ความทรงจำสีจาง ๆ
มิตรสว่าง
ถนนสายนี่ช่างเงียบเหงาไม่มีเสียงพูดคุยเสียงหัวเราะและเสียงเพลงอันเว้าวอนอีกต่อไป ฉันกลับมายืนที่เก่าที่แสนจะงดงามและขื่นขมในขณะเดียวกัน หลายวันที่เราเดินกลับบ้านด้วยกัน ดูเหมือนว่าจะไม่มีค่าไม่มีความหมายในสายตาของเธอ.....เพราะตอนนี้เธอคงกำลังมีความสุขมาก แต่เธอคงไม่รู้หรอกว่าความสุขของเธอได้อยู่บนความทุกของฉัน....ตอนนี้เธออคงจะมีความสุขมากกับการที่เธอได้อยู่ใกล้ ๆ เค้าคนนั้น เอาอกเอาใจ ช่วยถือของต่างๆ ฉันไม่เข้าใจเธอจริง ๆว่าเธอสู้อุตสาห์มาทำดีกับฉันเพื่ออะไร.....T_T _ _
"บนถนนที่มืดมน
คนหนึ่งคนที่ไม่สำคัญ"