แอบรักเธอยัยจอมแก่น(2)

เรียงร้อยเป็นเรื่องราว

"ชีส..แต่งตัวเสร็จหรือยังลูก เดี๋ยวจะสายเอานะ"
          คุณวัลภาส่งเสียงไปยังบุตรสาวที่อยู่ข้างบน อย่างอดที่จะเป็นห่วง กลัวไม่ทันเวลาเข้าเรียน และสักพักเมื่อบุตรสาวเดินลงบันไดมา พร้อมเรือนร่างที่ถูกห่อหุ้มด้วยกางเกงส์ยีนเอวต่ำรัดช่วงเรียวขายาว กับเสื้อยืดสีครีมแนบเนื้อ ทำให้นางถึงกับร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ
     "ว้าย! อกอีแป้นจะแตก"
     "ถ้าว่าอกคนชื่อแป้นนี่คงใหญ่มากนะแม่ ดูสิ..ใหญ่จนแตกเลย"  
เมื่อชีสพูดจบ ต้นแขนที่ขาวเนียนของเธอก็ถูกผู้เป็นมารดาหยิกไปด้วยควาหมั่นไส้กับมุกตลกที่แสนจะสุดฝืดของเธอ
     "แม่ว่าไปเปลี่ยนชุดดีกว่านะลูก แบบนี้มันโป๊ไป"
     "แม่ขา..เดี๋ยวนี้ใคร ๆ เขาใส่แบบนี้กันทั้งนั้นแหละ 
       แต่งอย่างนี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ จะนั่งจะลุกจะเดินที
        รถหวอเปิดไซเรนออกมากันพรึ่บ"
     "ว้าย! ตายแล้ว พูดอะไรคะลูก ไม่งามเลยไม่เอาไม่พูดนะคะ
       มากับแม่ดีกว่า  เดี๋ยวแม่หาชุดที่สวยกว่านี้มาให้ใส่ มาเร็วสิคะ 
       มัวชักช้าเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันเอานะ" 
 ลองให้มารดาหาเสื้อผ้ามาให้ใส่ คงหนีไม่พ้นกระโปรงสุ่มไก่จีบรอบตัว และเสื้อแขนตุ๊กตาสุดเชยเป็นแน่
     "แม่ขา! นั่น ๆ !"
     "อะไรคะลูกขาอะไร!"
     "แมลงสาบคะแม่แมลงสาบ!"
     "ว้าย! ไหนคะมันอยู่ไหน"
ด้วยความที่เป็นคนกลัวแมลงสาบจนขึ้นสมอง ทำให้คุณวัลภาต้องเต้นแร้งเต้นกามองหาเจ้าตัวน่าขยะแขยงไปทั่วว่าอยู่ตรงไหน เจอแล้วจะได้กระโดดหลบทัน ชีสเองได้ใช้โอกาสที่แม่มัวแต่มองหาแมลงสาบรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
     "เป็นอะไรไปคุณ ร้องสะดังลั่นบ้านเลย"
     "แมลงสาบคะคุณแมลงสาบ!"
คุณวัลภาบอกผู้เป็นสามีด้วยเสียงตื่น ๆ พลางวิ่งเข้าหาหวังให้สามีเป็นเกราะกำบัง
     "ไหนล่ะแมลงสาบผมไม่เห็นมีสักตัว"
คุณเกรียงไกรบอกเป็นแกมถาม หลังจากที่ควานหาเจ้าศรัตรูตัวฉกาจของผู้เป็นภรรยาไปทั่วทุกซอกทุกมุม พบแต่เพียงความว่างเปล่า แม้กระทั่งวิญญาณของเจ้าตัวร้ายก็ยังไม่มีให้เห็น
     "ก็เมื่อครู่นี้ยัยชีสบอกกับฉันว่าเห็นนี่คะ อ้าว..นี่ยัยชีสไปตั้งแต่เมื่อไรกันนี่"
     "เห็นทีคุณจะโดนแม่ลูกสาวตัวดีหลอกเข้าให้แล้วล่ะ"
     "หะ! ว่าไงนะคะ  หนอย! ยัยชีสมาหลอกแม่ได้นะ"
     "ปิ๊น! ปิ๊น!"
     "วันนี้ไม่ขับรถไปเรียนหรือชีส" เรียวชะโงกหน้าออกมาถาม
     "มันเสียน่ะพี่เรียวก็เลยเอาเข้าอู่ สองอาทิตย์น่ะกว่าจะได้"
ชีสยืนบอกท่ามกลางแสงแดดยามเช้าอันร้อนระอุ
     "งั้นขึ้นรถมา เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
 เรียวอาสาอย่างคนมีน้ำใจ อีกอย่างโรงเรียนที่แม่สาวน้อยเรียนอยู่ ก็ไปทางเดียวกับมหาลัยเขาด้วย
     "ดีจัง!จะได้ไม่ต้องไปเบียดเสียดกับคนบนรถเมล์"
 ชีสพูดแล้วได้ก้าวขึ้นรถไปนั่งเคียงข้างกับเรียว
     "พี่เรียวใส่น้ำหอมอะไรน่ะห๊อมหอมจัง" 
ชีสพูดพร้อมกับโถมตัวเข้าไปจนดูเหมือนจะกอดเรียว ลมหายใจที่รดสัมผัสไปตรงซอกคอ ทำให้หัวใจเรียวเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ
     "ชีสพี่กำลังขับรถอยู่เดี๋ยวก็ได้ชนกะเสาไฟฟ้าหรอก" 
     "ชอบกลิ่นน้ำหอมนี้ของพี่เรียวจัง ไม่ฉุนเหมือนคนอื่น"
คำพูดของแม่สาวน้อยทำให้ความรู้สึกเรียวเป็นกังวลอย่างบอกไม่ถูก คำว่าคนอื่นของเจ้าหล่อนหมายถึงใครกัน หรือจะเป็นผู้ชายคนไหนที่ได้ใกล้ชิดหัวใจหล่อน
     "นี่..เราเคยไปดมกลิ่นน้ำหอมผู้ชายคนไหนใกล้ ๆ แบบนี้หรือเปล่า" 
     "เคย" 
แม่สาวน้อยจะรู้ไหมว่า คำตอบของเธอช่างทำร้ายจิตใจชายหนุ่มคนนี้แทบคลั่ง ใครกันหนอ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน
     "แต่ไม่ไหว พ่อชีสเขาใส่น้ำหอมฉุนไป ไม่เหมือนพี่เรียว 
       กลิ่นน้ำหอมที่พี่เรียวใส่ หอมแบบเย็น ๆ สบาย ๆ"
     "เฮ้อ!โล่งอก" 
     "โล่งอะไรหรอพี่เรียว"
     "เปล่าไม่มีอะไร ถึงแล้วเลิกเรียนจะให้พี่มารับไหม วันนี้พี่มีเรียนแค่ครึ่งวัน"
"คะมารับก็ดี ขอบคุณนะคะ บ๊าย-บายคะ"
 ชีสโบกไม้โบกมือให้จนเรียวขับรถลับตาไป
     "ใครน่ะชีสผู้ชายที่อยู่ในรถคันที่มาส่งเธอเมื่อกี้ หล๊อหล่อจังเลย 
       แถมยังเท่ห์อีกต่างหาก" 
     "พี่เรียวน่ะ"
     "ว้าย! กรี๊ด!ชื่อเรียวด้วย ชื่อออกญี่ปุ๊นญี่ปุ่นจัง ชื่อน่าร๊ากน่ารัก"
     "เฮ้ย!นี่สงวนท่าทีเอาไว้หน่อย อย่าลืม อย่าลืม ว่าแกยังไม่ได้ไปนอนแก้ผ้าให้หมอแปลงเพศให้นะ"
     "ว้าย! ยัยบ้ามาล้อเดนนี่ได้ นี่แน่ะ นี่แน่ะ"
     "ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!" 
ชีสส่งเสียงหัวเราะกับท่าทางที่เรียกว่าดัดจริตแต่ดูน่ารักของเพื่อนที่กายเป็นชาย แต่ใจเป็นหญิงคนนี้อย่างชอบอกชอบใจ แม่เดนนี่เองก็ได้แต่ทุบไปบนไหล่เพื่อนเบา ๆ ไม่ได้คิดจริงจังอะไร
     "พวกยัยบิวล่ะยังไม่มาหรอ" ชีสถามไปถึงพวกเพื่อนคนอื่น ๆ 
     "มาสายน่ะ เมื่อคืนพวกยัยบิวออกไปปล่อยแรดกันที่ผับแถว ๆ
      สุขุมวิท ป่านนี้ยังไม่ตื่นกันเลยมั้ง"
แม่เดนนี่ตอบพลางไม่วายที่จะถามไปถึงเรียวอย่างสนใจอีก
     "หล่อนกะพี่เรียวนี่เป็นแฟนกันหรอ"
     "ไม่ใช่แต่สนิทกันมาก เพราะบ้านอยู่ติดกัน"
     "งั้นหรอ ฉันก็นึกว่าใช่สะอีก แบบว่านะหล่อนสายตาที่พี่เรียว
      เขามองหล่อนน่ะ มันใช่ชัด ๆ "
     "หรอ..แล้วสายตาพี่เรียวที่มองชีสน่ะมันเป็นยังไงหรอ"
     "มันก็เป็นสายตาที่ทำให้หล่อนสามารถรู้สึกว่าหวาบหวามในหัวใจได้น่ะสิ"
คำพูดของเพื่อนทำให้ชีสนึกไปถึงวันนั้น วันที่เรียวแอบมองเธอ ความรู้สึกอันหวาบหวามที่เพื่อนบอก มันจะใช่ความรู้สึกของเธอในวันนั้นหรือเปล่านะ