สวัสดีความรัก(ตอนที่9)

Vampire

ลิ้นกับฟัน พบกันที่ไรก้อเรื่องใหญ่ น้ำกับไฟไม่เจอกันได้ก้อดี...
               เฮ้ย...เราจะทะเลาะกันอีกแล้วหรอเนี่ย เพิ่งจาผ่านวันเกิดของฉันมาแค่ 7 วันเองเนี่ยน่ะ ก้อรู้ รู้ กันอยู่ว่าฉันหน่ะ ขี้หึงซะขนาดไหน ยังจาทำอย่างงี้อีก 
              เนี่ย...ไม่รักก้อคงไม่หึงหรอกหน้า รู้มั้ย ทำให้ฉันต้องร้องไห้ เป็นเด็กขี้แยอีกแล้ว 
               ก้อบอกแล้วงัย ถ้าฉันเลิกกับเธออ่ะ ฉันจะร้องไห้ แต่ร้องแค่ครั้งเดียวน่ะ ไม่ร้องไห้ฟูมฟายหรอก เพราะมันไม่ช่วยให้อะไรๆดีขึ้น ร้องแล้วก้อสบายใจดีอ่ะ 
             ก้อคือว่า แม่ของฉันมารับ แล้วก้อสวนทางกับรถที่เธอนั่งกลับบ้านอ่ะแหล่ะ ฉันเห็นเธอด้วยน่ะ แรกๆดีใจมากเลย แต่เห็นว่าเธอนั่งติดกับน้องคนนี้ คนที่ฉันก้อรุจัก แต่ว่าไม่ค่อยไว้ใจเธออ่ะ 
            น้องคนนั้นอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน เค้าอยู่ม.4ส่วนฉันอยู่ม.6 แล้วเธอก้ออยู่ม.3 ฉันก้อคุยกับน้องคนนั้นเค้าธรรมดาน่ะ เพราะว่าพ่อแม่ของน้องเค้าเป็นครูโรงเรียนเดียวกับแม่ของฉันนี่แหล่ะ เราถึงรุจักกัน น้องเค้าก้อน่ารักอ่ะ ขาวดี เรียนก้อใช้ได้ทีเดียว แต่มีแฟนแล้ว ฉันไม่คิดเรื่องน้องเค้ามีแฟนแล้วหรอกน่ะ ถ้ามีก้อเลิกกันได้หนิ ขนาดเป็นสามี ภรรยากันก้อยังเลิกกันได้เลย ไม่ใช่หรอ ก้อคนมานจะหึงอ่ะ อะไรก้อห้ามไม่อยู่
             พอฉันเห็นเธอนั่งใกล้กับน้องคนนั้น โดยที่ไม่มีฉันอยู่ใกล้ๆ ฉันว่ามันยังงัย ยังงัยอยู่น๊า แล้วฉันก้อหันกลับมาทันที ฉันไม่มองเธออีกเลย ตอนเย็น ของอีกวันนึงเราได้เจอกันที่ท่ารถ เพื่อนของฉันไปส่งฉันขึ้นรถ ฉันเจอเธอพอดี แต่ฉันก้อไม่ได้สนใจเธอ ก้อเดินมากับเพื่อนแต่อาจจะเร็วไปหน่อยก้อได้มั้ง เธอเลยบอกกับฉันว่า ฉันแทบจะวิ่งหนีเธอ เหอะๆ แต่ก้ออาจจะจิงก้อได้ ฉันบอกกับเพื่อนของฉันว่าเธอเป็นแฟนของฉันด้วยน๊า เขิลหล่ะซี้ แล้วฉันก้อมานั่งที่รถ ฉันถามเธอว่า เมื่อวันศุกร์เธออ่ะ นั่งข้างใคร เธอก้อบอกฉันว่า นั่งข้างน้องคนนั้น แล้วก้อทำเป็น เขยิบ มานั่งติดกับฉันอีก เวงกรำ รู้มั้ยเนี่ยว่าตอนนี้ฉันอ่ะคิดมากโคดๆ ก้อรู้อ่ะว่าเธอแกล้งฉันเล่น แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้เล่นกับเธอน่ะ ฉันงอนเธอมากจิงๆเลยเนี่ย แล้วเมื่อไหร่จาง๊อเนี่ย ยังจามาแกล้งกันอยู่นั่นแหล่ะ เด๋วปั๊ดเหนี่ยวเลย 
             วันนั้นฉันไม่คุยกับเธอเลยด้วยซ้ำ ฉันเงียบตลอดทางกลับบ้าน เธอนั่นแหล่ะที่เป็นคนพูดกับฉัน แต่ฉันก้อไม่ได้ตอบซักคำ
               เฮ้ย...ทำไมวันนี้มันเลวร้ายอย่างนี้ น๊า... กลับบ้านไปโคดเสียใจเลย รู้สึกผิดมากๆ ก้อเธออ่ะบอกกับฉันว่า จาไม่กวนใจอีกและ เวงกรำ นี่ฉันกำลังงอนเธออยู่น่ะ แล้วนี่อ่ะไร แค่นี้ง๊อ ฉันไม่ได้แล้วก้อพูดอย่างงี้หรอ ดูซิทำให้ฉันเปงคนผิดอีก เอ๊า...เอาเข้าไป เวงกรำ ฉันเลยต้องมานั่งเสียน้ำตาอีกแล้ว 
               พอมาถึงตอนเช้าของอีกวัน เหอะๆ ตาบวมนิดๆ ก้อร้องไห้เมื่อคืนอ่ะจิ เพื่อนของฉันที่อยู่บ้านใกล้กันก้อสนิทกับฉันเหมือนกันแหล่ะ เค้ารู้เรื่องของฉันตั้งแต่ฉันแอบชอบเธอ เมื่อ 3 ปีที่แล๊ว แล้ว เค้าก้อสนิทกับเธอเหมือนกัน เค้าว่าฉันว่า ฉันทำอะไร ไร้สาระ เวงกรำ นี่มานเพื่อนฉันหรอเนี่ย ทำไมเข้าข้างคนอื่น ซะงั้นอ่ะ 
                แล้วเช้านี้ฉันก้อไม่ได้คุยกับเธอเลย เรานั่งกันคนละที่ ก้อเธออ่ะ คงไม่สนใจฉันอีกแล้ว 
                พอมาตอนเย็น วันนี้แม่ของฉันไม่มารับ ฉันก้อเลยได้โอกาส จะง๊อเธอต่ะหน่อย 
               เฮ้ย...เรื่องนี้ฉันเปงคนผิดจิงๆ ช่ายมั้ยเนี่ย กรำ พอฉันมาที่ท่ารถ ฉันวางกระเป๋าที่เบาะ แล้วก้อไปนั่งที่ท่าน้ำ (ท่ารถอยู่บริเวณริมแม่น้ำ) แล้วก้อรอเธออ่ะแหล่ะ หลายครั้งที่เรารอรถออกประมาณ 5 โมงเย็น เราสองคนก้อจะมานั่งคุยกันที่นี่ แต่วันนี้มีฉันต้องนั่งอยู่คนเดียว 
              ก้อเธออ่ะจิ พอมาถึงรถแล้วก้อไม่ยอมไปไหน แถมยังไม่นั่งข้างฉันอีก เวงกรำ รังเกียจฉันขนาดนี้เลยหรอ รู้มั้ยว่าคนบนรถมองฉันกับเธอกันทุกคน เพราะว่าเราจะนั่งด้วยกันทุกวัน แต่วันนี้ไม่ใช่อย่างงั้น ฉันตกใจมากที่เธอ นั่งคนละที่กับฉัน เธอไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน ฉันรุว่าเมื่อวานฉันทำผิดไป ฉันก้อเลยย้ายที่นั่งมานั่งข้างเธอ เพื่อจาได้คุยกับเธอให้เข้าใจซะที 
            แต่ทำไมเธอเป็นเหมือนกับฉัน คนเมื่อวานแล้วฉันก้อเป็นเหมือนกับเธอคนเมื่อวาน ฉันพยายามคุยกับเธอ ทำให้เราลืมเรื่องเมื่อวานให้ได้ แต่ฉันถามเธอตั้งหลายคำ เวงกรำ เธอตอบฉันแค่คำเดียว 
          เฮ้ย...ฉันก้อไม่รุจาทำไงเหมือนกัน ฉันบอกเธอว่า น่ารักก้อไม่น่ารัก หล่อก้อไม่หล่ะ เธอเหมือนจะยิ้ม แต่สงสัยเธอจะแค้นฉันเมื่อวาน ก้อเลยไม่ยิ้มหวานๆ ให้ฉันดู แถมยังบอกกับฉันอีกว่า ไม่สำเร็จหรอก เวงกรำ นี่ฉันง๊อเธออยู่น่ะ ไม่เห็นจัยกันบ้างเลย ใจร้ายชะมัดเลย ฉันง๊อเธออยู่ตั้งนาน แต่ฉันเป็นคนงอนเธอน่ะเนี่ย 
                 ตอนนั้นเธอเคยถามฉันว่า ถ้าเกิดว่าเธองอนแล้วฉันจะง๊อเธอมั้ย ฉันตอบว่า ง้อสิ แต่ว่าถ้าหากว่าฉันง้อแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นมา ฉันก้อจะไม่ง้ออีกต่อไป ถ้าง้อแล้วเธอไม่รักฉันเหมือนเดิม แล้วฉันจะง้อไปเพื่ออะไร 
                 เมื่อสิ่งที่ฉันพยายามทำมันให้ดีที่สุดแล้ว ผลที่ได้รับมันออกมาแค่นี้ ก้อถือว่าดีมากแล้วไม่ใช่หรอ แต่เธอกลับบอกฉันว่า เธอจะง้อฉัน ง้อจนฉันหายโกรธให้ได้ จนกว่าฉันจะให้อภัยเธอ 
                  แต่เอ...เมื่อวานนี้ยังไงเนี่ย ฉันยังไม่หายโกรธเลย แค่นี้ไม่รักฉันแล้วหรอเนี่ย ใกล้จาถึงบ้านและ ฉันก้อไม่คุยกับเธออีกเลย เรานั่งเงียบกันตลอด ปล่อยให้เวลาผ่านไป 
                   ฉันก้อเลยให้กระดาษเธอแผ่นนึง ที่เขียนข้อความประมาณว่า (เลิกกันเห่อะน่ะ ในเมื่ออะไรๆมันก้อไม่ดีขึ้นมา เด๋วก้อเจอคนใหม่ คงเป็นคนที่ดีกว่าฉัน ขอให้โชคดี) เฮ้ย...คืนนี้ต้องร้องไห้อีกตามเคย แย่จังเลยเรา 
               (ก้อคนมันขี้หึงนิดนึงก้อคิดไกล ต้องคิดระแวงไปอยู่เสมอ ทุกเรื่องที่ทำลงไป ยังไม่เข้าใจอีกหรือ...รักเธอ จะให้ไปหึง...ใคร...)
               แน่ใจแล้วหรือว่าความรักของเราจะจบลงแค่ตรงนี้ รอมาต้าง3ปีอ่ะน่ะ แค่นี้เร็วไปป่าว อิอิ...
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...