สายฝน...ในฤดู
ลูกสาวคนโต
หากนึกถึงฤดูฝน หน้าฝน สิ่งแรกที่จะนึกถึงได้ในทันที
คงไม่พ้น ความเปียกปอน รถติด น้ำท่วม อารมณ์เสีย
ไม่รู้ทำไม สายฝนที่เย็นฉ่ำ กลับให้ความรู้สึกที่ไม่ดีได้ขนาดนี้
ไม่รู้ทำไม ทุกครั้งที่ฝนโปรยปราย ฝนเทลงมา กลับคิดไปว่า ไม่น่าเลย
ไม้รู้ทำไม ฉันจึงเหงา เศร้าไป ในทุกวันที่ฝนหล่นมา
หากแต่วันหนึ่ง ฉันนั่งมองฝน มองฝนที่หล่นลงมาจากฟ้า
ฉันได้พบว่า ฝนไม่ได้สร้างปัญหาใด ๆ ให้เกิดขึ้นหรือเป็นไป
เพียงแต่เราเองที่วุ่นวาย ดิ้นรน ค้นหา ไขว่คว้าไม่สิ้นสุด
หากแต่ในฤดูฝน สิ่งที่เราจะได้เห็นที่เราอาจลืมเลือนไป
คือ ความสดชื่น สดใส ความเขียวของท้องทุ่ง ความเขียวของต้นไม้ใบยา
การได้มองเห็นเด็ก ๆ เล่นน้ำฝนด้วยความสนุกสนาน
หากไปถาม คงไม่มีเด็กคนไหน ปฏิเสธการได้เล่นน้ำฝนเป็นแน่
ฉันเองยังนึกอยากออกไปเล่นน้ำฝนอยู่บ่อยครั้งไป
และหากเราต้องอยู่คนเดียวในวันฝนตก เราอาจเหงา เศร้าไป
เลยทำให้ไม่ชอบใจฝน แต่หากคิดไปว่า ฝนที่หล่นมานั่น
ยังบอกถึงการเปลี่ยนแปลง การเติบโต การชะล้างสิ่งต่าง ๆ
อาจทำให้เราอาศัยฝน ให้เราคิดมองกลับไปว่า
ความเหงา เศร้าที่ผ่านมา เรารู้สึกไปทำไม คิดได้ก็ฝากมันไปกับฝน
ฝนจะช่วยล้างอารมณ์ ความรู้สึก ให้หลุดไป ลอยไป หายไป
ฝนคือธรรมชาติ คือวัฏจักรของน้ำ ที่ต้องหมุนเวียนไป
เราก็คือคน คนที่อยู่ร่วมกับธรรมชาติ ร่วมกับสายน้ำ สายฝน
ธรรมชาติยังมีการเปลี่ยนหมุน เราทำไม่จะไม่เปลี่ยนแปลง
ลองมานั่งมองฝน หรือเล่นน้ำฝนดู เราอาจได้รู้คุณค่าของมัน
คุณค่าที่มากับสายฝน...ในฤดูที่ฉ่ำเย็น