แทนคุณแทนไท

25 พฤษภาคม 2549 18:22 น. - comment id 90892

รวี นิชา

แต่ละคำที่คุณกล่าว เหมือนผมเพิ่งได้ยินเมื่อคืนนี้

หรือผมฝันไป........

เขียนได้สวยทีเดียว

ปล. ปกติไม่ใคร่แหย่ใคร แค่ยั่วหน่อยๆ อิอิ

คนผ่านมา

25 พฤษภาคม 2549 19:27 น. - comment id 90893

.....รักได้..แค่เพียงในฝัน

26 พฤษภาคม 2549 22:21 น. - comment id 90919

มาเก็บกวาดน้ำตาล....

C.I.

28 พฤษภาคม 2549 23:13 น. - comment id 90948

เหมือนในเรื่องเวลาในขวดแก้วเลย
ตรงที่ว่า  ตะแบกบานเธอเคยบอกอ่ะ

เพียงพลิ้ว

29 พฤษภาคม 2549 08:35 น. - comment id 90949

ตะแบกบาน
เธอเคยบอก...
จะเก็บให้.. สักวัน
ฉันรอคอย.. ชั่วชีวิต
แต่วันนั้น.. ไม่เคยมาถึง..

อ่านแล้วคิดถึงป้อม สงสารป้อม
หวานจังนะคะ

..

31 พฤษภาคม 2549 19:00 น. - comment id 91000

Knew  the  signs  wasn\'t  right
I  was  stupid  for  a  while
Swept  away  by  you
and  now  I  feel  like  a  fool

So  confused,  my  heart\'s  bruised
Was  I  ever  loved  by  you
Out  of  reach,  so  far
I  never  had  you  heart
Out  of  reach,  couldn\'t  see
We  were  never  meant  to  be

Catch  myself  from  despair
I  could  drown  if  I  stay  here
Keeping  busy  every  day
I  know  I  will  be  OK  but  I  was

So  much  hurt,  so  much  pain
Take  a  while  to  regain  what  is  lost  inside 
And  I  hope  that  in  time,
you\'ll  be  out  of  my  mind
And  I\'ll  be  over  you
But  now  I\'m

Out  of  reach,  so far
You  never  had  your  heart
In  my  reach,  I  can  see
There\'s  a  life  out  there  for  me