กว่าจะรู้...ตอนที่ 1

กว่าจะรู้ 
โครม เพล้ง  แจกันดอกไม้ ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะโชว์ ข้างฝาบ้าน ตกกระทบสู่พื้น แตกละเอียดไม่มีชิ้นดี ตามแรง กระเด็นของทิชา 
คุณ  เบา ๆ หน่อยสิค่ะ ชลทิพย์ ตะโกน เสียงหลง สุดเสียง เมือเห็น ชานนท์ ผู้เป็นสามีของตนผลัก ทิชา บุตรสาวอย่างแรง ด้วยความโมโห ในขณะที่อีกมือถือก้านมะยม ที่พร้อมจะฟาด บุตรสาวของตนซ้ำ ถ้า ไม่มีคนยั้งมือเอาไว้ มีอะไรก้อ พูดกันดี ๆ ก็ได้นิค่ะ เธอ ยังตะโกนเสียงหลง กลบอารมณ์ฉุนเฉียวของสามีเธอ
นี่กี่โมงกี่ยามกันแล้ว ผู้เป็นสามีหันมาตะหวาด ใส่หน้าภรรยา ที่กำลังหน้าเสียอยู่ ก่อนจะหันไปมองทิชา ลูกสาวของตนที่นั่งทรุดอยู่ข้างแจกันที่แตกละเอียดเหล่านั้น ที่มีใบหน้าเปื้อนไปด้วยน้ำตา และเสียงสะอื้น นี่มันเที่ยงคืน นังลูกไม่รักดี บอกมาไปไหนมา ชานนท์ยังขู่ตะคอก ลูกสาวของตนอย่างฉุนเฉียว
คือ ทิชา จะพยายามพยุงตัวขึ้นมาเพื่อจะอธิบายเหตุผล แต่ ผู้เป็นพ่อ ไม่เปิดโอกาส เดินตรงไปพลักให้ทิชา ทรุดลงไปนั่งกองกับพื้นที่เดิม ทำให้หล่อนต้องก้นจ้ำเบ้า ที่เดิมพร้อมกับมีเสียงสะอื้นมากยิ่งขึ้นจากทั้งแม่ทั้งลูก
คุณ เบา ๆ หน่อยสิ นั่นลูกสาวเราน่ะ ชลทิพย์ ตะโกน ใส่หน้า พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอเช่นกัน
ด้วยความขุ่นใจของทิชาเช่นกันที่ ไม่มีโอกาสที่จะอธิบายเหตุผลให้กับผู้เป็นพ่อ เพิ่มอารมณ์โทสะให้เธอไม่น้อย จึงตะโกน ใส่หน้าชานนท์ผู้เป็นพ่อ ไปแบบ ไม่ทันยั้งคิด  หนูโตแล้วนะค่ะพ่อ เสียงสะอื้นยังคงมีอยู่
กลับเพิ่มความโกรธ ให้เขา อย่างไม่แพ้กัน  อ้อ นี่ ปีกกล้าขาแข็ง ถียงพ่อได้แล้วเหรอ พร้อมกับ หวดก้านมะยม กระหน่ำใส่ ทิชา อย่างไม่ยั้งเพราะความโกรธ ลูกสาว ก้อได้แต่ปัดป้อง พร้อมกับ กะโกนแข็งกับเสียงของพ่อไป พ่อใจร้าย ไม่ฟังหนู 
คุณ จายเย็น ๆ ด้วยลูกก็ตายกันพอดี
ดี ให้มันตาย ๆ ไป นังลูกเลวพรรณนี้
หนูไม่รักพ่อหนูเกลียดพ่อ
เออ ให้มันตาย ๆ ไปเลย พร้อมกับฟาดก้านมะยมไม่ยั้งโดยไม่มีใครทันสังเกตว่า ใบหน้าของชานนท์ผู้เป็นพ่อ ก็มีน้ำตาหลั่งออกมาไม่น้อยเช่นกัน
คุณณณณณณ ชลทิพย์ ตะโกน แข็งกับเสียงพ่อลูก พร้อมกับมือของตนที่พยายามคว้ามือของสามีให้หยุดเฆี่ยนลูกสาว แต่แรงผู้หญิงอย่างเธอไม่สามารถที่จะหยุดอารมณ์ฉุนเฉียวของสามีหล่อนได้
 หนูไม่รักพ่อแล้ว ทิชา ตะโกนสุดเสียง พร้อมกับ กระเด้งตัวขึ้น พร้อมกับวิ่งหนีออกไปทางประตูหน้าบ้าน พร้อมวิ่งออกไปจากบ้านโดยไม่คิดชีวิต  โดยชานนท์พยายามวิ่งไล่ตาม แต่โดนชลทิพย์ รั้งตัวไว้ ก่อนที่เขาจะวิ่งตามทัน
 ไป ๆ เลย แล้วไม่ต้องกลับมาบ้านอีก ไป ให้ไกล ๆ เลยชานนท์ยังตะโกน ไล่หลัง โดยมีภรรยาของเขา รั้งตัวเอาไว้ คุณพอก่อนเถอะ ไง ๆ ก็ลูกสาวเรา
ลูกสาวเรามันทำตัวอย่างนี้นะ เราไม่มีลูกสาวอย่างนี้
  คุณ.ค่ะเสียงตะโกนทะเลาะกันไล่หลังทิชาออกมา จนทิชาวิ่งไกลจนมาถึงหน้าปากซอย พร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลอาบแก้มทั้งสองข้างอยู่
-----------------------------------
-----------------------
--------
-
-
-
-
เอี๊ยดดดดดดดดดดด เสียงเบรค อย่างฉับพลันของเซฟิโรสีเหลืองคันหรู เมื่อมีสิ่งเคลื่อนไหวผ่านหน้ารถคันงามอย่างรวดเร็ว เอี๊ยดดดดด.ดดดด  โครม 
บทสรุปแห่งความวุ่นวายจะเป็นอย่างไรหนอ?

วิญญาณศิลา 7 ธ.ค. 2548 10:02 น. - ID 6160