ไม่รักได้ไง......ยัยตัวร้าย #/8

จีจัง

มดและฟ้าใสตรวจสอบรายชื่อและรหัสเสร็จก็แยกกันไปพบพี่รหัสที่จุดนัดพบของฟ้าใสนั้นอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องเรียน  ส่วนของมดอยู่ที่...หน้าโรงเรียน
    มดเดินบ่นพึมพำกับตัวเองขณะเดินออกมาหน้าโรงเรียน
" นี่มันอะไรกันเนี่ย >_< หาที่พบเจอกันง่ายกว่านี้ไม่ได้รึไงน่ะต้องให้เดินออกมาหน้าโรงเรียนทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลากลับบ้านใครเห็นเค้าจะคิดยังไงละเนี่ย"
   มดเดินไปบ่นไปโดยไม่ทันสังเกตุว่าตอนนี้เดินมาถึงหน้าโรงเรียนแล้ว  จนกระทั่งได้สะดุดกับเสียงใครบ้างคน
" นี่! ยังไม่ถึงเวลากลับบ้านแล้วมาทำอะไรที่นี่รึว่าจะแอบกลับบ้านฮะ" T_T
  มดหันมาทางต้นเสียงด้วยสัหน้าที่บอกชัดว่ากำลังอารมณ์เสีย  เพราะประโยคนี่ดันมาแทงใจเธอพอดี  และสวนกลับประโยคนั้นทันทีที่เห็นหน้าเจ้าของเสียง
" แล้วมันเรื่องอะไรของนายด้วย ว่าให้แต่เค้าไม่คิดจะว่าให้ตัวเองมั่งเลยน่ะ  คนอย่างนายเนี่ยใครได้เป็นน้องรหัสคงซวยตายอย่างกะตกนรกเลย " มดยิ้มอย่างได้ใจกับสีหน้าที่เรียนเฉยและไม่มีเสียงโต้ตอบกลับ ^_^
....คงอึ้งไปเลยล่ะสิ อิอิ คิดว่าตัวเองเท่ตายล่ะ.....
     และระหว่างนั้นก็มีเสียงประกาศขึ้นทั่งบริเวณโรงเรียน
" คงคิดว่าตอนนี้น้องๆคงเจอพี่รหัสแล้วงั้นขอให้พี่รหัสพาน้องรหัสมาฟังคำชี้แจงอีกครั้งที่ห้องประชุมเดี๋ยวนี้เลยน่ะครับ"......................................................
พอสิ้นเสียงประกาศเซนก็เดินกลับเข้าไปในโรงเรียนทันที     และมดก็เพิ่งรู้ตัวว่ายังไม่ได้เจอกับพี่รหัสของตัวเอง  มดตัดสินใจนั่งคอยพี่รหัสอยู่แถวๆนั้น........................เวลาผ่านไปซึ่งมดคิดว่านานมากๆสำหรับรอคนที่เธอไม่รู้ว่าใครและไม่มีการตรงต่อเวลาเอาเสียเลยแล้วเธอก็หมดความอดทนแล้วซึ่งจะรอต่อไป.........................x_x
   ทันใดนั้นก็มีบัตรหนึ่งยื่นหมาตรงหน้ามดในขณะที่เธอกำลังก้มกน้าอยู่มดอ่านดูแล้วปรากฏว่าเป็นรหัสของพี่รหัสเธอ  มดกำลังจะอ้าปากต่อว่าแต่ก็ช้ากว่าเจ้าของบัตรซึ่งเป็นพี่รหัสของเธอ  "ถ้าอยากซวยน้อยๆก็รีบตามมา  ไม่งั้นได้เจอนรกจริงๆแน่ ฮึฮึ "  เจ้าของเสียงนั้นจากไปพร้อมกับสีหน้าเจ้าเหล่ปนสะใจนิดๆ
     ตอนนี้หัวของมดหนักอึ้งด้วยคำพูดที่ทำให้เธอยิ้มอารมณ์ดีก่อนหน้านี้O_o
...........ถ้านี้ไช่เรืองจริงมันคงเป็นเรื่องที่น้ำเน่าที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาแน่ๆ เฮ้อ   !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
........................อะไรมันจะเกินจริงขนาดนี้  ยังกะนิยายน้ำเน่าของยัยจีจัง..........
มดเดินตามหลังเซนมาจนถึงหน้าห้องประชุม.................