนอก 
พี่ทัชมีอะไรจะคุยกับอ้อมค่ะ
พี่อยากจะขอโทษอ้อมเรื่องวันนั้น ที่พี่พูดแรงไปหน่อย
ขอโทษทำไม่ค่ะ
พี่กลัวอ้อมโกรธพี่ อ้อมเล่นหลบหน้าพี่แบบนี้ พี่ไม่สบายใจนะครับ
อ้อมไม่สิทธิ์โกรธพี่หรอกค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี้ค่ะ
อ้อมพี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะ นะค่ะคนดี
จากนั้นผมก็ขออ้อมเป็นแฟน มีบ้างที่ทะเลาะกัน ผมก็ถือว่าเป็นผู้ชายก็เลยเป็นฝ่ายง้อตลอด พอคิดเรื่องนี้ก็อยากหยุดเวลาไว้จังนะครับ แต่ก็ยังไม่เคยมีใครทำได้อย่างนั้น
เช้านี้ผมส่ง E  mail ไปหาอ้อมตามปกติ แต่พอเปิดดูในกล่องรับ 
E  mail   กลับไม่มีเมล์จากอ้อมเลย ผมเลยโทรไปที่พักของอ้อม แต่รูมเมทของอ้อมซึ่งก็เป็นคนไทยบอกว่า อ้อมออกไปข้างนอกกับสายลม
คุณใช่ไหมค่ะที่เป็นแฟนกับอ้อม อย่าหาว่าฉันก้าวก่ายเรื่องของพวกคุณเลยนะ อ้อมดูสนิทกับลมมาก ฉันกลัวว่าคุณจะมีรักแท้แพ้ระยะทาง
ผมอยากจะพูดกับอ้อมด้วยตัวของผมเอง
พี่ทัชอยากได้ยินจากปากอ้อมเองเหรอค่ะ
อ้อม...
ถูกแล้วล่ะค่ะพี่ทัช อ้อมกับลมคบกัน อ้อมอยากให้เราเลิกติดต่อกัน อ้อมขอโทษนะค่ะ ลาก่อนค่ะ
อ้อมวางหูไปนานแล้ว แต่ผมยังคงถือหูโทรศัพท์ไว้อย่างนะ น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาช้า ๆ แต่อีกฝั่งของท้องฟ้า ก็ไม่มีใครอื่นรู้ว่าอ้อมก็กำลังร้องไห้เหมือนกัน
เมื่ออ้อมตัดสินใจแล้ว ก็อย่าไปเสียใจกับมันเลย
ขอบคุณมากนะลม
ตอนนี้ผมกำลังเดินอยู่ในสวนสาธารณะ และค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหญ้า จากวันนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับอ้อมเลย เช่นเดียวกับอ้อมก็ไม่เคยติดต่อกลับมาเช่นกัน นานมากกว่า 1 ปี แล้วที่ผมไม่ได้มีอ้อมเข้ามาป้วนเปียนอยู่ใกล้ ความคิดผมคงจะเตลิดไปไกลกว่านี้ ถ้าสายตาผมไปหันไปปะทะกับร่างบาง ผมถูกซอยสั้น แต่ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไรผมก็จำเธอได้เป็นอย่างดี คำพูดร้าย ๆ ถูกกลืนหายไปไหนหมดก็ไม่รู้
อ้อมกลับมาหาพี่ทัชค่ะ
มาหาพี่?
ค่ะ อ้อมขอโทษที่ไม่บอกพี่ตั้งแต่แรก อ้อมเป็นมะเร็งค่ะ
มะเร็ง?
ค่ะ มะเร็ง...ในเม็ดเลือดขาว ตอนแรกที่ไปอังกฤษ อ้อมก็กะว่าจะเรียนไปด้วย และรักษาตัวไปด้วย แต่ก็ต้องออกมารักษาตัวอย่างเดียว และก็พยายามเลิกติดต่อกับพี่ทัช แต่สุดท้ายอ้อมก็รู้ว่าทำไม่ได้ เลยอยากเปลี่ยนเป็นอยู่กับพี่ทัชจนวินาทีสุดท้ายดีกว่า
เป็นเวลา 2 เดือนเวลาที่ผมใช้ชีวิตอยู่กับอ้อม ผมอยากจะเก็บช่วงเวลานี้ไว้ ถึงแม้ความสุขนี้จะอยู่กับผมอีกไม่นาน แต่ความทรงจำดี ๆ จะอยู่ในใจผมตลอดไป
พี่ทัชค่ะ อ้อมอยากฟังเพลงจังค่ะ
ได้ครับ
ผมเอนตัวอ้อมมากอดไว้ ส่วนอ้อมก็หลับตาลงรอฟังเพลงที่ผมจะร้องให้ฟัง ผมเริ่มร้องเพลง พลางลูบตามเรือนผมของอ้อม
อยากจะมองเธอนาน ๆ ไม่หันไปทางไหน 
อยากจับมือเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอไปไหนเลย 
บอกกับเธอว่าฉันนั้นรักเธอ จนหมดใจรู้ไหม 
แต่เวลาชั่งน้อยจนเกินไป ที่เราจะอยู่ด้วยกัน 
 (โปรด) หยุดเวลาให้เธออยู่กับฉัน (โปรด) หยุดยั้งเอาไว้จะได้ไหม 
หยุดเวลาไว้ให้เธอไม่จากไป หยุด ๆ ก่อนที่ตัวฉัน (จะขาดใจ) 
หากเป็นนาทีสุดท้าย ที่ฉันมีเธออยู่ แค่เพียงมองตาก็รู้ ว่าเธอคงจะต้องไป 
ก็ไม่มีสิทธิ์รั้งเธอไว้ได้ ฉันก็พอจะเข้าใจ 
แต่เวลาที่เห็นเธอเดินไป มันคงจะทนไม่ไหว 
ทัชมองตามควันที่ลอยออกมาจากเมรุ ในมือกำรูปที่ถ่ายคู่กันไว้แนบกับอก ดวงตาแดงกลำอย่างห้ามไม่ได้ ชายหนุ่มเงยหน้ามองควันเป็นครั้งสุดท้ายเหมือนจะคล้ายกับคำอำลา ก้มหน้าซุกลงกับฝ่ามือ....น้ำตาไหล
พี่สัญญาว่าจะจดจำสิ่งดี ๆ ที่เราเคยทำด้วยกัน ตราบชั่วชีวิต
(ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีอะไรอยู่กับเราไปตลอดชีวิต มันล้วนแต่รอเวลาจากเราไปทั้งนั้น)