ร้อยเหตุผล

แดดเช้า

ความรัก ไม่มีเหตุผล
ฉันได้ยินประโยคนี้จนรู้สึกชินชา
น่า  มันก็น่าจะมีเหตุผลในตัวเองมั่งแหละ
ถึงแม้ความรักจะเป็นเรื่องของอารมณ์ความรู้สึกก็เถอะ 
ฉันอาจจะไม่เคยรักใครจริงๆ ก็ได้  ฉันจึงได้คิดแบบนี้
เพราะที่ผ่านมา เหตุผลมากมายในการเลือกสรรคนรักจนกระทั่งไม่ได้ตกลงปลงใจกับใครเลยสักคน
แม้จะรู้สึกดีมากมายเพียงใดก็ตาม 
กับคนบางคน  คนที่ฉันก็ตัดสินใจเดินจากเขามา ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ฉันทำใจแล้วเดินออกมาจากการเอาใจใส่ดูแลใครสักคนมาเฉยๆ
เหมือนๆ กับเป็น กฎแห่งกรรม ในเรื่องของความรักที่ทำให้ฉันต้องผิดหวังในความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยเฉพาะล่าสุดนี่เอง
หนูทอ 
วันหนึ่ง  พี่เป้ถือโอกาสคุยกับฉันเพื่อความชัดเจนอะไรบางอย่างระหว่างเรา
ว่าไงเหรอคะ พี่เป้
หนูทอ  มีคนบอกหนูทอหรือยัง เรื่องเกี่ยวกับพี่
บอกอะไรหรือคะ
ทำไมพี่ถึงต้องหักอกหนูทอ
ฉันแสร้งทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อน  ทำเหมือนไม่สนใจ
หนูทอน่ะนะ เคยถูกหักอก  พี่เป้ก็ทำเป็นพูดไป
เขินน่ะสิ  ตกลงอยากรู้ไหมว่า ทำไม
ฉันเงียบไปสักพัก แล้วชวนพี่เป้คุยเรื่องอื่นๆ 
นี่ๆ ตกลงไม่อยากรู้จริงเหรอ หรือรู้แล้วว่า ทำไม
พี่เป้เป็นเกย์เหรอ
อุ๊ย  รู้ได้ไง
ฉันสะเทือนใจนิดๆ ที่รู้ความจริงเรื่องนี้  
แต่ก็พยายามปลอบตัวเองต่อไปอีกว่า เขาหยอกเล่นละมัง
แล้วพี่เป้เป็นเกย์แบบไหนล่ะ แบบรุกหรือรับ ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ถามต่อไปอีก
แบบรุกน่ะสิ 
แล้วฉันก็คุยเรื่องเกย์กับพี่เป้ ควบคุมอารมณ์สะเทือนหวั่นไหวในอกไว้ พยายามมั่นคงในใจที่สุด
นี่แหละ  เหตุหนึ่งที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน
แล้ววันรุ่งขึ้น  ฉันก็ค่อยๆ กลับมาสู่สภาพเดิม
เพราะยังรู้สึกดีๆ ในความดีงามของพี่เป้อยู่โดยที่ไม่เคยจางจากใจเลย
พี่เป้  
เป็นชายหนุ่มที่ฉันรู้สึกดีๆ และเขาเป็นพี่ชายที่น่ารัก
ทุกครั้งที่ฉันมีปัญหาเรื่องงาน ฉันจะคุยกับพี่เป้ 
พี่เป้จะให้คำแนะนำที่ดี ไม่เอาใจใคร ไม่เคยพูดหวานๆ 
พี่เป้มีเหตุผลเสมอ
พี่เป้ เป็นวิศวกรอยู่ที่บริษัทใหญ่ๆ แห่งหนึ่งของประเทศไทย  ฉันเคยไปเล่นในที่ทำงานของเขา เห็นเขาทำอะไรงุ่นๆ อยู่กับแผงวงจรไฟฟ้า บางทีเขาก็สอนฉันเรื่องวงจรไฟฟ้า ที่ฉันไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไรนัก
ไม่ว่าพี่เป้จะเป็นอย่างไร  ฉันก็ยังรู้สึกดีๆ กับพี่เป้เสมอ
ทำให้ฉันเข้าใจคนอื่นๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน 
แต่ฉันไม่เคยรู้สึกดีๆ เท่ากับที่รู้สึกกับพี่เป้เลย
เปรม กับ ศักดิ์ หนุ่มใต้สองคน ที่เคยเข้ามาคบหากับฉันในช่วงหนึ่ง
ทั้งสองมีลักษณะคล้ายกันคือ มีความเป็นศิลปินอยู่ในตัวเอง
เปรม จะชอบถ่ายภาพและวาดรูป เขาเรียนคณะมัณฑนศิลป์ ทั้งที่ใจจริงเขาอยากจะเรียนจิตรกรรม
เขาบอกว่า มัณฑนศิลป์ เป็นศิลปะพาณิชย์ สำหรับการเลี้ยงชีพ 
เขาไปฝึกถ่ายรูป แล้วเขามักจะหาเหตุที่จะชวนฉันออกไปเป็นเพื่อนเขาบ่อยๆ เหตุผลที่ชวนไปมีสารพัดเหตุ ซึ่งเขาไม่เคยชวนฉันอย่างตรงไปตรงมาสักที
ครั้งหนึ่ง 
เขาเคยแนะนำให้รู้จักเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อ แอ้ม แล้วชวนฉันออกไปงานสัมมนาเกี่ยวกับศิลปะกับแอ้ม และเมื่อถึงเวลาจริงๆ ก็ไม่ปรากฏเงาแอ้มให้เห็นเลย 
ฉันถามหาว่า ไม่รอแอ้มก่อนหรือ  
เขาตอบว่า แอ้มเขาไม่มาหรอก
ฉันก็ต้องไปไหนมาไหนกับเขาสองต่อสองหลายครั้งหลายหน ด้วยวิธีการไม่ตรงไปตรงมาของเขาอย่างนี้แหละนะ 
ชายหนุ่มคนนี้มีโลกส่วนตัวของตัวเองมากเกินไปจนฉันแทบจะรับไม่ไหว 
ในทุกๆ วันเวลาสองถึงสามทุ่ม ฉันจะต้องได้รับโทรศัพท์จากเขา เพื่อฟังเขาเล่าเรื่องต่างๆ ที่เพ้อฝัน เหมือนไม่ได้พูดให้ฉันฟัง
เรื่องที่บ้านเขา ทุ่งนา ใบไม้ปลิว รายละเอียดของบรรยากาศ เวลาเขาเล่าถึงสิ่งเหล่านี้เขาจะจมลงไปในโลกของเขา เหมือนหลุดไปอีกโลกหนึ่งที่ไม่มีฉันอยู่ด้วยเลย
ฉันพยายามดึงเขากลับมาคุยกับฉัน เขากลับบอกว่า เขากำลังฝัน เขาเป็นศิลปิน 
แล้วอย่างนี้หรือ  คนที่ฉันจะต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขาได้น่ะ ฉันไม่เคยมีความสุขกับเขาแม้เพียงนิด แม้เขาจะหลงใหลฉันเพียงใดก็ตาม 
ทุกๆ ครั้งที่เขาเจอหน้าฉัน 
เขาจะหลุดคำเพ้อออกมาจากปาก เบาๆ ว่า ทอทิพย์ สวยจัง
เขาช่างเป็นผู้ชายที่น่าเบื่อเสียจริง  
ถึงขนาดที่ว่า เขาชวนฉันไปถ่ายรูป ขอให้ฉันเป็นนางแบบ แล้วเขาบอกว่า จะวาดรูปฉันให้เป็นของขวัญ
แล้วเขาก็โทรศัพท์มารายงานทุกวันเลยว่า วาดรูปฉันไปถึงไหนแล้ว 
เป็นความเหลืออดสำหรับฉันที่ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามายุ่งย่ามในชีวิตได้ขนาดนี้ ฉันจึงตัดรอนเขาด้วยการพูดออกมาว่า 
เบื่อคุณจัง .. โทร.มารายงานทุกวันเลยว่า วาดภาพถึงไหนแล้ว คุณไม่ต้องเอาภาพมาให้ฉันก็ได้นะ ถ้าวาดเสร็จไปทิ้งไว้ที่ไหนก็ได้ หน้าห้องน้ำก็ได้ 
ดูเหมือนเขาจะอึ้งไปสักพักหนึ่ง  คงจะเสียใจ
แต่ดีกว่าที่จะทำให้เขามีอาการเพ้อขนาดหนักเพียงนี้ 
เรื่องยังไม่จบง่ายๆ  
ฉันยังสร้างวีรกรรมให้เขาไปพบกับศักดิ์ เพื่อนชายอีกคนที่เข้ามาสนิทสนมกับฉัน
ทันทีที่เขาได้รู้จักกับศักดิ์ เปรมก็รีบพูดโอ้อวดอะไรหลายอย่าง
เขาเตรียมหนังสือที่ฉันให้เขาอ่าน เอาไปคุยกับศักดิ์ด้วยว่า ทอทิพย์ให้หนังสือเขามาอ่าน
และคุยเรื่องที่เขาถ่ายภาพฉันเพื่อที่จะวาดภาพฉันนำมาเป็นของขวัญ
ศักดิ์ นิ่งฟังอย่างนิ่งๆ  ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรเลย
แต่เขามาพูดกับฉันภายหลังว่า 
ท่าทางหมอนี่เขาจะหลงคุณมากนะ ทอทิพย์
หลังจากนั้น  
ศักดิ์ก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไป เขาค่อยๆ เหินห่างจากฉัน
ไม่ค่อยติดต่อกับฉันบ่อยๆ เหมือนเดิม
ฉันได้ยินมาว่า  เขากำลังเก็บตัวเพื่อค้นพบอะไรบางอย่างเกี่ยวกับตัวเอง
ศักดิ์ เป็นคนอารมณ์ศิลปินชอบมีพฤติกรรมแปลกๆ เพื่อทำให้ฉันสนใจ เช่น เดินเท้าเปล่าจากราชดำเนินมาหาฉันที่มหาวิทยาลัย โดยไม่สนใจสายตาใครๆ ที่พากันมองเขาทุกครั้งที่เขาเดินไปไหนมาไหนกับฉัน
ฉันจึงพลอยตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่นๆ ไปด้วย 
ศักดิ์เริ่มห่างจากฉันไปทุกวันๆ พร้อมๆ กับเปรมที่ปรับพฤติกรรมการโทรศัพท์ใหม่ จากเคยโทร.มาทุกวัน เป็นสามวันครั้ง อาทิตย์ละครั้ง และเดือนละครั้ง
ครั้งสุดท้าย 
เปรมโทร.มาบอกฉันว่า 
ทอทิพย์ ถ้าเธอจะรับปริญญา เธอบอกเราได้นะ เราจะไปถ่ายรูปให้เธอ
ฉันก็ได้แค่รับฟัง
เธอจดเบอร์โทร.ที่บ้านเราไว้ด้วยสิ  มีอะไรให้ช่วยเหลือก็โทร.หาเรา
ฉันก็จดหมายเลขโทรศัพท์ของเขาเอาไว้
มีอะไรโทร.มาได้นะ  เขาย้ำ 
นี่คือครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับเขา และเขาก็หายไป
เขาหายไปไม่เห็นร่องรอย  แม้แต่ที่มหาวิทยาลัย
ฉันมักจะไปพบเขาที่ห้องสมุดบ่อยๆ แต่หลังจากวันนั้น ฉันไม่เห็นเขาอีกเลย
วันหนึ่ง  
ฉันได้คุยกับรุ่นพี่ที่สนิทสนมกับเปรม รุ่นพี่คนนั้นได้พูดเปรยขึ้นมาว่า 
เปรมมันบ้า 
ทำไมเหรอ  ไม่เห็นเขามานานแล้ว
เรียนหนังสือดีๆ ก็ไปดรอปซะ อีกตัวเดียวเอง วิทยานิพนธ์เหลืออีกนิดเดียว ทนเรียนไปหน่อยก็จะจบปีนี้แล้ว
เขาดรอปทำไมเหรอพี่
ดรอปแล้วไปอยู่บ้านที่ปัตตานี เขาบอกว่า จะรับปริญญาพร้อมทอทิพย์
ฉันรู้สึกสะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูก  ฉันเป็นสาเหตุให้เขาต้องทิ้งการเรียนไปขนาดนี้เลยหรือ
แต่  
ฉันก็สบายใจเป็นอย่างมากที่ชีวิตของฉันไม่มีเปรมเข้ามาพัวพันอีกต่อไป
เหมือนๆ กับศักดิ์ ที่ไปจากฉันโดยที่ไม่บอกลาสักคำ
เพื่อนศักดิ์บอกว่า ศักดิ์ไม่เรียนหนังสือแล้ว กลับไปกรีดยางที่บ้าน บ้านศักดิ์อยู่นครศรีธรรมราช
ศักดิ์อยากใช้ชีวิตตามวิถีที่เขาเลือกเอง 
ชีวิตที่ไม่จำเป็นต้องเรียนหนังสือ แต่เรียนรู้จากชีวิตจริงๆ
และ 
ฉันยังจำได้กับปรัชญาชีวิตแปลกๆ ของศักดิ์ ที่เขามักจะชอบเพลงเพื่อชีวิตเป็นชีวิตจิตใจ และมักจะแต่งกลอนเกี่ยวกับปรัชญาชีวิตที่เขาศรัทธา
บทกลอนของเขาที่ให้ฉันอ่าน เขาเขียนด้วยลายมือตัวเอง
แล้วฝากคนส่งต่อมาถึงฉัน 
และฉันก็ไม่ได้อ่านบทกลอนเหล่านั้นอีกนาน  
ไม่มีบทกลอนเขียนลายมือจากศักดิ์อีก
ศักดิ์ใช้กระดาษรีไซเคิล เขียนจดหมายทุกฉบับถึงฉัน 
เขาไม่สนใจในเรื่องรูปแบบที่สวยงามเลยสักนิดเดียว
เขาดำรงความเป็นตัวของเขาเองโดยไม่ใส่ใจสายตาใครๆ
เช่นเดียวกับการที่เขาตัดสินใจไม่เรียนหนังสือนี่แหละ 
แต่เขาก็ไปจากชีวิตฉันที่เคยคุ้นเคยกัน 
ไปอย่างไม่เอ่ยคำร่ำลา  แม้สักคำ
ไม่มีสถานที่ใดที่จะติดต่อเขาได้อีก
ฉันรู้สึกเป็นปกติธรรมดาและเฉยสนิท ไม่ค่อยอาลัยอาวรณ์ 
เขาจะมา หรือ จะไป ก็มิใช่เรื่องพิเศษอะไรเลย
นี่คือ 
เรื่องราวของความรักที่คนสองคนเขารักฉัน 
และจริงแล้วเขาคงไม่ได้อยากจะจากฉันไปสักเท่าไหร่นัก
เพียงแต่ฉันมีเหตุผลมากมายเกินไป  มากไปจริงๆ
จนสัมพันธภาพต้องจบสิ้นลงอย่างเย็นชา
จบสิ้นความรักจากใครๆ ไปในช่วงเวลาหนึ่ง 
แต่ดูเหมือนกาลเวลาจะไม่ยอมให้ฉันห่างจากความรักเลย
ฉันพบกับพี่เป้ 
พี่เป้เป็นคนดี  เป็นคนดีที่สุดสำหรับฉัน 
พี่เป้มีระบบในชีวิต เพราะเขาอยู่กับแม่ของเขา
แม่ของเขาที่คอยดูแลลูกชาย ราวกับว่า ลูกชายยังเป็นเด็กน้อยอยู่
เขารักแม่ 
เพราะพ่อเขาแยกทางไปตั้งแต่เขายังเด็กๆ
จึงทำให้เขาตามใจแม่ทุกอย่าง
คนที่ดูแลแม่ตัวเองได้ขนาดนี้ เป็นคนน่ารัก
เพราะเขาจะไม่ทำอะไรที่ผิดเลย 
เขาไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิง
เขาเป็นคนสะอาด  เป็นคนจิตใจสะอาด
และเป็นคนเก่ง โดยไม่แสดงโอ้อวดอะไรเลย
เขาไม่เรียนต่อปริญญาโท เพราะเขาให้เหตุผลกับฉันว่า
คนที่มีความรู้มากๆ ไม่ได้รู้อะไรลึกซึ้ง เพราะรู้จากตำรา สู้คนที่ไม่ต้องเรียนเยอะแต่พยายามศึกษาค้นคว้าไม่ได้หรอกนะ จะเข้าใจแก่นลึกกว่าทฤษฎีอีก ตอนนี้ผมกำลังจะทดลองทำอะไรหลายอย่าง ยิ่งทดลองทำ ยิ่งได้เรียนรู้จากสิ่งนั้นๆ
ฉันฟังแล้วรู้สึกดี 
อีกไม่นาน 
ไผ่ เด็กหนุ่มอายุน้อยกว่าฉันก็เข้ามาในชีวิต
เขาเดินมาบอกรักฉัน 
แล้วพยายามเรียกร้องอะไรหลายอย่าง โดยใช้ความรักเป็นเครื่องมือ
เขาเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง นับแต่วันแรกที่เขาเดินมาหาฉัน
เขาจะต้องได้ในสิ่งที่เขาต้องการ แม้กระทั่ง ความรัก
เขาอ้างว่า ฉันรักฉัน 
แล้วบังคับให้ฉันบอกรักเขา
โทร. มาบีบเอาคำพูดคำว่า รัก จากปากฉันเป็นชั่วโมง
แต่ฉันไม่ได้บอกสักคำ
เขาหมายเอาอาการที่ฉันไม่พูด เป็นคำตอบ 
ในระยะแรกๆ เขาก็ยังดีกับฉันอยู่ 
แต่นิสัยชอบเอาให้ได้ดังใจก็ยังเป็น ฉันอึดอัดอยู่บ้าง
ก็ต้องทำใจยอมรับ
ต่อมาก็เริ่มหนักขึ้นๆ 
ทุกครั้งที่ขัดใจเขา เขาจะไม่พอใจ
แล้วก็อ้างว่า เพราะรักฉันจึงทำอย่างนี้
ฉันอดไม่ได้ 
ก็บอกไปว่า คุณจะไปไหนก็ไป  ฉันไม่ได้รักคุณเลย
เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาร้องไห้ร่ำไรมากมาย
เขาคร่ำครวญว่า วันหนึ่งเธอจะรู้ว่า ถ้าเธอรักใครสักคน เธอจะเป็นอย่างไร
ฉันเห็นบทบาทการแสดงของเขาแล้วฉันอดสงสารไม่ได้
แต่ก็ทำใจแข็ง เอ่ยปากบอกว่า คุณไปซะเถอะ  ฉันไม่ได้รักคุณเลยจริงๆ 
ฉันถูกคุณบังคับตลอดมา 
เขาร้องไห้ แล้วบอกว่า 
เธอจะรู้เองว่า ไม่มีใครรักเธอเท่าเราอีกแล้ว
เป็นคำพูดที่ทำให้จิตใจฉันอ่อนไหว  
แต่ไหนๆ ก็ไล่แล้ว ก็ควรทำให้จริง
เขาเดินจากฉันไปด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กร้องไห้
เป็นภาพที่น่าเห็นใจมาก  
สักพัก ฉันเริ่มมาใคร่ครวญ ฉันรู้สึกว่า ฉันควรตามเขากลับมา
เพราะฉันเป็นห่วงเขา เขาตกงาน เขาจะอยู่อย่างไร
และฉันมีความเชื่อว่า เขาจะดีได้ เขาจะปรับตัวและเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
คืนนั้นอากาศหนาว 
ฉันเดินตามหาเขาทั้งคืน
แต่ก็ไม่พบร่องรอยเลย 
และในที่สุด 
เขาก็กลับมา กลับมาพร้อมกับเงื่อนไขคำว่า รัก อีกแล้ว
เขาสำคัญว่า ฉันรักเขา ฉันจึงตามเขากลับมา
เขาเริ่มหนักข้อมากขึ้นทุกวันๆ
เขาเรียกร้องให้ฉันซื้อของให้เขา เลี้ยงข้าวเขา และมาขอเงินจากฉันมากขึ้นๆ
ฉันต้องตามใจเขา  เพราะความรู้สึกผูกพันกับคำว่า รัก ที่เขาให้ฉัน
จนที่สุดแล้ว 
คำว่า รัก ของเขา เป็นแค่เครื่องมือและคำพูดเพื่อที่จะได้มาซึ่งความรัก
เป็นข้อต่อรองสำหรับการที่จะรีดไถเอาความรักจากฉัน
ทุกๆ ครั้งที่ขัดใจเขา เขาจะเดินหนีฉันไป
ทำให้ฉันรู้สึกผิดมากๆ 
แล้วเมื่อฉันตามเขากลับมา เขาก็จะพูดอะไรมากมายที่ยาวมาก
เหมือนโทษว่าฉันเป็นคนผิด
ฉันจะเป็นผู้รองรับความผิดทุกอย่างที่เกิดขึ้น 
ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับเขาหรือฉัน แม้กระทั่งกับ เรา
ไผ่  เป็นคนเผด็จการอย่างที่สุด
เขายอมรับในความเป็นตัวฉันไม่ได้ที่เป็นผู้หญิงไม่ค่อยแต่งตัวอะไรนัก
เสื้อผ้าก็ใส่เท่าที่จะใส่ได้
รองเท้าก็มีเท่าที่จะสวมได้ และไม่ใช่ของหรูหราอะไรเลย
เขาบังคับให้ฉันแต่งตัว 
บังคับให้ฉันไปซื้อรองเท้าใหม่ 
ตามใจเขา โดยที่เขาเป็นคนเลือกให้
เป็นเช่นนี้มานานนักแล้ว 
เขาบังคับฉันไม่ให้เข้าไปร่วมกลุ่มกับเพื่อนของเขา
กลุ่มที่นั่งกินเหล้า หรือพูดคุยกันที่หน้าร้านขายของชำ
ถึงเวลา 
เขาก็จะโทร.มาเช็คว่า ฉันอยู่ที่ไหน
กลับขึ้นไปพักที่หอพักหรือยัง
อย่าออกมานะ อยู่ในห้องนั่นแหละ
ถ้ายังไม่กลับจากที่ทำงาน เขาก็จะโทร.มาเช็คอีกว่า อยู่ที่ไหน
อย่ากลับเกินเวลานี้ๆ นะ
ชีวิตของฉันถูกขังกรงตลอดเวลา 
โดยข้ออ้างที่เขาสั่งว่า เพราะห่วง เพราะรัก
เขาไม่ใช่คนรักใครง่ายๆ หรอก  เขาบอกเช่นนี้
แต่ฉันคิดว่า เขารักใครไม่เป็นมากกว่า 
ในที่สุด 
ฉันจึงตัด (สิน) ใจในเช้าวันที่เขากำลังตกงาน แล้วจะไปสมัครงานที่ใหม่
เขาโทร.มา แรกๆ ฉันดีใจ คิดว่า เขาคงโทร.มาทักทายในยามเช้า
แต่กลายเป็นว่า เป็นคำขู่ให้โอนเงินให้เขาหนึ่งพันบาท
ฉันกลั้นหายใจแล้วพูดเข้าไปในสายว่า
ไม่มี ไม่ให้ ไม่โอน แล้ววางสายเขาทิ้ง
เขายังโทร.มาอีก ฉันก็ปิดเครื่อง
เป็นการสิ้นสุดความสัมพันธ์อย่างเด็ดขาดที่สุด
โดยที่ฉันรู้สึกเจ็บปวด 
เจ็บปวดกับความรักจอมปลอมของชายคนหนึ่ง
ที่เขาใช้ความเป็นเด็กกว่า และความรักมากดขี่ฉันตลอดเวลา
ในที่สุด 
ฉันก็ไม่มีใคร  ณ ช่วงเวลานี้
พี่เป้  เขายังคงเป็นคนดีเสมอ
คุยกับเขาแล้วยังสบายใจ
กับคำพูดบางคำที่เขาเคยพูดให้ฉันได้ยินว่า
รักใคร อย่ารักด้วยกิเลสตัณหา ให้รักด้วยหัวใจ 
จะทำให้รักนั้นอยู่ได้นาน  นาน
รักใคร อย่ารักด้วยความอยาก
อย่ารักด้วยความปรารถนาให้เขาเป็นดังที่ต้องการ
รักเพื่อการเรียนรู้  
รักเท่าที่เขาจะเป็นได้ 
และแม้จะไม่ได้เป็นไปดังใจทุกประการ
แต่รักนั้น ก็ยังคงอยู่ในใจ
พี่เป้ ไม่ได้จากไปไหน 
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เพียงแต่  เขาไม่ได้รักฉัน 
ด้วยเหตุผลเดียวก็คือ เขารักผู้หญิงไม่ได้
ความรักของเขาไม่มีให้กับผู้หญิง
แต่เขาก็ยังเป็นคนดีในตัวเอง 
เป็นคนจิตใจสะอาดบริสุทธิ์ 
แม้ทุกวันนี้ 
จะไม่มีพี่เป้อยู่ในใจเลย
เว้นแต่กรณีได้พบกัน ความรู้สึกดีๆ ก็ยังคงอยู่เสมอ
แต่  ความดีงามของพี่เป้ ยังอยู่ในใจ
คำแนะนำของพี่เป้  ยังมั่นคงอยู่ในใจ
รักใคร อย่ารักด้วยกิเลสตัณหา  ให้รักด้วยหัวใจ
จะทำให้รักนั้นอยู่ได้นาน นาน
ความรัก มีเหตุผลในตัวเอง เหตุผลของความรักนั้น ก็คือ ความรัก