ปาฎิหาริย์ หัวใจดวงนี้มีเพียงเธอ

ยัยแว่นน้ำเงิน

มินตราหญิงสาวช่างฝัน  มีอาชีพเป็นนักเขียน และด้วยฐานะทางการเงินของครอบครัวที่ร่ำรวย  และด้วยด้วยรูปหน้าและรูปกายที่มีความงดงาม ทำให้เธอเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆในแวดวงชั้นสูง  
	ผมของเธอสีดำขลับ  ยาวถึงกลางหลัง  ด้วยนิสัยที่รักสวยรักงาม  ใบหน้าและทุกอย่างที่เป็นเธอจึงได้รับการดูแลและใส่ใจเป็นอย่างดี 
	หญิงสาวที่มีความเพียบพร้อมย่อมต้องมีชายหนุ่มที่เพียบพร้อมเช่นกันอยู่เคียงข้าง แต่มินตราก็ยังไม่ยอมรับเขาเป็นแฟน  ยังคงเว้นช่องว่างเป็นแค่ผู้ชายที่ใกล้ชิดที่สุด    เธอรู้จักกับเขามา  3  ปี  เขาทั้งเอาใจใส่ดูแลเธออยู่เสมอ  หากใครไม่รู้คงนึกว่าเขาเป็นแฟนกับเธอ  
	
คำว่าเพื่อนยังคงเป็นปัญหาที่ชายหนุ่มพยายามแก้ไขและเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ  ชายหนุ่มที่มีฐานะเป็นคนที่ใกล้ชิดที่สุดของมินตรา ชื่อพาวิน  ในใจของเขาต้องการมินตราเป็นมากกว่าเพื่อน  เขาต้องการครอบครองเธออยู่เสมอ  แต่เธอก็เว้นระยะห่างกับเขา  แต่ความพยายามก็ไม่มีทางสิ้นสุด เพราะเขาตัดสินใจจะเป็นเจ้าของเธอไม่ต้องการให้ใครมองเธอนอกจากเขาคนเดียว  วันนั้นต้องมาถึงอย่างแน่นอน
****************************************************************************
ตอนที่  1
เป็นเวลาเช้าที่สดใสของมินตรา  เธอตื่นขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่างได้ยินเสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว ในทุกๆเช้า  เธอจะอารมณ์ดีอยู่เสมอ  แต่วันนี้เธออารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะว่าวันนี้เธอนัดกับเพื่อนชายว่าจะไปทานอาหารนอกบ้านตอนสายๆที่ต่างจังหวัดและเขาจะมีข่าวดีจะบอกเธอ  นี่เป็นข่าวดีเพราะเธอเริ่มเบื่อกับการนั่งหน้าคอมพิวเตอร์นานๆหลังจากใช้เวลาแต่งนิยายหลายวันเพื่อส่งสำนักพิมพ์  นิยายของมินตราเป็นที่นิยมชมชอบของทุกวัย  เพราะเธอมีพรสวรรค์และรักในงานเขียน พ่อแม่ของเธอก็ไม่ทัดทานเธอเพราะท่านทั้งสองรักและตามใจเธอเสมอ
เธอลุกลงจากเตียงบิดขี้เกียจเล็กน้อย แล้วไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอคอยช่วงเวลาที่แสนวิเศษ วันนี้เธอเลือกใส่ชุดแส็คสีขาว  มีลูกไม้น่ารักๆอยู่ตรงชายกระโปรงที่สูงเนื้อเข่าเล็กน้อย  เธอแต่งหน้าบางๆและทาริมฝีปากที่ได้รูปด้วยสีชมพูอ่อน  ทำให้ดูเด่นยิ่งขึ้น  หลังจากแต่งตัวเสร็จเธอก็ลงไปทานอาหารเช้ากับคุณพ่อคุณแม่ของเธอ  เธอลงไปที่ตะอาหาร  วันนี้อาหารบนโต๊ะหน้าทานมากกลิ่นลอยไปเข้าจมูกเธอ  ทำให้เธอวิ่งไปที่โต๊ะอาหาร  เพราะป้านี  แม่บ้านของเธอวันนี้จะทำของที่เธอชอบให้ทาน  
สวัสดีตอนเช้าคะ คุณพ่อกับคุณแม่  มินตราทักทายบุพการีทั้งสองของเธอ  สวัสดีจะลูก  แม่และพ่อทักทายตอบกลับเธอด้วยความรักใคร่  วันนี้แต่งตัวน่ารักจังเลยลูกรักของแม่  มีอะไรพิเศษหรือเปล่าจ๊ะ  อ๋อคะ คือว่าวันนี้คุณวินจะพามินไปต่างจังหวัดคะ  และก็มีเรื่องสำคัญจะบอกมินด้วยคะ ข่าวดีหรือจ๊ะ  มีไรไหม บอกพ่อด้วยนะ  พ่ออยากรู้    คะพ่อเธอตอบรับ  หิวแล้วคะพ่อ  เอ้า....หนูพริกตักข่าวให้คุณหนูสิ คะคุณท่าน  ขอบใจจะหนูพริก พ่อคะวันหลังไม่ต้องเรียกมินว่าคุณหนูนะคะ  ให้คนในบ้านเรียกหนูว่า  คุณมินเฉยๆก็ได้คะ  พ่อ  อืม  นะนะ นะคะ  
เอ้า...  ได้  หนูพริกสาวใช้ยิ้มให้กับนิสัยความเป็นกันเองของคุณหนูของบ้านและด้วยความน่ารัก  สวยจิตใจงดงามของเธอทำให้เป็นที่รักใคร่ของสาวใช้และแม่บ้านทุกคน
	พ่อแม่คะ  มินอิ่มแล้วคะ ขออนุญาตนะคะ  จะไปเดินเล่นให้อาหารย่อยหน่อยนะคะ  หนูพริกถ้าคุณวินมาแล้วช่วยไปตามมินที่สวนกล้วยไม้หลังบ้านนะ  แล้วก็สายๆช่วยเอาอาหารว่างไปให้ที่สวนด้วยนะจ๊ะไม่ต้องยกมาที่ห้องรับแขกนะจ๊ะ  คะคุณมิน   สาวใช้ตอบรับ
	แล้วเธอก็เดินไปที่สวนกล้วยไม้  บรรยากาศรอบกายที่ร่มรื่น  กลิ่นอายแดดอ่อนๆ  กับกลิ่นชื้นของหญ้าที่ต้องน้ำค้างมันทำให้จิตดูอบอุ่นและสดชื่นมากขึ้น  เธอสูดเอาอากาศบริเวณรอบกายเธอ 
	ผ่านไปช่วงเวลาหนึ่ง  ชายหนุ่มที่นัดเธอไว้ก็มาถึง  แหม..มาตรงเวลาจังเลยนะคะคุณวิน ไปกันเลยนะคุณมิน  ได้คะ  มินอยากรู้จังว่าคุณวินจะมีข่าวดีอะไรมาบอกมิน  เธอสบตาไปที่ชายหนุ่ม พร้อมส่งรอยยิ้มสดใสที่แบบเฉพาะส่วนตัวที่มีความน่ารักสดใสอยู่เสมอ  
	มินตรากับพาวินนั่งอยู่บนรถหลังจากลาพ่อแม่ของมินตราเรียบร้อยแล้ว  คาดเข็มขัดเรียบร้อยแล้วนะครับ 
คะ  ไปได้เลย  มินอยากไปเที่ยวเต็มทนแล้ว  มินนะคะ เขียนนิยายส่งสำนักพิมพ์แทบไม่ได้นอนเลย  โธ่ คุณมิน  ผมรู้ว่าคุณรักในงานเขียน แต่ไม่ต้องหักโหมมากนะครับ  ไม่สวยไม่รู้ด้วยนะ โธ่ คุณวินก็  ล้อมินเล่นอยู่เรื่อย  ตลอดระยะเวลาการเดินทางมีแต่เสียงหัวเราะสลับกับเสียงสนทนาอยู่เสมอ  ความอบอุ่นและความสุขสดใสของมินตราที่มีอยู่เสมอ  
	ถึงแล้วหรอคะ คุณวิน  ครับที่นี่สวยนะครับ อาหารก็อร่อย เอาไว้เราทานอาหารเที่ยงเสร็จแล้วไปเดินชายหาดกันนะครับ  โห คุณวิน อุตส่าห์มาเที่ยวชายหาดเลยนะคะ  ไม่บอกมินก่อนจะได้เตรียมชุดว่ายน้ำมาเล่นด้วย  คุณวินก็รู้ว่ามินชอบว่ายน้ำนี่คะ  ครับ  เขาส่งรอยยิ้มให้เธอ  เอาไว้ถ้าคุณมินจะเล่นน้ำทะเล  เดี๋ยวผมพาคุณไปซื้อชุดว่ายน้ำก็ได้นะครับ  แถวนี้คงมีร้านขายนะครับ  ขอบคุณคะ  เธอแสดงท่าทางแบบเด็กๆให้พาวินเห็น  เขารักและอยากเป็นเจ้าของความเดียงสานี้มาตั้งนาน และตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักเธอ  มินตราสาวสวย น่ารักและไร้เดียงสา เขาเพื่อนที่สนิทกับเธอที่สุด  แต่เธอผู้ซึ่งไม่เคยรู้ใจเขาแม้แต่น้อย  เพราะเขาไม่เคยแสดงออกว่าต้องการเธออย่างที่สุด  แต่วันนี้  เขาจะต้องได้เธอเป็นคู่ครองให้ได้และมีเธอมายืนเคียงข้างเขา  เพื่อหน้าตาทางสังคมของเขาและครอบครัว  
ครอบครัวของเขาและมินตรารู้จักกันในทางธุรกิจ  เพราะครอบครัวของมินตราเป็นเจ้าของธุรกิจและมีหุ้นส่วนกับทุกบริษัทที่มีมูลค่ามากมายมหาศาล  
	อาหารอร่อยจังเลยนะคะ  วันหลังพามินมาอีกนะ  นะคะ ได้ครับ ถ้าคุณมินชอบ  ผมจะพามาบ่อยๆ  แต่ก็ต้องขอคุณพ่อคุณแม่คุณด้วยนะครับ  โห.... คุณวิน  ทำเป็นคนอื่นคนไกลไปคะ ถ้าเป็นคุณวินนะ  พ่อไม่ว่าหรอกคะ  ไว้ใจออกขนาด  เห็นบอกจะยกมินให้คุณฟรีๆเลย  จริงเหรอครับ ..  เอ้า คุณพ่อท่านเมตตาคุณออกนะคะ  คุณเป็นเพื่อนชายที่สนิทกับมินที่สุดนะคะ  ดีใจจัง ที่มินรู้จักคุณ  เราก็รู้จักกันมาเกือบ 3  ปีแล้วนะครับ  คือว่า ผม ผม อะไรคะ  พูดมาเถอะคะ มินไม่ว่าเพื่อนหรอก  ถ้ามีไรที่มินช่วยได้มินช่วยคุณเต็มที่เลยนะคะ  เปล่าหรอกครับ  ผมแค่อยากถามคุณว่า มินคิดกับผมแบบไหนตลอด  3 ปีนี้  เออ ก็เพื่อนที่มินรักสิคะ  มินมีคุณวินอยู่คนเดียวนี่คะ  คุณมิน  ถ้าผมคิดจะบอกกับคุณล่ะครับว่า  ผมคิดกับคุณมากกว่า  คำว่าเพื่อน  ผมรักคุณนะครับ  ผมอยากเป็น เอ่ย   ผมอยากดูแล  และคุณก็เป็นของผมคนเดียวนะครับ  ผมไม่อยากให้ใคร  หรือหนุ่มๆคนไหนมามองคุณ  นอกจากผม  คุณวิน  ก็อย่างที่มินบอกนะคะ ฟังผมก่อนครับ  คุณนั่นแหละคะ  ฟังมิน  มินไม่คิดจะรักใครเกินคำว่าเพื่อนหรอกนะคะ   มินให้เกียรติคุณวินเป็นเพื่อนชายที่มินรักนะคะ  คุณไม่ชอบ ไม่พอใจหรอคะ  แต่คุณมิน  ผมอยากแต่งงานกับคุณ  คุณอยาก...แต่มินไม่อยากนี่คะ  และเธอก็ลุกขึ้นยืน  ตอนนี้ใจเธอสับสน  ว่าควรจะทำอย่างไรกับเพื่อนชายคนนี้ดี  เธอไม่อยากทำให้เขาเสียใจ  เพราะเขาเองก็ไม่ผิดที่มาชอบเธอ  หรืออาจเป็นเพราะเธอสนิทกับเขามากเกินไปก็ได้  มินว่าเรากลับกันเถอะคะ  ยังครับ  เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง  แต่มินว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะคะ  แล้วเธอก็เดินไปที่คอยเพื่อนที่รถ  ปล่อยให้เขาจ่ายค่าอาหาร
	ภายในร้านอาหาร  ตลอดการสนทนา  มันไม่ใช่เรื่องความลับ  เพราะมีชายหนุ่มคนหนึ่งรู้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยตลอด  เขารู้สึกสงสารและสมเพชชายหนุ่มไปพร้อมๆกันกับการสารภาพรักที่ดูเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด  ถ้าเป็นเขา  เขาก็คงไม่ปล่อยสาวน้อยน่ารักคนนี้ไปแน่  แต่นี่มันก็เรื่องของคนอื่น  ไม่ใช่เรื่องของเขาแม้แต่น้อย  แต่เขาคงไม่ลืมใบหน้าที่สวย น่ารัก  และรูปกายที่ชวนดึงดูดเป็นแน่  เธอกับชุดแส็คสีขาว  เหมือนกับนางฟ้า  ไม่มีทางลืมแน่  ลับหลังชายหนุ่มที่ดูดีภูมิฐานออกจากร้านอาหารไป  เขาซึ่งเป็นคนแปลกหน้าแปลกถิ่น  ผู้ซึ่งมาในฐานะนักท่องเที่ยวก็ลุกและออกจากร้านอาหารเช่นกัน  เพื่อมุ่งหน้าไปที่พัก
	คุณมิน  ผมว่าเรายังกลับไม่ได้นะครับ  เราต้องคุยกันก่อน คุณวินคะมินอยากกับบ้าน ให้มินได้คิดอะไรหลายๆอย่างก่อนจะตอบคุณนะคะ  แต่ตอนนี้มินขอให้คุณคิดกับมินแค่เพื่อนกันก่อนนะคะ  งั้นก็ได้ครับ  
	ตลอดการเดินทาง  มันดูช้าและเริ่มมืดค่ำลง  เพราะออกจากที่ร้านอาหารก็เกือบ3  โมงเย็น  ตอนนี้ก็1  ทุ่มแล้ว  บรรยากาศภายในรถก็เงียบสนิท  มีแต่เสียงภายในใจของคนทั้งสองคนที่กำลังครุ่นคิดเรื่องราวของตนอยู่  กับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
	พาวิน  
 	เราต้องให้เธอตอบตกลงให้เธอเพราะตอนนี้ทางบ้านของเรากำลังมีปัญหาเรืองการเงิน เป็นหนี้มากมาย ใกล้ล้มละลายเต็มทน  แต่มันก็เป็นความลับของเขาและครอบครัว ที่พยายามปิดมาตลอด  ถ้าได้เธอ  เราก็จะมีผลประโยชน์มากมาย  พ่อกับแม่ของเธอเอาไว้หาทางจัดการทีหลังก็ได้  อีกอย่างเกิดยัยมิน**ไปชอบใครเข้าจริงๆ  เราที่อุตส่าห์ทำให้เธอเชื่อใจได้มา3  ปีก็เสียเปล่า  ถ้าให้ตกลงง่ายๆไม่ได้ก็ต้องใช้วิธีอื่นๆแล้ว   
ผู้หญิงที่เพียบพร้อมแบบนี้  ดวงตาคมคิ้วได้รูป  จมูกที่สวย  ผมที่ดำขลับ  กับวัยใส  และความบริสุทธิ์ทั้งหลายต้องไม้ให้หลุดมือไปหรอก  หน้าอกที่เต่งตึง หน้าสัมผัส ครั้งที่พาเธอไปเล่นน้ำที่ชายหาดเกาะสมุย  ใจของเขาก็เต้น  ไม่เป็นระส่ำ ต้องพยายามข่มใจไว้เพื่อแผนการแนบเนียน  ต้องแต่งงานอย่างถูกต้องเขาคิดและเตือนใจตนเองเสมอ  แม้บางทีมันจะยากก็ตามที อดทนไว้
	มินตรา
	ขอโทษนะคะคุณวิน  แต่ตอนนี้มินยังไม่พร้อมจะรักใครหรอกนะคะ  แม้ว่าคุณจะรักมินมากก็ตามที         มินขอโทษที่ดูเหมือนมินจะเหมือนจะเปิดโอกาสให้คุณคิดไปไกล  คุณไม่ผิดหรอกนะคะ  ซักวันมินอาจรักคุณก็ได้นะคะ  ขอแค่คุณรอเวลา  และเราได้ลองศึกษาใจกันและกันในอีกแบบหนึ่งที่ไม่ใช้คำว่าเพื่อนนะคะ  จะเป็นแฟนก็ได้คะ  เธอคิด  แต่อย่าเพิ่งแต่งงาน  ขอเวลา ขอเวลาสักหน่อยนะ  แต่ถ้ามินแต่งนิยายเรื่องใหม่นี้เสร็จไม่แน่มินอาจจะแต่งงานก็ได้นะคะ  รอก่อนนะคะคุณวิน ไม่นานเกินรอหรอกคะ
	คุณเป็นเพื่อนที่รู้ใจมินเสียทุกอย่า  ดูแลมินเสมอ  ถ้ามินไม่รักคุณตอนี้  ไม่แน่มินอาจรักคุณในอนาคตก็ได้นะคะ
	เสียงของหัวใจที่กำลังสนทนา  พร่ำบอกหัวสมองว่าควรทำอย่างไรของคนสองคนที่นั่งด้วยกันมาตลอด  โดยไม่ได้พูดกันซักคำ  มันดูเป็นบรรยากาศที่น่าอึดอัด  เพราะต่างคนต่างก็ไม่รู้จิตใจของแต่ล่ะฝ่าย 
	ความอึดอัดและการตัดสินใจของทั้งสองก็สิ้นสุดลง  เมื่อพาวินขับรถมาส่งมินตราถึงหน้าบ้าน  ขอบคุณนะคะคุณวิน  คุณเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับมินเสมอ  เรื่องที่เราคุยกันวันนี้มินจะเก็บไปคิดนะคะ  รอคำตอบหน่อยนะคะ   แต่มินอยากบอกคุณว่าตอนนี้มินยังไม่พร้อมจะแต่งงานนะคะ  ครับ   ชายหนุ่มตอบรับแค่นั้น  แต่จิตใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ  แล้วเขาก็ขับรถออกไป  มินตรายังคงมองรถยนต์ที่ค่อยๆลับสายตาไป 
	กลับมาแล้วหรอลูก  คะพ่อ  นายพาวิน  ลูกไปเที่ยวไหนเอ่ย  เขามีข่าวดีจะบอกลูกหรอ  เอหรือว่าหุ้นเขาขึ้นนะ  บอกพ่อซิลูก  พ่อของมินตราถามด้วยความห่วงใย  คะพ่อ   ไปทะเลคะ  ส่วนข่าวดี  ก็ข่าวดีมากคะ  เขาสารภาพรักหนูคะพ่อ  อ่อ.. ก็ข่าวดีมากสิลูก คะ  แล้วลูกตอบเขาว่าไงล่ะ  มินตอบเขาไปว่า  ขอมินกลับมาคิดดูก่อน  
จะลูก  ดีแล้ว  คิดให้มากจะได้ไม่เสียใจทีหลัง  ขอบคุณคะพ่อ  เรื่องความรักพ่อไม่ห้ามลูกหรอกนะ  ลูกชอบใครพ่อก็ชอบด้วย  ขออย่าให้คนคนนั้นทำให้ลูกพ่อเสียใจแล้วกัน  คะพ่อมินรักพ่อนะคะ  จะพ่อแม่รักลูกมากนะ  มินทราบคะ  มินไปอาบน้ำนะคะพ่อ  ฝากหอมแก้มแม่ด้วยนะคะ  รักพ่อจัง  ไปนะคะ
	
	แต่งนิยายต่อดีกว่า  เรื่องความรักของคน 2  คน  มันเป็นอย่างไรนะ อืม  อย่างนี้แหละ  ใกล้จบแล้วนิยายของเรา  ผ่านไปเกือบ  เที่ยงคืน  ง่วงจัง  นอนดีกว่า  
	เฮ่อ  ..แล้วมินตราก็หลับไป  ในห้วงความฝัน  ความมืดมิด  เธอหายใจไม่ออก   มีแต่ความสับสน  เปล่าเปลี่ยว  มินตราตื่นสิ ตื่น  ไม่ฉันอยากรู้ว่าจะมีอะไรอยู่ข้างหน้า  ในใจกำลังเถียงกัน  สักพักนึงนะ  เธอเดินไปในความมืดมิด  เท้าเธอเหยียบบน  ยอดหญ้า  ที่นุ่มและเริ่มได้กลิ่นอายของดอกไม้  มันเป็นความรู้สึกที่ต่างกันในตอนแรก  เธอเริ่มหลงใหลไปกับมัน  ไม่ทันระวังตัว  มีงูตัวใหญ่เลื้อยเข้ามาอย่างรวดเร็วมันอ้าปากกว้าง  จากทางด้านหลัง  เธอรู้สึกตัว  จึงหันหลังกลับไป  งู  กรี๊ด...  เธอร้องลั่น  งูยักษ์เมื่อมันได้ยินเสียงของเธอ  มันก็จ้องไปที่เธอ 
เธอเริ่มใจเต้นไม่เป็นจังหวะ  แต่มันก็รู้สึกสับสน  ว่าจะกลัวงูตัวนี้ดีหรือไม่  มันเลื้อยเข้ามาใกล้ๆ  ขาเธอไม่มีแม้แต่แรงจะวิ่งหนี  มันเลื้อยเข้าอีก  แล้วก็เริ่มรัดเธอ  มันรัดมากยิ่งขึ้นจนเธอหายใจไม่ออก  ไม่มีแม้แต่แรงจะกรี๊ด		แล้วเธอก็สะดุ้งตื่นขึ้น  ด้วยความเหนื่อย  เธอหอบและคิดถึงเรื่องฝันที่เกิดขึ้น  ฝัน  ขอให้เป็นฝันดีเถอะ  แล้วเธอก็หวนคิดถึงเพื่อนชายของเธอ พาวิน  พรุ่งนี้เธออาจจะมีคำตอบให้เขา  แล้วเธอก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง  
	เช้าที่สดใสของมินตรา  เธอทำกิจวัตรตามปกติของเธอ  วันนี้เธอใส่เสื้อสีชมพู  คอเสื้อคว้านลึก  โชว์เนิน
อกเล็กน้อย  และใส่กระโปรงสีขาว  ยาวถึงเข่า  แล้วเธอก็ลงไปทานอาหารเช้ากับพ่อแม่ของเธอ  
	แม่คะ พ่อคะ  สวัสดีตอนเช้าคะ  สวัสดีจะลูก มาให้แม่หอมแก้มหน่อยสิจ๊ะ ลูกแม่นะ  นับวันจะยิ่งสวยและก็น่ารักขึ้นทุกวันแล้วนะจ๊ะ  ไม่ใช่สวยอย่างเดียวนะแม่  ฉลาดเหมือนพ่อด้วย  พ่อแม่ก็ชมหนูแต่เช้า  หนูจะลอยแล้วนะคะ  แม่คะ  เมื่อคืนหนูฝันคะ  แต่ไม่รู้ว่าฝันดีหรือร้ายนะคะ  บอกพ่อแม่สิลูก ไม่แน่ลูกอาจมีข่าวดีก็ได้  อย่างเช่นนิยายเรื่องใหม่ของลูกขายหมดไงจ๊ะ  พ่อก็  เล่ามาสิจ๊ะ  แม่รอฟังอยู่  ก็เมื่อคืนนี้  หนูฝันว่า  หนูเข้าไปที่มืดๆ  หลงใหลอยู่กับมัน  และอยู่ดีๆก็มีงูตัวใหญ่ เข้ามาทางด้านหลัง  ตอนแรกมันทำท่าจะกินหนู  แต่พอหนูกรี๊ด มันเลยหุบปากของมันแล้วก็จ้องหน้าหนู  มันเลื้อยเข้ามา แล้วก็เข้ามารัดหนู  หนูหายใจไม่ออกแล้วก็สะดุ้งตื่นขึ้น  
เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้คะพ่อแม่  หรอจ๊ะลูก แม่ว่าแม่จะมีข่าวดีซะแล้ว  เขาทายว่าลูกจะเจอเนื้อคู่นะจ๊ะ หรอคะ  เอ หรือจะเป็นนายพาวินนะลูก หนูก็ไม่แน่ใจคะพ่อ  หนูรู้สึกกับเขาแค่เพื่อนคะพ่อ  ไม่ต้องรีบร้อนจะลูก  ความรู้สึกมันเปลี่ยนกันได้  เรื่องความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกคุณนี่  ลูกจะชอบใครก็อยู่ที่ลูกนะจ๊ะ  แม่รับได้จะ  ไม่ว่าเขาจะจน  จะรวย  ขอแค่เขารักลูกของแม่จริงก็พอ  รักแม่ที่สุดเลยคะ พ่อน้อยใจแล้วนะ รักพ่อด้วยคะ  แล้วพ่อแม่ลูกก็หัวเราะให้กันบนโต๊ะอาหาร   วันนี้พ่อไปทำงานไหมคะ  ไปจะ  วันนี้พ่อมีประชุมที่บริษัทเจอกันเย็นนี้นะลูก คะพ่อ เดินทางดีๆนะคะ  ขอบใจลูก  มาให้พ่อหอมหน่อยสิ  พ่อลูกคู่นี้  หอมกันไม่เกรงใจแม่เลย  ไปแล้วนะคุณ  เย็นนี้เดี๋ยวเราไปทานข้าวกันแม่  ไม่ชวนหนูเลย  ไม่เป็นไรคะ นานๆทีพ่อกับแม่จะออกไปสวีทกันที  เผลอๆหนูอาจจะมีน้องก็ได้  อิอิ  ลูกนี่  ไปเถอะพ่อ  เดี๋ยวสายนะคะ  
	ลูกจ๋า  เดี๋ยวแม่จะออกไปห้าง  ไปกับแม่ไหม  ไม่ไปหรอกคะ  มินอยากอยู่บ้าน  แม่ให้ลุงน้อยขับรถไปนะคะ  เดี๋ยวหนูไปเรียกลุงน้อยให้  แม่อย่าไปช๊อปจนลืมนัดพ่อเย็นนี้นะคะ  บายคะ  
	แล้วรถคันงามก็ขับออกไป  เหลือเธอกับคนรับใช้ภายในบ้าน  ไม่นานนักที่แม่เธอออกไป  พาวินก็ขับรถเข้ามา  อ้าว  คุณวินวันนี้ไม่ไปทำงานเหรอคะ  ผมคิดถึงคุณมินเลยแวะมาหา  แล้วกะว่าจะชวนออกไปข้างนอก  เลยไปทานอาหารตอนเย้นด้วยนะครับ  ดีไหม  อืม  ก็ดีคะ  มินอยากเปลี่ยนบรรยากาศเขียนนิยายด้วย  งั้นเดี๋ยวขอไปเอาโน้ตบุ๊คแป๊ปเดียวนะคะ  ครับ  ผมรอที่สวนกล้วยไม้นะครับ  คะ แป๊ปเดียวคะ  
	แล้วรถคันงามคันที่สองก็ออกจากบ้านหลังใหญ่ไป เหลือ แต่คนรับใช้ภายในบ้าน  คุณวินจะพามินไปไหนเหรอคะ  ไปทะเลครับ  มินชอบนี่ครับ  แต่เราเพิ่งไปนะคะ  เราจะไปสมุยกันครับ  โห คุณวิน  ไปตั้งไกลไม่บอกมินก่อน  มินยังไม่ได้บอกที่บ้านเลยคะ  เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามา  ไม่เป็นไรครับ  เดี๋ยวเราไปซื้อกันข้างหน้าก่อนได้  เที่ยวให้สนุกก็พอ  นิยายเรื่องใหม่ของคุณมินจะได้เสร็จเร็วๆด้วยไงครับ  เดี๋ยวเราจะไปสนามบินกัน  ผมจองตั๋วไว้แล้ว  นี่ก็ได้เวลาแล้วครับ  คะ  เธอไม่อาจขัดหรือปฎิเสธพาวินได้  เพราะกลัวพาวินจะเสียน้ำใจ  ก็เรื่องเมือวานเธอคิดว่าเขาคงเสียใจมาก ที่เธอเหมือนกับกึ่งปฎิเสธเขา  ทั้งที่เขาก็เพียบพรอ้มทุกอย่าง  ไม่ว่า  ฐานะ  ตระกูล  หน้าตา และนิสัย  แล้วที่เขามาติดแหง็กอยู่กับเธอ  เขาน่าจะมีสาวๆมาชอบเขาเยอะแยะ  แต่เขาก็อุตส่าห์เอาเวลามาดูแลเธอ
	และแล้ว  เธอกับเขาก็มุ่งหน้ามาถึงสมุย  เกาะที่งดงามไปด้วยทัศนียภาพ  มันทำให้เธอลืมเรื่องราวต่าง  ชีวิตของเธอมีแต่ความสะดวกสบาย  เธอไม่เคยออกไปไหน  หรือค้างคืนไกลๆนอกจากจะมีพ่อแม่อยู่ด้วย  แต่วันนี้เธอมากับ พาวินสองต่อสอง
 มันอาจไม่มีอะไรก็ได้แต่หากเธอได้รู้ใจของนายพาวิน เพื่อนที่เธอรัก  เธออาจจะกลับเสียเลยก็ได้  เรื่องมันอาจไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้
เราไปหาที่พักกันก่อนนะครับ  คะ  เธอตอบนับเขา หาที่พักก่อนแล้วเราค่อยไปซื้อเสื้อผ้าในเมืองกัน     เธอยิ้มให้เขา  ทะเลที่นี่สวยจังเลยนะคะ   มินชอบมากคะ ขอบคุณนะคะ   เธอขอบคุณพาวินที่อุตส่าห์พาเธอมาเที่ยวทั้งๆที่เขาก็มีงานล้นมืออยู่แล้ว   
 เธอเดินไปยังชายหาด  หลับตาลง  และเดินไปเรื่อยๆความงดงามของเธอ  ลมที่พัดผมจนปลิวกับภาพทะเล  มันช่างเข้ากันเหมือนนางเงือกที่ได้รับขา มาเดินอยู่อย่างนั้น  ..เราเดินมาไกลแล้วนี่  คุณวินไม่รู้จองที่พักเสร็จยังนะ  อืม  ถ้าเสร็จเดี๋ยวคงโทรหาเราเองแหละ  เธอเดินไปเรื่อยๆไปสะดุดขาใครคนหนึ่งเข้า  อุ๊ย  เธอร้อง  ขอโทษคะ  อ่าวคุณ  ..ชายหนุ่มคนหนึ่งร้องขึ้น   เรารู้จักกันเหรอครับ  อ๋อ เปล่าครับ  ผมแค่คุ้นหน้าคุณ  หรอคะ มาคนเดียวหรอครับ  ใกล้ค่ำแล้ว  ดึกๆอันตรายนะครับ  อ๋อ เปล่าคะ  จริงๆมินมากับเพื่อน เขาไปจองห้องพักอยู่คะ หรอครับ  แล้วคุณล่ะครับ  เอ่อ ผมก็มาเที่ยวที่นี่แหละครับ  มาพักผ่อนครับ เพิ่งมาวันนี้  แต่พอดีผมจองห้องไว้ครับ  ไม่แน่เราอาจมาเที่ยวบินเที่ยวเดียวกันก็ได้นะครับ  คะ  อาจจะนะคะ  ครับ  
แล้วคุณชื่ออะไรครับ  เผื่อมีอะไรให้ผมช่วยเหลือได้  อ๋อ  คะ ฉันชื่อ มินตราคะ  แล้วคุณ  ผม เหรอ  อ่อ ผมชื่อบิลลีครับ  คุณเป็นชาวต่างชาติเหรอคะ แล้วทำไม  อ๋อ ครับ ผมเป็นลูกครึ่งครับ  แม่ผมเป็นคนไทย  พวกท่านตอนนี้อยู่ที่อเมริกาครับ  เหรอคะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ
ชายหนุ่มชื่อบิลลี สูงประมาณ185  ซม.ผมสีน้ำตาล  ดวงตาสีฟ้า  มีสีเขียวจางๆตรงคาง ที่ผ่านการโกลนมาเรียบร้อย  จมูกโด่งได้รูป  ใส่เสื้อสบายๆ กับกางเกงขาสั้น  เหมือนกับ ๆ มินตราคิดในใจ  
คุณเหมือน   ครับ  อ๋อเปล่าคะ
(เหมือนกับพระเอกในนิยายของเธอ)
( มินตรา  ใช่เธอจริงๆด้วย  สวย ๆ  สวย มาก  เหมือนนางฟ้า  ใช่นางฟ้า คนเดียวกัน  เป็นพรมลิขิตแน่ๆ เขาคิด) 
ติ๊ดๆ ๆ อ๋อเสียงโทรศัพท์มินเองคะ คุณวินเหรอคะ  
เจ้านี่  มาด้วยเหรอ บิลลี่คิดในใจ
คือว่าผมตามหาคุณอยู่ คุณอยู่ไหนครับ  มินอยู่ตรงชายหาดคะ ไม่ต้องมานะคะ  เดี๋ยวมินเดินไปคะคุณเองคะ ครับ ผมคอยที่ล๊อปปี้ที่รีสอตร์นะครับ  คะ 
คุณบิลลี่คะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ  ครับ  เช่นกันครับ  แล้วเจอกันนะคะ  ครับ  เจอกันแน่ครับ  คุณมินตรา 
แล้วเธอก็เดินหันหลังกลับไปรีสอรต์ที่พาวินคอยอยู่  เหลือเพียงชายหนุ่มที่มองตามหลังเธอ เหมือนกับรู้สึกเป็นห่วงเธออยู่ลึกๆ  ทำไมนะ เขาถามตัวเองในใจ
คุณวินคะ  เธอเดินเข้าไปหาเพื่อนชายของเธอ  พร้อมกับส่งเสียงเรียก   ขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง  ครับ  คราวหลังไปไหนบอกผมก่อนนะครับ นี่ครับกุญแจห้อง  ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวสักพักมินโทรหาคุณพ่อนะคะ  ครับ 
ว้าว ห้องเห็นทะเลด้วย  เป็นห้องที่ดีที่สุดครับคุณมิน  โซนนี้มีอยู่สามห้อง  เหรอคะ  ดีใจจัง  พักให้หายเหนื่อยแล้วเราไปทานข้าวแล้วเลือกซื้อของกันนะครับ คะ  
ว้าว  มีแต่เสื้อผ้าสวยๆทั้งนั้นเลย  มินชอบหมดเลยนะคะเนี่ย  งั้นผมเหมาหมดเลยนะครับ  โห ไม่ต้องหรอกคะ  เรามาแค่ไม่กี่วัน  เอาแค่พอใช้ก็พอนะคะ  ได้ครับ  คุณทั้งสองเป็นแฟนกันเหรอคะ  น่ารักเชียว  สำหรับคู่รักเราลดให้  20เปอร์เซนนะคะ  โห เอ่อ ไม่   อ่อ ใช่ครับ  ขอบคุณครับ  เลยอออกจากร้านไปซักครู่  คุณวินคะ  เขาเข้าใจผิดนะคะ  ไม่ดีเหรอครับ  จะได้ลดราคาด้วย  เราจะได้มีเงินไปซื้อของอื่นๆอีกไงครับ   งั้นก็ได้คะ แต่คราวกหลังมินไม่ตามใจคุณแล้วนะคะ  โอ๋ๆ อย่าน้อยใจนะครับ  เราไปทานข้าวกันนะครับ คะ  
อาหารทะเลน่าทานจัง  อัม // อร่อยด้วยนะคะ  คุณวินทานสิคะ  ครับ  อร่อยก็ทานเยอะๆนะครับ  อยู่แล้วคะ   
ขอบคุณนะคะ  งั้นมินขอตัวกลับเข้าห้องก่อนนะคะ  เชิญครับ  
(คืนนี้แหละ  ต้องไม่พลาด  มินตรา  คุณไม่สงสัยบ้างเหรอ  ว่าทำไมผมถึงไม่ไปทำงานก็ ธุรกิจของผมน่ะสิ  มันจะล้มจนไม่มีอะไรให้ทำอยู่แล้ว  งานของผมคือคุณไงล่ะ พ่อครับรอก่อนนครับ  ผมขอโทษที่ใช้วิธีนี้นะครับ  มันอาจเสี่ยง  แต่ผมก็ต้องทำ  ถ้าเกิดเธอท้อง พ่อก็จะได้หลาน  ผมก็จะได้แต่งงานไงครับ  สมบัติของเธออีก ผมแทบรอไม่ไหวแล้วครับพ่อ  แผนการของผมใกล้แล้วครับ  จะสำเร็จแล้วครับ   )  
(คืนนี้อากาศดีจัง  สักพักค่อยโทรบอกพ่อล่ะกัน ปล่อยให้สวีทกันก่อน  เดี๋ยวเราก็จะมีน้องแน่ๆเลย อิอิ  ใกล้แล้วๆ  นิยายของเรา  อืม อาบน้ำก่อนล่ะกัน ค่อยแต่งต่อ)
ซ่าๆๆชื่นใจจัง   ก๊อกๆๆ ใครคะ  เธอขานรับ  มีไรคะคุณวิน  ขอเวลามินครู่เดียวนะคะ  แล้วเธอก็รีบแต่งตัว  เธอเลือกใส่ชุแส๊คสีครีม  ผ้าเนื้อนิ่ม  เบาสบาย ให้เข้ากับบรรยากาศ  มาแล้วคะคุณวิน  เมื่อเธอเปิดประตูเขาเห็นเธอในชุดแส็คสีครีม มันก็ทำให้เขาเกิดความรู้สึกใจเต้นแรง  ห้ามใจไม่อยู่  มีไรเหรอคะ มินยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย  ครับ  เอ่อ (เขาคิดในใจว่า  ไม่รอแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว  เธอช่างยั่วเขาเหลือเกิน  หน้าที่ไม่ได้รับการแต่ง  ผมที่โดนน้ำมาหมาดๆ  เขาอยากจะช่วยเช็ดเหลือเกิน ) แล้วเขาก็ผลักประตูเข้าไป  คุณวินทำอะไรคะ  เธอร้องทักเขาเมื่อเขาผลักประตูเข้ามาเต็มตัว  ทำให้เธอเซล้มตึงไปกับพื้น  คุณวิน  เขาค่อยๆเดินเข้ามาในห้อง เธอเห็นใบหน้าของเขา  ใบหน้าที่เคยไว้ใจ แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกกลัว  กลัวเขา  ตัวของเธอเริ่มสั้นระริก  เธอเห็นเขายิ่มที่มุมปาก  ท่าทางของเขาที่เธอไม่เคนเห็น  มิน  ไม่เจ็บหรอกครับ  แล้วอย่าร้องนะ  เพราะที่นี่มันเปลี่ยว  ไม่มีใครได้ยินเสียงคุณหรอกครับ  คุณจะขัดขืนก็ได้  เพราะผมชอบ  คุณวิน  คุณเป็นไรไปคะ เขาเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ ช่วยด้วยคะ  เธอร้องๆขึ้น พร้อมกับน้ำตาไหล  เธอพยายามลุกขึ้น แต่ไม่ทันเสียแล้ว เพราะเขาคร่อมเธอประตูห้องตอนนี้ก็ปิด  แต่ไม่สนิทนัก เพราะเขาไม่ได้ใส่ใจจะปิดมัน  ห่วงแต่เหยื่อที่อยู่ตรงหน้าจะหนีไป  เขาใช้มือฉีกเสื้อที่เบาออก ทำให้เห็นเนินออกที่อวบอิ่ม  เธอร้อง เรียกชื่อเขา  วิน  อย่านะคะ  มินเป็นเพือนคุณนะคะ  ครับ  ผมจะเป็นเจ้าของคุณคนเดียว  ขอผมนะ อย่าขัดขืนเลย  ไม่นะคะ  ไม่ๆ เธอร้องลั่น  ไม่........... เขาใช้ใบหน้าซุกไว้ไปที่รอบกายของเธอ ไม่  และเขากำลังจะปลดกางเกง  ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งเข้ามาช่วยเธอ  พาวินไม่ทันตั้งตัว  เสียหลักถูกคนแปลกหน้าชกอย่างแรง  เธอพยายามลุกขึ้น  แล้ววิ่งออกจากห้องไป  เธอวิ่งไปเรื่อยๆ  หน้าเธอมีแต่รอยคราบน้ำตา  หัวใจที่เจ็บปวด  กับการเสียใจที่เพื่อนคนเดียวทำกับเธอได้ถึงเพียงนี้   เสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง เธอพยายามปิดบังกายของเธอ  อากาศที่หนาวเหน็บ  เธอเริ่มเหนื่อย และใจหาย  กับความมืดที่อยู่รอบกายของเธอ  ฮือ ๆเธอสะอื้น  คุณ  หยุดก่อน เธอไม่ได้หันหลังกลับไปมอง  แล้วพยายามวิ่งอีกเพราะนึกว่าเป็นเพื่อนที่ทำให้เธอเสียใจ  คุณมินตรา ผมเอง บิลลี่ไงครับ  หยุดก่อน  เมื่อมินตรารู้ว่าเป็นใครแต่เธอก็หยุดวิ่งไม่ได้เพราะความอับอาย  ในสภาพที่เป็นอยู่  คุณ  เขาวิ่งไปดักหน้าเธอ  แล้วก็สวมกอดเธอ ตอนแรกเธอพยายามขัดขืน  แต่ด้วยความเหนื่อยอ่อน  ทำให้เธออ่อนแรงจะขัดขืน แล้วก็ฟุปไปที่อกของเขา แล้วก็ผล็อยหลับไป
เขาพาเธอไปพักที่โรงแรมแห่งใหม่แล้วก็ไปเก็บของที่รีสอตร์ที่เก่า  เขาพักอยู่บ้านหลังที่สามในรีสอตร์แห่งนั้น  ในตอนเช้าที่นั้นจะสวยที่สุด  แต่ในตอนมืดที่นั่นจะน่ากลัวเพราะมักออกเปลี่ยว  เขาต้องการความงบเลยไปพักที่นั่น  บังเอิญไปเจอกับเรื่องบังเอิญกับเหตุการณ์ที่เป็นฝันร้ายของผู้หญิงคนหนึ่งเข้า  ผู้คนหนึ่งที่บังเอิญเจอกันถึงสามรอบ  
ขอบคุณที่เป็นเขาที่ได้เจอเธอ  สงสารเธอเหลือเกิน  
เขาพาเธอไปพักผ่อนบนเตียง  เอาผ้าห่มคลุมร่างกายที่สั่นระริกด้วยความหนาว  เขารู้ว่าเธอหนาวทั้งกายและใจ  
ผมรู้สึกสงสารเธอจับใจ  ทำไมนะ  เพื่อนที่เรียกได้ว่าสนิทที่สุดถึงทำกับเพื่อนได้ถึงเพียงนี้  ตั้งแต่ที่ผมเคยได้ฟังเขาทั้งคู่สนทนากันก็ดูสนิทสนมกันดี  และดูเธอจะรักเพื่อนชายคนนี้เช่นกัน
เขาเฝ้ามองเธอ ได้สักครู่ก็ลุกไปอาบน้ำ  ชำระเหงื่อไคล  ที่ติดมาจากการต่อสู้ในเหตุการณ์ที่ผ่านมา   เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก  รู้สึกแสบเล็กน้อย  แต่ก็คงไม่เจ็บเท่าหัวใจดวงน้อยที่บอบช้ำของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง
แล้วเขาก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาที่อยู่ข้างเตียงเธอ  ค่ำคืนนี้เป็นอะไรที่เขาหลับได้ง่ายดายจริงๆ  
ตั้งแต่เขามาท่องเที่ยวที่ประเทศไทย บ้านเกิดของแม่เขา  ที่เขาไม่ได้มาเหยียบแผ่นดินผืนนี้นานแสนนานแล้ว  และครั้งที่สองที่มาก็เมื่อวานนี้เอง  ที่ทำให้เขาได้พบกับหญิงสาวที่เป็นเหมือนนางฟ้าในสายตาของเขา  แม้เขาจะไม่รู้จักเธอดี  หรือนานเกินพอที่จะเรียกว่าเพื่อน  แต่เขารู้สึกว่าอยากดูแลและปกป้องเธอ  มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในจิตใจของเขา  นอกจากแม่และพ่อที่เขารักมากที่สุด  พ่อของเขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงแล้วก็มาติดต่อธุรกิจที่ประเทศไทย  บังเอิญมาพบแม่เข้าที่โรงพยาบาล  เพราะพ่อท้องเสีย เกิดกินอาหารเป็นพิษเข้า  แม่เป็นนางพยาบาลที่สวยที่สุด  ทำให้พ่อตกหลุมรักแม่เข้า  ด้วยนิสัยนางพยาบาลที่อบอุ่นอ่อนโยน  ทำให้ในที่สุดพ่อกับแม่ก็แต่งงานกัน  และพ่อก็ขอให้แม่ไปอยู่ที่อเมริกาด้วยกัน  ความรักก่อตัวมากยิ่งขึ้น  จนแม่ให้กำเนิดเขา   วันนั้นเองพ่อก็สูญเสียแม่ไป  น้ำตาของลกผู้ชายที่หลั่งรินเพื่อผู้หญิงอันเป็นที่รัก  พร้อมกับน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ ที่แม่ได้ให้กำเนิดลูกชาย  พ่อให้ชื่อว่าบิลลี่  ลูกชายที่พ่อและแม่รอคอย  พ่อไม่เคยโทษว่าเขาพรากแม่ไป  พ่อดูเขา อย่างดี  และตามใจเสมอ  
วันนี้เองเขาก็ขออนุญาตพ่อมาท่องเที่ยวก่อนที่จะกลับไปทำงานที่อเมริกา  ไปดูแลธุรกิจของพ่อ  เพราะบัดนี้พ่อก็เริ่มชรามากขึ้น  เขาจึงต้องรับผิดชอบงานต่างๆที่เป็นของพ่อและจะเป็นของเขาในอนาคต  
มินตรา เริ่มขยับตัว  เพราะอากาศที่หนาว  เธอเลยต้องหาที่อบอุ่นให้ตัวเธอ  เธอใช้มือคลำไปเรื่อยๆ  จนชายหนุ่มที่นอนอยู่บนโซฟารู้สึกตัว  เขาหยิบผ้าห่มมาคลุมให้เธอ  แล้วก็นอนกอดอกต่อไป  เพราะเขาได้เสียสละให้เธอไปห่มแล้ว  
เช้าวันรุ่งขึ้นมันน่าจะเป็นวันที่สดใสอีกวัน  ถ้าไม่... เกิด 
มินตรา เธอลืมตาขึ้นมองรอบกาย  แล้วพยายามลุกนั่ง  เราอยู่ที่ไหนเนี่ย  เธอมองเสื้อผ้าของเธอที่ถูกฉีกขาดรุ่งริ่ง  เธอหวนคิดถึงเรื่องราวเมื่อวาน  น้ำตาก็เริ่มไหล  เธอสะอึกสะอื้นมากยิ่งขึ้น  เราเสียให้เขาไปแล้วเหรอ  ไม่นะ ไม่  เธอร้องเบา  แต่ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนโซฟาเริ่มรู้สึกตัว  มินตราเห็นชายหนุ่มแปลกหน้าก็ตกใจ  นี่คุณ  .. คุณ  ทำอะไรฉัน  เธอร้อง  เปล่าครับ  ผม  คุณบ้าที่สุด  ฮือๆๆๆ  เธอร้องไห้  น้ำตาใสๆหลั่งรินจากดวงตาที่บอบช้ำ  แล้วถูกร้องมาอย่างหนักหน่วงเมื่อค่ำคืนที่แสนทรมาน  เปล่าครบ  ผมเป็นคนช่วยคุณไงครับ  เมื่อคืน คุณโดน  คุณไม่ต้องเล่านะ  ฉันไม่อยากฟัง  เธอกอดเข่าแล้วเอาใบหน้าซุกลง  เขาเข้ามาใกล้เธอ  พร้อมกับพูดว่า  ผม ผม  คุณได้โปรดหยุดร้องไห้เถอะ  ผมสงสารคุณเหลือเกิน  ทำไมคะ  เธอมองหน้าเขา  แล้วถามเขา  คุณสมเพชฉันเหรอ เรามันก็แค่คนแปลกหน้า  ขนาดเพื่อนที่ฉันรักยังทำกับฉันได้ลง  นับประสาอะไรกับคนอย่างคุณ  คนอย่างผม  ครับ  เอาเป็นว่าคุณสงบสติอารมณ์ก่อนนะครับ  แล้วเราค่อยพูดกันว่าจะเอาอย่างไรต่อ  ก็ได้คะ  งั้นผมออกไปข้างนอกสักพักนะครับ  พักผ่อนให้สบายนะครับ  เอ่อ เดี๋ยวคะ  ขอบคุณนะคะ  คุณบิลลี่  คุณจำชื่อผมได้เหรอครับ  ฉันเสียที่ว่าคุณอย่างนั้น  ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือ  และผมก็เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  คะ  
แล้วชายหนุ่มก็ออกจากห้องไป  เขาออกไปซื้อข้าวต้มให้หญิงสาวและเขาเอง  เพราะตอนนี้เขาเริ่มหิว  และเขาก็รู้ว่าเธอเองก็คงหิวเช่นกัน  เมื่อซื้ออาหารเสร็จ  เขาก็ไปซื้อเสื้อผ้าและชุดชั้นในให้หญิงสาว  มันไม่ใช่เรื่องหน้าอายเลย  ที่จะซื้อชุดชั้นในให้ผู้หญิง  เพราะแต่ก่อนเขาก็เคยซื้อชุดชั้นในเป็นของขวัญวันเกิดให้อดีตแฟนเช่นกัน  คนที่ได้รับของขวัญชิ้นนั้น  เป็นผู้หญิงที่เขารักมากเช่นกัน  แต่เธอกลับไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนสนิทของเขา  ทั้งๆที่วันนั้นเขาตั้งใจจะขอเธอแต่งงาน แต่มันก็เป็นเพียงแค่อดีตเขาไม่โทษเธอหรอก  เพราะเธอและเขาก็เป็นเพื่อนที่เขารักเช่นกัน  ขอบคุณเธอเสียอีกที่ตอนนี้ทำให้หัวใจเขาว่าง  
เมื่อซื้อของเสร็จ  เขาก็กลับโรงแรม  เมื่อเธอพบหน้าเขาเธอก็ส่งยิ้มให้เขา  คุณซื้ออะไรมาคะ ฉันว่าฉันจะกลับบ้านแล้ว  ฉันรบกวนคุณมากแล้วคะ ไม่หรอกครับ  ผมเต็มใจ  ผมว่าคุณพักผ่อนซักหน่อยนะครับ  แล้วค่อยติดต่อกลับทางบ้าน  เดี๋ยวทางบ้านจะเป็นห่วง  อุ่ยตายจริง ฉันลืมไปเลยคะ  ครับ เอาเป็นว่า  รับเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นนะครับ  ถึงคุณจะกลับแต่จะกลับไปในสภาพนี้ไม่ดีแน่ครับ  คะ  เอมองไปที่เสื้อผ้าของตัวเอง  ใบหน้าเธอแดงซ่าน  เมื่อมองกลับไปที่ใบหน้าชายหนุ่ม  เธอคว้าผ้าห่มมาพันรอบกาย  อาบน้ำแล้วมาทานข้าวกันนะครับ  คะ  
	น่าทานจัง  อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ  คะ  เกรงใจจัง  ไม่เป็นไรครับ  ทานสิครับ  นี่ของคุณ  ไม่อิ่มบอกผมนะครับ  ผมซื้อมาเยอะ  คะ  เธอยิ้มรับ  เอ่อ คุณคะ คือเมื่อวาน   ฉันไม่ได้แนะนำตัวคุณดีเลยคะ  ฉันชื่อมินตรา  กิจเจริญนุพงษ์ คะ  ตอนนี้ฉันมีอาชีพเป็นนักเขียน  เอ๊ะ  ตายจริงโน้ตบุ๊คของฉัน  ครับ  ฉันคิดว่าฉันลืมไว้ที่รีสอรต์คะ  เอาไว้เดี๋ยวผมกลับไปหาให้นะครับ  ถ้าคุณไปหาเองคงไม่ดีแน่  ขอบคุณนะคะ  รบกวนคุณอีกแล้ว  ในนั้นมีนิยายที่ฉันแต่งใกล้เสร็จแล้วคะ  เพิ่มอีกวักสองสามประโยค  ก็จบดีแล้วคะ  ครับ  ผมอยากอ่านนิยายของคุณจังครับ  งั้นรอให้วางแผนก่อนสิคะ  คุณได้อ่านแน่  ตอนนี้ความลับคะ
	คุณโทรหาทางบ้านก่อนนะครับ  แล้วผมจะออกไปเอาโน๊ตบุ๊ค  ของคุณ  คะ  พ่อคะ มินเองคะ  มินขอโทษนะคะที่ออกจากบ้านโดยไม่ได้บอกพ่อ  คุณมินเหรอคะ  เกิดเรื่องใหญ่แล้วคะ  ตอนนี้คุณท่านทั้งสอง เสียแล้วคะ อะไรนะคะ  ว่าไงนะคะ ป้านี  คุณท่านเสียแล้วคะ  รู้สึกว่าเกิดอุบัติเหตุคะ  รถเบรกไม่อยู่คะ  ตำรวจสันนิษฐานว่าเป็นการฆาตกรรม เพราะว่าดูเหมือนว่าสายเบรกถูกตัด   ว่าไงนะคะ  น้ำตาของมินตราเริ่มไหลริน เธอสั่นไปทั้งตัว  ทำไมนะ ถึงเกิดเรื่องกับคนที่เธอรัก   ตอนนี้คุณมินอยู่ไหนคะ  เรากำลังรอคุณมินกลับมานะคะ  จะไดจัดการงานศพคุณท่านด้วยคะ  คะเดี๋ยวมินจะกลับไปคะป้านีช่วยดูแลที่โน่นด้วยนะคะ  ได้คะ  พวกป้าและคนรับใช้จะคอยนะคะ 
โทรศัพท์ของทางโรงแรมก็ร่วงหล่นลงจากมือ  หลังจากสัญญาณโทรศัพท์ขาดหายไป    หัวใจเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น  ตอนนี้มันแหละละเอียด  จนยากจะเยียวยา  เธอฟุปลงกับหมอนแล้วร้องไห้ ไม่นะ  พ่อแม่  ได้โปรด อย่าทิ้งมินไว้  เอามินไปด้วยคนเถอะคะ  ในโลกนี้ไม่มีคนรักมินเท่าพ่อกับแม่แล้ว  แม่จ๋ามินขอโทษ  มินสัญญาจะเอาเลือดของคนที่คิดร้ายพ่อกับแม่มาให้ได้  ชายหนุ่มก็เปิดประตูเข้ามา เห็นหญิงสาวสะอื้นและฟุปหน้าลงกับหมอนก็รู้สึกไม่ดี  เขาเดินไปหาเธอ แล้วเรียกชื่อเธอ  คุณมินครับ คุณเป็นอะไรไปครับ   พ่อกับแม่ของมินคะ  ท่านเสียแล้ว  อะไรนะครับ  
เรื่องมันเป็นอย่างไรครับ  ท่านเสียเพราะถูกคนเลวตัดสายเบรกรถยนต์คะ  คนเลว เลวที่สุด  ฮือๆๆเขาปลอบโยนเธอ ร้องมาเถอะครับ  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณเอง  มีอะไรที่ผมช่วยได้ ผมช่วยเต็มที่นะครับ ตอนนี้มินอยากกลับกรุงเทพคะ  กลับไปทำงานศพคุณพ่อคุณแม่คะ  ครับ เราจะกลับกันวันนี้ครับ แล้วเดี๋ยวผมโทรไปจองตั๋วเครื่องบินก่อนนะครับ 
ผมให้สัญญา  แม้ว่าผมจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับคุณแต่ผม อยากที่จะดูแลคุณ  ให้ผมเป็นคนแปลกหน้าสำหรับคุณต่อไปก็ได้  ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เถอะนะครับ  ให้คุณจำชื่อผมไว้ก็พอ  ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน  ผมยังคงยืนมองดูคุณ ไม่ให้คุณอ้างว้างอย่างเดียวดายแน่นอนครับ  แม้ว่าจะมีเหตุอะไรที่คุณต้องไปจากผม หรือเหตุใดที่คุณไม่ต้องการผมแล้ว  ผมพร้อมจะจากไป แต่ยังคงยังอยู่ที่เดิม  ในใจของผมอยากดูแลคุณจริงๆ  แล้วเขาก็ใช้มือเช็ดคราบน้ำตาให้เธอ  ตอนนี้ในใจของเธอรู้สึกหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  มันเหมือนในฝันที่เธอเคยบอกพ่อกับแม่  ฮือๆ น้ำตาเธอหลั่นริน  จากดวงตาคู่สวย  ขอบคุณคะ  ขอบคุณมาก   
แล้วเธอก็นั่งเคียงข้างเขากลับไปสู่เมืองหลวงของประเทศไทย กลับไปสืบหาความจริงและทำงานศพของพ่อกับแม่ที่รักให้สมเกียรติ  เธออดคิดถึงความหลังไม่ได้  เอ คุณคะ บิลลี่คะ  ครับ  โน๊ตบุ๊คมินล่ะคะ  ผมขอโทษครับ  พอผมกลับไปที่ห้อง  ห้องว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าของคุณหรือของทั้งหมดที่เป็นของคุณเลย คนทำความสะอาดบอกว่าเพื่อของคุณได้เก็บไปแล้ว  ทำไงดีคะ ไม่ต้องห่วงครับ  คุณหลับให้สบายเถอะไว้เรากลับกรุงเทพแล้วเราค่อยจัดการเรื่องทั้งหมดกันนะครับ  แล้วเขาก็ให้เธอเอาศีรษะมาพักที่ไหล่ที่กว้างของเขา หลับเถอะครับ หลับให้สบาย นางฟ้าของผม  หลับไปพร้อมสัญญาของผมที่ไม่เคยมอบให้ผู้หญิงคนใด  ผมสัญญาจะดูแลคุณ  ให้สัญญาจะมองดูคุณเสมอไม่ว่าใจของคุณจะเป็นเช่นไร บอบช้ำแค่ไหน  ผมพร้อมที่จะเฝ้ามองมันและให้คุณรู้ว่า  คนแปลกหน้าคนนี้  ไม่ว่าจะอยู่ไกลเพียงใด  ผมจะยังอยู่ตรงนี้ตรงที่เธอคุณจะได้พบผม  ที่นั่นคือใจของคุณ  ที่ผมจะรักษาบาดแผลให้คุณเอง  เพียงแค่คุณพยายามเท่านั้น  
น้ำตาของเธอหลั่งริน  บาดแผลที่ดูเหมือนจะบอบช้ำยากจะเยียวยา  บัดนี้มันเหมือนกับมีบางสิ่งมาคอยรักษา แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันจะสามารถรักษาหัวใจของเธอได้มากแค่ไหน  
ในที่สุดมินตราและวีรบุรุษของเธอก็มาอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่  ป้านีคะ มินเองคะ  คุณมินคะ  ป้าดีใจที่ได้เจอคุณคะ  แล้วนี่ เพื่อนมินคะ  ชื่อบิลลี่ ป้าช่วยเตรียมห้องให้เขาด้วยนะคะ  ไม่ต้องก็ได้ครับผมพักโรงแรมก็ได้ครับ  ไม่ได้คะ นะคะ รบกวนป้านีด้วยนะคะ ขอบคุณครับ   
บิลลี่คะ  บ้านหลังนี้มินอยู่กับพ่อแม่เราอยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก  ครับ  จริงอยู่ที่บ้านของเราหลังใหญ่ แต่มันก็อบอุ่นๆมากคะ แต่ตอนนี้มันใหญ่เกินไปและดูเปล่าเปลี่ยว  มินเสียใจมากคะ ครับ  ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเองครับ  ขอบคุณคะ
หลังจากงานศพผ่านพ้นไป  บิลลี่ก็อยู่เป็นกำลังใจมินตราโดยตลอด  เขาสัญญากับเธอว่าจะอยู่จนกว่าจะหาตัวฆาตกรได้  แต่ตอนนี้ก็ใกล้เวลาที่เขาจะกลับไปรับงานต่อจากพ่อของเขาแล้ว   พ่อครับ  ผมเองครับ  บิลลี่ จะกลับมาเมื่อไหร่ ลูก  คือว่าผม  มีธุระด่วนจะต้องอยู่ต่อที่เมืองไทยซักพักนะครับ  อืม ก็ได้ แต่คงไม่นานนะ  เพราะพ่อกำลังหาทัวร์รอบโลกอยู่  ครับพ่อ ไม่นานครับ ขอบคุณครับพ่อ  
ก๊อกๆๆ  บิลลี่คะ  มินเองคะ  เข้าไปนะคะ  ครับ  แค่นี้นะครับพ่อ แล้วเจอกันครับ   ทำอะไรอยู่เหรอคะ  ผมคุยโทรศัพท์กับพ่ออยู่ครับ  ตายจริง มินขอโทษนะคะ  ไม่เป็นไรครับ  พอดีคุยกันเสร็จแล้วครับ   
ทางงตำรวจว่าไงบ้างครับ  เขาบอกว่าตอนนี้มีเบาะแสแล้วคะ คือว่าน่าจะเป็นนายพาวิน  อดีตเพื่อนมินเองคะ คนที่  ..ผมเข้าใจครับ  ตอนนี้ตำรวจสืบมาว่าจริงๆแล้ว พาวินมีปัญหาทางธุรกิจอยู่คะ  เขาพยายามฟื้นฟูมัน  พ่อของเขาก็ล้มป่วย  ฐานะทางบ้านก็ปิดเงียบ  ถ้าไม่ให้ตำรวจสืบมินคงไม่รู้หรอกนะคะ  เขาเลยใช้วิธีชั่วช้า  หวังทำให้ฐานะทางครอบครัวดีขึ้นมั้งคะ  ไม่งั้นเขาคง คงจะ ...  ครับ  แล้วตำรวจได้ตัวเขายังครับ  เห็นได้เบอะแสว่า  มีคนเห็นนายพาวินไปสำนักพิมพ์คะ ไปสำนักพิมพ์ครับ  ไปทำไมครับ  อันนี้มินก็ไม่แน่ใจคะ  มินกลัว กลัว  งั้นเราไปสำนักพิมพ์กันนะครับ  คะ ไปแล้วจะได้รู้ไงครับ ว่าเขาไปทำไม  ดีเหมือนกันคะ 
บก.คะ  ฉันมินตราคะ  มีคนชื่อพาวิน มาไหมคะ  เอ..ไม่นี่  คนที่สูงๆ หน้าเข็มๆ แต่งตัวภูมิฐาน อืม ดูเหมือนคุ้นๆนะ เขาเอานิยายมาส่ง บอกว่าแต่งเอง บก.เลยขอซื้อไว้ อ่านแล้วนิยายเรื่องนี้น่าจะดังมาก  เนื้อเรืองน่าสนใจ แต่ดูเหมือนว่าตอนจบจะแต่งไม่จบนะ  ว่าไงนะคะ  บก. นิยายเรื่องนั้น เป็นของมินเองคะ  จริงๆเหรอ  แล้วเขาบอกว่าแต่งเอง  ไม่จริงคะ  มินแต่งเอง ให้มินท่องยังท่องได้เลยนะคะ  บก.ให้เงินเขาไปยังคะ ให้ไปครึ่งเดียวก่อนนะ  บก.บอกเขาไปว่าถ้าแต่งตอนจบเสร็จแล้วค่อยมาเอาที่เหลือ  บก.อย่าให้เขานะคะ  เขาขโมยผลงานมินมาขาย    มินพยายามกับผลงานชิ้นนี้มาก  ครับ จริงครับมันเป็นผลงานของคุณมินตรา  งั้นเอาไงดีล่ะ  เราคงต้องวางแผนกัน แล้วจับตัวเขาส่งตำรวจเลยนะครับ  ได้ งั้นเอาเป็นว่า พรุ่งนี้เขาจะมาอีก เราจะให้ตำรวจมาซุ่มดักเขาแล้วกัน  เอางี้นะ ได้ครับ  คะ ขอบคุณบก.มากนะคะ  ไม่ต้องเครียดนะมิน ยังไงผลงานของมิน มันก็ต้องเป็นของมินอยู่แล้ว  พี่สัญญามันต้องมีชื่อมืนอยู่บนหนังสือเล่มนั้นแน่  ขอบคุณคะพี่
ตำรวจจำนวนหนึ่งดักซุ่มอยู่ที่หน้าสำนักพิมพ์และอีกส่วนหนึ่งอยู่บนรถ มินตราและบิลลี่คอยดูสถานการณ์อยู่บนรถ  คอยดักจับผู้ต้องหาข้อหาฆาตกรรม  เศรษฐีครอบครัวตระกูลดัง และขโมยผลงานผู้อื่นมา  
พาวินเดินเข้าสู่สำนักพิมพ์หารู้ไม่ว่ามีคนคอยจ้องเขาอยู่  กรรมเวรที่เคยทำไว้มันต้องกรรมสนองเขา  คนชั่วไม่มีทางรอดมือกฎหมายไปได้  เพราะความเลวที่เขาทำไว้มากมายกับครอบครัวหญิงสาว ที่มีแต่ความเชื่อใจเขา บัดนี้มันได้สูญสิ้นลง  นับแต่เขาทำลายหัวใจเธอไป  อย่างยับเยิน  
หยุดนะ นี่ตำรวจ เอามือขึ้น  อย่าขัดขืน  พาวินชักปืนขึ้น  เขาคิดหนี เพราะเขาคิดว่าไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว  ปืนถูกจ่อไปที่หัวของเขา  อย่าเข้ามานะ เขาส่งเสียงขู่  มินตราเห็นดังนั้น  เธอรู้สึกเจ็บปวด  เธอรีบลงไปจากรถ  วิ่งไปหาพาวิน  พาวิน คุณหยุดเถอะนะ  เธอร้องบอกเขา  เธอ มินตราอย่าเข้ามานะ  อย่าหาว่าไม่เตือนนะ  บิลลี่ก็วิ่งตามเธอไป  ตอนนี้สถานการณ์ตึงเครียดมากยิ่งขึ้น  เมื่อพาวินเห็นชายหนุ่มผมน้ำตาลวิ่งตามมา  ก็เกิดหวนนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาเกือบจะทำให้แผนสำเร็จ  เขาใช้ปืนจ่อไปที่บิลลี่ อย่าคะ  หยุดนะ  คุณทั้งสองออกไปก่อน งั้นเดี๋ยวจะได้รับอันตราย  ครับ มินตราเราออกไปก่อนเถอะ  พาวินเห็นดังนั้นก็เล็งปืนไปที่ชายหนุ่มที่ทำลายแผนการของเขา  เสียงปืนดังลั่น  อยู่หลายนัดแล้ว พาวินก็ล้มลง  ร่างที่ไร้วิญญาณกำลังอยู่ท่ามกลางกองเลือดสีแดงที่ไหลออกมาจากกาย  กับอีกร่างหนึ่ง  ร่างของชายหนุ่มและหญิงสาวที่ล้มไปพร้อมกัน  ชายหนุ่มเอื้อมจับไหล่มินตราที่กำลังล้ม  เลือดอุ่นๆไหลออกมาจากกายของหญิงสาว  ตอนนี้เธอรู้สึกเบาและจะล่องลอยออกไป หากไม่ได้ยินเสียงเรียก มินตรา  ใช่แล้วกระสุนพลาดเป้าไปที่เธอ พาวินตั้งใจเล็งไปที่เขา  เธอรับเคราะห์แทนเขาเพราะ เธอใช้ร่างกายบังเขาไว้  เขาใช้มือจับไปที่บาดแผลของเธอ  แล้วร้องเรียกชื่อของเธอ น้ำตาของชายหนุ่มหลั่งไหลออกมาเป็นสาย  หยดเปื้อนใบหน้าของหญิง  ใครก็ได้เรียกรถพยาบาล ที่  บิลลี่คุณอย่าร้องเลยคะ  ฉันยังไม่ตายสักหน่อย  อย่าร้องสิคะ  ลูกผู้ชายไม่ร้องไห้นะคะ  มินขอบคุณที่คุณดูแลมิน เป็นเพื่อนมิน  ยามที่มินอ้างว้างไม่เหลือใคร  มินตรา คุณอย่าหลับนะ  มองหน้าผมสิ  ขอโทษครับ  เราต้องรีบนำคนเจ็บส่งโรงพยาบาลด่วนครับ  ให้ผมไปด้วยครับ  ได้ ขึ้นมาเลยครับ 
หน้าห้องฉุกเฉิน  ตอนนี้ใจของเขาเจ็บปวด  กำลังรอคอยและรอพบหน้าหญิงสาวที่เขาห่วงใยที่สุด  เขาไม่รู้ใจว่าเขารักเธอ  แต่เขายอมรับว่าอยากดูแลเธอ  ได้โปรดเถิดมินตราให้ผมได้รักษาสัญญาที่จะได้ดูแลและปกป้องคุณ  เขาร้อนใจ  และเป็นกังวล  ตอนนี้ผมรู้แล้ว ผมไม่อยากเป็นคนแปลกหน้าสำหรับคุณอีกแล้ว  ให้ผมเป็นคนที่รู้ใจคุณเถอะ มินตรา ให้โอกาสผมเถอะ เวลาผ่านไปเหมือนไม่มีกำหนด  แพทย์ก็ออกมา  เป็นไงบ้างครับ  ตอนนี้อาการเธอโคม่ามากครับ  เธอเสียเลือดมาก  เราต้องการเลือด  แล้วเราก็เอากระสุนออกจากอกเธอเรียบร้อยแล้ว  รอปาฎิหาริย์ให้มีคนบริจาคเลือด  แล้วเมื่อเธอได้รับเลือดก็ต้องอดทนรอให้เธอฟื้นครับ  คุณเป็นอะไรกับเธอหรอครับ  ผมเป็นเพื่อนเธอครับ  เธอต้องการเลือดกรุ๊ปอะไรครับหมอ  กร๊ปโอครับ หรอครับ  ผมกรุ๊ปโอเหมือนกันครับ  ใช้เลือดผมได้ไหมครับ  งั้น.. เชิญคุณเข้าไปข้างในเลยครับ  แล้วเขาก็นอนข้างเตียวเธอ  เลือดของเขากำลังไหลเข้าสู่กายของเธอบัดนี้เธอเป็นส่วนหนึ่งของเขา และเขาก็ได้เสียสละเลือดเพื่อเธอ  ใบหน้าของเธอซีดจาง  ทำให้เขาเสียใจ มาก ได้โปรด  หากสวรรค์มีจริงอย่าเพิ่งเธอไปเลย  ผมขอให้ได้พิสูจน์ใจผมกับเธอเสียก่อน   ให้เราได้รู้จักกันมากยิ่งขึ้น  
ตอนนี้เขาและเธอออกจากห้องฉุกเฉินแล้ว  รอเพียงปาฏิหาริย์ให้เธอฟื้น  ทุกวัน เขาจะนั่งข้างเตียงเธอ  และจับมือเธอ  นี่ก็ผ่านไปเกือบเดือนแล้ว  เธอยังไม่ขยับ ไม่รู้สึกตัว  เขาจำเป็นต้องบินกลับไปอเมริกา  แต่ก็ตอ้งให้คนทางบ้านของเธอมาคอนดูแลเธอยามที่เขาไม่อยู่ 
ป้าครับผมจะไปซัก2-3 วันนะครับ มีข่าวเกี่ยวกับเธอ โทรไปบอกผมได้ทุกเมื่อนะครับ  คะ ขอบคุณมากจริงๆนะคะ  คุณเป็นคนดีเหลือเกิน  ครับ  แล้วผมเสร็จธุระแล้วจะรีบมานะครับ  เขาทำอย่างนี้ผ่านไปเดือนแล้วเดือนเล่า จนแอบน้อยใจไม่ได้ว่าเธอจะทิ้งเขาไปจริงๆ   ได้โปรดเถิดมินตรา  ฟื้นขึ้นมา ยิ้มให้กับผม  น้ำของเขาไหลลงบนใบหน้าของเธอขณะก้มลงจูบหน้าผากของเธอ  เขารู้สึกเหมือนมือเธอขยับ  มือของเธอขยับจริงๆ เธอใช้นิ้วก้อยเกี่ยวไปที่มือของชายหนุ่ม  แล้วพูดขึ้นว่า มินจะให้คุณทำตามสัญญา  มินครับ  คุณฟื้นแล้วเหรอครับ  คะ มินดีใจที่เห็นหน้าคุณอีกครั้งคะ  เขาสวมกอดเธอ  เธอยิ้มให้เขา  เขารู้สึกดีใจมาก  ดูเหมือนคุณจะขอสวรรค์มากจนเขาไม่เอาตัวมินไปมั้งคะ  มินครับ  ตอนนี้ผมรู้แล้ว  แม้ช่วงเวลาที่เรารู้จักกันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ  แต่ผมรู้แล้วว่าผมรักคุณ  รักคุณมาก ไม่อาจจะเสียคุณไปได้  ให้ผมดูแลคุณนะครับ  เราไปอยู่อเมริกากันนะครับ พ่อผมอยากพบคุณมากนะครับ  ท่านยินดีมากที่ผมรักใครเสียที  คนนั้นคือคุณไงครับ มินตรา ได้โปรด  บิลลี่คะ คุณไม่รังเกียจมินหรอคะ  มินทำให้คุณมีแต่เรื่องเดือดร้อน ไม่ครับ  ผมเต็มใจ  เต็มใจเสมอ  ผมรักคุณ  แล้วคุณล่ะครับ  คือว่า  ไม่ต้องรีบร้อนครับ ผมคอยได้  ตอนที่มินอยู่ในนิทรา มินเห็นคุณแต่ไม่สามารถกอดคุณได้  มินเสียใจ  มินให้สัญญากับคุณในนิทรานั้นว่ามินจะให้คุณรักษาสัญญาไม่ว่านานแค่ไหน  มินขอแค่นั้น  เพราะคุณเป็นคนดี ดีเหลือเกิน  คุณอบอุ่น  และมิน อยากอยู่เคียงข้างคุณคะ  แต่สำหรับคำว่ารัก เออ  มิน มิน เริ่มจะรักคุณแล้วคะ  แค่นี้ก็ดีสำกรับผมแล้วครับ ขอบคุณครับ  แล้วเขาก็บรรจงจูบไปที่หน้าผากของเธอ ขอบคุณสวรรค์ที่มอบเธอมาให้ผม  ขอบคุณพรมลิขิตที่ทำให้เรามาพบกัน  ผมรักเธอมาก และจะไม่ยอมเสียเธอไป แม้จะแลกด้วยชีวิตผมก็ยอม
แม้ว่าหัวใจของหญิงสาวจะบอบช้ำเพียงใด  แต่หากมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง  คอยให้กำลังใจ  ไม่แน่สักวันหัวใจดวงเดิมดวงนั้นจะกลับมามีสภาพที่ดีขึ้นกว่าเดิม
ฉันอยากขอบคุณเขา ชายหนุ่มผู้ซึ่งให้ความรักแก่ฉัน  ฉันรู้ว่าเขาไม่ต้องการสิ่งใด  จากฉันแต่ฉันอยากจะตอบแทนเขา  ด้วยการมอบความรักให้เขา  ขอบคุณมากนะคะ  บิลลี่  ฉันจะรักคุณคะ  แม้ความตายก็ไม่อาจหยุดความรักของฉันที่มีต่อคุณได้  ฉันให้สัญญาคะ  
แล้วเธอก็สวมกอดเขาจนเธอนั้นเข้าสู่ห้วงนิทราอันอบอุ่นตลอดไป  .......
จบแล้วจ้า 
ติกันหน่อยนะ  จะได้มาแก้ไขจ้า
แล้วก็ตัวอักษรถ้าผิดตรงไหนก็ช่วยบอกได้นะ  จะได้มาแก้จ้า