เหงา 1

เด็กอยากศิลป์

ชีวิตมีการเคลื่อนที่อยู่ตลอดเวลา แต่ไฉนจะรู้บ้างว่า "การอยู่เฉยก็เป็นการใช้ชีวิตอย่างหนึ่ง" และด้วยการอยู่เฉยๆไม่รู้จะทำอะไร เจอใคร คิดอะไร ก็ทำให้ความเหงาเข้ามาย่างกรายที่หัวใจฉันอีกครั้ง
      ปิ๊บ สมองซีกซ้ายสั่งให้ฉันทำความเข้าใจกับสิ่งรอบตัวคำนวนความเป็นไปได้ที่เหตุการณ์ใดจะเกิดขึ้นได้บ้าง ..ตุ๊ดๆ... สมองซีกขวา ส่งสัญญาณเตื่อนว่านี่ช่วยสนใจเราหน่อยเถอะนะ เราเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เธอมีจินตนาการ และสร้างสรรค์ผลงานอันไม่รู้จบ 
     มันคงเป็นกระแสไฟฟ้าที่กำลังเดินอยู่ในเซลล์สมองอันเล็กน้อยของฉัน ปลุกให้ฉันตื่นมาพบตัวเองอยู่ในห้องอันแสนรัก สีชมพูดูแล้ววุ่นวายหัวจิตยังไงชอบกล เฮ้อ ฉันถอนหายใจ ทันใดสมองกระตุ้นว่า นี่ขอโดปกาแฟอย่างด่วน เพื่อปลุกพวกเราด้วย เออ คลานลงมามาเสียบปลั๊กกาต้มน้ำ 
     ระหว่างรอ เงียบหว่ะ ไม่เงียบได้ไงเล่าก็แกอยู่คนเดียวนี่หว่า สมองกระตุ้นเลยนึกขึ้นได้ อ่อ เออเนาะ โง่อีกแกเนี่ย ว่าแล้วมันก็เหมือนเพื่อนแกเลย ตื่นป๊บ เจอปั๊บเลย ไอ้ความเงียบเนี่ย พอเงียบแล้วไง ก็เหงานะซี เออพอและพวกแกนี่ ชอบวุ่นวายกับฉันซะเหลือเกิน เดินมองตัวเองในกระจก แปรงฟันบ้วนปาก  เฮ้อ ถอนหายใจอีกครั้ง หาไรทำดีว้ะ สมองซีกซ้าเช็ค ตารางอย่างขมีขมัน โอ้ วันนี้ ว่าง เว้น สบายตู ตาสมองซีกซ้ายทำงาย เปิดเพลงหน่อยโว้ย มันตะโกนสั่งใหญ่ จ้า เขียนไรหน่อยสิ อากาศยามเช้ากะลังดีอยู่....