วันนี้ก็เหมือนปกติ ทุกวัน ฉันไปเรียน เขาไปเรียน เราเรียนห้องเดียว ฉันพยายามทำตัวตามปกติทุกอย่าง เพื่อนหลายคนก็ยังแซวฉัน แต่บางคนรู้ ก็จะไม่แววฉัน แต่จะชวนคุยเรื่องอื่น ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ใช่ซิ ฉันว่าฉันทำใจได้ แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย ใจจริงแล้ว ฉันยังอยากที่จะอยู่กับเขา อยากคุยกับเขา อยากทำอะไรหลายๆอย่าง แต่เรื่องเมื่อคืนมันทำให้ฉัน เสียใจมาก ฉันรู้ว่าฉันทำใจไม่ได้ หากต้องกลับไปคุยกับเขาเหมือนเดิม แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันต้องทำ ดังนั้น หากเลี่ยงได้ฉันจะเลี่ยง แต่ถ้าไม่ได้ ฉันก็ต้องเผชิญหน้า นา รักษ์เรียกฉัน มีอะไร ทำการบ้านเสร็จยังอ่ะ เสร็จแล้ว ฉันตอบเขาด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลอกมั่งดิ เอาไปซิ ไม่ได้หวงซะหน่อย หายโกรธเราหรือยังอ่ะ เขาทำหน้าสำนึกผิดเต็มที่ คิดว่าเรื่องแบบนี้มันควรจะหายโกรธเร็วหรือช้าล่ะ ... เขายืนเงียบไป จนฉันเองที่อึดอัด หายแล้ว ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอกน่า เราเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ไม่โกรธแน่นะ อืม เอาน่า ไปเรียนเถอะ ฉันตอบออกไปอย่างนั้นจริงๆหรือนี่ งั้น กลางวันนี้ไปกินข้าวกันป่ะ เอาดิ สุดท้าย ฉันก็ใจอ่อนให้เขาอีกล่ะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนี่ ฉันพยายามที่จะคิดคำนี้เสมอ พยายามคิดว่าเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่ง คุยเล่นได้เหมือนคนอื่นๆ แต่มันก็ยังมีบางอย่างที่มันยังติดอยู่ ไม่ว่ากับฉัน หรือกับเขา ฉันรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม เขาไม่เหมือนเดิม แต่ฉันยังรักเขาเหมือนเดิม นา ปิดเทอมนี้กลับบ้านหรือเปล่า กลับซิ ปูถามฉัน โธ่ นานๆ จะได้กลับบ้านซะที ไม่ได้กลับมาเกือบปีแล้วอ่ะ เออนะ เอ หรือว่ากลับไปทำใจ .. ปูชอบแหย่ฉันเรื่องนี้ประจำ แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ หรอก เขาแค่อยากให้มันเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับฉัน มันแทงใจดำมากเลยล่ะ ใช่ ฉันอยากห่างเขาสักพักหนึ่ง ฉันรู้ ฉันพอจะยอมรับเขาในฐานะเพื่อนได้แล้ว แต่เขาล่ะ เขาคิดอย่างนั้นหรือเปล่า ถ้าคิด ทำไมสัญญาอะไรกับฉันแล้วเขาไม่ทำล่ะ แล้วเรื่องราวในวันก่อนก็กลับเข้ามาในหัวสมอง ฉันไม่เข้าใจ ฉันจะไปเที่ยว ฉันชวนเขา ไมได้หวังว่าเขาจะไปด้วย แต่เขาก็รับปากฉันแล้ว อีกวันเดียวก็จะไปกัน แต่แล้วเขาก็กลับทำความหวังของฉันพังทลายลง ฉันไม่เสียใจเลยที่ฉันต้องไปคนเดียว แต่ที่ฉันเสียใจก็คือ ทำไมเขาต้องรับปากว่าจะไปด้วยล่ะ รักษ์ อืม พรุ่งนี้ เราจะไปเที่ยว ไปด้วยกันไหม อืม เอาซิ กี่โมง ฉันตกลงกับเขาแล้วในตอนเช้า ฉันบอกปูแล้วว่าฉันจะไปกับเขา แต่แล้ว พอถึงกลางคืน เขากลับบอกฉันว่า เอ่อ นา เราไม่ไปนะ ... มันเหมือนมีอะไรมาจุกที่อก ฉันได้แต่งง เราว่ามันไม่เหมาะ เราเป็นผู้ชา และเธอก็เป็นผู้หญิง มันไม่ดีอ่ะ ... ฉันได้แต่ยืนอึ้ง จากนั้น ฉันก็เดินจากเขามา ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากฉัน ปูก็ได้แต่งง ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเงียบแล้วก็ร้องไห้อย่างเดียวเท่านั้น จนฉันหยุดร้องไห้ ปูก็เลยถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเล่าทุกอย่างให้ปูฟัง ฉันอึดอัด ทำไมเหรอ กับการที่ฉันจะคบกับเขาเหมือนเดิม มันเป็นไปไม่ได้เชียวหรือ เขาไม่อยากเป็นแม้กระทั่งเพื่อนของฉันหรือ ฉันไม่เข้าใจ ฉันรู้ว่าฉันยังรักเขา และฉันก็รู้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉัน ฉันก็ทำใจแล้วไง แล้วทำไมเขาถึงต้องทำกับฉันแบบนี้ นา ... นา!!! อะไร ฉันมัวแต่คิดเรื่องเดิม จึงไม่ได้ฟังปู ฉันถามว่า จะกลับพร้อมกันไหม ไม่ล่ะ พอดีว่า ฉันอาจจะกลับพร้อมพี่ศรน่ะ พี่ศรเนี่ยนะ อืม ทำไมเหรอ มันแปลกๆนา พี่แกคิดอะไรหรือเปล่า บ้าน่า ไม่หรอก เขากับฉันก็พี่น้องกันอ่ะ ฉันบอกออกไป อย่างนั้น เพราะฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่า พี่เขาคิดอย่างไร อืม ระวังตัวหน่อยแล้วกันนะ ยังไงเขาก็ผู้ชายอ่ะ จ้า แม่ ฉันชอบเรียกปูว่าแม่เสมอ มันไม่มีเหตุผลหรอก แต่ฉันรู้สึกเช่นนั้นจริงๆนี่นา เออ เรียกไป ป่ะ ไปอ่านหนังสือได้แล้ว จะสอบแล้วนี่นาเนอะ อืม เฮ้อ อนาคตจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ ชีวิตฉันจะเป็นอย่างไรฉันก็ไม่รู้ ทำไมนะ ทำไมฉันต้องรักคนอย่างนี้ด้วย เอาล่ะ กลับบ้านครั้งนี้ ฉันคงจะทำใจอะไรอะไรได้ดีกว่านี้ ฉันหวังให้มันเป็นเช่นนั้น...
ลอยไปในสายลม 14 พ.ย. 2548 12:42 น. - ID 6082 
878
1
0
14 พฤศจิกายน 2548 13:26 น. - comment id 87840
เส้นทางสายนี้เป็นสายสุดท้ายแต่ก็จะเดินตามทางสายนี้ให้ดีที่สุดใช่ใหมครับ
14 พฤศจิกายน 2548 13:30 น. - comment id 87841
ซิลเวอร์ ใช่ค่ะ แต่นี่ยังไม่ใช่สายสุดทายนะคะ ยังมีต่ออีกค่ะ ^_^
14 พฤศจิกายน 2548 20:36 น. - comment id 87850
หน้าส่วนตัว
อืม.... 
อานะ....
ใช่..ไม่มีใครรู้อนาคตตัวเองอยู่เนาะ
แต่ที่รู้ คือ ถ้าว่าง จะเข้ามาอ่านอีก ฮี่ๆๆ
+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
15 พฤศจิกายน 2548 09:08 น. - comment id 87858
พี่เมกคะ อ่านะ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน ^_^
18 พฤศจิกายน 2548 20:16 น. - comment id 88035
เรื่องบางเรื่องมันก็เข้าใจยาก.....
19 พฤศจิกายน 2548 04:57 น. - comment id 88045
ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละค่ะและก็เพราะความใจอ่อนนี่แหละที่ผู้หญิงต้องมานั่งเสียใจ
เราก็เป็นคนหนึ่งเหมือนกันที่เลือกเดินทาง
สายที่รู้ว่าตัวเองเจ็บปวดแต่จะทำไงได้
% 41%
19 พฤศจิกายน 2548 18:30 น. - comment id 88059
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แว่ะมากวนย่ะ ฮิๆๆๆ+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ