พลัดพราก... ห่างไกล... แม้เราจะได้คุยกันทุกวันเหมือนเดิม ประโยคเหล่านี้ฉันก็ยังคงถาม ยังคงเตือนเธอทุกวันด้วยความห่วงใยเสมอ เรื่องราวระหว่างเราก็ยังคงถึงหูกันและกันเหมือนเคย มีเพียงอย่างเดียวที่ไม่เหมือนเดิมคือ ...ระยะทางระหว่างเรา... ฉันหวังว่าอย่างนั้น... ฉันหวังว่า ระหว่างเราจะมีเพียง อย่างเดียว ที่เปลี่ยนไป *คนดี... ฝากดูแลตัวเองเผื่อคนทางนี้ด้วยนะ* การพลัดพราก อาจเป็น ความห่างไกล ที่สร้าง ความเหินห่าง ได้ไม่ยาก แต่จะเกินความสามารถของเราไหม ถ้าฉันจะหวังให้ การพลัดพราก ระหว่างเรา เป็น ความห่างไกล ที่จะเพิ่มเพียง ความคิดถึงระหว่างกัน การพลัดพราก อาจเป็น ความห่างไกล ที่สร้าง ความผิดใจ ได้ไม่ยาก แต่จะเกินความสามารถของเราไหม ถ้าฉันจะหวังให้ การพลัดพราก ระหว่างเรา เป็น ความห่างไกล ที่จะเพิ่มเพียง ความเข้าใจ ระหว่างกัน การพลัดพราก อาจเป็น ความห่างไกล ที่สร้าง ความหวาดระแวง ได้ไม่ยาก แต่จะเกินความสามารถของเราไหม ถ้าฉันจะหวังให้ การพลัดพราก ระหว่างเรา เป็น ความห่างไกล ที่จะเพิ่มเพียงความไว้ใจ ระหว่างกัน การพลัดพราก อาจเป็น ความห่างไกล ที่สร้าง ความรำคาญ ได้ไม่ยาก แต่จะเกินความสามารถของเราไหม ถ้าฉันจะหวังให้ การพลัดพราก ระหว่างเรา เป็น ความห่างไกล ที่จะเพิ่มเพียง ความห่วงใย ระหว่างกัน การพลัดพราก อาจเป็น ความห่างไกล ที่สร้าง ความท้อแท้ ได้ไม่ยาก แต่จะเกินความสามารถของเราไหม ถ้าฉันจะหวังให้ การพลัดพราก ระหว่างเรา เป็น ความห่างไกล ที่จะเพิ่มเพียง ความมุ่งมั่น ระหว่างกัน การพลัดพราก อาจเป็น ความห่างไกล ที่สร้าง ความเปลี่ยนแปลง ได้ไม่ยาก แต่จะเกินความสามารถของเราไหม ถ้าฉันจะหวังให้ การพลัดพราก ระหว่างเรา เป็น ความห่างไกล ที่จะเพิ่มเพียง ความหนักแน่นมั่นคง ระหว่างกัน จะยากไปไหม จะพยายามได้ไหม จะเกินความสามารถ เรา ไหม ถ้า การพลัดพราก จะเพิ่มเพียงระยะทางระหว่างเรา แต่ การพลัดพราก จะไม่อาจเพิ่มระยะห่างระหว่างเราได้อย่างง่ายดาย พลัดพราก... ห่างไกล... ภาพเมื่อวานยังคงติดตา คำพูดล่ำลายังคงติดหู ความรู้สึกอาทรยังติดใจ แต่สุดท้ายเราก็หยุดเวลาไม่ได้ บัดนี้ระยะทางระหว่างเราได้เพิ่มขึ้นมากมายจนเกินสบตากันได้อย่างทุกวัน ใจหนึ่งก็หวาดกลัวว่าความห่างไกลจะเปลี่ยนแปลงอะไรไปมากกว่าระยะทางหรือเปล่า กลัวว่าเราจะเหินห่างกัน ถ้านานวันไปเรายิ่งพบหน้ากันน้อยลง กลัวว่าเราจะผิดใจกัน ถ้าจุดยืนระหว่างเรามันต่างกันมากขึ้นทุกที กลัวว่าเราจะหวาดระแวงกัน ถ้าระยะห่างจะทำให้เรามองไม่เห็นความเป็นไป ณ อีกฟากของขอบฟ้า กลัวว่าเราจะรำคาญกัน ถ้าสักใครสักคนจะติดต่อหากันถี่จนไร้เหตุผล กลัวว่าเราจะท้อแท้กัน ถ้าระยะทางระหว่างเราไม่เคยแคบลง กลัวว่าเราจะเปลี่ยนแปลงกัน ถ้าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในที่สุด หากใจหนึ่งก็วาดฝันเสียสวยหรูไว้ว่า... บางทีเราอาจจะคิดถึงกันมากกว่าเดิมก็ได้ เพราะเรามักจะคิดถึงกันทุกครั้งที่ไม่ได้สบตา บางทีเราอาจจะเข้าใจกันมากกว่าเดิมก็ได้ เพราะเราต่างก็รู้สึกเหมือนกัน บางทีเราอาจจะไว้ใจกันมากกว่าเดิมก็ได้ เพราะเราไม่ต้องเห็นพฤติกรรมของกันและกันตลอดเวลา บางทีเราอาจจะเป็นห่วงกันมากกว่าเดิมก็ได้ เพราะว่าเราจะไม่ได้อยู่ดูแลกันและกันเช่นเคย บางทีเราอาจจะมุ่งมั่นกันมากกว่าเดิมก็ได้ เพราะเราต่างก็ลุ้นวันเวลาที่จะกลับมาเคียงข้างกันอีกครั้งให้เร็วขึ้นอีกนาที... อีกนาที... บางทีเราอาจจะหนักแน่นมั่นคงมากกว่าเดิมก็ได้ เพราะว่าเราต่างก็รักกันและกัน ฉันไม่รู้ว่านี่คือการปลอบใจตัวเองให้หายใจต่อได้อีกวันหรือเปล่า แต่ฉันก็หวังว่า เราจะพยายามให้เป็นอย่างหลังมากกว่า
TANOI_ZA 6 ธ.ค. 2548 15:45 น. - ID 6157 
1600
0
0
15 มีนาคม 2553 14:49 น. - comment id 115802
เป็นบทกลอนที่ตรงกับความเป็นจริงมากเพราะว่าในตอนนี้เรากำลังจะได้จากกับคนที่รักเพราะเราต้องไปทำงานที่ต่างจังหว้ดเราสัญญากับเข้าไว้ว่าเราจะกลับมาหาเค้า เราสัญญา เราจเก็บความรักที่เรามีให้ต่อเค้านี้ไว้ให้เค้าคนเดียวเท่านั้นเราสาบาน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ