การเริ่มต้นของความรักนั้นมันช่างหวานชื่น แต่พอนานไปมันก็เหี่ยวเฉา เหมือนเป็นสัจจธรรมของชีวิตอีกข้อหนึ่งแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม คนเราจึงยอมที่จะเจ็บในขณะที่มีรัก..คิดดูแล้วมันเหมือนเรื่องน้ำเน่า หากใครไม่ได้เจอคงไม่รู้หรอกว่า มันรู้สึกเจ็บแสบเช่นไร..การที่เรารักใครสักคนแล้วดูเหมือนเค้าไม่มีความรู้สึกใดๆ กับเรามันลำบากยิ่งกว่า หากคนรักแล้วต้องเจ็บ เพื่อนๆ ยอมมั๊ย???.. เจ็บทั้งๆ ที่ยังรัก โดยที่เราพยายามถอนตัว ถอนใจขึ้นมาจากจุด ๆนั้น แต่มันก็ทำได้ยากลำบากมากทีเดียว บางครั้งมันทำให้เรานึกถึงการวิ่งไล่ ไขว่คว้าสิ่งที่เรามองไม่เห็นไม่รู้ว่าวันใดที่เราจะจับต้องสิ่งนั้นได้สักที..มันแสนทรมานกับเหตุการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ เคยพยายามหลีกไกลจากคนๆ นั้น แต่มันก็ทำได้ไม่นาน มีสิ่งมาคอยทดแทนแต่มันก็ทดแทนกันไม่ได้...ความรักของฉันเหมือนคำที่เค้าพูดกันว่า"รักแล้วตาบอด ก็อย่ารักเลยดีกว่า".. ขอบคุณเพื่อนๆ มากที่กรุณาอ่านบทความนี้...
ไม่ใช่ความเป็นจริง 4 ธ.ค. 2548 13:37 น. - ID 6149 
1050
0
0
4 ธันวาคม 2548 19:20 น. - comment id 88383
เราเห็นด้วยนะที่เราพยายามทำดีที่สุดแล้ววแต่คนๆนั้นไม่เห็นถึงความดีแต่เราก็รอวันนั้นที่เขาจะกลับมารักเราถึงแม้ว่ามันจะไม่มีวันและก็โง่ก็ตามเถอะแต่ช่างปะไรยังไงเขาก็คือคนที่ฉันรัก
5 ธันวาคม 2548 22:13 น. - comment id 88394
อืมอืม ถอยมาตั้งหลักดีไหม การคิดเองเออเอง ไม่มีไรดีขึ้นหรอก มันจะทำร้ายใจเราเปล่าเปล่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ